«Τον Μάρτιο του 2013 όταν ο Γιάννης είναι 8 χρονών αρχίζει να αισθάνεται κόπωση, να έχει δέκατα και να εμφανίζει ανορεξία. Πηγαίνουμε στην παιδίατρο μας, μάς λέει ότι είναι ίωση και μας δίνει αγωγή με αντιβιοτικά. Καθώς περνούν οι ημέρες και τα συμπτώματα δεν υποχωρούν, η παιδίατρος συνιστά αιματολογικές εξετάσεις. Τότε, μας ανακοινώνουν: οξεία λεμφοβλαστική λευχαιμία.
Την επόμενη ημέρα μπαίνουμε εκτάκτως στο «Ελπίδα και μένουμε μέσα 9 μήνες. Στον Γιάννη, αυτές οι χημειοθεραπείες έχουν πολλές παρενέργειες – κάνει εγχείρηση σκωληκοειδίτιδας με μηδέν ανοσοποιητικό. Μας λένε ότι δεν θα τα καταφέρει. Τα καταφέρνει.
Μετά εμφανίζει διαβήτη κι αρχίζουμε τις ινσουλίνες, μετά κίρρωση του ήπατος, μετά αφαίρεση χολής. Όλα μέσα σε 9 μήνες, το ένα χτύπημα μετά το άλλο. Εκείνη τη χρονιά αναγκάζεται να σταματήσει το σχολείο. Παρ΄ όλα αυτά, στο τέλος κάθε σχολικού έτους μας ζητούν να δίνει εξετάσεις για να προβιβάζεται στην επόμενη τάξη.
Όταν ζητάμε κατ’ οίκον δάσκαλο για να μη χάνει τις χρονιές, μας τον στέλνουν τελευταία στιγμή λίγο πριν τις εξετάσεις ή δεν μας τον στέλνουν καθόλου. Υπάρχει μεγάλη ολιγωρία από το κράτος στο θέμα της κατ οίκον διδασκαλίας για τα παιδιά που την έχουν ανάγκη κι αντιμετωπίζουν σοβαρές ασθένειες.
Αναγκαζόμαστε να πληρώνουμε τους δασκάλους από την τσέπη μας για να μην μένει ο Γιάννης εκτός σχολικής πραγματικότητας. Και με όλα αυτά που συμβαίνουν, ο Γιάννης έχει ήδη χάσει 5 σχολικές χρονιές. Με ένα νεογέννητο κι ένα άρρωστο παιδί στο ίδιο νοσοκομείο.
Στην πρώτη υποτροπή του Γιάννη είμαι ετοιμόγεννη. Είναι 20 Ιουλίου του 2016 όταν υποτροπιάζει. Μπαίνουμε στο ‘Μητέρα’ για χημειοθεραπείες, εγώ στον ένατο μήνα. Φτάνει η ώρα να γεννήσω λίγο νωρίτερα και από τον 6ο όροφο που είμαι δίπλα στον Γιάννη, στο Ογκολογικό, κατεβαίνω στον 3ο για να γεννήσω. 4 Αυγούστου γεννάω , 6 Αυγούστου ανεβαίνω πάλι, λεχώνα, στον 6ο.
Το δεύτερο παιδί μου, το νεογέννητο το βλέπω ξανά μετά από 11 ολόκληρους μήνες. Το δίνω στους γονείς μου και επί 11 μήνες κάθομαι με τον Γιάννη στο νοσοκομείο μέρα- νύχτα. Ούτε μια ημέρα δεν φεύγω. Μοναδικός σκοπός μου, να σώσω το παιδί μου. Κι αυτό δεν είναι κάτι που συμβαίνει μόνο σε εμένα-όποια μητέρα κι αν γνωρίσεις μέσα στα παιδιατρικά ογκολογικά νοσοκομεία τα ίδια θα σου πει, δεν φεύγει ούτε μια ημέρα. Είναι αυτόματη αντίδραση. Δεν αντέχεις να παλεύει το παιδί με καρκίνο και εσύ να είσαι αλλού, ακόμα και αν αυτό είναι το άλλο σου παιδί που σε έχει ανάγκη.
Οι υποτροπές και τα ταξίδια στην Γερμανία
Μετά από αυτή τη δύσκολη εμπειρία, παίρνουμε μια ανάσα για 2 χρόνια κι όλα φαίνεται ότι πηγαίνουν καλά αλλά δυστυχώς, τον Οκτώβριο του 2019 ο Γιάννης παθαίνει νέα υποτροπή. Εκεί πια, πρέπει να έρθουμε Γερμανία, για εξειδικευμένη γονιδιακή θεραπεία, η οποία δεν γίνεται στην Ελλάδα. Καθόμαστε 3 μήνες, ενώ ο κορονοϊός κάνει την εμφάνισή του και προλαβαίνουμε και γυρνάμε Ελλάδα, «στο νήμα», 2 μόλις ημέρες πριν κλείσουν τα σύνορα.
Δεν κρατάει πολύ η παραμονή μας εδώ. Ο καρκίνος έχει κάνει πια μια επιπλοκή που πολύ δύσκολα αντιμετωπίζεται. Είμαστε σε κρίσιμο στάδιο. Στις 28 Ιουνίου επιστρέφουμε ξανά Γερμανία. Μόνη μας, τελευταία μας ελπίδα σε αυτή τη φάση είναι και παραμένει η μεταμόσχευση μυελού των οστών από συμβατό δότη.
Είναι μια δύσκολη διαδικασία όπως μας λένε οι γιατροί, με ποσοστό επιτυχίας 60% και ποσοστό θνητότητας 10%. Το κόστος αυτής της τελευταίας προσπάθειας- έγχυση νέου μυελού, χημειοθεραπείες και ακτίνες- είναι € 350.000. Πια χρειαζόμαστε τη βοήθεια του κόσμου για να τα καταφέρουμε, 7 χρόνια αφ’ ότου ξεκίνησε η μάχη με τον καρκίνο, χρόνια στα οποία στεγνώσαμε οικονομικά- πληρώνοντας δασκάλους, γιατρούς, εξετάσεις, θεραπείες.
Μόλις βρέθηκε ένας δότης συμβατός στο 90% με τον Γιάννη και περιμένουμε να εμφανιστεί. Το χειρουργείο προγραμματίζεται για τις 14 Σεπτέμβρη κι ελπίζουμε να μας συμπαρασταθεί ο κόσμος όσο μπορεί ο καθένας σε αυτή την ‘προσπάθεια ζωής’ που κάνει ο Γιάννης».
Ζητήσαμε από τη μαμά του Γιάννη, να μας στείλει κι αυτός ένα μήνυμα, μέσα από το νοσοκομείο όπου νοσηλεύεται περιμένοντας να δώσει τη μεγάλη μάχη του. Το μήνυμά του είναι το εξής: «Χρειάζομαι τη βοήθεια σας για να καταφέρω να δώσω την μεγαλύτερη μάχη που έχω δώσει ποτέ! Σας ευχαριστώ μέσα από την καρδιά μου. Γιάννης».
Πώς μπορείτε να βοηθήσετε την οικογένεια
Με κατάθεση σε λογαριασμό στην Τράπεζα Πειραιώς – Αρ. Λογ: 6574-125826-162
IBAN: GR 7201715740 0065 7412 5826 162
Κωδικός Swift Τρ. Πειραιώς: (BIC) PIRBGRAA
Δικαιούχοι:
13764767- Ιωάννης Κορδίλας
09363778- Χανιώτη Στέλλα
Αιτιολογία κατάθεσης: Γιάννης Κορδίλας
Στοιχεία επικοινωνίας:
Στέλλα Χανιώτη (μητέρα)
e-mail: stella_chan@hotmail.gr
τηλ: 6936657046
πηγή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Παρακαλούμε τα σχολιά σας να ειναι σχετικά με το θέμα, περιεκτικά και ευπρεπή. Για την καλύτερη επικοινωνία δώστε κάποιο όνομα ή ψευδώνυμο. Διαφημιστικά σχόλια δεν δημοσιεύονται.
Επειδή δεν υπάρχει η δυνατότητα διόρθωσης του σχολίου σας παρακαλούμε μετά την τελική σύνταξή του να ελέγχεται. Προτιμάτε την ελληνική γραφή κι όχι την λατινική (κοινώς greeklish).
Πολύ σημαντικό είναι να κρατάτε προσωρινό αντίγραφο του σχολίου σας ειδικά όταν είναι εκτενές διότι ενδέχεται να μην γίνει δεκτό από την Google (λόγω μεγέθους) και θα παραστεί η ανάγκη να το σπάσετε σε δύο ή περισσότερα.
Το σχόλιό σας θα δημοσιευθεί, το αργότερο, μέσα σε λίγες ώρες, μετά από έγκριση του διαχειριστή του ιστολογίου, ο οποίος είναι υποχρεωμένος να δημοσιεύει όλα τα σχόλια που δεν παραβαίνουν τους όρους που έχουμε θέσει στις παρούσες οδηγίες.
Υβριστικά, μη ευπρεπή και προπαγανδιστικά σχόλια θα διαγράφονται ή δεν θα δημοσιεύονται.