Με αφορμή το άρθρο του Μανώλη Κοττάκη στην Εστία στις 22 Οκτωβρίου 2020, https://www.estianews.gr/apopseis/agrammatoi-kai-sklavoi/, ο φίλος και συνάδελφος Δημήτριος Τριανταφυλλόπουλος εξέφρασε την ελπίδα «Και αν, ως εκ θαύματος, άναβε μια σπίθα; Άμποτε!». Το άρθρο αναφέρεται σε μία συνάντηση του κ. Κοττάκη με τον επιχειρηματία Πρόδρομο Εμφιετζόγλου, τον ομότιμο καθηγητή της Παντείου Χρήστο Γιανναρά, τον τ. Πρόεδρο της Ακαδημίας Αθηνών Αντώνη Κουνάδη και άλλους εκλεκτούς φίλους του από τον χώρο του Πολιτισμού, της Ιατρικής και του Επιχειρείν.
Από ότι καταλαβαίνουμε η συζήτηση στράφηκε και στα εθνικά θέματα και ο κ. Εμφιετζόγλου επέμενε στην ανάγκη «Ανάτασης» του έθνους που όμως για την πραγματοποίηση της χρειάζεται να υπερβούμε μία άλλη συνιστώσα της σημερινής Ελλάδας την «Παρακμή» στην οποία αναφέρεται και το επίκαιρο άρθρο του κ. Γιανναρά στην ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ της προηγούμενης Κυριακής . Η παρακμή αποδεικνύεται άμεσα και στην ίδια την εφημερίδα που σε αμέσως επόμενες σελίδες φιλοξενούσε άρθρα με καθαρά εθνομηδενιστικό περιεχόμενο.
Τελικά ο κ. Κοττάκης καταλήγει στο συμπέρασμα ότι για την υπέρβαση της Παρακμής και την πραγματοποίηση της Ανάτασης χρειάζεται ανατροπή, όχι βέβαια στο Πολιτικό Σύστημα, αλλά στην Παιδεία η οποία σήμερα έχει αλλοιωθεί σε όλες τις εκπαιδευτικές βαθμίδες από το Δημοτικό μέχρι το Πανεπιστήμιο με την εφαρμογή αντεθνικών προγραμμάτων και την εισαγωγή στην εκπαίδευση δασκάλων και καθηγητών που υποδεικνύονται από το ίδιο το σύστημα.
Βεβαίως είναι παράτολμο ο αρχισυντάκτης της ΕΣΤΙΑΣ να μιλάει για ανάγκη ανατροπής του Πολιτικού Συστήματος και μεταφέρει το πρόβλημα στην Παιδεία η ανατροπή της οποίας θα ανατρέψει βεβαίως και το σύστημα που σήμερα οδηγεί το Έθνος στην Παρακμή. Τίθεται όμως το ερώτημα πως είναι δυνατόν να αλλάξει η Παιδεία όταν αυτή επιβάλλεται από το υπάρχον σύστημα ασχέτως εάν αυτό εκφράζεται με τις αλλοτροπικές μορφές αριστερής ή δεξιάς ιδεολογίας όταν στην ουσία πρόκειται για το ίδιο σύστημα χειραγώγησης του λαού υπέρ της κομματοκρατίας μιας ευνοημένης ελίτ;
Η ανατροπή θα έλθει μόνο με αντίδραση και αντίσταση του λαού ο οποίος όμως χρειάζεται αφύπνιση και καθοδήγηση και δεν αυτοργανώνεται όπως ισχυρίζονται οι Κομμουνιστές. Κάποιοι πρέπει να αναλάβουν αυτό το έργο που απαιτεί επιχειρηματική γνώση και οργάνωση υπό την γενική έννοια του Επιχειρείν, αλλά και αυτοθυσία η οποία αμφισβητείται από τον καλλιεργούμενο ευδαιμονισμό και καταναλωτισμό. Συμφωνώ με τον τίτλο που έδωσε στο άρθρο του ο κ. Κοττάκης «Αγράμματοι και Σκλάβοι» όμως, το ερώτημα είναι πως θα έλθουμε σε αυτογνωσία και πώς θα ενεργήσουμε. Θυμάμαι στο Δημοτικό που οι δάσκαλοι και οι δασκάλες όταν μας μάθαιναν να λύνουμε προβλήματα μας εισήγαγαν στις έννοιες της Ανάλυσης του προβλήματος και της Σύνθεσης της λύσης και όχι στην παπαγαλία της. Σήμερα τα παιδιά έχουν υπερπληροφόρηση αλλά δεν έχουν την κριτική ικανότητα να την αξιολογήσουν και κυρίως δεν έχουν τα πρότυπα σύγκρισης αλλά άγονται και φέρονται από τα προτεινόμενα είδωλα της εκάστοτε εποχής στερημένα από σταθερές, διαχρονικές αξίες.
Καθηγητής Ηλίας Σταμπολιάδης
Μηχανικός Μεταλλείων Μεταλλουργός
Πολύ σωστά
ΑπάντησηΔιαγραφήαλλά να κοιτάμε
και... λγάκι
π ι ό ψ η λ ά !