Μη μείνει ο φόβος

Ο κορονοϊός θα αφήσει πολλά ίχνη στο πέρασμά του αλλά, ως κοινωνία, πρέπει να αγωνιστούμε για να μη μας αφήσει και το δηλητήριο του φόβου. Είναι άλλο πράγμα η σωφροσύνη και η προσοχή και άλλο ο φόβος. Είναι αυτονόητο οι πολίτες να προσέχουν για να μη μολυνθούν οι ίδιοι από τον ιό και να μην τον μεταδώσουν σε τρίτους, αλλά δεν είναι λογικό να επιτρέψουν στον φόβο να γίνει συγκυβερνήτης -ή ακόμα και κυβερνήτης- των ζωών τους. 

Από πολλούς έχει γίνει αντιληπτό ότι υπάρχουν περιπτώσεις ανθρώπων που αποφεύγουν να βγουν έξω παρά την άρση των περιορισμών στις μετακινήσεις. Το αίτιο είναι ο φόβος που έχει κυριαρχήσει στη συνείδησή τους! Ο ορυμαγδός της αρνητικής ειδησεογραφίας έχει τρομάξει τόσο πολύ μια μερίδα του πληθυσμού, που πιστεύει ότι ακόμα και μια έξοδος για περίπατο ή αγορές μπορεί να της μεταδώσει κορονοϊό! Αποφεύγουν οποιαδήποτε μετακίνηση και κάθε επαφή. Κρύβονται από τη ζωή για να μην αρρωστήσουν και να μην πεθάνουν.

Τα ΜΜΕ, η κυβέρνηση και ο πολιτικός κόσμος έχουν διαδραματίσει κομβικό ρόλο στην αποκαρδίωση και την κατατρομοκράτηση των Ελλήνων και τώρα, που η κοινωνία πρέπει να προσπαθήσει να λειτουργήσει κανονικά και η αγορά να αναθερμανθεί, είναι δύσκολο να πειστούν οι φοβισμένοι ότι δεν συντρέχει λόγος πανικού.

Καμία χώρα δεν μπορεί να προχωρήσει με έναν πληθυσμό φοβισμένο, απονευρωμένο, απαθή και εθελοντικά κλεισμένο στο σπίτι του να περιμένει το μοιραίο. Καμία χώρα δεν είναι σωστό να σταματήσει να «αναπνέει» προσπαθώντας να αποφύγει μια επιδημία.

Στην Ελλάδα, όπως αποδεικνύει η ίδια η εξέλιξη των πραγμάτων, ακολουθήθηκε μια ακραία επικοινωνιακή οδός, η οποία παρουσίασε με τόσο μελανά χρώματα την κατάσταση και οδήγησε πολλούς στον πανικό. Κάποιοι άλλοι, τώρα που έχει γίνει μερική άρση των περιορισμών στις μετακινήσεις, ίσως προσπαθήσουν να «εκδικηθούν» τον ίδιο τον φόβο τους με απερίσκεπτες ενέργειες. Σε κάθε περίπτωση πρέπει να αποφεύγονται και τα δύο άκρα.

πηγή