Το «όχι» μια εθνική επαναστατική ομοψυχία

FILE PHOTO: Διαδηλωτής συμμετέχει σε συγκέντρωση απόρριψης του σχεδίου Ανάν για το Κυπριακό. ΑΠΕ, ΟΡΕΣΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΟΥ

Του Χαρίλαου Λυμπουρή 

Το άρθρο που ακολουθεί αποτελεί προσέγγιση του τρόπου που σχηματίστηκε το βροντερό ΟΧΙ και όχι των αιτίων του ΟΧΙ. Τα αίτια είναι πάρα πολλά και ο βαθμός που το κάθε αίτιο επηρέασε, εξαρτάται από τις γνώσεις και τις προσεγγίσεις αλλά και την διαίσθηση του κάθε ενός ξεχωριστά για τις άμεσες και έμμεσες επιπτώσεις. Τα αρνητικά για τους ελληνοκυπρίους στοιχεία του σχεδίου Ανάν είναι τόσο πολλά που λειτουργώντας αθροιστικά οδήγησαν σε μαζική δυσαρέσκεια. 

Η μαζικοποίηση της δυσαρέσκειας διαμορφώθηκε έξω από τις κομματικές ομάδες, μέσα στις κοινωνικές ομάδες του προσωπικού μας περίγυρου. Για πρώτη φορά οι πολίτες συζητούσαν χωρίς κομματικές προσεγγίσεις, το θέμα δεν είναι αόριστο κομματικό, έχει άμεσες η έμμεσες επιπτώσεις στον κάθε ένα ξεχωριστά και ως εκ τούτου ο κάθε πολίτης έχει άμεση προσωπική άποψη. ΤΟ ΟΧΙ ΔΕΝ ΑΝΗΚΕΙ ΣΕ ΚΑΝΕΝΑ ΚΟΜΜΑ ΑΝΗΚΕΙ ΣΤΟΝ ΛΑΟ. Το μεγαλύτερο ποσοστό της εκλογικής δύναμης κάθε κόμματος ψήφισε ΟΧΙ και διαμόρφωσε το βροντερό 76%. Δεν μπορεί να επανέλθει σε δημοψήφισμα το σχέδιο Ανάν και να μη «δεχθεί» και πάλιν ένα βροντερό ΟΧΙ. 

Άλλες οι βουλές της Πολιτικής ελίτ και άλλες οι βουλές του Λαού. Δύο μακροχρόνιες πορείες με διαφορετικούς προσανατολισμούς για την λύση. Στην Πολιτική ελίτ κυριαρχεί η έννοια του «ιστορικού συμβιβασμού» ενώ στον Λαό κυριαρχεί η έννοια του δικαίου. Η φαινομενικότητα της σύμπτωσης απόψεων για την λύση, μεταξύ Πολιτικής ελίτ και Λαού επαυξάνετο με τις εκάστοτε εκλογικές αναμετρήσεις κατά τις οποίες οι Πολιτικές ελίτ «παρουσίαζαν» τις προθέσεις τους για ιστορικό συμβιβασμό με μια ωραιοποίηση που πλησίαζε τις προσδοκίες του Λαού και τον Λαό να «επιμένει» να ψηφίζει κομματικά έστω και αν αντιλαμβάνετο το μέγεθος του ιστορικού συμβιβασμού στον οποίο προσέβλεπε η Πολιτική ελίτ. Η λύση ήταν ακόμη μακριά και δεν συσχετιζόταν με την εκάστοτε εκλογική αναμέτρηση «ψευδαισθήσεις: Οι λαοί τις προτιμούν πάντα από τις αλήθειες». 

Στις 24 Απριλίου ο Κυπριακός Ελληνισμός με το βροντερό ΟΧΙ του, έχει κάνει μια επανάσταση ανατρέποντας όλο το σαθρό οικοδόμημα που αποπειράθηκαν να του επιβάλουν. 

Δεν είναι εύκολο να ανιχνεύσουμε στην γένεση τους τις επαναστάσεις και πάντοτε ξαφνιαζόμαστε με την επιτυχία που έχουν μέσα σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα. Ο αδρανής όχλος με ένα μόνο ισχυρό εφόδιο, την συσσωρευμένη δυσαρέσκεια, μετατρέπεται σε μια τρομακτική μάζα που ισοπεδώνει αυτό που προκαλεί την δυσαρέσκεια του. 

«Οι πολιτισμοί δημιουργήθηκαν και κατευθύνθηκαν ως τώρα από μία μικρή διανοητική αριστοκρατία και ποτέ από όχλους. Όταν το οικοδόμημα ενός πολιτισμού είναι σκωληκόβρωτο, οι όχλοι προκαλούν την κατάρρευσή του. Για μία στιγμή η τυφλή δύναμη των αριθμών γίνεται η μόνη φιλοσοφία της ιστορίας». 

Το σχέδιο Ανάν δημιουργήθηκε και κατευθύνθηκε (σεμινάρια επαναπροσέγγισης) από «ορισμένη» δική μας και διεθνή πολιτική ελίτ κάτω από αφόρητες πιέσεις, με μόνο κριτήριο τον συμβιβασμό και την εξυπηρέτηση των οποιονδήποτε ξένων συμφερόντων και όχι του κυπριακού λαού (πραγματικά θα ήταν πολύ ενδιαφέρον να ακούσουμε μια ερμηνεία του πως η αποδοχή του εποικισμού εξυπηρετεί τα συμφέροντα των Τουρκοκυπρίων). Το κάθε επιμέρους κεφάλαιο αυτού του σχεδίου προκαλεί μια έκρηξη έντονης δυσαρέσκειας και θυμού. Κυριολεκτικά ενώ μέχρι σήμερα είχαμε πρόσφυγες και πληγέντες από την Τουρκική εισβολή και κατοχή, με το σχέδιο Ανάν, το σύνολο των Ελληνοκυπρίων θα μετατρεπόταν σε παθόντες. 

Επιστροφή προσφύγων: το σχέδιο είναι συνταγμένο με τόσα αν, όταν και εφ’ όσον που το μόνο που πείθουν είναι ότι κανένας δεν θα επιθυμεί να επιστρέψει υπό το καθεστώς του σχεδίου Ανάν. (70% των προσφύγων καταψήφισε το σχέδιο) 

Οικονομική επιβάρυνση των Ελληνοκυπρίων: Πολύ χαρακτηριστικά ο Μητροπολίτης Πάφου σχολίασε «μόνο τα έξοδα της εισβολής δεν μας ζήτησαν». Επί πλέον προβλέπεται και μία αιώνια οικονομική ενίσχυση της Κεντρικής Κυβέρνησης από τους Ελληνοκυπρίους. 

Λειτουργικότητα Κράτους: Η έννοια της Δημοκρατίας τίθεται υπό «έλεγχο» και απόφαση τριών ξένων δικαστών. 

Εγγυήσεις και ασφάλεια: Να μας προστατεύσουν οι Άγγλοι, από ποιους και πότε; Εμφανής η πρόνοια του σχεδίου Ανάν να νομιμοποιήσει και μονιμοποιήσει με πρόταση των Ηνωμένων Εθνών και να επικυρώσει με το δημοψήφισμα των αποικιακών καταλοίπων στην Κύπρο. 

Τα πιο πάνω είναι ένα μικρό σταχυολόγημα από τις πρόνοιες του σχεδίου Ανάν που προκαλούν δυσαρέσκεια, θυμό και απογοήτευση. 

Η ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ ΤΟΥ ΛΑΟΥ 

Η δυσαρέσκεια του Λαού ήταν εμφανής από την πρώτη στιγμή που άρχισε να συζητείται δημόσια το πρώτο σχέδιο Αναν. Η δυσαρέσκεια ήταν άμορφη και μπορούσε κάποιος να την εντοπίσει στις προσωπικές συζητήσεις στο άμεσο περιβάλλον του. Ακόμη και στις τελευταίες προεδρικές εκλογές η συζήτηση των λεπτομερειών του σχεδίου Ανάν , έμεινε κυριολεκτικά εκτός των έντονων κομματικών αντιπαραθέσεων. Από εδώ ξεκίνησε και το μεγάλο λάθος ότι ο λαός στην μεγάλη πλειοψηφία του αποδέχετο το σχέδιο Ανάν και ταυτόχρονα ξεκίνησε ο μηχανισμός των πιεστικών χρονοδιαγραμμάτων, της επιβολής της επιδιαιτησίας του Γενικού Γραμματέα και η επικύρωση με δημοψήφισμα. Αυτές τελικά οι μεθοδεύσεις απετέλεσαν τον καταλύτη που συσπείρωσε την υποβόσκουσα δυσαρέσκεια σε μια συμπαγή μάζα κατά του σχεδίου Ανάν. 

Χρονολογικά η γένεση αυτής της επαναστατικής αντίδρασης του λαού αρχίζει τις 3 ημέρες του Φεβρουαρίου του 2004 όταν ο Γενικός Γραμματέας των Ηνωμένων Εθνών κάλεσε τις αντιπροσωπίες Ελληνοκυπρίων και Τουρκοκυπρίων για να επιβάλει την δική του μεθόδευση. 

Η εκβιαστικά επίμονη τακτική του Γενικού Γραμματέα, που μεταδίδετο από τα μέσα μαζικής επικοινωνίας για επιδιαιτησία, σύγκλιση τετραμερούς διάσκεψης και δημοψήφισμα, φούντωσαν την δυσαρέσκεια που άρχισε να μορφώνεται και να είναι μετρήσιμη. 

«Η έκρηξη και η κινητοποίηση ορισμένων ιδεών στους όχλους, παρουσιάζουν κάποτε κάτι το κεραυνοβόλα αιφνίδιο. Στο προκείμενο έχομε ένα επιφανειακό αποτέλεσμα, που την αιτία του πρέπει να αναζητήσομε τις περισσότερες φορές σε μια μακρόχρονη προγενέστερη εργασία».

«Οι άμεσοι παράγοντες είναι εκείνοι που, επιτοποθετημένοι σ’αυτήν την μακρόχρονη εργασία, που χωρίς αυτήν δεν θα μπορούσαν να εξασκήσουν καμία επίδραση, έχουν σαν αποτέλεσμα να πείθουν ενεργητικά τους όχλους.». 

«Πρώτα γνωρίσματα του όχλου που αρχίζει να οργανώνεται, δεν επιβάλλουν πάντοτε την ταυτόχρονη παρουσία πολλών ατόμων σε ένα σημείο». 

«Εξ άλλου ένας λαός ολόκληρος, χωρίς να υπάρξει καταφανής συνάθροιση, γίνεται κάποτε όχλος υπό την επίδραση της τάδε ή της τάδε επιρροής». (π.χ. της συσσωρευμένης δυσαρέσκειας) 

Το κύριο χαρακτηριστικό αυτής της μαζικοποίησης της δυσαρέσκειας κατά του σχεδίου Ανάν είναι η ανυπαρξία ισχυρής κεντρικής οργανωτικής δομής και μια εντυπωσιακή ιδιομορφία είναι ότι κατά του σχεδίου Αναν, δεν πρωτοστατούν τα μεγάλα κόμματα αλλά μεμονωμένα άτομα ή κοινωνικά σύνολα. Αντίθετα, πρωτοκλασάτα στελέχη κομμάτων υποστήρίζαν το σχέδιο Ανάν η αμφιταλαντεύονταν.

Μια σταθεροποίηση της αντίδρασης προς το σχέδιο Αναν στο μεσοδιάστημα μεταξύ συνομιλιών στην Νέα Υόρκη και της έναρξης του τελικού κύκλου των συνομιλιών στην Ελβετία εκλαμβάνετε ως αναστροφή και σχεδιάζετε ο τρόπος ανατροπής με εκφοβισμό, με πρωτοστατούντα στελέχη από την Ελληνοκυπριακή πολιτική ελίτ και τον «διεθνή παράγοντα»! Λάθος υπολογισμοί που οδηγούν σε αντίθετο αποτέλεσμα. Το κριτήριο έπρεπε να ήταν το ποσοστό που υποστήριζε το σχέδιο Ανάν.

Το μεγάλο ποσοστό των αναποφάσιστων κατά την διάρκεια των συνομιλιών στην Ελβετία φαίνεται ότι διακατέχετο από ένα σύνδρομο δυσαρέσκειας και ευσεβοποθισμού για επικράτηση των αρχών δικαίου τουλάχιστο στο τελικό στάδιο της επιδιαιτησίας του Γενικού Γραμματέα των Ηνωμένων Εθνών. Δυστυχώς ο σημερινός Γενικός Γραμματέας με ένα αλαζονικό τρόπο που αποκορυφώθηκε με την φράση «αυτό το σχέδιο η τίποτε» στην ομιλία του κατά την παράδοση του «επιδιαιτητικού» του σχεδίου εξανέμισε κάθε ελπίδα δικαίου.

Ο ευσεβοποθησμός των αναποφάσιστων κατάρρευσε ακαριαία μετά την Λουκέρνη και παρέμεινε η δυσαρέσκεια στην οποία επιπροστέθηκε και η οργή από το παρασκήνιο των διαπραγματεύσεων, που ήταν στο προσκήνιο των μέσων μαζικής ενημέρωσης.

«Ο όχλος διανοείται με εικόνες και η αναπόληση μίας εικόνας προκαλεί την αναπόληση άλλων εικόνων, που δεν έχουν καμία λογική σχέση με την πρώτη». 

«Ο όχλος Αδυνατώντας να συλλάβει τις αποχρώσεις, βλέπει τα πράγματα συνολικά και δεν γνωρίζει μεταβατικές καταστάσεις». 

«Η διαρκής αστάθεια των όχλων αναφέρεται μόνο σε επιπόλαια πράγματα. Πραγματικά, έχουν αναλλοίωτα συντηρητικά ένστικτα και όπως όλοι οι πρωτόγονοι τρέφουν ένα φετιχιστικό σεβασμό για τις παραδόσεις και μία ασυνείδητη αποστροφή για κάθε νεωτερισμό ικανό να μεταβάλει τις πραγματικές συνθήκες της ζωής τους». 

Το σχέδιο Αναν θα ανάτρεπε την σταθερότητα του Κράτους και την ευημερία του λαού και θα την αντικαθιστούσε με ένα σύστημα που το μόνο στοιχείο του ήταν η περιπλοκότητα και η δυσλειτουργία με ταυτόχρονη δικαίωση της εισβολής και του εποικισμού και με το Τουρκοκυπριακό στοιχείο να διαφεντεύει ακόμη και το Ελληνοκυπριακό «καντόνι» μέσω των υπερπρονομίων που εξασφάλιζε. 

Το σχέδιο Ανάν έχει συζητηθεί εξαντλητικά και εκτεταμένα σε όλα τα μέσα μαζικής ενημέρωσης μέχρι σημείου που οι συζητήσεις άρχισαν να κουράζουν και να μη παρακολουθούνται. Το σχέδιο αυτό αν επανέλθει στον λαό χωρίς να υποστεί ριζική ανασύνταξη στην δομή και την φιλοσοφία του, που να αναιρεί την μαζική δυσαρέσκεια, θα τύχει της ίδια απάντησης από τον λαό. Ο λαός φαίνεται ότι έχει κάνει τον ιστορικό συμβιβασμό για δικοινοτική διπεριφερειακή ομοσπονδία, από εκεί και πέρα αναμένει και απαιτεί Δημοκρατία, Δίκαιο και Σταθερότητα. 

(Τα αποσπάσματα που ενσωματώθηκαν στο κείμενο είναι από το σύγγραμμα ΨΥΧΟΛΟΓΙΑ ΤΩΝ ΟΧΛΩΝ του Γουσταύου Λε Μπόν) 

πηγή

ΣΧΟΛΙΟ

Κι όμως παρά το ότι το Σχέδιο Ανάν αποτελούσε ένα ανθελληνικό σχέδιο κατά του κυπριακού ελληνισμού βρέθηκαν τότε επωνυμοι Ελληνες να το υποστηρίξουν δημοσίως...
Είναι η μονίμως ξεπουλημένοι στην Νεά Τάξη και στους ξένους αφεντάδες.

Για όλους αυτούς τότε αφιερώσαμε μια ανάρτηση που θα μείνει στην ιστορία με ονομαστικές αναφορές. Είναι πολύ σπουδαίο να δούμε ότι με τα χρόνια εμπλουτίσαμε πολλά από τα ονόματα με ενεργά λινκ για να δείξουμε την πορεία τους στην πολιτική ζωή της χώρας.
Πρέπει να αντιληφθούμε ότι στην εποχή μας η προδοσία ανταμείβεται πλουσιοπάροχα και ότι ασχέτως αν σε ολόκληρη την ελληνική ιστορία οι προδότες δεν είχαν καλό τέλος, στην σύγχρονη εποχή ο προδότης γίνεται βουλευτής, υπουργός, πρωθυπουργός και εντέλλει μέχρι και Πρόεδρος της Δημοκρατίας.....

Δείτε την ιστορική ανάρτηση και κρατήστε την στο αρχείο σας.

http://koukfamily.blogspot.com/2009/04/2004.html