Η Τουρκία το παίζει αφεντικό της Ανατολικής Μεσογείου

Η επιτυχημένη πορεία στήριξης που πρόσφερε η Τουρκία στη Λιβύη του Σάραζ, η εισβολή και κατοχή μέρους των Κουρδικών εδαφών της Συρίας, η εισβολή και δημιουργία βάσεων στο βόρειο (Κουρδικό) Ιράκ, σε συνδυασμό με την επί 46 χρόνια κατοχή του 37% της Κύπρου, έχουν κάνει τους Τούρκους να αισθάνονται παντοδύναμοι.

Αυτή η αίσθηση παντοδυναμίας, δημιουργεί αλαζονεία. Η αλαζονεία έχει ως αποτέλεσμα την χρήση ανάλογης γλώσσας κατά τη διάρκεια συνεντεύξεων ή ομιλιών από τους Τούρκους αξιωματούχους. Εξίσου αλαζόνες και προκλητικοί είναι και οι Τούρκοι χρήστες των κοινωνικών δικτύων στα σχόλιά τους.

Ας δούμε όμως χαρακτηριστικά παραδείγματα των τελευταίων ημερών.

Ο εκπρόσωπος του Τουρκικού Υπουργείου Εξωτερικών Χαμί Ακσόι δήλωσε:
«Η Ελλάδα και η Κύπρος πρέπει να ξυπνήσουν από το όνειρο ότι ο εγκλωβισμός της Τουρκίας στις ακτές της συνάδει με το Διεθνές Δίκαιο. Οι προσπάθειες σύστασης μοχθηρών συμμαχιών εναντίον της Τουρκίας, εκμεταλλευόμενη την ΕΕ δεν θα ωφελήσουν την Ελλάδα. Αντίθετα θα πρέπει να σεβαστεί τα νόμιμα δικαιώματα και τα συμφέροντα της Τουρκίας».

Ο Υπουργός Εξωτερικών της Τουρκίας Μεβλούτ Τσαβούσογλου, δήλωσε:
«Είναι γελοίο και άδικο να αποκαλείται η Τουρκία αποικιοκρατική χώρα επειδή δεν παραμελεί τα συμφέροντά της εκεί, στη Μεσόγειο, στην Ανατολική Μεσόγειο».

Αναφερόμενος στη Γαλλία και την εμπλοκή της στους βομβαρδισμούς της Λιβύης το 2011, ο Μεβλούτ Τσαβούσογλου είπε:

«Η Γαλλία προσπαθεί να επιστρέψει στο παρελθόν και να γίνει αποικιοκρατική χώρα. Έχει κολλήσει ο εγκέφαλός της. Ο Μακρόν παίζει ένα επικίνδυνο παιχνίδι στη Λιβύη. Οι Γάλλοι το 2011 βομβάρδισαν τη Λιβύη και σηκώθηκαν και έφυγαν. Τώρα υποστηρίζουν τον πραξικοπηματία Χαφτάρ. Πρέπει να λογοδοτήσουν για όλα αυτά (σ.σ. εννοεί εγκλήματα πολέμου). Ποιος βρίσκεται από πίσω; Ο Μακρόν. Ας προσπαθήσει πρώτα ο Μακρόν να κυβερνήσει τη δική του χώρα, αντί να μπλέκεται σε άλλες χώρες. Βασικά όλοι το βλέπουν ότι η Γαλλία είναι εκείνη που παίζει επικίνδυνα παιχνίδια εδώ. Ακόμη και οι Ευρωπαϊκές χώρες άρχισαν να το βλέπουν».

Ο Υπουργός Άμυνας της Τουρκίας Χουλουσί Ακκάρ δήλωσε:
«Επαναλαμβάνουμε και πάλι στους συνομιλητές μας υπομονετικά την πρόσκλησή μας. Γιατί εμείς δεν φοβόμαστε αυτές τις συναντήσεις. Αυτό το ιερό έθνος δεν έχει να ντραπεί για τίποτα. Εμείς τους λέμε: ελάτε να καθίσουμε, να τα βρούμε, να συζητήσουμε και να συνεργαστούμε. Μην επιχειρήσετε κάτι διαφορετικό από αυτά που λέμε, ούτε να διανοηθείτε να δημιουργήσετε κανένα τετελεσμένο γιατί θα στεναχωρηθείτε. Μην το δοκιμάσετε. Μην το κάνετε». 

Η Ευρωπαίοι, που δεν έχουν συνηθίσει να τους προσβάλλουν, έχουν αρχίσει να αντιδρούν. Προς το παρόν, αντίδραση, έστω και λεκτική, υπάρχει από τη Γαλλία. 

Ο Υπουργός Εξωτερικών της Γαλλίας Ζαν Ιβ Λε Ντριάν απάντησε στους Τούρκους από το βήμα της Γαλλικής Βουλής:
«Πρέπει να υπάρξουν εξηγήσεις για τον ρόλο που διαδραματίζει η Τουρκία στη Λιβύη, όπου εκτιμώ πως γινόμαστε μάρτυρες της μετατροπής της Λιβύης σε Συρία, αφού η στρατιωτική επέμβαση της Τουρκία γίνεται με τη βοήθεια υποστηρικτών από τη Συρία. Το γεγονός ότι η Τουρκία ενισχύει το βάρος της στη Λιβύη, καταλήγει στο να ενισχύουν και οι Ρώσοι τη δική τους παρουσία». 

Αναφερόμενος στις Τουρκικές προκλήσεις κατά της Ελλάδας και της Κύπρου, Ζαν Ιβ Λε Ντριάν είπε:
«Πρέπει να σεβαστούν το Διεθνές θαλάσσιο Δίκαιο, πρέπει να σεβαστούν τα εδάφη των δικών μας Ευρωπαίων συμμάχων, της Κύπρου και της Ελλάδας. Το ίδιο και με το μεταναστευτικό. Η Γαλλία εκτιμά ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση πρέπει να ανοίξει πολύ γρήγορα συζήτηση χωρίς ταμπού, χωρίς αφέλεια για τις προοπτικές των μελλοντικών της σχέσεων με την Άγκυρα και η Ευρωπαϊκή Ένωση να προασπίσει τα δικά της συμφέροντα στη Μεσόγειο θάλασσα».

Επειδή στο πεδίο των αντιπαραθέσεων για τη Λιβύη έχει εμπλακεί ενεργά και η Αίγυπτος, η οποία έθεσε τις κόκκινες γραμμές για επέμβασή της στη Λιβύη στο πλευρό του Λιβυκού Εθνικού Στρατού και του Χαλίφα Χαφτάρ, με σκοπό την εκδίωξη των Τούρκων και των φανατικών ισλαμιστών από την χώρα, ο αντιπρόεδρος του κυβερνώντος κόμματος της Τουρκίας Γιασίν Ακτάι δήλωσε:
«Ο Σίσι δεν έχει τη δύναμη ή τα κότσια να κάνει κάτι τέτοιο». 

Μετά από αυτό, ο Πρόεδρος της Βουλής της Λιβύης Ακίλα Σάλεχ ζήτησε από την Αίγυπτο να παρέμβει και να διώξει τον Σαράζ και τους Τούρκους.
«Ο Λιβυκός λαός επισήμως ζητά από την Αίγυπτο να επέμβει με στρατιωτικές δυνάμεις εάν το απαιτήσουν οι αναγκαιότητες για τη διατήρηση της ασφάλειας των δύο γειτονικών χωρών». 

Η Τουρκία από την πλευρά της, ουσιαστικά εξέδωσε ανακοίνωση για λογαριασμό της κυβέρνησης της Τρίπολης, του Φαγιέζ αλ Σαράζ. Συγκεκριμένα, ο εκπρόσωπος της Τουρκικής Προεδρίας Ιμπραήμ Καλίν είπε πως η νόμιμη κυβέρνηση της Λιβύης ζητεί να αποσυρθούν οι δυνάμεις του Χαφτάρ από τη Σύρτη και τη Τζούφρα, για να ξεκινήσουν οι συνομιλίες για την κατάπαυση του πυρός. Μια τέτοια ανακοίνωση θα έπρεπε να γίνει από την κυβέρνηση του Σαράζ, αλλά… ποιος Σαράζ; Κουμάντο κάνει η Τουρκία.

Θυμίζουμε πως η Αίγυπτος έχει διαμηνύσει πως εάν καταληφθεί η Σύρτη και η Τζούφρα από τον Σαράζ και την Τουρκία, τότε η Αίγυπτος θα εισβάλει στην Λιβύη για να τους εκδιώξει.

Ο Υπουργός Εξωτερικών των ΗΑΕ Ανουάρ Γκαργκάς επίσης καταδίκασε τις πράξεις της Τουρκίας στη Μεσόγειο.

«Καταδικάζουμε απόλυτα την επικίνδυνη συμπεριφορά της Τουρκίας και την εχθρική της πράξη ενάντια σε Γαλλικό πολεμικό πλοίο που βρισκόταν σε αποστολή του ΝΑΤΟ για να επιβάλλει το εμπάργκο όπλων του ΟΗΕ». 

Στο μεταξύ, αρχίζει να αμφισβητείται η νομιμότητα της διεθνώς αναγνωρισμένης κυβέρνησης της Τρίπολης. 

Πριν από 5 ημέρες ο Αιγύπτιος Πρόεδρος Σίσι ανέφερε ότι η κυβέρνηση της Λιβύης, του Σαράζ, αυτή που αναγνωρίζεται διεθνώς, πάσχει νομικά. Το ίδιο ισχυρίζεται πλέον και η Γαλλία που εξετάζει να θέσει το ζήτημα στο Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ. Ο Πρόεδρος της Τυνησίας Σαγιέντ, έθεσε το θέμα της νομιμότητας της κυβέρνησης Σαράζ, μετά την συνάντηση που είχε στο Παρίσι με τον Γάλλο Πρόεδρο Μακρόν. Έτσι, σιγά σιγά, διαμορφώνεται η τάση πως η νομιμότητα της κυβέρνησης Σαράζ έχει λήξει εδώ και 2 χρόνια. 

Οι Έλληνες, γνωρίζουμε καλά τι σημαίνει Τουρκία. Γνωρίζουμε τι σημαίνει Τουρκικός τσαμπουκάς. Γνωρίζουμε τι σημαίνει αρπαγή εδάφους και κυριαρχικών δικαιωμάτων. Ίσως έφτασε ο καιρός να το αντιληφθούν και όλοι οι γείτονες της Τουρκίας στην Ευρώπη και τη Μέση Ανατολή. Το μεγάλο ερώτημα όμως παραμένει: θα κάνουν κάτι όλοι οι θιγόμενοι για να βάλουν την Τουρκία στη θέση της ή στο τέλος θα γίνει αυτό που θέλει η Τουρκία; 

Πηγή: Cosmostatus
ΑΒΕΡΩΦ

Αδιανόητο: Στο αριστερό πανεπιστήμιο Πρίνστον των ΗΠΑ αποκήρυξαν τον νικητή του Α'ΠΠ πρόεδρο Γ.Ουίλσον ως... «ρατσιστή»!

Στις ΗΠΑ η αριστερά «έχει σπάσει τα φρένα» μετά τον θάνατο του Τζορτζ Φλόιντ, του που πέθανε όταν ένας αστυνομικός του προκάλεσε ασφυξία στις 25 Μαΐου και έφτασαν στο σημείο να... αποκαθηλώσουν στο Πανεπιστήμιο του Πρίνστον (από τα προπύργια της αμερικανικής αριστεράς) το όνομα του προέδρου Γούντροου Ουίλσον από τη σχολή του Διεθνών Σπουδών λόγω των «ρατσιστικών πολιτικών και απόψεών» του!

Να σημειώσουμε ότι ο Γούντροου Ουίλσον (1856-1924) ο οποίος κυβέρνησε τις ΗΠΑ μεταξύ 1913 και 1921 είναι ο άνθρωπος που έβαλε τις ΗΠΑ στον Α'ΠΠ το 1917 και έσωσε την δυτική Ευρώπη και βέβαια την Ελλάδα από την μπότα του γερμανικού Ράιχ, «σφραγίζοντας» ταυτόχρονα την διάλυση της οθωμανικής αυτοκρατορίας!

Αν ο Γούντροου Ουίλσον δεν είχε επιμείνει να μπουν οι ΗΠΑ στον πόλεμο είναι πολύ πιθανό ότι η ιστορία θα είχε γραφτεί πολύ διαφορετικά, προς όφελος της γερμανικής αυτοκρατορίας.

Η Γερμανία παραδόθηκε βάσει των όρων που έθεσε ο Ουίλσον ο οποίος είναι και ο πρωτεργάτης της Κοινωνίας των Εθνών (προγενέστερης του ΟΗΕ)!

Τώρα, οι αριστεροί θυμήθηκαν ότι «επέτρεψε στις νότιες πολιτείες να υιοθετούν τον φυλετικό διαχωρισμό και είχε εξουσιοδοτήσει τα ομοσπονδιακά υπουργεία να διαχωρίζουν τους μαύρους από τους λευκούς εργαζόμενούς τους»!

«Οι ρατσιστικές πολιτικές και απόψεις του καθιστούν το όνομά του κάτι το ανάρμοστο για μία σχολή όπου οι σπουδαστές της, το προσωπικό και οι πρώην σπουδαστές της πρέπει να είναι πλήρως αφιερωμένοι στη μάχη κατά της μάστιγας του ρατσισμού», δήλωσε ο πρύτανης του πανεπιστημίου Κρίστοφερ Άισγκραμπερ, ο οποίος το πιθανότερο είναι σήμερα να μιλούσε γερμανικά αν δεν υπήρχε ο μεγάλος Γούντροου Ουίλσον.

Ο πρόεδρος των ΗΠΑ Γούντροου Ουίλσον υπήρξε προηγουμένως καθηγητής ιστορίας και πολιτικής οικονομίας και πρύτανης του πανεπιστημίου Πρίνστον με ιδιαίτερα φιλελεύθερες ιδέες για μεταρρυθμίσεις.

Το δε λεγόμενο “Ουϊλσόνειο δόγμα” ή “Ουϊλσόνειος ιδεαλισμός” που βασίστηκε στη θεωρία “άνευ νίκης ειρήνη” που είχε εξαγγείλει στις 22 Ιανουαρίου του 1917, (δέκα ημέρες πριν τη διακοπή των αμερικανο-γερμανικών σχέσεων), τον ανέδειξε τελικά κυρίαρχο ρυθμιστή των ειρηνευτικών διαπραγματεύσεων στη λήξη του “Μεγάλου Πολέμου” στην Ευρώπη.

Το “Διάγγελμα του προέδρου των ΗΠΑ Ουΐλσον (1918)“, γνωστότερο και ως “Διάγγελμα των 14 σημείων“, ή “Διάγγελμα των 14 όρων“, ή απλούστερα “Δεκατέσσερα Σημεία“, (Fourteen Points), ή “Δεκατέσσερις όροι“, ήταν ένα ιστορικό και ιδιαίτερα βαρυσήμαντο ραδιοφωνικό διάγγελμα που εκφώνησε ο πρόεδρος των ΗΠΑ Γούντροου Ουίλσον στις 8 Ιανουαρίου του 1918, στη διάρκεια του Α΄ Παγκόσμιου Πολέμου, που βασιζόμενο σε αρχές δικαίου εισήγαγε νέες αρχές σε διεθνές επίπεδο για την μεταπολεμική ειρήνη, επηρεάζοντας ιδιαίτερα αμφότερες τις τότε αντιμαχόμενες συμμαχίες.

Το Διάγγελμα αυτό αποτελεί ουσιαστικά και την μοναδική ρητή δήλωση διεθνούς επιπέδου που έγινε στον Α’ Π.Π.

Να σημειώσουμε ένα από τα 14 σημεία του διαγγέλματος που ενδιαφέρουν την Ελλάδα άμεσα:

«Μόνο το τουρκικό τμήμα της παρούσας Οθωμανικής Αυτοκρατορίας θα πρέπει να εξασφαλίζεται ως ασφαλές και κυρίαρχο, ενώ στις εθνικότητες οι οποίες βρίσκονται σήμερα υπό τουρκική κυριαρχία θα πρέπει να εξασφαλιστεί μια αδιαμφισβήτητη ασφάλεια της ζωής και μια απολύτως ανενόχλητη ευκαιρία για αυτόνομη ανάπτυξη. Τα δε Δαρδανέλια θα πρέπει να ανοίξουν οριστικά, και η ελεύθερη διέλευση των πλοίων και του δι’ αυτών εμπορίου, με όφελος όλων των εθνών θα πρέπει να καλύπτεται με διεθνείς εγγυήσεις».

Ηταν η αρχή για την διάλυσή της οθωμανικής αυτοκρατορίας. 

πηγή

Le Monde: Τούρκος ο νέος αρχηγός της οργάνωσης Ισλαμικό Κράτος

Ο νέος αρχηγός της οργάνωσης Ισλαμικό Κράτος (ISIS) δεν είναι Άραβας, αλλά Τούρκος, γράφει η γαλλική εφημερίδα «Le Monde». Να σημειωθεί ότι πρώτο το TRIBUNE είχε γράψει την είδηση στις 21 Ιανουαρίου 2020. .
Ο Άμπου Ιμπραήμ αλ Χασέμι αλ Κουράσι είναι Τουρκμένος του Ιράκ, γεννημένος στην Ταλ Αφάρ της επαρχίας Νινευή (βορειοδυτικό Ιράκ).

Οι Τουρκμένοι είναι τουρκική φυλή που ζουν στη βορειοδυτική Συρία και στο βορειοδυτικό Ιράκ.

Στη συντριπτική τους πλειονότητα έχουν τουρκική συνείδηση και η Τουρκία τους θεωρεί τουρκική μειονότητα στις δύο αραβικές χώρες.

Το δημοσίευμα της «Le Monde» υπογραμμίζει, ότι είναι η πρώτη φορά, που ο αρχηγός της οργάνωσης στην πραγματικότητα είναι τουρκμενικής καταγωγής, εξ ου και η προπαγάνδα της οργάνωσης να πείσει ότι είναι αραβικής καταγωγής, απόγονος του προφήτη Μωάμεθ, προκειμένου να αποφευχθεί μια ρήξη.

Η αναρρίχηση ενός Τούρκου ως επικεφαλής της οργάνωσης Ισλαμικό Κράτος, διακόπτει την άνω των τριών δεκαετιών αραβική ηγεσία τζιχαντιστικών ομάδων με διεθνή προορισμό, από τον Μπιν Λάντεν έως τον Μπαγκντάντι, με ενδιάμεσα τον Ζαρκάουι, ιδρυτή του ιρακινού κλάδου της Αλ Κάιντα (που μετεξελίχθηκε σε Ισλαμικό Κράτος) και τον Ζαουάχρι, το σημερινό επικεφαλής της Αλ Κάιντα.

Η βρετανική εφημερίδα «Guardian» ισχυρίζεται επίσης, ότι ο μεγαλύτερος αδελφός του νέου επικεφαλής της οργάνωσης Ισλαμικό Κράτος είναι εγκατεστημένος στην Τουρκία, όπου εκπροσωπεί το Τουρκμενικό Μέτωπο του Ιράκ, ένα συνασπισμό Τουρκμένων, που σχηματίστηκε το 1995 και υποστηρίζεται πάρα πολύ από την Άγκυρα.

Η τουρκική υποστήριξη στις τουρκικές μειονότητες είναι τώρα λιγότερο ενεργή στο Ιράκ απ’ ό, τι στη Συρία, όπου δύο τουρκμενικές πολιτοφυλακές, η Ταξιαρχία «Σουλτάνος Μουράντ» και η «Ταξιαρχία Σουλεϊμάν Σάχ», έχουν προμηθεύσει μέρος των χιλιάδων τζιχαντιστών μισθοφόρων που έστειλε η Τουρκία στη Λιβύη.

Πριν και μετά το Ισλαμικό Κράτος Ο Άμπου Ιμπραήμ αλ Χασέμι αλ Κουράσι σπούδασε τη Σαρία (θρησκευτικός ισλαμικός νόμος) στο Πανεπιστήμιο της Μοσούλης.

Μετά την αποφοίτησή του υπηρέτησε ως αξιωματικός του ιρακινού στρατού επί Σαντάμ Χουσεΐν. Ήταν μέλος του αραβοσοσιαλιστικού κόμματος Μπάαθ.

Να σημειωθεί ότι πολλά στελέχη της ηγεσίας της οργάνωσης Ισλαμικό Κράτος ήταν μπαθιστές πριν γίνουν τζιχαντιστές.

Μετά την εισβολή των Αμερικανών στο Ιράκ πέρασε στην αντίσταση και οργανώθηκε στην ιρακινή Αλ Κάιντα.

Το 2004 συνελήφθη από τους Αμερικανούς και φυλακίστηκε. Στη φυλακή «Καμπ Μπούκα» γνώρισε τον Άμπου Μπακρ αλ Μπαγκντάντι.

Το 2014, όταν το Ισλαμικό Κράτος διασπάστηκε από την Αλ Κάιντα, ακολούθησε το πρώτο.
Είχε ρόλο κλειδί στην κατάληψη της Μοσούλης από τους τζιχαντιστές τον Ιούνιο του 2014.

Ήταν ένας από τους ηγέτες του Ισλαμικού Κράτους που ενορχήστρωσαν τη σφαγή των Γιαζίντι τον Αύγουστο του 2014.
Τότε έγινε και ο δεύτερος στην ιεραρχία της οργάνωσης, μετά τον Άμπου Μπακρ αλ Μπαγκντάντι.
Ανέλαβε ηγέτης της οργάνωσης Ισλαμικό Κράτος στις 31 Οκτωβρίου 2019.

 tribune

Αποκαλυπτήρια Μνημείου στο Πισοδέρι (17-6-20) (βιντεο)

από το κανάλι Ioannis Abatzoglou 

Την Ημέρα Αντίστασης και Αγώνα κατά της Συμφωνίας των Πρεσπών. Μνημείο, Πισοδέρι, Μακεδονία, Μακεδόνες Δραμινοί, Σκόπια, Πρέσπες.

1821= 1+8+2+1=12 ναυτικά μίλια!!! Όλα το ομολογούν! - Η ΡΩΜΙΟΣΥΝΗ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΠΑΕΙ ΣΤΗΝ ΠΡΩΤΕΥΟΥΣΑ ΤΗΣ ΚΑΙ ΝΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΗΣΕΙ ΤΗΝ ΑΓΙΑ ΣΟΦΙΑ

Δεν είναι παιχνίδι αριθμών, είναι το τέλος ενός ιστορικού κύκλου, είναι το τέλος του παιδαγωγικού κανόνα μας, είναι το τέλος και η ΑΡΧΗ. 
Αδελφοί η βεβήλωση της ΑΓΙΑΣ ΣΟΦΙΑΣ θα είναι το προοίμιο της βεβήλωσης του ΑΙΓΑΙΟΥ.

Γράφει ο Δρ. Κωνσταντίνος Βαρδάκας 

Γνωρίζουμε ότι αυτά ετοίμαζε να τα κάνει ο Ερντογάν από το καλοκαίρι του 2016, αλλά του έλαχε το πραξικόπημα. Έκτοτε η συμπόρευση του με την Ρωσία απέτρεψε και τα δύο αυτά γεγονότα. 

Τώρα η αλεπού έκανε διπλή αναστροφή και ταυτίστηκε με τις δυτικές επιλογές εναντίον της Ρωσίας. 
Η παράταση του ουρανού λαμβάνει τέλος, όχι μόνο για τον σουλτάνο, αλλά και για εμάς εδώ είτε πολιτικούς, είτε ψηφοφόρους που εκλέγουν με γνώμονα όχι φυσικά τα μεγάλα ανοικτά εθνικά θέματα μας αλλά…

Ας πάμε στην ΠΟΛΗ, την Πόλη των Πόλεων … 
Το στόμα του Ερντογάν τις προάλλες λάλησε αλήθειες απευθυνόμενος σε εμάς τους Ρωμιούς. 
«βρε ποιος σαν δίνει το δικαίωμα να μας ελέγχετε τι θα κάνουμε την ΑΓΙΑ ΣΟΦΙΑ, εσείς κυβερνάτε ή εμείς;» 
ΕΛΑ ΝΤΕ; 

Οι τουρίστες όταν επισκέπτονται την ΠΟΛΗ, το πρώτο πράγμα που κάνουν είναι να ξεναγηθούν μέσα στην μεγαλοπρέπεια του χώρου της ΑΓΙΑΣ ΣΟΦΙΑΣ. 
Φέτος οι τουρίστες στην ΠΟΛΗ θα μετριούνται στα δάχτυλα του ενός χεριού. 
Έτσι ο Ερντογάν ζύγισε και δίνει εντολή μέσω των υπερεξουσιών που έχει να προγραμματιστεί η μετατροπή της σε τζαμί μιας και τα τουριστικά έσοδα βυθίζονται στο ναδίρ. 

Χρησιμοποιεί ξεδιάντροπα το Θέμα της ΑΓΙΑΣ ΣΟΦΙΑΣ για εσωτερική κατανάλωση εν όψει φοβερών πιέσεων που θα δεχτεί το επόμενο διάστημα. 
Όσα χρήματα και να του ρίξουν με αλεξίπτωτο τίποτε δεν σώζει την τουρκική οικονομία. 

Οι τούρκοι αποφάσισαν να πάρουν ¨κόλλυβα -ευλογίες¨ από την ΑΓΙΑ ΣΟΦΙΑ και να τα φέρουν στα ΕΞΑΜΙΛΙΑ και γενικότερα στα παιχνίδια με τα 12 ναυτικά μίλια, γιατί εκεί σίγουρα θα τα χρειαστούν για να τα έχουν στο ζωνάρι τους και λόγω των ρωσικών προθέσεων εναντίων τους που μέρα με την ημέρα γίνονται δυσμενέστατες. 
Είναι τόσο επίκαιρο!!! 
Η απόδοση του κοχλιοειδούς κειμένου -ιδιόχειρο του π. Παϊσίου- σε καρτ ποσταλ από την Αγια Σοφιά όταν την επισκέφτηκε προσωπικά: 
«Αγαπητέ μου αδελφέ Ιωάννη, Εύχομαι ο Θεός να δώση γρήγορα να έλθη η Χάση του τουρκικού φεγγαργιού. Αμήν. 

Του Αγίου Δημητρίου κλείνω δύο χρόνια που προσευχήθηκα Στην Αγία Σοφιά μας, και είπα τα παράπονα μου στον Καλόν Θεόν. 
Με κατάλαβε ο τούρκος φύλακας πού προσευχὀμουν και με έδιωχνε έξω κλπ και πρόσθεσα και άλλα παράπονα Στον Θεόν. 
Πιστεύω δεν θα την αφήση την Αγία Σοφιά μας στα χέρια των βρώμικων τούρκων. 
Είναι ένας Λαός σαν τους γύφτους βρόμικος και φοβιτσιάρικος. 
Tώρα δεν έχουν ιδανικά, διότι πριν πιστεύανε στον Μωάμεθ, αργότερα στον Κεμάλ. 
Τώρα ούτε στο Μωάμεθ πιστεύουν (γιατί μορφόθικαν κάπως , και ίδαν ότι ήτο ένας αγύρτης ο Μωάμεθ) ούτε και στον Κεμάλ πιστεύουν, αλλά στην σαρκολατρία. 

Ενώ εμείς πιστεύουμε Στον Χριστό, ο οποίος έχει συνέχια την Θεϊκή Του Αξία. και ο Ελληνικός Λαός έχει πάντα ιδανικά. Και τον Χριστό και την Παναγία μαζί του. Με αγάπη Χριστού Μοναχός Παΐσιος¨ Μαρτυρίες προσκυνητών Γέροντας Παΐσιος ο Αγιορείτης 1924-1994, τόμος 1, Σελ 297 

1821= 1+8+2+1=12 ναυτικά μίλια!!! Όλα το ομολογούν!
- Η ΡΩΜΙΟΣΥΝΗ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΠΑΕΙ ΣΤΗΝ ΠΡΩΤΕΥΟΥΣΑ ΤΗΣ ΚΑΙ ΝΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΗΣΕΙ ΤΗΝ ΑΓΙΑ ΣΟΦΙΑ  

https://konstantinoupolipothoumeno.blogspot.com/ 

ΣΤΩΜΕΝ καλώς – δεν έχουμε χρόνο παράτασης, μόνο χρόνο μετάνοιας. 

Δρ. Κωνσταντίνος Βαρδάκας

ΠΕΡΙ ΑΚΡΟΔΕΞΙΩΝ ΚΑΙ ΠΕΡΙΘΩΡΙΑΚΩΝ ΣΤΟΙΧΕΙΩΝ ΤΗΣ ΡΟΔΟΥ

Γράφει ο Σπύρος Κατσούρης

Με αφορμή τα επεισόδια που έλαβαν χώραν στον άτυπο (παράνομο;)προσωρινό καταυλισμό των λαθρομεταναστών των πρώην Σφαγείων στο λιμάνι της Ρόδου μεταξύ Ροδίων και Ισλαμιστών της Ασίας, η Νομαρχιακή Επιτροπή ΣΥΡΙΖΑ Δωδ/σου εξέδωσε Ανακοίνωση (βλ.ΡΟΔΙΑΚΗ 28-3-2020) με την οποία ζητά να απομονωθούν τα ακροδεξιά και περιθωριακά στοιχεία της Ρόδου, διότι –λέει-η Ρόδος ήταν και θα παραμείνει προοδευτική, δημοκρατική και φιλόξενη σε κάθε κατατρεγμένο..». Με εξέπληξε η δημόσια στάση τους, όχι διότι περίμενα κάτι διαφορετικό από ένα Κόμμα που έχει σημαία του το άνοιγμα των συνόρων και το «μπάτε σκύλοι αλέστε κι αλεστικά μην δώστε» (έχει κι η θάλασσα σύνορα και δεν το ξέρω; διερωτήθη ο Αλέξης ο μέγας), δηλαδή ένα Κόμμα που δεν θέλει ν’ακούσει για Πατριωτισμό και Ελληνισμό, αλλ’ εξεπλάγην διότι κανένα άλλο Κόμμα δεν εξέφρασε τοιαύτην θέσιν, ακόμα και αυτού του ΚΚΕ συμπεριλαμβανομένου!

Καλά δεν βλέπουν διαδίκτυο, δεν ακούνε ραδιόφωνο, δεν διαβάζουν τίποτ’ άλλο από το Κομμουνιστικό μανιφέστο του περασμένου αιώνα (που απέτυχε παταγωδώς σ’όλες τις χώρες όπου εφαρμόσθηκε) και την Αυγή; Χάθηκαν η Καθημερινή, η Δημοκρατία, το Βήμα, Θέμα; κλπ Δεν είδαν ότι ακόμα και ο παγκόσμιος πρωταθλητής της κωλοτούμπας και αρχηγός τους Αλέξης Τσίπρας συμφώνησε για το κλείσιμο των συνόρων, που επί πρωθυπουργίας του τάχε ξέφραγο αμπέλι; Απορώ λοιπόν και διερωτώμαι: Γιατί; Πού το πάνε τα παιδάκια; Τι ήθελαν να πουν; Γιατί βάφτισαν ακροδεξιά και περιθωριακά στοιχεία τους συμπολίτες μας Ροδίτες, που πήγαν να πάρουν τον λόγο από μερικούς φανατικούς ισλαμιστές τζιχαντιστές «φιλοξενούμενους» λαθροεισβολείς εκεί στα Σφαγεία, που τους εξύβρισαν και απείλησαν ευθέως; 

Δεν είδαν τις φωτογραφίες στις εφημερίδες και στο Ιντερνετ που κρατούσαν ξύλα και πέτρες και κυκλοφορούσαν ως τον Ευαγγελισμό ψάχνοντας να χτυπήσουν συμπολίτες μας;; Δηλαδή να μας απειλούν και να μας δέρνουν οι λαθραίοι μέσα στο σπίτι μας και να μην αντιδρούμε για να μην μας πουν περιθωριακούς και ρατσιστές;; Δεν κατάλαβα ρε παιδιά. Για τολμήστε να κάνετε αυτά στις χώρες τους!! Και πηγαίνετε να δείτε πως αντιμετωπίζουν τους λαθροεισβολείς οι Ρώσσοι, οι Κινέζοι, οι Ιρανοί, οι Βούλγαροι, οι Ούγγροι κλπ. Δηλαδή «ήρθαν τ’ άγρια να διώξουν τα ήμερα» και μεις να σιωπούμε;; ή μήπως τα αιθεροβάμονα Συντρόφια καθεύδουν ακόμα υπό μανδραγόρα και θεωρούν όλ’αυτά τα λαθραία (παράτυπα) φανατικά, ισλαμιστικά, θρασύτατα επιθετικά φρόκαλα ως «ταλαίπωρους και κατατρεγμένους πρόσφυγες»; 

Για ξυπνήστε ρε παιδιά! Όργανα και ζωντανές σφαίρες του σουλτάνου Ερντογάν είναι που αν ο μη γένοιτο έλθουμε σε σύγκρουση με την Τουρκία, όλοι αυτοί θα λειτουργήσουν σαν 5η φάλαγγα μέσα μας και θα μας σφάξουν σαν αρνιά!! Δεν είδατε τι έγινε και γίνεται στον Έβρο; Για συνέλθετε λοιπόν και συνταχθείτε επιτέλους και σεις με την ΠΑΤΡΙΔΑ ΕΛΛΑΔΑ και τους Έλληνες και μην ξεχνάτε πως το Κόμμα σας συντηρείται από τον Κρατικό «Κορβανά», τουτέστιν από την φορολογία ημών των Ελλήνων πολιτών και από την Ε.Ε. (που τόσο μισείτε κι αυτήν) και όχι από όλους αυτούς τους λαθροεισβολείς της Ασίας και Αφρικής (ή κάνω λάθος;). Και πάρτε «χαμπάρι» επιτέλους ότι όλοι αυτοί δεν είναι καλοδεχούμενοι πλέον από τον Ελληνικό Λαό (σε ποσοστό 80-90%), που αρχικά τους πρόσφερε τα πάντα ως «πρόσφυγες»τάχα από την Συρία. Θυμάστε πιστεύω υποδοχές σε Λέσβο, Κω, Σάμο. Κι αυτοί αντί για Ευχαριστώ , έγιναν φίδια που ζεσταίναμε στον κόρφο μας. Κι ανοίξτε τα μάτια και τ’αυτιά του προσώπου και του μυαλού σας για να δείτε και τούτο: Ότι δηλαδή αυτοί δεν είναι ούτε Έλληνες ή Ελληνόφωνοι ή Ελληνόψυχοι ή Ελληνολάτρεις ή Ελληνιστές ή Φιλέλληνες, ούτε Χριστιανοί, ούτε Αλεβίτες, ούτε του Δυτικού πολιτισμού, ούτε έχουν το ομόδοξον, όμαιμον, ομόγνωμον, ομόγλωσσον, ομότροπον κλπ στοιχεία της φυλής μας. Κι ούτε δέχονται τους Ευρωπαϊκούς Κανόνες και Νόμους, παρά μόνον την Σαρία, τον μουφτή και τον Αλλάχ! Έτι δε νυμφεύονται ανήλικα κοράσια (παιδεραστία), που γεννοβολούν ως τα 60 τους και πληρώνουμε εμείς και οι Ευρωπαίοι ακόμα και για την ανατροφή και εκπαίδευσή τους. 

Και πιστέψτε με σας μιλώ σαν πατέρας ή παππούς σας πιά που έφαγε τη ζωή του στα βιβλία, στις εφημερίδες, στα ταξίδια και όχι μόνον, ως γνωρίζετε πολλοί, και θέλει να σας αφυπνίσει και όχι να σας προκαλέσει την μήνιν και την οργή. Θέλω ιδίως να τονίσω ότι είναι καιρός πιά κάθε Κόμμα να διδαχθεί από τα λάθη του (κυρίως όσα πρεσβεύουν διεθνισμούς και παγκοσμιοποιήσεις) και να ενωθούμε όλοι οι Έλληνες σαν μια γροθιά, διότι οι καιροί ου μενετοί και ο εχθρός είναι εντός των Πυλών πλέον!!! Κι έρχονται χιλιάδες ακόμη εν μέσω απαγορευτικού κορωναϊού (για τους Έλληνες μόνον. Γι’αυτούς δεν ισχύει η απαγόρευση ούτε επιβάλλονται πρόστιμα 150 Ευρώ..Έτσι;;). 

Και λυπάμαι που αναγκάζομαι να κάνω τον συνήγορο του «Διαβόλου» τουτέστιν των ακροδεξιών και περιθωριακών στοιχείων της Ρόδου μας, αλλ’η μνήμη της Μυρτώς, της Ελένης Τοπαλούδη, του ζεύγους ιατρών της Πάτμου που σκότωσαν τέτοια φίδια με μάρμαρο στο κεφάλι, παρόλο που τους τάϊζαν και φρόντιζαν σαν δικούς τους ανθρώπους, οι τόσες άπειρες σφαγές συνελλήνων στην Αθήνα(Κυψέλη), κεντρική και βόρεια Ελλάδα δεν μ’ φήνουν να ησυχάσω. Επίσης οι κλοπές και σφαγές απείρων κατοικιδίων ζώων στα νησιά του ανατολικού Αιγαίου (ακόμα και δω στη Ρόδο μας, όπου κι εγώ ο ίδιος έχω γίνει μάρτυρας σφαγής 4-7 σκύλων της περιοχής μου , που τους έκαναν σουβλιστούς σαν αρνιά του Πάσχα), η ασταμάτητη καθημερινή εγκληματικότητά τους σε Αθήνα, Θεσ/κη, Λέσβο, Χίο, οι βεβηλώσεις ναών, το σπάσιμο εικόνων και σταυρών και τάφων, οι μαγαρισμοί εντός των ιερών των χριστιανικών ναών, το αποψίλωμα ολόκληρων ελαιώνων σε Χίο, Λέσβο, Σάμο και πλείστων άλλων παρανόμων ενεργειών, ων ουκ έστιν αριθμός με κάνουν να συμφωνήσω με το 80% των Ελλήνων που λέει ΟΧΙ! 

Ως εδώ και μη παρέκει! Δεν θα γίνουμε εμείς οι γηγενείς, ξένοι στον τόπο μας και να διαφεντεύσει πάλιν το ακραίο Ισλάμ. Τι σόι επέτειο 200 χρόνων θα γιορτάσουμε το επόμενο έτος; ΄Εστω, λοιπόν, κι αν παρασπόνδησαν οι δικοί μας «περιθωριακοί», υπάρχει και ρητό που λέει: «Το προλαμβάνειν κάλλιον εστιν του θεραπεύειν». Και κάτι τελευταίο: Έχουν γνώσιν τα Κεντρικά του ΣΥΡΙΖΑ γι’αυτήν την στήριξιν των «ταλαίπωρων και κατατρεγμένων προσφύγων»;; Γιατί αν έχουν ή θα πρέπει να πέσουν κεφάλια στην Τοπική Δωδ/σου (καθότι ο Τσίπρας συντάχθηκε επιτέλους με την γενική Ελληνική γραμμή των λοιπών Κομμάτων) ή θα θεωρήσουμε ότι αλλότριους και μη εθνικούς σκοπούς εξυπηρετούν, οπότε η ποσοστιαία πτώση του Κόμματος των θα είναι δεδομένη και θεαματική!! 

Ο λαός ξύπνησε σ’όλο το Αιγαίο, Συντρόφια!! (ακόμα κι εδώ στη Ρόδο που την θεωρείτε προπύργιο «προόδου» και δημοκρατίας. Αλήθεια, γιατί χάσατε σε Δήμο και Περιφέρεια;;). Κι όσον αφορά την επίκληση σας στην Τοπική Αυτοδιοίκηση να συνεχίσει να παρέχει σίτιση και ιατροφαρμακευτική περίθαλψη σ’αυτούς τους «ταλαίπωρους και κατατρεγμένους», πλήθος Ροδίων πολιτών λέμε να σταματήσει αμέσως τέτοιες παροχές! Έχουμε και μεις δικούς μας Ροδίους και Έλληνες πασχοντες και δεινώς φορολογουμένους! ‘Ετσι, για να μην γίνουμε κι εμείς Λέσβος, Χίος, Σάμος, Κως, Λέρος που ήδη ερήμωσαν! Αντιλαβού;;; 

ΣΠΥΡΟΣ ΚΑΤΣΟΥΡΗΣ

(Δ/ντης Π.Μ.Ρ. , Πρόεδρος Πατρ. Συλλόγου, νομικός, εκπ/κός κλπ).

Βαδίζουμε πορεία υποταγής

Γράφει ο Ανδρέας Μ. Βασιλείου 

Όταν ολοκληρώθηκε η δεύτερη φάση της τουρκικής εισβολής τον Αύγουστο του 1974, ο Τούρκος τότε Πρωθυπουργός Μπουλέντ Ετζεβίτ, ο αποκληθείς Πρωθυπουργός της εισβολής, διακήρυξε προς κάθε κατεύθυνση ότι για την Τουρκία «το Κυπριακό είναι λυμένο επί του εδάφους και του χάρτη».

Δεν γνωρίζω, εάν κάποιος δημοσιογράφος ή ιστορικός ερευνητής έχει καταγράψει έκτοτε τις καθημερινές σχεδόν δηλώσεις Τούρκων πολιτικών και στρατιωτικών ότι η Τουρκία δεν αφίσταται των προθέσεων και επιδιώξεών της για επανάκτηση και εσαεί ολοκληρωτικό έλεγχο της Κύπρου.

Οι διακηρύξεις μας για «μακροχρόνιο αγώνα», «όλοι οι πρόσφυγες στα σπίτια τους», «σύνορά μας οι ακτές της Κερύνειας» κ.λπ. είναι «έπεα πτερόεντα» (λόγια φτερωτά, λόγια του αέρα) όταν, αντί να δημιουργήσουμε ένα πανίσχυρο, ενιαίο, αντικατοχικό και απελευθερωτικό μέτωπο αγώνα, ακολουθήσαμε μία «πορεία υποταγής», αρχής γενομένης με τις ούτω καλούμενες «συμφωνίες υψηλού επιπέδου» (γνωστές και ως συμφωνίες κορυφής) Μακαρίου – Ντενκτάς και Κυπριανού – Ντενκτάς, με τις οποίες απενοχοποιήσαμε την Τουρκία, αποδεχθήκαμε εμμέσως τα τετελεσμένα της εισβολής και κατοχής και μετατρέψαμε έτσι το Κυπριακό σε «δικοινοτική διαφορά».

Όταν η Ελληνική Μεραρχία αποσύρθηκε από την Κύπρο, δεν αντιληφθήκαμε ότι είμαστε πλέον στο έλεος της Τουρκίας και βαυκαλιζόμασταν τότε με διακηρύξεις περί «ευκταίου» και «εφικτού» ως συμβαίνει σήμερα.

Υπάρχουν μερικοί αφελείς, αλλά και επικίνδυνοι, που θέλουν, εδώ και τώρα, επανέναρξη των συνομιλιών/διαπραγματεύσεων για να αποκαλυφθούν, δήθεν, οι προθέσεις της Τουρκίας. Σαράντα και πλέον χρόνια με «κουβέντες του καφενείου» δεν έχουν αντιληφθεί ποιες είναι αυτές. Ούτε και όταν επισκέφθηκαν την Τουρκία, όπου τους έγινε και πλύση εγκεφάλου, δεν πήραν είδηση γι’ αυτές.

Οι εκβιασμοί και οι απειλές της Τουρκίας σε βάρος της Ελλάδας και της Κύπρου, του Ελληνισμού ως ενιαίου συνόλου θα εντείνονται και θα πολλαπλασιάζονται καθημερινά. Εισβολή στην ΑΟΖ Κύπρου και Ελλάδας, πειρατικές ενέργειες πάσης φύσεως στη θάλασσα, παραβιάσεις του ελληνικού εναέριου χώρου, διεκδικήσεων στα νησιά του Αιγαίου, προκλήσεις στον Έβρο με αιχμή το μεταναστευτικό, απειλές για μετατροπή της Αγίας Σοφίας σε τζαμί, απειλές για εποικισμό της Αμμοχώστου, δημιουργία συνεχώς νέων τετελεσμένων από τα Στροβίλια μέχρι τη Δένεια, και η δική μας πλευρά να συνεχίζει την «Πορεία Υποταγής», έχοντας την ψευδαίσθηση ότι την ώρα της κρίσεως κάποιοι θα σπεύσουν να μας σώσουν. 

«Δεν είν’ εύκολες οι θύρες εάν η χρεία τες κουρταλή», λέει ο Διονύσιος Σολωμός στον «Ύμνο προς την Ελευθερία». Αλλά η Ελευθερία θέλει αρετήν και τόλμην. 

*Πρώην συνδικαλιστής 

Σημερινή

Γ. Βαρνακιώτης: Ο πορθητής του Αγρινίου (ήρωας ή προδότης;)

Ο Γεώργιος Βαρνακιώτης, οπλαρχηγός της Επανάστασης του 1821, κατάγονταν από παλιά οικογένεια αρματολών. Ήταν έγγονος του αρματολού Γιάννου Βαρνακιώτη, που μετά την αποτυχία της επανάστασης του Ορλώφ (1770 – 74) είχε καταφύγει στη Ρωσία, και γιος του Νικολού Βαρνακιώτη. Το επώνυμό του ήταν αρχικά Γεωργάκης Νικολού (από το όνομα του πατέρα του). Γεννήθηκε στο Βάρνακα Ξηρομέρου (εξ ού και το Βαρνακιώτης) το 1780 και πέθανε στο Μεσολόγγι το 1842. Το 1800 ο Γεώργιος Βαρνακιώτης διαδέχτηκε τον πατέρα του στο αρματολίκι του Ξηρομέρου σε ηλικία 20 χρονών.

Από το αρματολίκι του Ξηρομέρου, που ανήκε στην περιοχή της δικαιοδοσίας του Αλή πασά των Ιωαννίνων, ο Γεώργιος Βαρνακιώτης βρισκόταν σε επικοινωνία με άλλους οπλαρχηγούς καθώς και με τους Σουλιώτες. Το 1807 πήρε μέρος μαζί με άλλους οπλαρχηγούς της Ρούμελης και με εκπροσώπους των Σουλιωτών στη σύσκεψη που πραγματοποιήθηκε στη Λευκάδα με πρωτοβουλία του Ιωάννη Καποδίστρια με σκοπό την αντιμετώπιση των επιδιώξεων του Αλή πασά στην περιοχή. Στη συνάντηση αυτή πρέπει ίσως να αποδοθεί η εκτίμηση που εκδήλωσε αργότερα ο Καποδίστριας, ως κυβερνήτης της Ελλάδας, προς το Βαρνακιώτη, που παρά την ηρωική δράση του κατά τον Αγώνα είχε συκοφαντηθεί για συνεργασία με τους Τούρκους.

Στο τέλος Ιανουαρίου του 1821, ο Βαρνακιώτης πήρε και πάλι μέρος σε σύσκεψη στη Λευκάδα, που έγινε με υπόδειξη του Αλέξανδρου Υψηλάντη και στην οποία συμμετείχαν και άλλοι φιλικοί οπλαρχηγοί της Στερεάς ο Οδυσσέας Ανδρούτσος, ο Γεώργιος Καραϊσκάκης, ο Δημ. Μακρής, ο Γεώργιος Τσόγκας, καθώς και οι απεσταλμένοι των Πελοποννησίων Ηλίας Μαυρομιχάλης και των Υδραίων Γιακουμάκης Τομπάζης. Στη σύσκεψη αυτή αποφασίστηκε να ανατεθεί η εξέγερση της ανατολικής Ρούμελης στον Οδυσσέα Ανδρούτσο και τον Πανουργιά και της δυτικής Ρούμελης στο Βαρνακιώτη και στον Τσόγκα.

Ωστόσο η επανάσταση στην περιοχή της Ακαρνανίας και της Αιτωλίας δεν άρχισε παρά μόνο το Μάιο, δύο μήνες δηλαδή μετά την κήρυξη της στην Πελοπόννησο και την Ανατολική Στερεά. Οι λόγοι της καθυστέρησης αυτής οφείλονται, βέβαια, και στο γεγονός ότι η περιοχή βρί­σκεται κοντά στην ‘Ηπειρο, όπου υπήρχαν ισχυρές τουρκικές δυνάμεις, αλλά ο κυριότερος λόγος ήταν, κατά τον ιστορικό του Αγώνα Ιωάννη Φιλήμονα, η αναποφασιστικότητα του Βαρνακιώτη, που δεν ήταν άσχετη και με τη φιλία του με τον Ομέρ Βρυώνη. Κατά το Φιλήμονα επίσης, ο Βαρνακιώτης «αναποφάσιστος εδείκνυτο ως προς τον πόλεμον και μάλλον την αποτυχίαν αυτού εθεώρει αναπόφευκτον ως εκ των μικρών δυνάμεων της Ελλάδος».

Οι νίκες όμως των Ελλήνων στη Γραβιά και στο Βαλτέτσι (στις 8 και 12 Μαΐου) ενθάρρυναν το Βαρνακιώτη και στις 25 Μαΐου από το Ξηρόμερο απηύθυνε επαναστατική προκήρυξη, με την οποία καλούσε κυρίως τους προεστούς αλλά και όλους τους κατοίκους του Ξηρομέρου να αγωνιστούν για την ελευθερία. Το περιεχόμενο της προκήρυξης αυτής αποκαλύπτει την, έστω και καθυστερημένη, αισιοδοξία του αρματολού της δυτικής Ρούμελης, αλλά και την επιρροή που ασκούσε στους πληθυσμούς της περιοχής. Λίγες ημέρες αργότερα ο Βαρνακιώτης με αξιόλογη δύναμη Ξηρομεριτών πήρε μέρος στην πολιορκία της σημαντικότερης πόλης της περιοχής, του Βραχωριού (Αγρίνιο), την οποία με άλλους οπλαρχηγούς κατέλαβε και απελευθέρωσε (11 Ιουνίου), και συνέχισε τη δράση του με αξιόλογες επιτυχίες ως το φθινόπωρο του 1821.

Η άφιξη του Αλέξανδρου Μαυροκορδάτου στη δυτική Στερεά Ελλάδα (Ιούλ. 821) υπήρξε αποφασιστική για την πορεία του Βαρνακιώτη. Ο Φαναριώτης πολιτικός επιδίωξε και κατόρθωσε να προσεταιριστεί τους προκρίτους του Μεσολογγίου και τους αγωνιστές Ανδρέα Ίσκο*, Δημήτριο Μάκρη κ.ά., όχι όμως και το Βαρνακιώτη, που ήταν ο σημαντικότερος ίσως από τους οπλαρχηγούς της Δυτικής Στερεάς. Και ενώ ο Βαρνακιώτης είχε σπεύσει στην περιοχή της Άρτας, με τους οπλαρχηγούς Ίσκο, Μάκρη, Τσόγκα, για να ενισχύσει τον αγώνα των Σουλιωτών στα μέσα Νοεμβρίου, ο Μαυροκορδάτος τον αγνόησε στη συνέλευση της Δυτικής Χέρσου Ελλάδος που συγκλήθηκε στο Μεσολόγγι στις 4 Νοεμβρίου, αν και είχαν κληθεί ο Μακρής και άλλοι οπλαρχηγοί. Στη θέση του Βαρνακιώτη βρέθηκε ο «επίτροπος» του Νικολάκης Θάνου, σχεδόν άγνωστος στην ιστορία του Αγώνα. Αν και η ρήξη μεταξύ Μαυροκορδάτου και Βαρνακιώτη φάνηκε τότε οριστική, ο τελευταίος εξακολούθησε να μετέχει στον Αγώνα χωρίς διακοπή, και τον Ιούνιο του 1822 πολέμησε στο Κομπότι της ‘Αρτας και στο Πέτα, πλάι στο Μάρκο Μπότσαρη, το Δήμο Τσέλιο και τον Ανδρέα ‘Ισκο.

Μετά την καταστροφή στο Πέτα η απειλή για τη δυτική Ελλάδα ήταν σοβαρή. Στις αρχές Αυγούστου 1822 ο Βαρνακιώτης με τις δυνάμεις του παρατάχθηκαν στη ράχη του Προφήτη Ηλία, απέναντι ακριβώς από τον Αετό του Ξηρομέρου, από όπου θα περνούσαν τα τουρκικά στρατεύματα του Κιουταχή στην πορεία τους προς τη νότια Ελλάδα. Η μάχη ανάμεσα τους έληξε με νίκη του Βαρνακιώτη (10 Αύγ.), που ανάγκασε τους Τούρκους να συμπτυχθούν. Η επιτυχία του αυτή θα μπορούσε να αποτελέσει την αφετηρία μιας νέας συνεργασίας των δυνάμεων της Δυτικής Ελλάδας, ο Μαυροκορδάτος όμως τον κατηγόρησε ότι δεν εκμεταλλεύτηκε όσο έπρεπε τη νίκη. Από το άλλο μέρος ο Βαρνακιώτης αντιμετώπιζε με καχυποψία ορισμένες ενέργειες του Μαυροκορδάτου, αλλά και δυσπιστούσε στη στάση άλλων οπλαρχηγών, όπως του Μάρκου Μπότσαρη και του Γεωργίου Τσόγκα, επειδή δεν τον βοήθησαν στη μάχη του Αετού.

Ωστόσο οι στρατιωτικές ικανότητες του Βαρνακιώτη δεν ήταν δυνατό να αγνοηθούν, και γι’ αυτό ο Μαυροκορδάτος αποφάσισε να τον χρησιμοποιήσει. ‘Ηταν ο μόνος που μπορούσε να προχωρήσει σε παραπλανητικές συνεννοήσεις με τους Τούρκους, αλλά και ο μόνος που μπορούσε να τους αναχαιτίσει. Έτσι στις 17 Σεπτεμβρίου ο Βαρνακιώτης «δια την εις τα πολεμικά εμπειρίαν του και δια τον υπέρ πατρίδος διακαή ζήλον του» διορίστηκε από το Εκτελεστικό Σώμα στρατηγός που θα είχε «την γενικήν διεύθυνσιν όλων των στρατιωτικών επιχειρήσεων εις την περιφέρειαν της Δυτικής χέρσου Ελλάδος». Λίγο αργότερα όμως μια αποτυχία του στο Λουτράκι της Βόνιτσας, όπου συγκρούστηκαν οι Έλληνες με τον Κιουταχή και τον Ομέρ Βρυώνη, αποδόθηκε σε προδοτική ενέργεια του, επειδή λίγο προηγουμένως οι Τούρκοι αρχηγοί τον είχαν καλέσει να προσχωρήσει σ αυτούς με σημαντικά ανταλλάγματα. Το γεγονός όμως αυτό ο Ρουμελιώτης οπλαρχηγός το είχε ήδη πριν από τη μάχη γνωστοποιήσει στο Μαυροκορδάτο.

Ο Βαρνακιώτης είχε άλλωστε αποδείξει ως εκείνη τη στιγμή ότι δε δεχόταν καμιά συζήτηση με τους Τούρκους και γι’ αυτό είχε αποκρούσει μια πρώτη πρόταση του Μαυροκορδάτου να διαπραγματευθεί παραπλανητικά μαζί τους. Σε νεότερη όμως συνάντηση του με το Μαυροκορδάτο ο Βαρνακιώτης, παρά τις σοβαρές επιφυλάξεις που πρόβαλε, δέχτηκε τελικά να προχωρήσει σε πλαστές διαπραγματεύσεις, αν του έδιναν γραπτή εντολή. ‘Ύστερα από το «έγγραφον αποστολής» που υπέγραψε ο Μαυροκορδάτος, η συνάντηση του Βαρνακιώτη με τον Ομέρ Βρυώνη πραγματοποιήθηκε στην Άρτα, και ο Βαρνακιώτης δήλωσε υποταγή. Η παραμονή του όμως κοντά στους Τούρκους πασάδες, περισσότερο από όσο απαιτούσε η περίσταση, δημιούργησε νέες υποψίες, που ενισχύθηκαν και από άλλα περιστατικά και από φήμες που διέδιδαν οι αντίπαλοι ή οι αντίζηλοι του.

Η στάση του Βαρνακιώτη στην περίοδο αυτή έχει απασχολήσει τους ιστορικούς, και οι απόψεις που έχουν διατυπωθεί διαφέρουν πολύ μεταξύ τους. Σύμφωνα με τον αγωνιστή Καρπό Παπαδόπουλο, που αφιέρωσε στην υπόθεση του Βαρνακιώτη ένα έργο του δημοσιευμένο το 1861, φαίνεται ότι ο στρατηγός της Δυτικής Ελλάδας ήταν θύμα των ραδιουργιών και των επιβουλών του Μαυροκορδάτου. Κατά τον Παπαδόπουλο πάντοτε, ο Βαρνακιώτης όχι μόνο βοήθησε επανειλημμένα τους Έλληνες, ενώ βρισκόταν κοντά στους Τούρκους, αλλά και πολλές φορές προσπάθησε να υπερασπιστεί τον εαυτό του και να αποκρούσει τις συκοφαντίες του Μαυροκορδάτου. Γεγονός παραμένει ότι με την απουσία του Βαρνακιώτη από τον Ελληνικό αγώνα, χάθηκε ένα από τα σημαντικότερα στελέχη της Επανάστασης στη Δυτική Ελλάδα. Έτσι ενώ η Γερουσία Δυτικής Χέρσου Ελλάδος που έδρευε, όπως είναι γνωστό στο Βραχώρι, στις 22-2-1822 τον είχε εκλέξει στρατηγό (βλέπετε κατωτέρω το δημοσιευόμενο αντίγραφο), στις 11 Οκτωβρίου 1822 με νέο έγγραφό της διόρισε στη θέση του το Μάρκο Μπότσαρη «αντί του επαράτου Γεωργίου Νικολού Βαρνακιώτη», όπως ειπώθηκε.

Ο Βαρνακιώτης από τα Επτάνησα που είχε καταφύγει μετά την αποκήρυξή του προσπάθησε με επανειλημμένες αναφορές να αποδείξει την αθωότητα του. Τελικά η αποκατάσταση του έγινε το Δεκέμβριο του 1827, και έτσι ο παλιός οπλαρχηγός πήρε μέρος στις τελευταίες επιχειρήσεις που απέβλεπαν στην οριστική απομάκρυνση των υπολειμμάτων των Τούρκων από τη Στερεά. Εξάλλου η εμπιστοσύνη του Καποδίστρια προς το Βαρνακιώτη ήταν απόλυτη. Τον ονόμασε χιλίαρχο, και το 1830 πρόεδρο του «Στρατιωτικού Δικαστηρίου» της Δυτικής Ελλάδας. Τον επόμενο χρόνο εκλέχτηκε πληρεξούσιος της επαρχίας Ξηρομέρου στην Ε’ Εθνική Συνέλευση. Τέλος το 1836 με την απονομή νέων βαθμών του απονεμήθηκε από το βασιλιά ‘Οθωνα ο βαθμός του αντισυνταγματάρχη.

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ: Κώστα Σαρδελή, Γεώργιος Βαρνακιώτης, ο προδομένος στρατηγός του 1821 (Αθήνα 1980). Εκπαιδευτική Ελληνική Εγκυκλοπαίδεια, Νίκου Μήτση, Δήμος Σολίου, Αγώνες και θυσίες στην επανάσταση του 1821.

Πηγή: Η Νέα Εποχή – Εφημερίδα του Αγρινίου στο διαδίκτυο 
ΑΒΕΡΩΦ

Αξιοποιείται η Σχολή Αριστοτέλους στη Νάουσα - Εκεί που σπούδασε ο Μέγας Αλέξανδρος

Αναξιοποίητος παραμένει ο αρχαιολογικός χώρος στη Νάουσα όπου ο Αριστοτέλης δίδαξε φιλοσοφία, μαθηματικά και ηθική στον Μέγα Αλέξανδρο. Ο Δήμαρχος της περιοχής ετοιμάζει νέο σχέδιο αξιοποίησης και ανάδειξης του χώρου. Μάλιστα, προτείνει οι φοιτητές του Αριστοτέλειου Πανεπιστημίου να ορκίζονται στον συγκεκριμένο χώρο.

Ενενήντα τρία χιλιόμετρα από τη Θεσσαλονίκη, στη Νάουσα, βρίσκεται η Σχολή Αριστοτέλους. Για την ακρίβεια, τα απομεινάρια της Σχολής που λειτουργούσε στην αρχαία Μίεζα, στην τοποθεσία Ισβόρια, όπου ήταν το «Ιερό των Νυμφών».

Εκεί πήγε ο μεγάλος φιλόσοφος Αριστοτέλης όταν ο βασιλιάς των Μακεδόνων Φίλιππος ο Β' του ζήτησε να διδάξει τον γιο του, Αλέξανδρο. Ο Αριστοτέλης συμφώνησε και πήγε στους πρόποδες του Βερμίου. Από το 343 π.Χ. έως το 340 π.Χ. δίδαξε τα πάντα στον έφηβο Αλέξανδρο, που μετέπειτα έμεινε στην αιωνιότητα και στην παγκόσμια ιστορία ως ο Μέγας Αλέξανδρος. 

Αρχικά, η αρχαιολογική σκαπάνη έφερε στο φως τους μοναδικούς μακεδονικούς τάφους των Λευκαδίων και αργότερα τη Σχολή του Αριστοτέλη στο «Ιερό των Νυμφών».

Ο χώρος βρίσκεται μόλις δύο χιλιόμετρα από το κέντρο της Νάουσας και είναι επισκέψιμος για το κοινό με ελεύθερη πρόσβαση. Ο επισκέπτης θα δει τον χώρο όπου ο Μέγας Αλέξανδρος έμαθε από τον φιλόσοφο Αριστοτέλη φιλοσοφία, τέχνες και μαθηματικά.

Ο δήμαρχος της Νάουσας, Νικόλαος Καρανικόλας, μιλώντας στο Sputnik επισημαίνει ότι όλα αυτά τα χρόνια δεν αξιοποιήθηκε όσο θα έπρεπε ο αρχαιολογικός χώρος και δεν προβλήθηκε όσο θα έπρεπε η Σχολή που αναμφίβολα, όπως λέει, είναι ένας χώρος «διεθνούς εμβέλειας».

«Η περιοχή είναι πλούσια σε ευρήματα. Είναι η Σχολή του Αριστοτέλη, το θέατρο της Μίεζας, οι τάφοι των Λεκαδίων κ.α. Αυτή τη στιγμή υπάρχει ένας χώρος που σώζεται και με μια δωρεά της οικογένειας Λαναρά έχει γίνει ένας επισκέψιμος χώρος με αμφιθέατρο, ένα πολιτιστικό κέντρο. Όμως, κατά την άποψή μου, δεν έχει αναδειχθεί ο χώρος» τονίζει ο κ. Καρανικόλας.

Προσθέτει δε ότι, σύμφωνα με τους ιστορικούς, ο χώρος έχει τεράστια σημασία γιατί ο Μέγας Αλέξανδρος εκεί έμαθε φιλοσοφία και ηθική από τον Αριστοτέλη και όταν κυριάρχησε σε όλο τον κόσμο «άφησε τον κάθε λαό και περιοχή να λειτουργεί με τα συστήματα που βρήκε (για ποαράδειγμα νομικά), χωρίς να επιβάλλει αλλαγές, όπως ακριβώς συμβαίνει στην Ευρωπαϊκή Ένωση».

Η επισκεψιμότητα είναι χαμηλή και εκτός από μεμονωμένους τουρίστες του εξωτερικού, σύμφωνα με τον δήμαρχο, τον χώρο επισκέπτονται μερικά σχολεία. Ο Δήμος Νάουσας σχεδιάζει ένα πρόγραμμα ανάπτυξης της περιοχής και της Σχολής του Αριστοτέλη. Ο κ. Καρανικόλας εκτιμά ότι ο χώρος πρέπει να προσελκύσει Έλληνες και ξένους τουρίστες, ενώ ο τόπος πρέπει να συνδεθεί με το Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο της Θεσσαλονίκης (ΑΠΘ).

«Έκανα πρόταση σε κάποια τμήματα του ΑΠΘ να γίνονται οι ορκωμοσίες τους στη Σχολή του Αριστοτέλη. Είμαστε κοντά, δεν είναι μεγάλη η απόσταση και θα μπορούν οι φοιτητές να ξεκινούν την σταδιοδρομία τους από εκεί που ξεκίνησε ο Μέγας Αλέξανδρος» λέει ο κ. Καρανικόλας.

Μάλιστα, προτείνει στον ίδιο χώρο να μπορούν να διοργανώνονται ημέρες καριέρας όπου μεγάλες εταιρίες θα συναντούν τους απόφοιτους των σχολών του Αριστοτέλειου Πανεπιστημίου.

«Για παράδειγμα, αν ορκίζονται οι Πολιτικοί Μηχανικοί θα μπορούν να έρχονται τεχνικές εταιρείες να συναντώνται, να έρχονται κοντά. Αυτά που κάνουν όλα τα πανεπιστήμια» καταλήγει ο Δήμαρχος Νάουσας.


πηγή 

ΣΧΟΛΙΟ 

Ο Μέγας Αλέξανδρος πολέμησε κατά της Νέας Τάξης της εποχής του....
Και οι νεοέλληνες θα κάνουν τον χώρο που έμαθε τις ιδέες της ελευθερίας, του ανθρωπισμού και της δόξας του ελληνισμού σε χώρο "καριέρας"!!!!

Ενα κατεξοχήν στοιχείο με το οποίο η Νέα Τάξη διαλύει οικογένειες, εκτρέφει τον υλισμό, τον φεμινισμό και την κακώς νοούμενη ισότητα των φύλων....
Μα όλα πρέπει να τα μολύνουν πια;

Συνεχίζεται η παραχάραξη της Ιστορίας από την επιτροπή της Αγγελοπούλου

Εγώ σας τα είχα πει ότι με την επιτροπή (καθ’ υποτροπήν) για το 1821 θα έχουμε παρατράγουδα. Δεν μπορούν τα παιδιά να κρατηθούν! Τους δίνεται η ευκαιρία να παραχαράξουν, να διαστρεβλώσουν, να βυσσοδομήσουν κατά της Ιστορίας και θα αφήσουν την ευκαιρία ανεκμετάλλευτη τα τέκνα του Φαλμεράιερ;

Εδώ έψαχναν ευκαιρίες με το φανάρι, πήγε να κάνει κάτι ένα «δίδυμο» μηδενιστών στο κανάλι του Κηφισού, αλλά έπεσε πάνω τους ο κοσμάκης και γλίτωσε ο Κολοκοτρώνης και ο Καραϊσκάκης! Βέβαια, δεν γλίτωσαν οι εύζωνες, οι οποίοι από το άλλο μετερίζι του Νέου Φαλήρου δέχθηκαν επίθεση για τα… καλσόν που φοράνε! Και έσπευσε έπειτα από μέρες ο ατυχής Κωνσταντίνος να αρθρογραφήσει για να σώσει την τιμή της εφημερίδας.

Την περασμένη Πέμπτη, λοιπόν, είχαμε ακόμα μία δημόσια αναφορά προς την επιτροπή. Αυτή τη φορά από τον Δημήτρη Κατσικάρη, πρώην αντιπεριφερειάρχη Νήσων και νυν περιφερειακό σύμβουλο, ο οποίος στο Περιφερειακό Συμβούλιο έθεσε ξεκάθαρα το ζήτημα της ιστορικής παραχάραξης σχετικά με την πρώτη πρωτεύουσα, ζητώντας ταυτόχρονα να σταματήσουν οι ανακρίβειες εν όψει της επετείου των 200 ετών από την Επανάσταση του 1821.

Ο Δημήτρης Κατσικάρης στην παρέμβασή του μίλησε για τη συστηματική αλλοίωση της ιστορικής αλήθειας ως προς το ποια είναι η πρώτη πρωτεύουσα, ζητώντας την ισχυρή παρέμβαση της Περιφέρειας Αττικής για την αποκατάσταση της αλήθειας τόσο στο αρμόδιο υπουργείο όσο και στην επιτροπή που έχει συσταθεί -υπό την κυρία Αγγελοπούλου- για τον εορτασμό των 200 ετών.

Αξίζει να σημειωθεί ότι με ενέργειες του πρώην δημάρχου Αίγινας Σάκη Σακκιώτη και τη στήριξη της τότε περιφερειακής Αρχής Σγουρού εκδόθηκε το Προεδρικό Διάταγμα 7/30.1.2012, με το οποίο καθιερώθηκε η 26η Ιανουαρίου -μέρα άφιξης και ορκωμοσίας του Ιωάννη Καποδίστρια στην Αίγινα– ως δημόσια εορτή.

Αυτό συνέβη με βάση τα ιστορικά γεγονότα και την ιστορική αλήθεια που κάποιοι επί πολλά χρόνια επιχειρούν να αλλοιώσουν, εξαφανίζοντας την ορκωμοσία και την κυβερνητική λειτουργία και θητεία του Ιωάννη Καποδίστρια στην Αίγινα, την πραγματική πρώτη πρωτεύουσα του νεοελληνικού κράτους!

Ο Δημήτρης Κατσικάρης δήλωσε τα εξής: «Για το θέμα αυτό δώσαμε μεγάλες μάχες μαζί με τον τότε δήμαρχο Αίγινας και σήμερα, με αφορμή τον εορτασμό των 200 χρόνων από την Επανάσταση του 1821, το θέτω και πάλι για να σταματήσει επιτέλους η παραχάραξη της Ιστορίας. Θεωρώ ότι είναι ιστορικό χρέος και ευθύνη όλων μας, και του Περιφερειακού Συμβουλίου, να συμβάλει στην αποκατάσταση της αλήθειας, ώστε η Αίγινα να πάρει τη θέση που ιστορικά της αναλογεί ως αδιαμφισβήτητη Πρώτη Πρωτεύουσα».

Αρκάς ο Κατσικάρης, Αρκάδες και ημείς, προσυπογράφομεν… 

Η ΑΚΙΣ
εφημερίδα «δημοκρατία» 

πηγή

«Oι Γραικύλοι από το 1821 μέχρι σήμερον προπαγανδίζουν ότι οφείλομεν να εγκαταλείψωμεν την Ρωμηοσύνην και να γίνωμεν Ευρωπαίοι»

Η Ρωμηοσύνη διαφέρει των άλλων πολιτισμών, διότι έχει το ίδιον θεμέλιον δια τον ηρωϊσμόν της ως και δια την αγιωσύνην της, δηλαδή το ρωμαίϊκον φιλότιμον το οποίον δεν υπάρχει εις τον ευρωπαϊκόν πολιτισμόν. Παρά ταύτα οι Γραικύλοι από το 1821 μέχρι σήμερον προπαγανδίζουν ότι οφείλομεν να εγκαταλείψωμεν την Ρωμηοσύνην και να γίνωμεν Ευρωπαίοι, διότι δήθεν ο ευρωπαϊκός πολιτισμός είναι ανώτερος από την Ρωμηοσύνην. 

Το δοκίμιον τούτο δεν προσπαθεί να αποδείξει τίποτε. Η Ρωμηοσύνη δεν αποδεικνύεται. Περιγράφεται. Δεν χρειάζεται απολογητάς. Είναι απλώς αυτό που είναι. Το δέχεται κανείς ή το απορρίπτει. Δια τούτο τα παιδιά των Ρωμηών ή παρέμενον πιστοί και σκληροί Ρωμηοί ή εφράγκευον ή εκτούρκευον. 

Και σήμερον άλλοι παραμένουν Ρωμηοί, άλλοι όμως αμερικανεύουν, ρωσεύουν, φραντσεύουν, αγγλεύουν, δηλαδή γραικεύουν. 

Εις το παρελθόν οι Ρωμηοί είχον την ηγεσίαν και ήσαν ωργανωμένοι με ρωμαίϊκην έπιστήμην και παιδείαν και επικρατούσαν εις το Ρωμαίϊκον. 

Με την ίδρυσιν της Έλλαδίτσας των Ελλαδιτσιστών όμως οι Ρωμηοί εξετοπίσθησαν από την ηγεσίαν και ανέλαβον αυτήν οι Γραικύλοι των Μεγάλων Δυνάμεων και ίδρυσαν τον Νεογραικισμόν με επίσημον πρόγραμμα να μη είμεθα πλέον Ρωμηοί αλλά τα ταπεινά και φρόνιμα γραικύλα παιδιά των Ευρωπαίων και Ρώσων.

Όχι μόνον έγινε τούτο αλλά ούτε προσεπάθησαν οι Νεογραικύλοι να το αποκρύψουν. Ήσαν υπερήφανοι δια την υποδούλωσιν των εις τον πολιτισμόν των Ευρωπαίων και Ρώσων και την διατυμπάνιζον εις όλας τας πολιτιστικάς των εκδηλώσεις, την μουσικήν, τους χορούς, την αρχιτεκτονικήν, τας ενδυμασίας κ.λ.π

Τα πρώτα κόμματα της «ελευθέρας» Ελλάδος δεν ήσαν το φραντσέζικον κόμμα, το αγγλικόν κόμμα και το ρωσικόν κόμμα; 

Και έως σήμερον που τα υπουργεία παιδείας και εξωτερικών απετέλουν μέρος της κομματικής πολιτικής, δεν συνεχίζετο η ιδία κατάστασις; 

Η παιδεία και η εξωτερική πολιτική πρέπει να είναι το ίδιον δι΄όλους τους Ρωμηούς και εκτός κομματικών διαμαχών. Τούτο όμως δύναται να επιτευχθή μόνον όταν η έχουσα σχέσιν με θέματα πολιτισμού επιστήμη της Ελλάδος επανεύρη τα ρωμαίϊκα κριτήρια και βάσει αυτών αναδημιουργήση ή αναστήση την αδέσμευτον από τας περί Ρωμηοσύνης πλαστογραφίας των ξένων επιστήμην.

Ενώπιον του μεγέθους του εν προκειμένω θέματος το παρόν μελέτημα είναι μία προσπάθεια όχι λύσεως αλλ΄απλώς αποκαλύψεως σημαντικών προβλημάτων ή θεμάτων τα οποία εμποδίζουν εις την ανάπτυξιν μιάς ρωμαίϊκης θεωρήσεως της ιστορικής πραγματικότητος του Γένους.

Ουσιαστικώς το πόνημα τούτο είναι προσκλητήριον εις τους Ρωμηούς και τες Ρωμαίγισσες (ως τις ονομάζει ο Μακρυγιάννης) να αναλάβουν τον επιστημονικόν αγώνα, να αναστήσουν την Ρωμηοσύνην από τον επιστημονικόν θάνατον, τον οποίον επεξειργάσθησαν δι’ αυτήν 1) οι Φράγκοι από τον 9ον αιώνα, 2) οι Ρώσοι μετά την Άλωσιν, 3) οι Γραικοί προ της Αλώσεως και 4) οι Νεογραικοί της δούλης εις τους Ευρωπαίους και Ρώσους Ελλαδίτσας του 19ου αιώνος, οι οποίοι μετέτρεψαν την ρωμαίϊκην Επανάστασιν του 1821 εις ήταν της Ρωμηοσύνης και θρίαμβον του Γραικισμού του Καρλομάγνου και του Νεογραικισμού των «Φιλελλήνων» των Μεγάλων Δυνάμεων.

Τα χρώματα του εξωφύλλου είναι τα χρώματα της Ρωμηοσύνης που διασώζονται μέχρι σήμερον εις τα λάβαρα των Πατριαρχείων Κωνσταντινουπόλεως και Ιεροσολύμων. 

Ο χρυσούς αετός είναι η Ρωμηοσύνη των ρωμαίϊκων τραγουδιών και η καρδιά του αετού είναι ο χρυσούς σταυρός. 
Η σημαία της Ρωμηοσύνης είναι ο χρυσούς σταυρός επάνω εις κόκκινον πανί. 
Κάποτε οι Ρωμαίϊσσες έβαφαν τα μαλλιά των κόκκινα και εφορούσαν φουστάνια με τα εθνικά αυτά χρώματα. 
Δια τους Ρωμηούς τα εθνικά χρώματα και σύμβολα δεν είναι συζητήσιμα. Είναι ρωμαίϊκα. 
Οι Γραικύλοι ουδέποτε θα τα επαναφέρουν χωρίς την άδειαν των αφεντάδων των. 
Ο Ρωμηός αφεντάδες δεν έχει και θα τα επαναφέρει μαζί με το προγονικόν του Γένους σύνθημα: 

«Η Ρωμανία Νικά» 
Αριστοτέλειον Πανεπιστήμιον Θεσσαλονίκης 
Τη 14η Σεπτεμβρίου 1974 
Ιωάννης Σ. Ρωμανίδης

πηγή

Καλλίπολη 1915… Ο φονέας των 200 – 300 Τούρκων, ξεχασμένος ήρωας...

Ο Γουίλιαμ (Μπίλι) Έντουαρτν Σινγκ ήταν κινεζικής καταγωγής. Γεννήθηκε στην Αυστραλία το 1886 και από νωρίς έδειξε πως ήταν καταπληκτικός σκοπευτής υπερνικώντας και τα ρατσιστικά στερεότυπα της εποχής επιτυγχάνοντας μεγάλες νίκες σε σκοπευτικούς αγώνες. Στις 24 Οκτωβρίου 1914 κατατάχθηκε στο 5ο Σύνταγμα Αυστραλιανού Ελαφρού Ιππικού αφού κατάφερε να πείσει έναν αξιωματικό στρατολογίας να παραβλέψει το γεγονός ότι ο Μπίλι είχε ύψος μόλις 1,65 μ. Με τη έναρξη της εκστρατείας της Καλλίπολης το σύνταγμά του στάλθηκε εκεί ενταγμένο στο Αυστραλιανό Νεοζηλανδικό Σώμα Στρατού (ΑΝΖAC).

Ο Μουσταφά Κεμάλ επιθεωρεί τις θέσεις των Συμμάχων στην Καλλίπολη το 1915.

Εκεί οι Τούρκοι κατείχαν πλεονεκτικότερες θέσεις και είχαν κυριολεκτικά θερίσει τους Αυστραλούς που βρίσκονταν χαμηλότερα. Ο Μπίλι λόγω της εμπειρίας του τοποθετήθηκε ως ελεύθερος σκοπευτής με παρατηρητή τον Άιον «Τζακ» Έιντριες και αργότερα τον Τομ Σίχαν. Ο Μπίλι ανέλαβε υπηρεσία σε ένα σημείο που οι Αυστραλοί είχαν ονομάσει Τσάθαμ Ποστ. Εκεί ο Μπίλι Σινγκ έγραψε κυριολεκτικά ιστορία. Οπλισμένος με ένα τυπικό βρετανικό τυφέκιο Lee Enfield των 7,7χλστ. άρχισε να εκτελεί, κυριολεκτικά τους Τούρκους.

Για να μην κινδυνεύει από το τουρκικό πυροβολικό πολλές φορές ενέδρευε στη νεκρή ζώνη κοντά στις τουρκικές θέσεις. Με τα πυρά του κάλυπτε τρεις θέσεις τελικά και όχι μια, ένα τουρκικό χαράκωμα σε απόσταση 350μ. ένα χαράκωμα επικοινωνίας σε απόσταση 500μ. και ένα μονοπάτι σε απόσταση 900μ. Ο Μπίλι Σιγνκ μερικές φορές ένιωθε λύπη για τους Τούρκους που σκότωνε αλλά το ξεχνούσε όταν θυμόταν τι έκαναν οι Τούρκοι στους συναδέλφους του. Ένας συνάδελφός του πάντως, σε συνέντευξή του, τον περιγράφει ως ιδιαίτερα σκληρό άνδρα με ατσάλινα νεύρα.

Μονομαχία με τον Τούρκο σκοπευτή

 Για να αντιμετωπίσουν τον Μπίλι Σινγκ οι Τούρκοι έστειλαν στον τομέα ένα δικό τους επίλεκτο σκοπευτή που οι Αυστραλοί ονόμαζαν «Αμπντούλ ο Τρομερός». Πιθανώς από αυτή την πραγματική ιστορία να εμπνεύστηκαν κάποιο και την ιστορία του Σοβιετικού σκοπευτή Ζάιτσεφ με τον Γερμανό σκοπευτή στο Στάλινγκραντ. Ο Τούρκος σκοπευτής μετά από πολλές ημέρες παρατήρησης κατάλαβε ότι ο Μπίλι ενέδρευε στο Τσάθαμ Ποστ και έλαβε θέση απέναντι. Μερικές ημέρες αργότερα ο παρατηρητής του Σινγκ εντόπισε έναν πιθανό στόχο. Ο Αμπντούλ προσπάθησε να βάλλει αλλά ο Σινγκ τον πρόλαβε και τον σκότωσε με μια βολή ακαριαία. Σε απάντηση το τουρκικό πυροβολικό άρχισε να οργώνει την θέση τους υποχρεώνοντας τους δύο Αυστραλούς να υποχωρήσουν.

Ηταν το απόγειο του σκοπευτή Σιγκ. Τον Αύγουστο του 1915 προσβλήθηκε από γρίπη ενώ λίγο αργότερα τραυματίστηκε ο ίδιος και ο παρατηρητής του. Ο Σινγκ πέτυχε πάνω από 200 νίκες κατά των Τούρκων στην Καλλίπολη πριν το πέρας της κακοσχεδιασμένης εκστρατείας, αν και οι γνώμες για τον ακριβή αριθμό των επιτυχιών του διίστανται. Ορισμένες πηγές ομιλούν για 119 ή 150 νίκες. Ωστόσο ο σωματάρχης του αντιστράτηγος Μπέρντγουντ έκανε λόγο για 201, ενώ ο ταγματάρχης Μιντζέλι ανέφερε ότι ο Σινγκ είχε σκοτώσει σχεδόν 300 Τούρκους.

Να σημειωθεί ότι ο αντιστράτηγος είχε, σε μια περίπτωση, αναλάβει χρέη παρατηρητή του Σινγκ! Οι συνάδελφοι του τον αποκαλούσαν «ο φονιάς» και «άγγελος του θανάτου»… Τον Νοέμβριο του 1915 όμως ο Σινγκ ασθένησε και πάλι σοβαρά. Νοσηλεύτηκε για δύο εβδομάδες σε πλοίο-νοσοκομείο και κατόπιν στάλθηκε στην Αίγυπτο. Αφού ανάρρωσε μετατάχθηκε στο πεζικό και τοποθετήθηκε στο 31ο Τάγμα του Royal Queensland Regiment.

Στο Δυτικό Μέτωπο

 Τον Ιανουάριο του 1917 ο Σινγκ βρέθηκε στο Δυτικό Μέτωπο όπου τραυματίσθηκε αρκετές φορές. Η χαριστική βολή όμως ήρθε κατά τη διάρκεια εχθρικής επίθεσης με χημικά αέρια. Ο Σινγκ στάλθηκε στη Σκωτία για να αναρρώσει όπου γνώρισε μια σερβιτόρα την οποία νυμφεύθηκε αλλά ο γάμος είχε άδοξο τέλος. Τον Αύγουστο του 1917 επέστρεψε στο Δυτικό Μέτωπο αλλά η κατάσταση της υγείας του δεν του επέτρεπε πλέον να πολεμά το ίδιο αποτελεσματικά. Παρόλα αυτά διακρίθηκε ιδιαίτερα στη μάχη του Δάσους του Πολυγώνου τον Σεπτέμβριο του 1917 τιμώμενος για τη δράση τους από τους Βέλγους. Λίγο αργότερα βρέθηκε και πάλι στο νοσοκομείο καθώς η υγεία του δεν αποκαταστάθηκε, ουσιαστικά, ποτέ από τα αέρια.

Λησμονημένος ήρωας, άδοξο τέλος  

Παρόλα αυτά συνέχισε να μάχεται μέχρι τον Φεβρουάριο του 1918 όταν και πάλι τραυματίσθηκε σοβαρά από γερμανικά πυρά. Με τους πνεύμονές του σε τραγική κατάσταση, ο πολυτραυματίας Σινγκ αποστρατεύτηκε τελικά και επέστρεψε στην Αυστραλία τον Ιούλιο του 1918. Αν και ο στρατός αναγνώρισε ότι η υγεία του Σινγκ καταστράφηκε λόγω της υπηρεσίας του στη μάχη εντούτοις δεν τον βοήθησε. Έτσι αναζητώντας πόρους και παρά την τραγική του υγεία, για να ζήσει έφτασε να εργαστεί ως μεταλλωρύχος. Η σύζυγός του δεν τον ακολούθησε ποτέ στην Αυστραλία. 

Ο λησμονημένος από όλους ήρωας της Καλλίπολης και φονέας των Τούρκων έζησε την υπόλοιπη ζωή του μέσα στον πόνο και την φτώχεια. Πέθανε μόνος σε μια καλύβα στο Μπρισμπέιν της Αυστραλίας, όπου εργαζόταν ως εργάτης, στις 16 Μαΐου 1943. Στην καλύβα του βρέθηκαν μόλις 5 σελίνια. Το 1995 τοποθετήθηκε ανδριάντας του στον τόπο όπου πέθανε.

πηγή

Κασέτα κασετόφωνο και Walkman. Η ιστορία του συμβόλου των υποκλοπών στην χώρα μας.

To μαγνητικό μέσο αποθήκευσης (Compact Cassette), οι τύποι της κασέτας, το πρώτο κασετόφωνο, το Walkman της Sony και ο ερχομός του CD. Κασέτα, κασετόφωνο και Walkman.

Kασέτα 

Η κασέτα ή κασέττα είναι μαγνητικό μέσο αποθήκευσης και αποτελείται από μια πλαστική θήκη μικρών διαστάσεων, μέσα στην οποία βρίσκεται μαγνητική ταινία στην οποία εγγράφονται κυρίως ηχητικές πληροφορίες και δευτερευόντως/μεταγενέστερα (πρακτική που πλέον έχει ξεπεραστεί) αρχεία υπολογιστών.

Η κασέτα είναι σχεδιασμένη να λειτουργεί με τύλιγμα / ξετύλιγμα της μαγνητικής ταινίας σε μικρές ενσωματωμένες μπομπίνες και να τοποθετείται σε ειδική ηλεκτρονική συσκευή, με κεφαλή ανάγνωσης, που καλείται κασετόφωνο.

 Παρότι ο όρος κασέτα μπορεί να αναφέρεται σε διάφορες μορφές μαγνητικών μέσων αποθήκευσης που περικλείονται σε σκληρό περίβλημα, στα Ελληνικά με τον όρο αυτό συνήθως εννοούμε το μέσο που ακολουθεί τις προδιαγραφές (διαστάσεις περιβλήματος, πάχος ταινίας κλπ) του προτύπου Compact Cassette (συμπαγής κασέτα), υλοποιήσεις του οποίου φαίνονται στην εικόνα στα πάνω.

Ιστορία 

Η εγγραφή ηχητικών σημάτων σε μαγνητοταινίες στις ηχογραφήσεις των πρωτοτύπων μουσικών έργων ξεκινά από το 1945 και μετά. Στα μέσα της δεκαετίας του ΄60 η Philips παρουσίασε πρώτη την μικρή γνωστή πλέον κασέτα (Compact Cassette) ως μέσο επαγγελματικής υπαγόρευσης, μαζί με το αντίστοιχο κασετόφωνο.

Αφού ανταγωνίστηκε αρκετά χρόνια τις κασέτες του τύπου 8-track, η τεχνολογία αυτή κατά τη δεκαετία του ΄80 κατέκλυσε κάθε σπίτι και αυτοκίνητο ξεπερνώντας κατά πολύ τις προβλέψεις των κατασκευαστών της. Τα πλεονεκτήματα ήταν το μικρό και συμπαγές μέγεθος, η εύκολη ηχογράφηση/αναπαραγωγή και η εύκολη αντιγραφή, από καταγεγραμμένο σε άλλα μέσα, ηχητικό σήμα. Σημαντική ώθηση στη δημοφιλία της έδωσε και η εμφάνιση τουWalkman το 1979. 

Η τεχνολογία της κασέτας επέτρεψε την πρώτη άνθιση των παράνομων ηχογραφήσεων, δηλαδή την «μουσική πειρατεία» μέχρι και τις αρχές της δεκαετίας του ΄90, φαινόμενο που αντιμετωπίστηκε από τη μουσική βιομηχανία με το σύνθημα «Home taping kills music» (Το γράψιμο κασετών στο σπίτι σκοτώνει τη μουσική).

Η κασέτα χρησιμοποιήθηκε επίσης, ως μέσο αποθήκευσης προγραμμάτων και αρχείων στους πρώτους οικιακούς υπολογιστές, όπως ο Sinclair ZX Spectrum. Να σημειωθεί πως οι κασέτες εξελίχθηκαν, πριν αντιμετωπίσουν την οριστική παρακμή, με νέα μοντέλα με καλύτερη ποιότητα ήχου, μεγαλύτερη διάρκεια και πιο στιβαρή κατασκευή με αποκορύφωμα τον τύπο DAT. 

Τύποι κασέτας 

C15 15 λεπτά
C20 20 λεπτά
C30 30 λεπτά
C60 60 λεπτά
C120 120 λεπτά
C180 180 λεπτά 

Σήμερα 

Η κασέτα σήμερα ως μέσο έχει περιοριστεί σε ελάχιστη χρήση, λόγω σοβαρών μειονεκτημάτων (χαμηλή ποιότητα ήχου, σειριακή λογική ευρέσεως θεμάτων, ευπάθεια στον χρόνο) σε σχέση με το CD και τα μεταγενέστερα μέσα. 

 Επίσης οι δισκογραφικές εταιρείες, τουλάχιστον από το 2000 και μετά, δεν παράγουν τους τίτλους τους σε αυτό το μέσο. Να σημειωθεί ακόμη πως όλα τα μέσα (κασέτα, βιντεοκασέτα, μπομπινόφωνο, 8-track, DAT) που χρησιμοποιούν μαγνητική ταινία, αποσύρονται με ταχείς ρυθμούς από την αγορά. 

Μικρές νησίδες επιβίωσης των μαγνητικών μέσων αυτού του τύπου είναι, κυρίως σε επαγγελματικό επίπεδο, οι βιντεοκασέτες με τεχνολογία εγγραφής BETA και οι κασέτες DAT (Digital Audio Tape), αλλά και μαγνητικές ταινίες για δημιουργία αντιγράφων ασφαλείας δεδομένων υπολογιστή. 

Tο Κασετόφωνο ή Cassette deck 

Το Κασετόφωνο ή Cassette deck όπως ονομάστηκε και καθιερώθηκε από την κατασκευάστρια εταιρεία είναι η αναλογική ηλεκτρονική συσκευή αναπαραγωγής ήχου με μαγνητική τεχνολογία που παρουσιάστηκε από την εταιρεία PHILIPS στα μέσα της δεκαετίας του 1960. 

 Η συσκευή αυτή υπήρξε εν μέρει διάδοχος της παλιάς, αποκλειστικά επαγγελματικής, τεχνολογίας αναπαραγωγής / εγγραφής μέσω μαγνητικών μπομπινών 7 ή 10,5 ιντσών, αλλά και νέο προϊόν με καινοτόμα χαρακτηριστικά. Το Ραδιοκασετόφωνο είναι ο συνδυασμός κασετόφωνου με δέκτη ραδιοφώνου σε μία συσκευή. 

Τεχνολογία 

Το κασετόφωνο αναπαράγει ή εγγράφει τον ήχο μέσω της κασέτας χρησιμοποιώντας μία μαγνητική κεφαλή ανάγνωσης και μία εγγραφής. Η λεπτή μαγνητική ταινία της κασέτας, πλάτους 0,15 ιντσών, επιστρωμένη με οξείδια του σιδήρου και τυλιγμένη σε καρούλια, τοποθετείται σε θέση υποδοχής του κασετοφώνου και εφάπτεται επί της κεφαλής του.

Κινείται με σταθερή ταχύτητα (4,75 εκατοστά/δευτερόλεπτο για τις κασέτες ήχου του εμπορίου) και το κασετόφωνο μετατρέπει τις αναλογικά εγγεγραμμένες μαγνητικές πληροφορίες σε κατάλληλα ηλεκτρικά μεταβαλλόμενο σήμα που καταλήγει σε ενισχυτή ενσωματωμένο ή εξωτερικό ώστε να αναπαραχθεί ο ήχος μέσω των ενσωματωμένων ή εξωτερικών ηχείων. 

Το ακριβώς αντίθετο γίνεται στην εγγραφή, καθώς το κασετόφωνο διαθέτει ένα ηλεκτρικό κινητήρα που περιστρέφει τις εξοχές που κουμπώνουν στα καρούλια της κασέτας. 

Η ταχύτητα περιστροφής μπορεί να είναι κανονικά μπροστά για ακρόαση μουσικής, γρήγορη περιστροφή εμπρός ή πίσω για αναζήτηση κομματιού και επιλέγεται με τα αντίστοιχα πλήκτρα. 

Υπάρχει και ένα πλήκτρο κόκκινου χρώματος που πατώντας το, το κασετόφωνο εγγράφει ηχητικά σήματα είτε από μικρόφωνο είτε από άλλη πηγή (Πικάπ, ραδιόφωνο, άλλο κασετόφωνο). 

Μεγάλο πλεονέκτημα της μεθόδου αυτής είναι η δυνατότητα με απομαγνήτιση της κασέτας να την επανεγγράψουμε πολλές φορές. Έτσι το κασετόφωνο της Philips ήταν η πρώτη συσκευή εγγραφής μαζικής κατανάλωσης. 

Είδη κασετόφωνου και ιστορία 

Τα πρώτα κασετόφωνα ήταν απλές μονοφωνικές φορητές συσκευές με ενσωματωμένο μικρόφωνο, ώστε να μπορεί κανείς να ηχογραφήσει ανά πάσα στιγμή και οπουδήποτε. 

Ακολούθησε το κασετόφωνο αυτοκινήτου με τεράστια εμπορική επιτυχία. Τα μεγάλα φορητά στερεοφωνικά κασετόφωνα με ενσωματωμένα ηχεία και πολλές φορές διπλές συσκευές ήταν η συνέχεια.

To 1979, η Sony παρουσίασε το την απόλυτη φορητή συσκευή ήχου, μικρών διαστάσεων και βάρους με ενσωματωμένα ακουστικά. Το Walkman αποτέλεσε την κορύφωση της εμπορικής δημοφιλίας του κασετόφωνου αλλά σήμανε και την αρχή του τέλους του. 

 Ήταν δημιούργημα του Ναμπουτόσι Κιχάρα, μηχανικού στο τμήμα ήχου της Sony. O τότε πρόεδρος της εταιρείας Ακίο Μορίτα του είχε ζητήσει να σχεδιάσει μια συσκευή που θα μπορούσε να παίρνει μαζί του στα ταξίδια για να ακούει τις αγαπημένες του όπερες. 

Αξιοσημείωτα είναι και τα Hi-end κασετόφωνα, συσκευές με υψηλή πιστότητα ήχου που έφτασαν στο αποκορύφωμα τους με τα θρυλικά πλέον μοντέλα των εταιρειών Nakamichi και Teac. 

 Τέλος τα κασετόφωνα χρησιμοποιούντο και από τους πρώτους οικιακούς ηλεκτρονικούς υπολογιστές όπως οι Sinclair ZX80, ZX81 και ZX Spectrum ως μέσο ανάγνωσης / εγγραφής προγραμμάτων λογισμικού (software). 

Άλλα κασετόφωνα 

Εκτός από το κασετόφωνο που εφηύρε πρώτη η Philips παρουσιάστηκαν και δυο ακόμη τεχνολογίες, η μία νωρίτερα (eight-track) και η άλλη πολύ αργότερα (μικροκασετόφωνο). 

Η σύγχρονη του κασετοφώνου ήταν το οκταζωνικό (eight-track) με ισχυρή παρουσία ως συσκευή αυτοκινήτου και πολύ μεταγενέστερα τα αναλογικά μικροκασετόφωνα για επαγγελματική χρήση (κυρίως από δημοσιογράφους) με μικρότερη μαγνητοταινία πλάτους 1/8 ιντσών, ταχύτητας 1 και 5/16 ips (3,33 εκατοστόμετρων ανά δευτερόλεπτο) σε περίβλημα διαστάσεων 5,5 Χ 3,3 Χ 0,7 εκατοστόμετρων. 

Και οι δύο τεχνολογίες είναι πλέον κατηργημένες, η μεν πρώτη ήδη από την εποχή που μεσουρανούσε το κλασικό κασετόφωνο (αρχές δεκαετίας του 1980), η δε δεύτερη από τις πολύ πιο εύχρηστες ψηφιακές συσκευές.

 Μειονεκτήματα και το τέλος του κασετόφωνου 

Το κασετόφωνο είχε σημαντικά μειονεκτήματα όπως: 

• Την χαμηλή ποιότητα ήχου λόγω θορύβου που εισήγαγε στο σήμα 
• Την σειριακή λογική εύρεσης των tracks 
• Την μειούμενη ποιότητα σε κάθε αντιγραφή και εν γένει 
• Το γεγονός ότι ήταν αναλογική τεχνολογία και όχι ψηφιακή

Το 1982 εμφανίστηκε το CD (ψηφιακή συσκευή δίσκου οπτικής τεχνολογίας laser), το οποίο με βασικό του όπλο την καλύτερη ποιότητα ήχου, αρχικά σταδιακά και ραγδαία όταν εμφανίστηκε η τεχνολογία CD-R/W (εγγραφής / επανεγγραφής), υποσκέλισε απολύτως την παλιά και πολύ πετυχημένη, μαγνητική τεχνολογία. 

πηγή