ΠΟΙΗΤΙΚΗ ΑΝΑΛΥΣΗ - ΣΧΟΛΙΑΣΗ (Μέρος 2ον)

Επί των 33 φιλοσοφικών αποφθεγμάτων Ν.Καζαντζάκη 

 

Τη γενναία απόφαση κάποτε να πάρεις

για να μη χτυπήσεις πάλι το κεφάλι  

εσύ υπεύθυνος για ό,τι σου συμβαίνει  

δεν φταίει ο ξένος που επεμβαίνει  

τα ίδια λάθη να μην τα ξανακάνεις  

επιτέλους σήκω από το ντιβάνι  

και όχι στους πολιτικούς λιβάνι  

 

Από το χάος ξεκινήσαμε  

και στο χάος κάποτε θα καταλήξουμε  

μπρος στην αιωνιότητα  

δεν παίζει ρόλο ο χρόνος  

όλα στο σύμπαν συμβαίνουν  

ταυτοχρόνως  

τότε μαζί θα είμαστε και χωριστά  

σαν δυο γεροντάκια στα στερνά  

 

Όλα τα είδη τη ράτσα τους αγαπούν  

την προστατεύουν και τα μικρά τους τα φροντίζουν  

μόνο οι άνθρωποι τη ράτσα τους αντιπαθούν  

τα παιδιά τους δολοφονούν και τα εκμαυλίζουν 

Άνθρωποι Άφρονες!! Τη Φύση τη βιάζετε  

αιματηρούς πολέμους μεταξύ σας ετοιμάζετε  

τη συλλογική ανθρώπινη ψυχή βιάζετε!  

 

Δύο πύλες τορνευτές οδηγούν στο βάθος  

στα χείλη της «απόκρημνης χαράδρας»  

ασύλληπτο προκαλούν πάθος  

την ηδονή από το «άγιο δισκοπότηρο» να πιεις  

ως τον πάτο  

φθάνοντας στο βάθος της « ιερής σου μήτρας»  

της ζωής να δημιουργηθεί η νέα φύτρα  

πανδαισία των αισθήσεων οργιαστική οσμή λεβάντας  

με συγκλονιστικές δονήσεις «κβάντα»  

αιώνια γυναίκα αιθέριο πλάσμα  

μεγάλη η Χάρη σου γλυκά τα φιλιά σου  

όλοι από εκεί βγήκαμε με ένα κλάμα  

και πέσαμε στη ζεστή την αγκάλη σου  

 

Εμπρός όλοι να ρίξουμε τη Βαστίλη  

αυτή μας κρατάει καθότι καμωμένοι  

από ύλη  

όλο τη ρίχνουμε και όλο ορθώνεται  

τρώμε το σκαμπίλι και φρόνιμα καθόμαστε  

ψηλώνουν οι φράχτες  

και εμείς με τις μάσκες  

από τον κορωνοιό κρυβόμαστε  

 

Πυρ, γυνή και θάλασσα τρία καλά  

- κακά τα λέγαμε παλιά  

ψωμί, λάδι και κρασί στηρίζουν τη ζωή  

άθλιος θάταν ο κόσμος χωρίς αυτά  

θα δυστυχούσαν οι λαοί  

παραπονεμένοι θάταν και οι θεοί  

και πιο πολύ οι ιερείς  

 

Τούτο το πετράδι που λέγεται «Ελλάς»  

προστατευμένο από τους θεούς  

τόκανε στοιχειωμένο το θαύμα του πολιτισμού  

πεσόντες, ζώντες και αγέννητοι οι φρουροί του  

μυριάδες εκείνοι που γεύτηκαν του πολιτισμού της  

τρόμος των εχθρών η πένα και το σπαθί του  

τώρα το απειλεί ο ανατολίτης «Κιουταχής» του  

 

Την ευτυχία δε θα βρεις σε βίλες  

και παλάτια  

ο νιος στης κοπελιάς τα γλυκά τα μάτια  

ο ολιγαρκής στην αυλή στο σπιτικό του  

στη θάλασσα στο βουνό στο εξοχικό του  

όταν ευχάριστα νέα πάρει από τους γιατρούς του  

και ο φιλόσοφος στους στοχασμούς του  

 

Κάθε ψυχή τη βαθιά έχει πληγή της  

αμέτρητα τα τραύματα στο κορμί της  

σιωπηλά τραβάει ο καθείς το Γολγοθά του  

μέχρι να πλαγιάσει στα στερνά του  

 

Ανήμπορος ο άνθρωπος  

δικό του νόμο να ορίσει  

αν στον αφέντη δεν υποταχθεί  

δε θα μεγαλουργήσει  

άλλος λίγο άλλος πολύ  

όλοι έχουμε «μιδήσει»  

 

Χάρε δε σε φοβάμαι  

όταν με τη συνείδηση μου καλά κοιμάμαι  

όταν με τον καρκίνο έχω κονταροχτυπηθεί  

και ως τώρα βγήκα νικητής  

όταν η πατρίδα με χρειάστηκε  

έτρεξα εθελοντής 

Έλληνα στα όπλα η πατρίδα μας καλεί  

 

Της Ξυλοκέριζας ο τσοπάνος  

σε ερώτηση αν άλλαζε την εργασία του  

για μια θέση στο Μπάκιγχαμ με μισθό παραπάνω  

«και βασιλιά να μέκανε και με αξιώματα υπεράνω  

το κοπάδι μου δε θάφηνα μέχρι να πεθάνω»  

ποτέ δεν μπήκα σε αεροπλάνο  

την ευτυχία τη βρίσκω εδώ επάνω  

τούτον τον άνθρωπο εγκάρδια τον χαιρετώ  

όταν τον προκάνω  

 

Κάποτε η αφεντιά μου βρέθηκε στα Σφακιά  

της Κρήτης  

για τις βάσεις πήγε να μιλήσει  

σε λίγο κατεβαίνει ο καπετάν Μανούσακας  

με τα κοπέλια του ξωπίσω αρματωμένος  

φαινόταν πολύ συνοφρυωμένος  

τότε μου γνέφει ο τ. Στρατηγός Χωροφυλακής  

«πάμε και το κεφάλι χαμηλά και μην αντισταθείς  

πριν γίνεις στόχος για σκοποβολή» 

Λεβεντογέννα Κρήτη !!!  

κουζουλοί οι άνθρωποι κουζουλά και  

τα κρητικά ήθη  

όποιος την Κρήτη καταπατήσει  

θενα δεινοπαθήσει  

 

Τον εχθρό μη φοβηθείς  

το έργο σου ποτέ μισό μην αφήσεις  

τα όνειρα είναι για τον βαθύ τον ύπνο  

η δράση και η πράξη για τον ξύπνιο  

τα ευχολόγια για τους Ευρωπαίους  

και οι ανδραγαθίες για τους τολμηρούς  

και τους γενναίους  

 

Η ζωή σωστός τυφώνας  

με ποταμούς ιδρώτα χτίστηκε ο Παρθενώνας  

μόνο στα νεκροταφεία ησυχία αιώνια  

σαν φωτίσει η αυγή σκληρότατος αγώνας  

για την επιβίωση και την «κονόμα»  

 

Αδύναμος ο θεός αν υπάρχει  

ο εξουσιαστής στον κάτω κόσμο άρχει  

κάποιος χέρι θα σου δώσει να κρατηθείς  

κι’ άλλος θα σου βγάλει το μάτι  

τον μοχθηρό φοβάμαι πιο πολύ  

εκείνον που δεν συγχωρεί και το κρατάει άχτι  

 

Ανεμομαζώματα κέρδη και διαβολοσκορπίσματα  

οι άδικοι κερδοσκόποι συχνά πέφτουν  

οι ίδιοι θύματα  

των φρονίμων τα παιδιά παίρνουν  

από τη ζωή μαθήματα  

για ώρα ανάγκης βάζουν στην «μπάντα»  

τα δίκαια χρήματα  

για της κακιάς ώρας τα παθήματα  

 

Αν το φόβο σου τρομοκρατήσεις  

κι’αν τον κίνδυνο τον αψηφήσεις  

και σαν λέοντας αγέροχα τολμήσεις  

τότε νοιώθεις υπεράνθρωπος  

και τον αντίπαλο σου έχεις νικήσει

 

Αμφικτύων  

25/9/ 2020  

 

*Αμφικτύων είναι ο Υποστράτηγος ε.α ΚωνσταντίνοςΚωνσταντινίδης  

Συγγραφεύς, Μέλος της Εταιρείας Ελλήνων Λογοτεχνών  

 http://amphiktyon.blogspot.com/ 

http://amphiktyon.org

 

(δείτε το 1ο μέρος ΕΔΩ)