Από τη Δρ. Ελένη Παπαδοπούλου*
Μία εκ των ερωτήσεων είναι η παραγωγή γραπτού λόγου σε κείμενο μικρής έκτασης. Τη φετινή χρονιά το θέμα ανάπτυξης αφορούσε τη σχέση του μαθητή με την ανάγνωση βιβλίων.
Εκ πρώτης όψεως, θα έλεγα ότι το θέμα ήταν εύκολο, ειδικά για ένα παιδί που διαβάζει. Όμως η αλήθεια είναι ότι οι νέοι σήμερα, ειδικά στην Ελλάδα, δεν διαβάζουν. Καθώς δεν υπάρχουν σχολικές βιβλιοθήκες και το σχολικό ωρολόγιο πρόγραμμα δεν περιλαμβάνει την ανάγνωση και την ανάλυση ολόκληρων βιβλίων, αλλά περιορίζεται κυρίως σε αποσπάσματα νεοελληνικής λογοτεχνίας, η κουλτούρα της ανάγνωσης δεν καλλιεργείται στις νέες γενιές. Την κατάσταση επιδεινώνει η επικοινωνία της νέας γενιάς με σύντομα μηνύματα σε ακατάληπτη πολλές φορές διάλεκτο.
Η γενιά αυτή, επίσης, είναι η γενιά της εικόνας και της τεχνολογίας. Τα πάντα κυλούν γρήγορα μπροστά στα μάτια της. Δεν θα κάτσει εύκολα να διαβάσει πυκνογραμμένες σελίδες χωρίς εικόνες. Για τους λόγους αυτούς το φαινομενικά εύκολο θέμα τελικά ήταν δύσκολο. Και όπως συμβαίνει με όλα τα θέματα της έκθεσης ιδεών, όπως λέγαμε παλιότερα, ο μαθητής θα ανατρέξει στις καλουπωμένες ιδέες του φροντιστηρίου για να γράψει ένα απλό κείμενο 300 λέξεων.
Το μάθημα της έκθεσης για τις πανελλήνιες εξετάσεις είναι μάθημα καταστροφικό για τον εγκέφαλο. Γιατί σε μαθαίνει να αναμασάς σχεδιαγράμματα, ιδέες άλλων, τσιτάτα, βαρύγδουπες εκφράσεις, που θα χρησιμοποιήσεις ως δικά σου όταν θα γράψεις ένα κείμενο. Κοινώς, σε μαθαίνει να αντιγράφεις, να αναδιατυπώνεις, αλλά να μη σκέφτεσαι.
Tα αποτελέσματα πολλές φορές είναι τραγελαφικά. Άλλα θέλουν να πουν οι υποψήφιοι και άλλα λένε, γιατί η δόκιμη λέξη που χρησιμοποίησαν είναι άσχετη με την πρόταση. Διαβάζεις προλόγους-κονσέρβα, συνεχίζεις με προτάσεις γεμάτες τσιτάτα ή λυρισμό στα όρια της γελοιότητας ή κενολογίες και καταλήγεις στον επίλογο ότι «τη σημερινή εποχή ο ρυθμός ζωής έχει αλλοτριώσει τον άνθρωπο και τον έχει απομακρύνει από το βιβλίο / τη φύση / τον συνάνθρωπο» – συμπληρώνετε ό,τι θέλετε, ανάλογα με το θέμα.
Υποθέτω ότι στις φετινές πανελλήνιες σχεδόν όλα τα παιδιά απάντησαν ότι έχουν εξαιρετική σχέση με το βιβλίο, αλλά οι υποχρεώσεις τους δεν τους επιτρέπουν να διαβάζουν πολύ. Η αλήθεια είναι ότι ελάχιστα παιδιά διαβάζουν, γιατί ελάχιστα παιδιά βρίσκουν κάποιο ενδιαφέρον στην ανάγνωση βιβλίων. Ο Καζαντζάκης, ο Ζολά, δεν συζητώ καν για ποιητές, δεν θα γίνουν ποτέ κτήμα της μελλοντικής σπουδάζουσας νεολαίας μας. Θα γίνουν όμως τα σχεδιαγράμματα-κονσέρβα της έκθεσης. Με ό,τι αυτό συνεπάγεται για τη γλώσσα, τη σκέψη, τις αξίες.
*Διδάκτωρ Διδακτικής Γλωσσών και Πολιτισμών του Πανεπιστημίου Paris III – Sorbonne Nouvelle
πηγή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Παρακαλούμε τα σχολιά σας να ειναι σχετικά με το θέμα, περιεκτικά και ευπρεπή. Για την καλύτερη επικοινωνία δώστε κάποιο όνομα ή ψευδώνυμο. Διαφημιστικά σχόλια δεν δημοσιεύονται.
Επειδή δεν υπάρχει η δυνατότητα διόρθωσης του σχολίου σας παρακαλούμε μετά την τελική σύνταξή του να ελέγχεται. Προτιμάτε την ελληνική γραφή κι όχι την λατινική (κοινώς greeklish).
Πολύ σημαντικό είναι να κρατάτε προσωρινό αντίγραφο του σχολίου σας ειδικά όταν είναι εκτενές διότι ενδέχεται να μην γίνει δεκτό από την Google (λόγω μεγέθους) και θα παραστεί η ανάγκη να το σπάσετε σε δύο ή περισσότερα.
Το σχόλιό σας θα δημοσιευθεί, το αργότερο, μέσα σε λίγες ώρες, μετά από έγκριση του διαχειριστή του ιστολογίου, ο οποίος είναι υποχρεωμένος να δημοσιεύει όλα τα σχόλια που δεν παραβαίνουν τους όρους που έχουμε θέσει στις παρούσες οδηγίες.
Υβριστικά, μη ευπρεπή και προπαγανδιστικά σχόλια θα διαγράφονται ή δεν θα δημοσιεύονται.