Ήταν πρώτη Απριλίου
Της ΕΟΚΑ η αρχή
Που ακούστηκε στην Κύπρο
Η φωνή του Διγενή
Και στον ήχο της φωνής του
έτρεξε η λεβεντιά
για να δώσουνε τη μάχη
εις της Κύπρου τα βουνά
Μάρκος Δράκος και Πατάτσος
Ζάκος και Καραολής
Δώσανε με τόσους άλλους
Τη νεανική ζωή
Μα απ’ όλους τους λεβέντες
πιο τρανός πιο ξακουστός
ήτανε ο Αυξεντίου
της ΕΟΚΑ υπαρχηγός
Με το αίμα των ηρώων
Και με γράμματα χρυσά
Έγραψεν η ιστορία
Τη γλυκιά μας λευτεριά
Δεν μπορεί κανένας τόπος
να μην ελευθερωθεί
όταν κάθε παλικάρι
τρέχει να θυσιαστεί...
Τα παλικάρια μας
Από: Ελευθερία ή Θάνατος
Πρώτη τ’ Απρίλη
Πρώτη τ’ Απρίλη μέρα μεγάλη
Πρώτη τ’ Απρίλη μέρα τρανή
Σαν τέτοια μέρα η Κύπρος όλη
Τ’ άρματα πήρε για την τιμή
Τέσσερα χρόνια αγώνες μύριοι
Με την ΕΟΚΑ τη θρυλική
Μικροί μεγάλοι κινήσαν τότες
Να γίνει η Κύπρος Ελληνική
Πρώτη τ’ Άπρίλη του Έθνους μέρα
Συ μας φλογίζεις νου και καρδιά
Συ μας θυμίζεις με την πνοή σου
Θρύλους Ελλάδα και λευτεριά...
Λυρικό αφιέρωμα στους Εθνομάρτυρες και Ήρωες του Απελευθερωτικού Αγώνα ΕΟΚΑ, της 1ης Απριλίου 55-59.
Του Αντώνη Αντωνά.
Και εσύ αδελφέ Έλληνα, σαν ο δρόμος σου,
στη Κύπρο σ΄ οδηγήσει, μαζί σου φέρε,
τον «Κάλχα», που την Κύπρο, εθυσίασε
και ποτέ στα ματωμένα κυπριακά,
χώματα, το πόδι δεν επάτησε,
για να εξιλεωθεί, να τα προσκυνήσει,
φόρο τιμής ν΄ αποδώσει και να τα τιμήσει.
Και όταν ο θύτης Αρχιερέας, ρωτήθηκε,
στη πολύπαθη Κύπρο, αν θα πάει,
ρητά αρνήθηκε και από ντροπή, τύψεις,
αλλά κι΄ οδύνη, έσκυψε το κεφάλι…..
Λευτεριάς και αυτοθυσίας, θα βρεις,
μονοπάτια, μοναχικέ Έλληνα αδελφέ,
που από μακριά ήρθες, Ελληνικές σημαίες,
από σφαίρες, διάτρητες, φθαρμένες,
μισοσβησμένα συνθήματα της Ένωσης,
σ΄ ερειπωμένα μετερίζια, αντίστασης κι΄ ελευθερίας.
Τα μονοπάτια οδηγούν σε Θερμοπύλες,
στα «ελεύθερα φυλακισμένα μνήματα».
Και όταν διαβάτη Έλληνα θα φτάσεις,
στα μνήματα τα φυλακισμένα,
σ΄ αυτόν της Κύπρου τον ιερό χώρο,
την αγχόνη κοίταξε και εσύ κατάματα,
τους σταυρούς, των ηρώων Κυπραίων άγγιξε,
της ΕΟΚΑ, τ΄απελευθερωτικού αγώνα της 1ης Απρίλη 55-59.
Που με όραμα την ΑΥΤΟΔΙΑΘΕΣΗ και ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ,
υπέρ βωμών και εστίων θυσιάστηκαν,
με τον Εθνικό Ύμνο και το ΕΛΛΑΣ …ΚΥΠΡΟΣ …ΕΝΩΣΗ,
τά ύστατα τους ξεψυχισμένα λόγια…
Σε γρανιτένιες πλάκες τους κατέγραψε η Ιστορία.
Δεν θ΄ αντέξεις, θα λυγίσεις, ρίγη,
αναφιλητά, τα δάκρυα σου ποτάμια,
λάβας θα ρέουν, θα σε καίνε,
θ΄ αχνίζουν πέφτοντας στο
καθαγιασμένο χώμα των θαμμένων ηρώων.
Και νοερά θα ακούς, τα ποιήματα τους,
π΄ απάγγελλαν και τα εμβατήρια,
π΄ αλύγιστα περήφανα τραγουδούσαν..,
ακόμη και στο ικρίωμα, δεν λυγούσαν,
όταν την νεκρική θηλειά, τους περνούσαν.
Και τον εθνικό ύμνο θ΄ ακούς,
που τις τελευταίες τους στιγμές,
στα χείλια είχαν και υμνούσαν….
Και όταν αδελφέ Έλληνα,
στην μητέρα πατρίδα, επιστρέψεις, το μήνυμα δώσε…
«Ω Ξειν αγγέλλειν….,
ότι η Κύπρος αν και εγκαταλείφθηκε,
ποτέ της δεν λιποψύχισε ποτέ της δεν γονάτισε..»
Και αν γονατούσε καμιά φορά,
τους ήρωες της, ήθελε να κατευοδώσει και τιμήσει…
Ελληνικές Θερμοπύλες φύλαττε,
..τοις κείνων ρήμασι πειθόμενη…»,
πάντα με ηρωισμό και αυτοθυσία,
μόνη κ΄ έρμη, χρυσοπράσινο φύλλο,
των κυμάτων έρμαιον ριγμένο,
στο φουρτουνιασμένο μακρινό πέλαγος…..
Η Κύπρος, θ΄ αναστηθεί διαβάτη αδελφέ Έλληνα.
Σ΄ όλους τους χαλεπούς αιώνες,
ποτέ της δεν ελύγισε
βάρβαρους κατακτητές,
ποτέ της δεν προσκύνησε!
Μισοσβησμένα συνθήματα,
ύμνους Ελληνισμού και Ένωσης,
διαβάτη Έλληνα στη Κύπρο,
θα συναντούσες.
Τώρα, συνθήματα δεν θα δεις,
θυσία απ΄ τον Κάλχα,
σε ελληνικούς βωμούς εγίναν,
μαζί με τα προδομένα όνειρα χαθήκαν…..
ΑΝΤΩΝΙΟΣ ΑΝΤΩΝΑΣ
ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ ΑΠΟ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΚΥΠΡΟ
www.ledrastory.com
cyprushellenica.blogspot.com
ΑπάντησηΔιαγραφήΤΑ ΛΥΡΙΚΑ ΚΑΙ ΕΠΙΚΑ ΠΟΙΗΜΑΤΑ ΕΚΠΡΟΣΩΠΟΥΝ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΗΡΩΕΣ ΜΑΣ….. ΜΕΓΑΛΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΚΑΙ ΚΥΠΡΙΟΙ ΠΟΙΗΤΕΣ ΑΠΟΧΑΙΡΕΤΟΥΣΑΝ ΤΟΥΣ ΕΘΝΟΜΑΡΤΥΡΕΣ ΜΑΣ ΜΕ ΑΝEΠΑΝΑΛΗΠΤΑ ΛΟΓΙΑ ΣΥΓΚΙΝΗΣΗΣ ΚΑΙ ΗΡΩΪΣΜΟΥ…..
ΕΝΔΕΙΚΤΙΚΟ,,,,,
«Θυμάμαι πως γράφοντας τον «Αποχαιρετισμό» έκλαιγα σαν παιδί όπως όταν έγραφα και τον «Επιτάφιο» (στον Αυξεντίου υπάρχουν «ολόσωμα» τα προσωπικά μου βιώματα της Μακρονήσου)», έλεγε ο Γιάννης Ρίτσος.
ΜΙΚΡΟ ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ
(…)Γρηγόρης Αυξεντίου 29 χρονών.
Λέω τον αριθμό των χρόνων μου και κλαίω ξέροντας
πως θα τον προσθέσετε στη δόξα του έθνους μας
(ας μου συχωρεθεί κι αυτή μου η τελευταία αδυναμία).
Ακούω αυτόν τον αριθμό στα χείλη σας
και θάθελα να τον φιλήσω πάνω στα χείλη σας.
ΚΑΙ ΤΟ ΣΥΝΤΑΡΑΚΤΙΚΟ ΠΟΙΗΜΑ ΤΗΣ ΜΑΝΑΣ ΑΥΞΕΝΤΙΟΥ … ΕΠΙΚΗΔΕΙΟΣ ΑΠΟΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΣ….ΤΟ ΕΓΡΑΨΕ Η ΙΔΙΑ ΚΑΙ ΟΤΑΝ ΑΝΑΦΕΡΕΙ ….ΤΖΙ ΕΙΔΑ ΤΗΝ ΖΩΓΡΑΦΚΙΑ ΣΟΥ ……ΕΝΝΟΕΙ ΤΗΝ ΦΩΤΟ ΤΟΥ ΓΡΗΓΟΡΗ ΜΟΝΟ, ΣΤΗ ΚΗΔΕΙΑ…ΤΟ ΑΨΥΧΟ ΚΑΤΑΚΑΜΕΝΟ ΤΟΥ ΣΩΜΑ ΟΙ ΚΑΤΑΚΤΗΤΕΣ ΤΟ ΦΥΛΑΚΙΣΑΝ ΣΤΑ ΦΥΛΑΚΙΣΜΕΝΑ ΜΝΗΜΑΤΑ…ΚΑΙ ΔΕΝ ΤΟ ΠΑΡΕΔΩΣΑΝ ΓΙΑ ΤΑΦΗ …ΚΑΙ ΝΕΚΡΟΙ ΟΙ ΗΡΩΕΣ ΝΙΚΟΥΣΑΝ ……ΓΑΛΑΖΙΕΣ ΛΑΟΘΑΛΑΣΣΕΣ ΣΕ ΟΛΗ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΚΑΙ ΚΥΠΡΟ ΑΠΟΧΑΙΡΕΤΟΥΣΑΝ ΤΟΥΣ ΠΕΣΟΝΤΕΣ ΗΡΩΙΚΑ ΚΑΙ ΑΝΑΠΑΝΑΛΗΠΤΑ ΟΠΩΣ ΑΡΜΟΖΕ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΝΔΟΞΗ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΙΣΤΟΡΙΑ ….
ΕΤΣΙ ΑΠΟΧΑΙΡΕΤΟΥΣΑΝ ΟΙ ΧΑΡΟΚΑΜΕΝΕΣ ΠΕΡΗΦΑΝΕΣ ΗΡΩΟΜΑΝΕΣ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΤΟΥΣ….ΟΛΕΣ ….ΣΤΟΥΣ ΚΑΤΑΚΤΗΤΕΣ ΔΕΝ ΓΟΝΑΤΙΖΑΝ ΜΟΝΟ ΣΤΟΥΣ ΗΡΩΕΣ ΤΟΥΣ … ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΙΝΑΙ ΣΥΝΤΑΡΑΚΤΙΚΟ ΑΝΕΠΑΝΑΛΗΠΤΟ….
Σήμερον που σ’ αντίκρισα (Ξύπνα Γληόρη*)
ΑΓΚΑΛΙΑ Η ΜΑΝΑ ΑΝΤΩΝΟΥ ΜΕ ΤΟΝ ΠΑΤΕΡΑ ΠΙΕΡΗ ΔΕΝ ΕΚΛΑΨΑΝ…ΑΓΕΡΩΧΟΙ ΑΠΟΧΑΙΡΕΤΗΣΑΝ ΤΟΝ ΓΙΟ ΤΟΥΣ ΧΩΡΙΣ ΤΟΝ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ ΑΣΠΑΣΜΟ….. ΟΛΟΙ …ΟΛΟΙ ΟΙ ΠΑΤΕΡΑΔΕΣ ….ΟΛΕΣ…ΟΛΕΣ ΟΙ ΜΑΝΑΔΕΣ ΤΩΝ ΗΡΩΩΝ ΜΑΣ ΜΕ ΑΥΤΟΝ ΤΟΝ ΗΡΩΙΚΟ ΤΡΟΠΟ ΑΠΟΧΑΙΡΕΤΟΥΣΑΝ ΤΑ ΝΕΚΡΑ ΗΡΩΙΚΑ ΠΑΙΔΙΑ ΤΟΥΣ….. ΑΥΤΟΙ ΗΤΑΝ Η ΗΡΩΙΚΗ ΚΥΠΡΟΣ….ΑΥΤΗ ΘΑ ΕΙΝΑΙ Η ΗΡΩΙΚΗ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΚΥΠΡΟΣ..ΑΔΕΛΦΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ .ΝΥΝ ΚΑΙ ΑΕΙ…..
Σήμερον που σ’ αντίκρυσα
τζι είδα την ζωγραφκιάν σου,
την τόλμην σου φαντάστηκα
τζιαι την παλληκαρκάν σου.
Να μεν σε πιάσουν ζωντανόν
τζι ας ήταν όπως τύχει,
αφού για την Πατρίδα μας
το γαίμα σου εχύθην.
Ξύπνα Γληόρη μου να δεις
που κόντεψεν η Νίκη,
τζι εσέναν βάλλουσιν μπροστά
γιατί σ’ εσέν’ ανήκει.
Μια μάνα τέτοιου ήρωα
εν προσβολή να κλάψει,
προσβάλλει τον λεβέντη της,
τζιείνον που θ’ απολάψει.
Χαλάλιν της Πατρίδος μου
ο γιος μου, η ζωή μου,
τζι αφού εν επαραδόθηκεν
τζι έμεινεν τζι εσκοτώθηκεν
ας έσιει την ευτζήν μου.
ΑΝΤΩΝΙΟΣ ΑΝΤΩΝΑΣ ΑΠΟ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΚΥΠΡΟ, ΑΔΕΛΦΟΣ ΤΟΥ ΗΡΩΑ ΧΡΙΣΤΑΚΗ ΑΝΤΩΝΑ.