Ευκαιρία για περισυλλογή

Του Κώστα Δημ Χρονόπουλου

(Αρθρογράφου –Σχολιογράφου)

 

Τι κι αν οι Αρχαιοέλληνες τόνιζαν: «παν μέτρον άριστον» , τι κι αν θερίζει ο κορωνοιός, τι κι αν έχουμε Κ.Δ. Πολίτευμα και Δικαιοσύνη, εμείς τον …αμετροεπή χαβά μας και την ανασφάλειά μας. 

 

Εξηγούμαι: 

 

• Σε λίγο θα γιορτάσουμε την Επέτειο του σπουδαίου Έπους της 28ης Οκτωβρίου 1940. Το ελληνόπρεπο ΟΧΙ! Ακούστηκε πως δεν θα γίνουν με συμμετοχή κόσμου οι καθιερωμένες παρελάσεις. Ορθό μέτρο θεωρώ. Ο κορωνοιός δεν αστειεύεται. Μέτρα όπως αυτό ή εκείνο της Θείας Κοινωνίας, είναι εξόχως σκληρά και ανήκουστα υπό φυσιολογικές συνθήκες. Φρονώ πως ούτε η χριστιανική μας Θρησκεία, ούτε τα μεγάλα εθνικά έπη, υφίστανται πλήγμα, από μερικά πρόσκαιρα πλην αναγκαία προστατευτικά μέτρα. Δεν θα αισθανθώ λιγότερο Έλληνας Πατριώτης αν ετούτη τη φορά δεν παρακολουθήσω προσωπικά την παρέλαση.

• Στην πρόσφατη δίκη των μελών της Χ.Α η αμετροέπεια, η ανευθυνότητα και η επικινδυνότητα, χτύπησαν κόκκινο. Καθώς και η (δημοκρατική) ανασφάλεια. Επισημαίνω και ερωτώ:  

1. Πόσο τιμητικό –και πρακτικό- είναι να τιμωρούνται οι ένοχοι μετά από 7 χρόνια; Πόσο εξυπηρετεί άραγε η σχοινοτενής δικαστική διαδικασία πέντε (5) ετών;  
2. Πιστεύουμε ή όχι στην ανεξαρτησία και ορθοκρισία της ελληνικής Δικαιοσύνης και το ανεπηρέαστο που πρέπει να καθορίζει την ετυμηγορία της; Αν ναι, τότε τι νόημα έχουν οι χιλιάδες των συγκεντρωμένων πριν εκδοθεί μια απόφαση; Να επηρεαστούν οι δικαστές; Μα, αν αυτό επισυμβεί, τότε χαιρέτα μου τον (δικαστικό) πλάτανο. Άρα μόνον η ανοησία ορισμένων και οι κομματικές σκοπιμότητες άλλων, δικαιολογούν παρόμοιες κινητοποιήσεις για …. την διατράνωση της δημοκρατικότητάς τους; Αν δεν κραυγάσουν /προσβάλλουν, πως θα πείσουν τον εαυτό τους και τους γύρω τους ότι είναι δημοκράτες; Όσοι ανέμεναν στωικά, υπομονετικά την δικαστική απόφαση μένοντας σπίτι τους, τι είναι; Λιγότερο δημοκράτες, περισσότερο φασίστες, μέλη ή οπαδοί της Χ.Α; 

• Για πόσο ακόμη θα ανεχόμαστε τους διαφόρους κομματικούς –και όχι μόνον – μαϊντανούς, να παρίστανται, να «συμπαρίστανται», να σχίζουν τα (δημοκρατικά) ιμάτιά τους και να εκφράζουν τα αχαλιναγώγητα («δημοκρατικά») τους αισθήματα με την ευκαιρία της κάθε διαδήλωσης;

• Ανάμεσα στους σούπερ δημοκράτες (όπως είθισται πλέον να γίνεται, εδώ και δεκαετίες), το εκλεκτό σώμα/αγλάισμα των κοινωνικών αγωνιστών, (κατά κόσμον: μπαχαλάκηδων) οι οποίοι προχωρούν ένα (δημοκρατικό προφανώς) βήμα παραπέρα: εκφράζουν την αντιφασιστική τους αγανάκτηση και ταυτότητα, σπάζοντας, καίγοντας και καταστρέφοντας ανεμπόδιστα τις περιουσίες –αυτοκίνητα, καταστήματα κ. α –δημοκρατικών πολιτών. Παράνοια, αλλά και –διαχρονική- ανικανότητα, σκοπιμότητα και δειλία των εκάστοτε Κυβερνώντων να τους αντιμετωπίσουν.

• Τέλος –τι είδους (εγκληματική) ανευθυνότητα είναι αυτή; Τόσο από μέρους των συμμετασχόντων, όσο και από την Κυβέρνηση; Τι είδους θλιβερή επιλεκτικότητα; Άραγε ο ιός δεν μεταδίδεται ανάμεσα σε χιλιάδες διαδηλωτές (Σ.Σ Οι περισσότεροι άνευ ή με κατεβασμένες μάσκες) που συνωστίζονται; Την ίδια ώρα που απαγορεύονται οι παρελάσεις, η Θεία Κοινωνία και ο (πολυπληθής) Εκκλησιασμός;

ΥΓ Κάποτε αυτός ο απερίγραπτος –περιούσιος; - λαός (δεν αναφέρομαι βέβαια στις εξαιρέσεις των νουνεχών συμπολιτών μου), θα πρέπει να συνειδητοποιήσει πως Δημοκρατία, Φιλοπατρία, Ορθολογισμός, Ηθικές Αξίες, Αρχές, Δικαιοσύνη – μεταξύ άλλων- δεν ισχύουν αλλά –κάρτ, κατά το δοκούν ή το κομματικώς ή ιδιοτελώς συμφέρειν.  

 

Όπως και το ότι το μέτρο, τα όρια αυτογελοιοποίησης και κοινωνικής συμπεριφοράς, δεν πρέπει να υπερβαίνονται. Όσο για το αναντίστοιχο με την πραγματικότητα: «Η Δημοκρατία νίκησε» θα πρέπει να αντικατασταθεί με το: «Η Δημοκρατία επιτέλεσε το καθήκον της». Περί αυτού πρόκειται.