«Να βοηθήσουμε στη δημιουργία ενός πιο δίκαιου κόσμου (με περισσότερες ίσες ευκαιρίες και δικαιώματα),» έλεγε η ανάρτηση στο Tweeter, «χρησιμοποιώντας γλώσσα ουδέτερη ως προς τα φύλα, εάν δεν είμαστε σίγουροι για το φύλο κάποιου ή αναφερόμαστε σε μια ομάδα». Ως μέρος της «Στρατηγικής για Ισοτιμία των Φύλων στο σύνολο του Οργανισμού» όσοι εργάζονται στον ΟΗΕ παρακινούνται να ομιλούν και γράφουν με τρόπους που «δεν δημιουργούν διακρίσεις έναντι συγκεκριμένου βιολογικού φύλου, κοινωνικού φύλου ή φυλετικής ταυτότητας.» (να σημειωθεί ότι με τον όρο «κοινωνικό φύλο», αγγλιστί «social gender», όρο-κατασκεύασμα του φεμινισμού, εννοούνται κυρίως οι κοινωνικοί ρόλοι που αποδίδονται σε κάθε φύλο οι οποίοι προφανώς θεωρούνται από το φεμινισμό και παρόμοιες θεωρίες άδικοι και περιοριστικοί για τη γυναίκα έχοντας επιβληθεί από μια «άδικη, ανδροκρατούμενη θρησκεία και κοινωνία», ενώ με τον όρο «φυλετική ταυτότητα», αγγλιστί «gender identity», εννοείται το πώς αισθάνεται και εκφράζει κάποιος το φύλο του, υπονοώντας σαφώς ότι απόλυτα φυσιολογικά μπορεί να διαφέρει αυτή η φυλετική ταυτότητα από το βιολογικό φύλο, δηλαδή π.χ. για ένα άτομο με βιολογικό φύλο «άρρεν» μπορεί «φυσιολογικά» η «φυλετική του ταυτότητα» να είναι «θήλυ», να νιώθει και να εκφράζεται ως θηλυκό.)
Βεβαίως, κάποιες από τις προτάσεις της ως ανωτέρω Στρατηγικής του ΟΗΕ, όπως η χρήση για τον όρο «ανθρωπότητα» του αγγλικού όρου «humanity» αντί για το «mankind» (που περιέχει τη λέξη «man» – «άνδρας») ή για τον όρο «αστυνομικός» η χρήση του αγγλικού όρου «police officer» αντί για το «policeman» (που επίσης περιέχει το «man» – «άνδρας»), είναι μια χαρά. Άλλες προτάσεις είναι λίγο πιο δύσκολο να κατανοηθούν, όπως η αντικατάσταση του «businessman» («επιχειρηματίας») από το «representative» (που ακριβέστερα αποδίδεται ως «αντιπρόσωπος»), λες και οι δύο αυτές λέξεις σημαίνουν το ίδιο πράγμα. Και ύστερα, υπάρχουν και εκείνες οι προτάσεις που μπορούν να χαρακτηριστούν μόνο ως γλωσσολογική ανοησία και παραλογισμός, προσπάθειες για να μετασκευαστούν καθιερωμένες γλώσσες για να ταιριάζουν σε έναν πλασματικό κόσμο χωρίς φύλα.
Πολλές Ευρωπαϊκές γλώσσες, όπως τα Ισπανικά και τα Γαλλικά, είναι πολύ «φυλετικές». Κάθε ουσιαστικό είναι είτε αρσενικό, όπως το «βιβλίο» ή το «καπέλο,» είτε θηλυκό, όπως το «τραπέζι» ή ο «κορωναϊός.» Όλες οι προηγούμενες απόπειρες, ιδιαίτερα στη Γαλλία, να απογυμνώσουν από τα γένη αυτές τις γλώσσες δεν οδήγησαν πουθενά – ούτε στους καθημερινούς ομιλητές ούτε στους επίσημους προασπιστές της γλώσσας. Όπως ένας χιουμοριστικά το έθεσε, οι απόπειρες να απογυμνωθεί από τα γένη η γλώσσα της αγάπης «την κάνουν να μοιάζει με άλγεβρα.»
Εν μέσω μιας παγκόσμιας πανδημίας που έχει σκοτώσει μερικές εκατοντάδες χιλιάδες ανθρώπους, έχει εξαπολύσει μια οικονομική ύφεση, και ενδέχεται να επιδεινώσει τα αποθέματα φαγητού και την πολιτική αστάθεια σε όλο τον κόσμο, θα αναρωτιόταν κανείς πώς αυτό (η δημιουργία ενός κόσμου χωρίς φύλα) αναδείχθηκε ως προτεραιότητα για τα Ηνωμένα Έθνη.
Λοιπόν, η λαϊκή επιταγή για αναδημιουργία του κόσμου, και η δύναμη της γλώσσας για να επιτευχθεί ακριβώς αυτό, είναι μεγάλη. Αυτούς που πιέζουν για μια «ουδέτερη από γένη» («gender-neutral») γλώσσα δεν τους απασχολεί το θέμα από μια γλωσσολογική άποψη ή από αυτό που νεκροί – πλέον – άνθρωποι όπως ο Βίκτωρας Ουγκώ πίστευαν για τη ζωή και τον κόσμο, όσο από την άποψη της απαλλαγής του κόσμου από τη διαφοροποίηση των φύλων.
Ενώ η αντικατάσταση, σύμφωνα με τις προτεινόμενες από τον ΟΗΕ οδηγίες, των λέξεων «boyfriend» («φίλος») ή «girlfriend» («φίλη») από τη λέξη «partner» («σύντροφος» αλλά ταυτόχρονα και «συνεργάτης» πχ. σε μια επιχείρηση) μπορεί να φαίνεται εκ πρώτης όψεως παράξενη αλλά ακίνδυνη, η χρήση ενός όρου που σχετίζεται με την επιχειρηματικότητα («partner») στη θέση λέξεων που σχετίζονται με τις σχέσεις των δύο φύλων («boyfriend», «girlfriend») φανερώνει μια σημαντική αλλαγή στην οπτική του κόσμου, τουτέστιν στην κοσμοθεωρία: μία (κοσμοθεωρία) στην οποία η αγάπη, ο γάμος και η οικογένεια νοούνται πλέον ως συμβατικές υποχρεώσεις παρά ως ηθικές ή πνευματικές και στην οποία οι άνθρωποι αγαπιούνται και παντρεύονται και ζευγαρώνουν και κάνουν παιδιά επειδή αυτό απλά «έχει μια ωραία αίσθηση», απλά τους κάνει να «νιώθουν ωραία», και όχι γιατί αυτά είναι ωραία πράγματα από μόνα τους, στην ουσία και τον πυρήνα τους.
Οι μεμονωμένες γλώσσες αποτελούν προϊόντα της συγκεκριμένης ιστορίας και του πολιτισμού μιας ομάδας – οι Inuit της Γροιλανδίας θα περιγράψουν τον καιρό διαφορετικά από μια φυλή του Αμαζονίου – αλλά κάθε γλώσσα εκφράζει και κάποια στοιχεία, αντιλήψεις και πραγματικότητες με καθολική ισχύ.
Δεν υπάρχει καμιά γνωστή γλώσσα χωρίς λέξεις για το «πόδι» ή το «χέρι» ή το «κεφάλι». Αν και ορισμένες γλώσσες δεν είναι τόσο «φυλετικές» όσο άλλες, με την έννοια ότι δεν αναθέτουν σε κάθε αντικείμενο ένα γένος ή ένα άρθρο με γένος, δεν υπάρχει καμία γλώσσα στον κόσμο χωρίς λέξεις που να περιγράφουν τις διαφορές φύλου. Κάθε γλώσσα έχει λέξεις για το αρσενικό και το θηλυκό. Παρά το ότι οι ρόλοι των δύο φύλων διαφέρουν από πολιτισμό σε πολιτισμό, οι υποκείμενες βιολογικές πραγματικότητες που χαρακτηρίζουν το αρσενικό και το θηλυκό παραμένουν οι ίδιες.
Οι Γραφές παρουσιάζουν το Θεό να δημιουργεί με τα λόγια εκ του μη όντως, από το τίποτα (ΣτΜ: ακριβέστερα και θεολογικότερα τον Λόγο του Θεού, που στην Ελληνική γλώσσα ως μια θαυμάσια λέξη περιεκτική εννοιών έχει το μοναδικό πλεονέκτημα να αποδίδει ακριβέστερα το νόημα ερμηνευμένη ταυτόχρονα ως και Λόγος-Λέξη και Λόγος-Λογική και Λόγος-Αίτιο του παντός – βλ. «Εν Αρχή ην ο Λόγος» κ.τ.τ. από την έναρξη του Κατά Ιωάννην Ιερού Ευαγγελίου). Καθώς αποτελούμε εικόνες Του Θεού και οι δικοί μας λόγοι έχουν επίσης απίστευτη δύναμη να περιγράφουν την πραγματικότητα και ακόμη, κατά μία έννοια, να δημιουργούν. Αλλά εμείς δεν δημιουργούμε εκ του μη όντως. Οι λόγοι μας περιορίζονται μέσα στα πλαίσια του κόσμου που ο Θεός δημιούργησε.
Κάθε κοσμοθεωρία που αρνείται ότι ο κόσμος είναι μια δημιουργία του Θεού θεωρεί συνάμα και την πραγματικότητα πιο ελαστική και ευεπηρέαστη από ότι πράγματι είναι, και τον κόσμο ως ένα μέρος που όχι μόνο κατοικούμε και φροντίζουμε, αλλά που ελέγχουμε. Σε έναν τέτοιο κόσμο, δεν υπάρχουν λέξεις υψηλότερης αξίας από τις δικές μας, και έτσι φτάνουμε να ακούμε κάποιους στα κλιμάκια των Ηνωμένων Εθνών να ομιλούν και γράφουν ωσάν να δύνανται ουσιαστικά να δημιουργήσουν εκ νέου το ανθρώπινο πρόσωπο. Δεν μπορούνε. Αλλά, από την άλλη, τα Ηνωμένα Έθνη ούτε έγιναν ποτέ «η τελευταία και καλύτερη ελπίδα για ειρήνη».
ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΗ ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΝΩΜΕΝΗ ΡΩΜΗΟΣΥΝΗ
https://www.christianheadlines.com/columnists/breakpoint/the-united-nations-quest-to-create-a-genderless-world.html
Πηγή: Ενωμένη Ρωμηοσύνη
Τί να πει κανείς;;!!!!
ΑπάντησηΔιαγραφή