Του Π. ΣΑΜΑΝΔΑΡΑ
μέλους της ΠΓ της ΔΗ.ΠΟΣ «ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΕΛΛΑΔΑ»
Οι «μαύροι κυνηγοί» με το μανδύα των δήθεν επιστημόνων, έχουν αναλάβει το βρώμικο αυτό έργο, με το αζημίωτο. Προσπαθούν να μας συντηρήσουν την αντίληψη, ότι επί οθωμανικής αυτοκρατορίας υπήρχε εκπαίδευση και ελεύθερη άσκηση των θρησκευτικών καθηκόντων των χριστιανών. Όλα είναι στρεβλά και ψεύτικα και το γνωρίζουν πολύ καλά και οι ίδιοι...
Μάλιστα, προσπαθούν να τα επιβάλουν και με ένα είδος «τσαμπουκά», κάτι όμως που δεν θα περάσει. Ας δούμε όμως σε περίληψη, τι ακριβώς έγινε...
Από τη πρώτη στιγμή της υποδούλωσης άρχισε η καταπίεση σε όλα τα επίπεδα, ενώ δεν ήταν λίγοι αυτοί που εξισλαμίσθηκαν προκειμένου να γλιτώσουν από τις ανελέητες και χωρίς πραγματική αιτία σφαγές αλλά και τα βάσανα χωρίς τέλος.
Μπορεί να διατηρήθηκε η θέση του πατριάρχη και των επισκόπων, αυτό όμως ήταν αναπόφευκτο γιατί η κυρίαρχη θρησκεία στους υπηκόους της πρώην Βυζαντινής αυτοκρατορίας, ήταν η χριστιανική και επειδή υπήρξαν και... κάποιες περίεργες συμφωνίες πριν την άλωση. Ο Τούρκος όμως «μπέσα» δεν έχει. Υπήρξε και υπάρχει ακόμη και τώρα απαγόρευση της δημιουργίας καινούριων ναών όπως και η συντήρηση τους, όλα αυτά λάμβαναν χώρα σε μέρη όπου υπερτερούσε το τουρκικό στοιχείο και ήταν πλούσια. Σε μέρη που δεν ήταν πλούσια, βραχώδη και ορεινά, και στα οποία είχαν αποσυρθεί οι Έλληνες υπήρχε αδιαφορία από τον κατακτητή και ειδικά, όταν ήταν συνεπείς στους φόρους που είχαν συμφωνηθεί. Εκεί λοιπόν μπορούσαν με σχετική άνεση να εκτελέσουν τα θρησκευτικά τους καθήκοντα και να δημιουργήσουν καινούριους λατρευτικούς τους χώρους.
Τα ίδια και χειρότερα βιώσαμε και σε επίπεδο παιδείας τότε με άμεσο τρόπο, τώρα όμως με έμμεσο, πονηρό και ύπουλο. Τα πρώτα 200 χρόνια ο ελληνισμός που παρέμεινε στην Ελλάδα στερήθηκε με βίαιο τρόπο κάθε ίχνος παιδείας, κάτι πρωτόγνωρο για τα δεδομένα των φιλομαθών Ελλήνων. Οι δάσκαλοι και λόγιοι στο σύνολο τους σχεδόν κατέφυγαν στη δύση που τους αγκάλιασε με θέρμη. Πως άλλωστε να απαρνηθείς ένα τέτοιο θείο δώρο.
Μετά το μεγάλο σοκ της ολικής άλωσης, άρχισαν οι τιτάνιες προσπάθειες ανασυγκρότησης σε όλα τα επίπεδα, με βάση τις δύσκολες συνθήκες. Οι Έλληνες που κατέφυγαν στη δύση μόλις ορθοπόδησαν οικονομικά, άρχισαν να φροντίζουν την εκπαίδευση όχι μόνο των Ελλήνων της διασποράς αλλά και των αδερφών τους που υπέφεραν στον ελλαδικό χώρο μέσω της αποστολής όχι μόνο χρημάτων, αλλά και δασκάλων. Στον ελληνικό χώρο έχουμε μεγάλη δραστηριότητα σε περιοχές με μερική αυτονομία λόγω των ειδικών συνθηκών (ορεινές) που εκπλήρωναν της φορολογικές τους υποχρεώσεις απέναντι στον κατακτητή, πάντα με μεγάλο φόβο.
Τέτοιες περιοχές είναι τα Αμπελάκια στη Λάρισα, η κοινότητα των 24 χωριών στο Βόλο με επίκεντρο τη Ζαγορά, τα Ζαγοροχώρια στην Ήπειρο, η Μάνη στην Πελοπόννησο κ.ά. Στις κεντρικές και πλούσιες πόλεις δημιουργήθηκαν σχολεία, αλλά με προϋποθέσεις και σκληρούς όρους. Σε καμία περίπτωση δεν ήταν κρατική χορηγία δημοσίου ενδιαφέροντος για την μόρφωση των υπόδουλων, όπως κάποιοι πονηροί, σήμερα ισχυρίζονται.
Ενδεικτικά αναφέρω ένα περιστατικό ίδρυσης αλληλοδιδακτικών σχολείων στα Χανιά και στο Ρέθυμνο από το βιβλίο του Σπυρίδωνα Τρικούπη «Η Ιστορία της Ελληνικής Επανάστασης» τόμος πρώτος σελ. 191: « Τα θηρία όμως δεν γίνονται άνθρωποι. Πριν από λίγο καιρό είχαν δημιουργηθεί δύο αλληλοδιδακτικά σχολεία στις πρωτεύουσες των Χανίων και του Ρεθύμνου. Μολονότι η άδεια λειτουργίας τους αγοράστηκε με σημαντικά ποσά και η διδασκαλία ήταν συνηθισμένη, τα σχολεία θεωρήθηκαν τόποι αποστασίας και πολέμου, κλείστηκαν στα μέσα Μαρτίου και οι δάσκαλοι φυλακίστηκαν. Ο πασάς των Χανίων Λατίφης, ύστερα από απαίτηση του όχλου, φυλάκισε και τον επίσκοπο Κισάμου, γιατί δήθεν αυτός υποκινούσε τους χριστιανούς να επαναστατήσουν. Ύστερα από λίγες μέρες, ο όχλος τον διαπόμπευσε μισόγυμνο στους δρόμους και στις 19 του ίδιου μήνα τον κρέμασε έξω από την πόλη μαζί με το δάσκαλο του αλληλοδιδακτικού σχολείου. Με έναν λόγο, κάθε μέρα επί ένα ολόκληρο μήνα ήταν ημέρες φρίκης, και η ύπαιθρος των Χανίων έγινε θέατρο καταστροφής και ερήμωσης...»
Σε περιηγήσεις μου στη Στερεά Ελλάδα και στην Ήπειρο, είδα με τα ίδια μου τα μάτια, κρυφά σκοτεινά δωμάτια και καταπακτές σε εκκλησίες και μοναστήρια όπου οι ιερείς μάθαιναν στα παιδιά την ελληνική γλώσσα μέσα από τα εκκλησιαστικά βιβλία. Αν αυτό δεν ήταν κρυφό σχολείο, τότε τι ήταν; Ευτυχώς υπάρχουν αυτοί που τα προσέχουν και τα φυλάνε σαν τα μάτια τους, γιατί είναι μέρος της τεράστιας ιστορίας μας. Το κρυφό σχολείο υπήρξε και υπάρχει, απλά έχουν παρεισφρήσει μέσα του και άλλα στοιχεία που έχουν τον μανδύα του λόγιου-μορφωμένου και θέλει μεγάλη προσοχή γιατί η ζημιά στα παιδιά μας αν δεν προσεχθεί θα είναι ανεπανόρθωτη.
"ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΕΛΛΑΔΑ"
Το Κρυφό σχολείο υποστηρίζουν ιστορικοί με βαθιά γνώση και αντικειμενικότητα ότι υπήρξε.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠολύ σωστά τα έγραψε ο αρθρογράφος.
Ταράσιος