Με τα πρόσφατα γεγονότα στον Έβρο και τα νησιά του Αιγαίου, το ολοκληρωτικό καθεστώς Ερντογάν διεξήγαγε πρόβα εισβολής εναντίον της Ελλάδας και δοκιμής των αντανακλαστικών του ελληνικού λαού και της κυβέρνησης. Οι επιδιώξεις του Ερντογάν είναι πια απροκάλυπτες και ξεκάθαρες. Καθημερινά εξακοντίζει απειλές του τύπου:
«…οι Έλληνες δεν πρέπει να ξεχνούν πως ίσως μια μέρα εκείνοι θα χρειαστούν το ίδιο έλεος», απειλώντας ουσιαστικά ότι θα μας καταστήσει εκ νέου πρόσφυγες, όπως π.χ. το 1922, το 1955 ή το 1974.
Είναι τόσο ωμή η τουρκική επιθετικότητα που εξανάγκασε ένα μεγάλο κομμάτι των ελίτ να ξεκουνηθεί, να ξεχάσει (τουλάχιστον πρόσκαιρα) τις ιδέες περί Χάγης και να σταθεί στο πλευρό του ελληνικού λαού για να περιοριστεί η βλάβη στον Έβρο. Ακόμα και ο Τσίπρας, μετά από 72 ώρες που χρειάστηκε για να υπολογίσει την κατάσταση, συμπαραστάθηκε στο εθνικό αίτημα για σφράγισμα των συνόρων.
Απέναντι στη συντριπτική πλειονότητα του ελληνικού λαού, στέκεται μια χούφτα στελεχών του Σύριζα, τύπου Μουζάλα, που ειρωνευόταν σε τηλεοπτικό κανάλι ότι, με τόσο εθνοπατριωτισμό που αναπτύσσεται, σε λίγο τα ραδιόφωνα θα παίζουν ολημερίς Βέμπο, μια χούφτα στελεχών του ΚΚΕ που σφραγίζουν την οριστική μετάλλαξή του σε δικαιωματιστικό κόμμα, οι “συνήθεις ύποπτοι” αριστεριστές τύπου ΝΑΡ, Κωνσταντίνου κ.λπ. και κάποιοι αναρχικοί. Συντάσσονται ηθελημένα ή άθελά τους, δεν έχει σημασία, με την τουρκική προπαγάνδα και αυτό θα αποτελεί ανεξίτηλη κηλίδα στη δημόσια παρουσία τους τα επόμενα χρόνια.
Στην Ελλάδα, μέχρι την περασμένη εβδομάδα , όσοι διάκειντο ευνοϊκά προς την ανεξέλεγκτη μετανάστευση χωρίζονταν σε δύο στρατόπεδα, από τη μια οι φιλελεύθεροι δεξιοί και από την άλλη οι δικαιωματιστές αριστεροί, με κοινό σημείο και τον δύο τον εθνομηδενισμό. Οι φιλελεύθεροι δεξιοί και αριστεροί, μετά το μούδιασμα των πρώτων εικοσιτετράωρων, λειτούργησαν υποστηρικτικά στα σχέδια του Ερντογάν. Παράδοξο σίγουρα, ντούροι δικαιωματιστές να είναι αρωγοί σε ένα καθεστώς που πραγματοποιεί εθνοκάθαρση κατά των Κούρδων στην ανατολική Τουρκία, εισβάλλει σε γειτονικές χώρες, ενώ φιμώνει οποιαδήποτε φωνή αντιπολίτευσης στο εσωτερικό. Υπάρχει όμως εξήγηση.
Το Ινστιτούτο Ipsos διεξάγει εδώ και χρόνια έρευνα σχετικά με το πώς προσλαμβάνουν τη μετανάστευση σε περισσότερες από 20 χώρες, μεταξύ αυτών η Γαλλία, οι ΗΠΑ, η Γερμανία, το Βέλγιο, η Πολωνία, η Ιταλία, η Βραζιλία, η Νότιος Αφρική, η Τουρκία, Σερβία κ.ά. Μόνο ένα 20% του συνόλου των ερωτηθέντων θεωρούν ότι η μετανάστευση έχει θετική επίδραση στις χώρες τους, αλλά ακόμα και οι μισοί εξ αυτών εκτιμούν ότι η χώρα τους έχει υπερβολικά πολλούς μετανάστες (1). Άρα, αυτοί που δεν ενοχλούνται καθόλου με την μετανάστευση είναι περίπου ένας στους δέκα!
Παρόμοια συμπεράσματα προκύπτουν από την έκθεση της More in Common (2) που δημοσιεύθηκε τον Μάιο του 2019. Το Ινστιτούτο Ipsos διεξήγαγε το πρώτο εξάμηνο του 2018 έρευνα με 2.000 συμμετέχοντες και στη συνέχεια η More in Common προχώρησε στην ανάλυσή της.
Η έκθεση, που πρέπει να διατηρούμε μια επιφύλαξη για τα δεδομένα της επειδή συλλέχθηκαν δύο χρόνια πριν, όταν το μεταναστευτικό-προσφυγικό βρισκόταν σε ύφεση, ενώ έκτοτε έχει αλλάξει η ελληνική πραγματικότητα, διαπιστώνει ότι ένα 20% των Ελλήνων είναι «πολυπολιτισμικοί». Σύμφωνα με την έκθεση, τα χαρακτηριστικά των πολυπολιτισμικών Ελλήνων είναι τα εξής: Είναι νεότεροι ηλικιακά (κυρίως 20-29, αλλά και 40-49), έχουν υψηλότερο μορφωτικό επίπεδο, υψηλότερο εισόδημα και είναι οι λιγότερο θρησκευόμενοι (51%). Παρότι έχουν υψηλότερο εισόδημα, οι βασικές τους ανησυχίες είναι η οικονομική κρίση, η υψηλή ανεργία, η φτώχεια και η κοινωνική ανισότητα. Για να δούμε κάποιες ακόμα θέσεις τους, σύμφωνα με την έκθεση:
> Αισθάνονται λιγότερο υπερήφανοι για την ελληνική τους ταυτότητα.
> Έχουν πιο αδύναμο αίσθημα σύνδεσης με την Ορθοδοξία σε σχέση με τους υπόλοιπους Έλληνες.
> Δυσπιστούν απέναντι στο ελληνικό σύστημα και την ΕΕ.
> Συνήθως πιστεύουν ότι η μετανάστευση είναι καλή για τη χώρα τόσο από οικονομική όσο από πολιτιστική άποψη.
> Ταυτόχρονα όμως, ανησυχούν σχετικά με τη συμβατότητα του Ισλάμ με την ελληνική κοινωνία.
Στην ερώτηση αν η παγκοσμιοποίηση έχει θετικό οικονομικό αντίκτυπο, το 81% των πολυπολιτισμικών Ελλήνων απαντά ότι διαφωνεί με αυτή την πρόταση. Αυτή η απάντηση προκάλεσε εντύπωση στους ερευνητές της More in Common γιατί σε ανάλογες έρευνες που έχουν διεξάγει σε Γαλλία, Γερμανία, Ολλανδία και Ιταλία ήταν κοινός τόπος ότι οι πολυπολιτισμικοί αντιλαμβάνονται την παγκοσμιοποίηση ως μια θετική οικονομική παράμετρο.
Η λύση στο παραπάνω αίνιγμα έχει τριπλή απάντηση.
Πρώτον στην Ελλάδα βιώνουμε δεκαετή οικονομική κρίση, άρα και οι πολυπολιτισμικοί μας, παρότι ανώτερα οικονομικά στρώματα, έχουν ριζοσπαστικοποιηθεί πολιτικά.
Η δεύτερη, που προκύπτει και ως εύρημα της έκθεσης, είναι η πολιτική τοποθέτηση των πολυπολιτισμικών που βρίσκονται κοντά σε κόμματα όπως ο ΣΥΡΙΖΑ, το ΚΚΕ και τα υπόλοιπα κόμματα της αριστεράς.
Η τρίτη αφορά το πόσο καλά αντιλαμβάνονται οι ίδιοι την ταμπέλα «πολυπολιτισμικοί», μια και σχεδόν οι μισοί (45%) πιστεύουν ότι το ισλάμ δεν είναι συμβατό με την ελληνική κοινωνία· άρα τι σόι «πολυπολιτισμικοί» είναι, αν θεωρούν ότι ο ελληνικός πολιτισμός δεν μπορεί να συμβιώσει με φορείς του ισλαμικού πολιτισμού;
Τέλος, μια ακόμα αντίφαση που παρατηρείται στους πολυπολιτισμικούς Έλληνες είναι ότι στο ερώτημα αν η μετανάστευση έχει θετική επίδραση στην ελληνική κοινωνία, το 34% εξ αυτών διαφωνεί με αυτή την πρόταση, το 43% ούτε συμφωνεί ούτε διαφωνεί, ενώ συμφωνεί μόλις το 22%.
Τι μας δείχνει αυτή η πολυσέλιδη έκθεση, που αξίζει να διαβαστεί γιατί, από μια δικαιωματιστική οπτική, προτείνει τρόπους ώστε να εμφυσήσουν στους Έλληνες φιλομεταναστευτικά αισθήματα; Ότι στην Ελλάδα, κατά τις δεκαετίες της κυριαρχίας της παγκοσμιοποίησης, έχει δημιουργηθεί ένα πολυπολιτισμικό υπόβαθρο που εκπροσωπεί τουλάχιστον ένα 10% των Ελλήνων, που μπορεί να αντιτίθενται στις οικονομικές επιπτώσεις της παγκοσμιοποίησης, λόγω ελληνικής ιδιαιτερότητας, αλλά αποδέχονται πλήρως τις πολιτισμικές συνέπειες της παγκοσμιοποίησης. Αυτοί οι άνθρωποι κινούνται πολιτικά κυρίως στην Αριστερά ή στο τμήμα του Ποταμιού που εισήλθε στη ΝΔ και είναι το πιο εύπορο της ελληνικής κοινωνίας. Είναι αυτοί που ο δικαιωματισμός και ο εθνομηδενισμός τους τους οδηγεί να λειτουργούν ως πιόνια του Ερντογάν. Αλλά είναι πολύ λίγοι· το 10%, όση οικονομική, μιντιακή και πολιτική δύναμη και αν διαθέτει, δεν μπορεί σε αυτές τις συνθήκες να ορίζει την πολιτική ατζέντα.
- Κριστόφ Γκιλλουί, No Society, το τέλος της μεσαίας τάξης της Δύσης, Εναλλακτικές Εκδόσεις, μετ. Χριστίνα Σταματοπούλου, σσ. 211-212.
- Αντιλήψεις περί εθνικής ταυτότητας, μετανάστευσης και προσφύγων στην Ελλάδα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Παρακαλούμε τα σχολιά σας να ειναι σχετικά με το θέμα, περιεκτικά και ευπρεπή. Για την καλύτερη επικοινωνία δώστε κάποιο όνομα ή ψευδώνυμο. Διαφημιστικά σχόλια δεν δημοσιεύονται.
Επειδή δεν υπάρχει η δυνατότητα διόρθωσης του σχολίου σας παρακαλούμε μετά την τελική σύνταξή του να ελέγχεται. Προτιμάτε την ελληνική γραφή κι όχι την λατινική (κοινώς greeklish).
Πολύ σημαντικό είναι να κρατάτε προσωρινό αντίγραφο του σχολίου σας ειδικά όταν είναι εκτενές διότι ενδέχεται να μην γίνει δεκτό από την Google (λόγω μεγέθους) και θα παραστεί η ανάγκη να το σπάσετε σε δύο ή περισσότερα.
Το σχόλιό σας θα δημοσιευθεί, το αργότερο, μέσα σε λίγες ώρες, μετά από έγκριση του διαχειριστή του ιστολογίου, ο οποίος είναι υποχρεωμένος να δημοσιεύει όλα τα σχόλια που δεν παραβαίνουν τους όρους που έχουμε θέσει στις παρούσες οδηγίες.
Υβριστικά, μη ευπρεπή και προπαγανδιστικά σχόλια θα διαγράφονται ή δεν θα δημοσιεύονται.