Τα συμφέροντα της πατρίδας θυσία στα ”προοδευτικά” στερεότυπα…

Γράφει η Κρινιώ Καλογερίδου 

Πριν από ένα χρόνο σχεδόν (το θυμάμαι γιατί συνέπεσε με τη γιορτή μου) άκουσα με ευχάριστο ξάφνιασμα την είδηση ”περί του νέου νομοσχεδίου για την εφεδρεία και την εθνοφυλακή”, που είχε εισηγηθεί στην κυβέρνηση ο υφυπουργός Εθνικής Άμυνας Αλκιβιάδης Στεφανής. 

Έκανα το σταυρό μου, τότε, και είπα μονολογώντας πως ”βρέθηκε επιτέλους κάποιος χριστιανός στο ΥΠΕΘΑ χωρίς σκουριασμένα μυαλά, για να πετάξει το βότσαλο στα λιμνάζοντα ύδατα του υπουργείου του”.

Και τα μυαλά είναι σκουριασμένα, γενικότερα, λόγω των στερεοτύπων περί εθνικισμού και προοδευτισμού που δέρνουν συχνά-πυκνά εμάς τους Έλληνες, χωρίς να εξαιρούνται για τα… προσόντα αυτά οι εκάστοτε κυβερνητικοί αξιωματούχοι. Κυρίως αυτοί, θα σας έλεγα.

Όμως σε καιρούς επαπειλούμενης βλάβης στα εθνικά μας συμφέροντα και γενικότερης αστάθειας στα γεωπολιτικά, αυτά τα αφυδατωμένα μυαλά του προοδοπληξίας (που οδηγεί σε ξενομανία και απάρνηση, ενίοτε, της εθνικής μας ταυτότητας) τυχαίνει να πλήττουν τη χώρα, όταν βρίσκονται σε καίρια πόστα. 

Να την πλήττουν στο χαμηλό της υπογάστριο, αυτό της εθνικής Άμυνας, που είναι και η αχίλλειος πτέρνα της, αν εξαιρέσει κανείς την χρονίζουσα ανομβρία στα εξοπλιστικά της. 

Θύμα αυτών των στερεοτύπων και προκαταλήψεων έπεσε, όπως διάβασα προ ημερών, το νομοσχέδιο το οποίο θα ερχόταν στις μέρες μας στη Βουλή για ψήφιση, σε περίοδο μεγίστων κινδύνων και ενώ είναι επιτακτική η ανάγκη αξιοποίησης των εφέδρων εθνοφυλάκων (αξιωματικών και οπλιτών) που διαμένουν στις μεγάλες πόλεις, ”επικουρικά του ενεργού Στρατού και των Σωμάτων Ασφαλείας”, όπως τόνιζε ο ΥΦΕΘΑ τον Μάιο του ’19, όταν το είχε εισηγηθεί. 

Περιττό να πω ότι τάσσομαι αναφανδόν κατά του παγώματος του συγκεκριμένου νομοσχεδίου, γιατί η αναδιοργάνωση της αμυντικής μας ισχύος θα λειτουργούσε, μέσω αυτού, σαν τονωτική ένεση ανεφοδιασμού των ακριτικών μονάδων πρώτης γραμμής (”#Hellenic Army”), αλλά και εκείνων της πολιτικής προστασίας που έχουν λυγίσει λόγω του μεταναστευτικού και της χαμηλής επάνδρωσής τους. 

Στο ερώτημα γιατί προτιμήθηκε το πάγωμα – η ακύρωση ουσιαστικά της πρότασης του υφυπουργού – η απάντηση είναι απλή, αρκεί να αναλογιστούμε την κοντόφθαλμη και καταφανώς επηρεασμένη απ’ τα αριστερά αντανακλαστικά, τα στερεότυπα και τις ιδεοληψίες (που ταυτίζουν κάθε τι εθνικό με τον φασισμό) πολιτική της κυβέρνησης. 

Ως εκ τούτου, θα πρέπει να αναγνωρίσουν με πικρία οι της Δεξιάς – Κεντροδεξιάς (συμπεριλαμβανομένων των κομματικών νεολαιών και των κατευθυνόμενων δημοσιογράφων) ότι όσο διακατέχονται από ιδεολογική ανασφάλεια (κοινώς ”κόμπλεξ” ιδεολογικό) έναντι των πολιτικών τους αντιπάλων και τρέμουν στην ιδέα της κριτικής τους αν τολμήσουν να εκστομίσουν τις λέξεις ”έθνος”, ”πατρίδα” και ”εθνοφύλακες” (τους οποίους ταυτίζουν με τους ακροδεξιούς), η κυριαρχία της Αριστεράς θα είναι δεδομένη. 

Και για να το πάω ακόμα παραπέρα, δεν παίζουν μόνο το παιχνίδι της ροζ, πράσινης ή κόκκινης κοινοβουλευτικής προπαγάνδας οι εκπρόσωποι της ”δεξιάς πολυκατοικίας” που σκέφτονται… ”προοδευτικά”, αλλά ρίχνουν συστηματικά νερό στον μύλο της αριστερής στρεψοδικίας και της ακροδεξιάς καπηλείας. 

Αυτό κάνουν όσο αποδέχονται με τη στάση τους την εσκεμμένη διαστρέβλωση όρων της δεξιάς ιδεολογίας όπως ”Έθνος”, ”Εθνοφυλακή” και ”Εθνικισμός” (στην υγιή του μορφή, αυτήν της α’ όψης που ταυτίζεται με την φιλοπατρία και απεχθάνεται εκείνον του ρατσισμού της β’ όψης, και των αιμάτων του φασισμού/ναζισμού). 

Η ”δεξιά” αποδοχή της ”αριστερής” παραποίησης εθνικών όρων πέτυχε, τελικά, να βάλει αυτογκόλ στην πατριωτική ιδεολογία. Και το πέτυχε αυτό δικαιώνοντας τις αριστερές ιδεοληψίες που έφτασαν να ταυτίζουν ό,τι πατριωτικό με φασιστικό προκαλώντας ιδεολογική σύγχυση. 

Σύγχυση τόσο στην εκπαιδευτική πολιτική (όπου παραμένουν ψαλιδισμένοι όροι με εθνικό προσανατολισμό και σελίδες της ιστορίας εθνικής σημασίας στερώντας απ’ τους Έλληνες μαθητές τη διαμόρφωση εθνικού φρονήματος), όσο και την αμυντική πολιτική (με την απόφαση της κυβέρνησης να ”παγώσει” το νομοσχέδιο Στεφανή για συγκρότηση ταγμάτων Εθνοφυλακής, για να μην την πουν ”ακροδεξιά”)… 

Για να μην την πουν ”ακροδεξιά”, ποιοι; Οι ”προοδευτικοί” που άφησαν τη σημαία στα Ίμια να την… πάρει ο αέρας και 22 χρόνια μετά υπέγραψαν με κλειστά μάτια τη ”συμφωνία των Πρεσπών” και την παράδοση στους υπέρμαχους του ”μακεδονισμού” Σλάβους του ονόματος της Μακεδονίας μας, με προικιό έξτρα την ”μακεδονική” γλώσσα και εθνότητα. 

Να μην ”βαφτίσουν” ακροδεξιά την Κεντροδεξιά, η οποία επέτρεψε στην Αριστερά να σπιλώσει επί ημερών της το Έθνος, την Πατρίδα και τη Θρησκεία (ακρογωνιαίους λίθους του Ελληνισμού και με σημαίνουσα σημασία στην ιδεολογία της πατριωτικής Νέας Δημοκρατίας). 

Την Κεντροδεξιά που επέτρεψε – για 7 ολόκληρα χρόνια (2012-2019) – στη Χρυσή Αυγή να οικειοποιείται τον πατριωτισμό μέσα στο Κοινοβούλιο αναγορεύοντας τον εαυτό της σε κόμμα γνήσια πατριωτικό, ενώ ήταν μόνο πατριδοκάπηλο και φασιστικό. 

Μ’ αυτά και μ’ αυτά όμως τα κομπλεξικά αριστερά στερεότυπα που φαίνεται να υιοθετεί η κυβέρνηση της ΝΔ, φτάσαμε πολύ πιθανό σε σύμφωνία τύπου Ιμίων στον Έβρο με γκριζάρισμα των 16; στρεμμάτων στο ”Μελισσοκομείο” Φερών (ελληνικό θύλακα μέχρι ”χθες” νότια του ποταμού, απ’ όπου δε μας δίνονται φωτογραφίες με τη σημαία μας) και στην κρυφή πιθανότατα συμφωνία να κατασκευαστεί πιο… μέσα ο φράχτης (απώλεια κυριότητας εδάφους), για να κινηθούμε – υποτίθεται – πιο γρήγορα…

Έτσι είπε ο πρωθυπουργός στην πρώτη του τηλεοπτική συνέντευξη μετά το τέλος της καραντίνας, αλλά ποιος τον πιστεύει, όταν είναι φως φανάρι ότι υποχωρήσαμε άτακτα απ’ τα εθνικά κεκτημένα στον Έβρο, για να κάνουμε το χατίρι του ”αφέντη” εξ Ανατολών, που δε σταματά να εκτοξεύει ασύμμετρες απειλές εναντίον μας; 

Ποιος τον πιστεύει, όταν δε δίνει φωτογραφικό υλικό για να κλείσει τα στόματα των καχύποπτων; Ποιος τον πιστεύει όταν προηγήθηκαν τα της Χάγης και οι ενδοτικές δηλώσεις της αδελφής του περί απώλειας μικρών νησιών προς διατήρηση των μεγάλων; 

Είμαστε στο τέλος της δεύτερης δεκαετίας του 21ου αιώνα και δεν έχουν εμπεδώσει ακόμα οι πολιτικοί μας το απειλητικό μήνυμα που εκπέμπει σε όλους τους τόνους η… ”νευρική” Τουρκία προς την Ελλάδα: ότι θέλει, ετσιθελικά και κατά παράβαση διακρατικών συμφωνιών και Διεθνών Συνθηκών, να κάνει δικά της ελληνικά εδάφη σε Θράκη και Αιγαίο. 

Στην περίπτωση της Θράκης που εξετάζουμε τώρα έχει επιβαρυνθεί πολύ σε βάρος μας το κλίμα στην μουσουλμανική μειονότητα και ελλοχεύει ο κίνδυνος δημιουργίας εσωτερικού μετώπου στα νώτα του ελληνικού στρατού που φυλάει τα σύνορα στον Έβρο. 

Η στρατηγική περικύκλωσης – απ’ τις αγαπημένες του Ερντογάν, που φιλοδοξεί να την εφαρμόσει για όλη τη χώρα με βρόγχο τις στρατηγικές συμμαχίες του με τα Σκόπια και την Αλβανία – βρίσκει πρόσφορο έδαφος και στη Θράκη, όπου δρουν ελεύθερα (λες και είναι κράτος εν κράτει) τουρκόφρονες προπαγανδιστές της μουσουλμανικής μειονότητας τους οποίους ονομάτισα ήδη σε προηγούμενα άρθρα μου.

Γύρω απ’ το DEB (ΚΙΕΦ=Κόμμα Ισότητας, Ειρήνης, Φιλίας), το πιο αντιπροσωπευτικό κόμμα της μουσουλμανικής μειονότητας Θράκης, δραστηριοποιούνται υποστηρικτές απ’ την κομματική νεολαία του (ΒΑΤΟΒ= ”Ένωσις Φοιτητών Δυτικής Θράκης” και ”Ένωση Τουρκικής Νεολαίας Κομοτηνής”), καθώς και άλλοι μεσανατολίτικης συμπεριφοράς μουσουλμάνοι, που προσιδιάζουν μάλλον στην τζιχαντιστική εκδοχή του Ισλάμ και επιδεικνύουν συχνά τα εθνικιστικά τους φρονήματα με το σήμα των ”Γκρίζων Λύκων”.

Η διάχυση της τουρκικής προπαγάνδας στη Θράκη, που γίνεται υπό την σιωπηρή προστασία του Προξενείου Κομοτηνής, έχει ως ομπρέλα κάλυψης προγράμματα αλληλεγγύης και ενίσχυσης των μουσουλμάνων μεταναστών. Στην πραγματικότητα όμως, πέρα και έξω απ’ αυτά, είναι προγράμματα κατήχησης στον ισλαμισμό και το τουρκόφιλο πνεύμα.

Κι αυτό το τελευταίο αυγατίζει όλο και περισσότερο και αποκτά θαυμαστές και μιμητές στη Θράκη. Αντιπροσωπευτικό παράδειγμα του πνεύματος αυτού ήταν η ομιλία του δημάρχου Ιάσμου Ροδόπης Οντέρ Μουμίν σε εκδήλωση αλυτρωτικού συλλόγου στην Τουρκία (με φόντο σημαίες της ”Ανεξάρτητης Θράκης”) πως κάποια μέρα θα αγκαλιάσουν οι μουσουλμάνοι της Θράκης την ”Μητέρα Πατρίδα”, όπως αποκαλούν την γείτονα εξ Ανατολών οι εκεί διαβιούντες τουρκόψυχοι.

Όλα τα παραπάνω ωστόσο, μαζί άλλα πολλά που μας φοβίζουν για το μέλλον της Θράκης, δε φαίνεται να πτοούν την κυβέρνηση που ακολουθεί την πεπατημένη των παρελάσεων (αν και η τελευταία για την επέτειο της Εθνικής Παλιγγενεσίας ματαιώθηκε λόγωτης πανδημίας) και των βαρύγδουπων δηλώσεων περί του αξιόμαχου των ΕΔ και της εθνικής στρατιωτικής ισχύος, με στόχο να ανυψωθεί ευκαιριακά το εθνικό φρόνημα των Ελλήνων.

Όμως αυτό δεν ανυψώνεται με λόγια, αλλά με έργα. Το πολιτικό κόστος απ’ τις θορυβώδεις αντιδράσεις της Αριστεράς-Κεντροαριστεράς και των προσκείμενων φιλικά σ’ αυτήν ΜΜΕ έχει κάνει το θαύμα του ακυρώνοντας στην ουσία τη δημιουργία μονάδων Εθνοφυλακής μαζί με λόχους Εφέδρων Καταδρομών, που θα δημιουργούσαν τις προϋποθέσεις αποκατάστασης της πληρότητας των κενών σε θέματα Άμυνας και πολιτικής προστασίας κατά τόπους.

Έκαστος τόπος έχει την πληγήν του”, είχε πει ο Εμμανουήλ Ροΐδης: ”Η Αγγλία την ομίχλην, η Αίγυπτος τας οφθαλμίας, η Βλαχία τας ακρίδας και η Ελλάς τους Έλληνας.” Τους Έλληνες πολιτικούς, θα πρόσθετα εγώ, οι οποίοι συνηγορούν με τις αποφάσεις τους στη διαιώνιση των εθνικών στερεοτύπων, προκαταλήψεων και ιδεοληψιών, που θέτουν σε κίνδυνο την ασφάλεια της χώρας, γιατί είναι εμποτισμένα με τα μίση, τα πάθη και τα απωθημένα του εμφυλιακού παρελθόντος… 

Κρινιώ Καλογερίδου (Βούλα Ηλιάδου, συγγραφέας)

πηγή