Ναρκωτικά στην Αθήνα: Aυτοψία στην επικίνδυνη πιάτσα στα Προπύλαια που έχει φτάσει Κολωνάκι –Δραματική περιγραφή από χρήστη

Γράφει η Δήμητρα Τριανταφύλλου 

Ένας χρήστης, εργαζόμενοι στον ΟΚΑΝΑ κι η ειδική επί του θέματος των ναρκωτικών στον Δήμο της Αθήνας μιλούν στο Dikaiologitika News για την πιάτσα στα Προπύλαια που πλέον κλείνει δεκαετία αλλά βρίσκεται ξανά σε έκρυθμη κατάσταση. 

Η πιάτσα στα Προπύλαια δεν είναι κανένα φρέσκο νέο. Υπάρχει εδώ και 10 χρόνια. Αυτό που ίσως είναι πιο νέο είναι πως από τις 18.00 και μετά η κατάσταση της πιάτσας, που εκτείνεται από την είσοδο του μετρό στη στάση Πανεπιστήμιο μέχρι και το Πνευματικό Κέντρο του Δήμου Αθηναίων και τη Νομική, παίρνει ένα πρόσωπο επικίνδυνο, τόσο επικίνδυνο που καθιστά δύσκολη έως και αδύνατη τη δίοδο από τους πεζοδρόμους ανάμεσα στα κτίρια της Αθηναϊκής Τριλογίας (Πανεπιστήμιο, Ακαδημία, Βιβλιοθήκη)

Οι συχνά βίαιοι διαπληκτισμοί ανάμεσα σε εξαθλιωμένους χρήστες και τσαμπουκαλεμένους ντίλερς αλλά κι η ενδοφλέβια χρήση που γίνεται μπροστά στα μάτια των άλλοτε έκπληκτων και άλλοτε αδιάφορων ή εξοικειωμένων με τις εικόνες περαστικών έχουν πάρει ξανά μεγάλες διαστάσεις.

Χρήση στην πάνω πλευρά της παλιάς Εθνικής Βιβλιοθήκης, δίπλα από τις στάσεις των λεωφορείων, στην οδό Ακαδημίας

Πρόκειται ίσως για την πιο προβληματική πιάτσα μιας και βρίσκεται σε ένα από τα πιο κεντρικά αλλά και τουριστικά σημεία στην Αθήνα. Τις πρωινές ώρες η πιάτσα μετακινείται στις παρυφές του Λυκαβηττού, σχεδόν έξω από το 14ο δημοτικό σχολείο καθιστώντας απροσπέλαστο για το κοινό το παρκάκι του Αγίου Νικολάου.

«Κουμάντο εδώ κάνουν οι Αφρικανοί. Είμαστε τουλάχιστον 50 χρήστες, οι περισσότεροι Έλληνες. Αυτά που μας δίνουν όμως δεν είναι ναρκωτικά, μας κοροϊδεύουν». O Αλέξανδρος Ντάφος, 41 ετών, είναι χρήστης από τα 19 του. Τον συναντούμε ένα ηλιόλουστο μεσημέρι στο κέντρο της Αθήνας σε μία δύσκολη στιγμή, την ώρα που ψάχνει να βρει το ο,τιδήποτε θα μπορούσε να τον ανακουφίσει, κάποιο απομεινάρι χρήσης, μέσα στα χώματα και στα κλαδιά. Παρ’ όλα αυτά θέλει να μας μιλήσει.

Ο Αλέξανδρος ψάχνει σε χώμα και θάμνους μήπως βρει κάποιο απομεινάρι ηρωίνης

«Κάθε ‘μπάλα’ ηρωίνης τάι (ταϊλανδέζικης προέλευσης, κακής ποιότητας ηρωίνη) κοστίζει 4 με 5 ευρώ. Αν κάποιος ντίλερ έρθει με κάτι καλό, πέφτουμε όλοι πάνω του».

«Το πρωί, επειδή έχει πολύ φως εδώ, πολλοί ανεβαίνουν μέχρι το τέλος της Σίνα στο Κολωνάκι, και κάνουν χρήση στο παρκάκι του Αγίου Νικολάου. Εγώ δεν πάω εκεί, δεν μου αρέσει, γιατί ακριβώς από πάνω είναι το δημοτικό σχολείο και περνούν γονείς με παιδιά και βλέπουν αυτό το χάλι».

Ο Αλέξανδρος, στην είσοδο του Πνευματικού Κέντρου Δήμου Αθηναίων μας δείχνει τα χρησιμοποιημένα σύνεργα, πεταμένα σε όλους τους χώρους γύρω από το κέντρο

Όπως περιγράφει ο Αλέξανδρος, η μετακίνηση στο παρκάκι του Αγίου Νικολάου είναι λύση των τελευταίων δύο ετών όταν το κυνήγι της αστυνομίας αλλά και το γεγονός ότι ο Δήμος έκοψε δύο μεγάλα δέντρα με πυκνή φυλωσσιά έξω από τη Νομική ξεσκέπασαν το μικρό παρκάκι κι έσπρωξαν τους χρήστες, που το πρωί είναι πολύ εκτεθειμένοι, προς τα πάνω.

Κι αυτό είναι τελικά το πρόβλημα με όλες τις λύσεις που δίνονται αυτά τα δέκα χρόνια σε αυτή αλλά και σε όλες τις άλλες πιάτσες: η λογική του να μετακινηθούν οι χρήστες απλώς λίγο πιο εκεί δεν αποδίδει ποτέ. Όπως περιγράφει ο Αλεξάνδρος: «Η αστυνομία έρχεται πολύ συχνά, μας σέρνουν στο τμήμα για εξακρίβωση και μετά ξανά πάλι έξω».

O Αλέξανδρος, σε κακή κατάσταση, μας περιγράφει πως δουλεύει η πιάτσα στα Προπύλαια

«Αυτοί που “σπρώχνουν”, αλλάζουν βάρδιες κάθε δύο ώρες για να προφυλάσσονται από την αστυνομία. Δεν κάθονται ποτέ πολύ ώρα εδώ. Έχουν ψευδώνυμα- Ομπάμα, Εσκομπάρ ή Έσκε, Ντελ Πιέρο, Μαραντόνα, τέτοια. Αν δεν πάρουν τα χρήματα ακριβώς, σε χτυπάνε, πέφτει πολύ ξύλο, είναι βίαιοι». 

Η πιάτσα μέσα από τα μάτια του streetworker 

Το streetwork είναι δράση παρέμβασης στο δρόμο κατά την οποία φροντιστές προσεγγίζουν τους εξαρτημένους, τους εφοδιάζουν με σέο (καθαρές σύριγγες κι ο, τι άλλο απαιτεί η ενδοφλέβια χρήση) και σάντουιτς και τους ενημερώνουν για τις επιλογές στις υπηρεσίες υγείας σε ΚΕΘΕΑ, ΟΚΑΝΑ και Δήμο Αθηναίων.

Η συνεργασία των τριών φορέων στο πλαίσιο του streetwork βασίζεται σε ένα πρόγραμμα της Περιφέρειας Αττικής που ξεκίνησε τον Οκτώβριο του 2018 και έχει χρηματοδότηση μέχρι το τέλος του 2020.

O Σωτήρης Παπαδόπουλος, o συντονιστής της ομάδας streetwork στον ΟΚΑΝΑ, και με 20χρονη εμπειρία στο streetwork με χρήστες, λέει: «Δεν είναι σχήμα λόγου ο τρόμος που νιώθουν οι πολίτες που περνούν από εδώ. Είναι πραγματικότητα.

Ενδοφλέβια χρήση παραπλεύρως του κτιρίου του Πανεπιστημίου, όλες τις ώρες της ημέρας, ελάχιστα μέτρα έξω από τη στάση του μετρό

Ο κόσμος βλέπει ανθρώπους σε άθλια κατάσταση, βλέπει σκηνές βίας στο κέντρο της πόλης. Ένας άνθρωπος που δίνει ραντεβού εδώ ή περνάει με το παιδί του παίρνει τις εικόνες αυτές στο σπίτι του. Και για εμάς που είμαστε στο δρόμο και δουλεύουμε με αυτούς τους ανθρώπους δεν είναι ρόδινη η κατάσταση.

Νεαροί χρήστες στην είσοδο του κτιρίου του Πανεπιστημίου

Όμως, μιλάμε για συμπολίτες μας που πρέπει να τους δώσουμε μια λύση, δεν μπορούμε να τους “σκουπίζουμε” από το ένα σημείο της Αθήνας στο άλλο. Μόνο το 2004 “εξαφανίσαμε” τους χρήστες, στέλνοντάς τους με απειλές στις παρυφές της Αττικής, Μενίδι, Ασπρόπυργο Ελευσίνα». 

Οι ειδικοί μιλούν γιατην «ειδική» πιάτσα 

H Φωτεινή Λεομπίλα, κοινωνιολόγος, πρόεδρος των Κέντρων Πρόληψης κι Εξαρτήσεων του Δήμου Αθηναίων «Αθηνά-Υγεία» κι αντιπρόεδρος του ΚΕΘΕΑ θεωρεί πως η καταστολή από μόνη της δεν είναι η απάντηση. «Ο χρήστης θα προσπαθήσει με κάθε τρόπο να κάνει χρήση, ο μικροδιακινητής θα συνεχίσει να ψάχνει πελάτες και όλα αυτά θα γίνονται σε σημεία της πόλης που ανάλογα με τις παρεμβάσεις των αρχών θα αλλάζουν».

Η τραγική εικόνα που αφήνει πίσω της η πρωινή συστηματική χρήση μέσα στο παρκάκι του Αγίου Νικολάου στον Λυκαβηττό

«Προχθές ήταν το Πεδίο του Άρεως, χθες ήταν η Ιάσωνος, η Αντωνιάδου, η Γερανίου, η Χαλκοκονδύλη, σήμερα τα Προπύλαια, η Βάθης, και ξανά από την αρχή. Οι πιάτσες μοιάζουν με μαγική εικόνα. Τη μια στιγμή είναι 100 άτομα μαζεμένα, περνάει η αστυνομία, διαλύονται και μετά από καμιά ώρα ξαναμαζεύονται. Τους διώχνουν αλλά δεν έχουν να τους πουν πού να πάνε, μιας και οι περισσότεροι είναι άστεγοι ή παραμένουν στις πιάτσες για πάνω από 12 ώρες και όπως είναι φυσικό ψάχνουν κάπου να κάτσουν».

To φώλιασμα των χρηστών εκεί κι η παράλληλη εγκατάλειψη από τον Δήμο αχρηστεύουν το πάρκο για τους κατοίκους της περιοχής

Ο Κωνσταντίνος Κοκκώλης, ψυχίατρος και αναπληρωτής διευθυντής εφαρμογής προγραμμάτων στον ΟΚΑΝΑ, λέει: «Ο χώρος στο Πνευματικό Κέντρο του Δήμου και γύρω από τα Προπύλαια έχει χαρακτηριστικά που ευνοούν τη χρήση: προσομοιάζει με πάρκο και έχει εύκολη πρόσβαση από την Ομόνοια και με το μετρό.

Απομεινάρια χρήσης στο πάρκο που βρίσκεται ελάχιστα μέτρα κάτω από το 14ο δημοτικό σχολείο Αθηνών

Οφείλουμε να προτείνουμε στους χρήστες κάτι εναλλακτικό ώστε να μην κάνουν χρήση σε δημόσια σημεία. Οι Χώροι Ελεγχομένης Χρήσης που ξαναμπήκαν πρόσφατα στο δημόσιο διάλογο, με αυξημένη αυτή τη φορά αρμοδιότητα στους δήμους, αναμένεται να λύσουν σε μεγάλο βαθμό το πρόβλημα». 

πηγή

ΣΧΟΛΙΟ

Αυτό είναι το κατάντημα της κοινωνίας χωρίς Χριστό.
Η αθεία, η υποκουλτούρα της ψευτοπροοδευτικότητας, η παγκοσμιοποίηση, η αποχριστιανισμένη παιδεία μας, η νεολαία χωρίς ιδανικά κι Ελλάδα μέσα της....
Μαθαίνει η διεφθαρμένη κοινωνία μας, οι κατεστραμμένες οικογένειες στα νέα παιδιά ότι ο σκοπός της ζωής είναι το χρήμα και η δόξα με κάθε τίμημα.... η ματαιοδοξία κυριεύει τις χαμένες ψυχές.
Ολα αυτά οδηγούν την νεολαία στην δυστυχία, στο κενό και στην απόγνωση και τελικώς στα νύχια των επιτήδειων απατεώνων... των εμπόρων του θανάτου...


Η χαλάρωση των νόμων επιτείνει το πρόβλημα...
Τολμούν τα ξεφτιλισμένα τομάρια που λέγονται βουλευτές να ορίσουν νόμους του τύπου, ο έμπορος ναρκωτικών θα πηγαίνει φυλακή με ισόβια δεσμά άνευ χάρης ή μείωσης ποινής;
Να δούμε για πότε εξαφανίζονται...


Ομως δυστυχώς από εκεί μέσα ξεκινάει το κακό...
Την αισχρή βουλή με τους βολεμένους...