Αρκετοί αναλυτές αναρωτιούνται γιατί οι μεγάλες δυνάμεις ανέχονται τις πιέσεις και τους εκβιασμούς του Ταγίπ Ερντογάν. Για την ακρίβεια το ερώτημα που θέτουν είναι: «ως πότε θα τον ανέχονται;».
Γράφει ο Κώστας Τσιτούνας
Πριν από οτιδήποτε πρέπει να ξεκαθαρίσουμε ότι ο Ερντογάν είναι καλός πελάτης.
Ίσως ο καλύτερος, αφού αγοράζει από τους πάντες, τα πάντα.
Αγοράζει και από τους Αμερικανούς, αλλά και από τους Ρώσους και από τους Γερμανούς. Είναι απολύτως βέβαιον ότι θα αγοράσει και από τους Γάλλους. Αρκεί να τον παρακαλέσουν.
Το δεύτερο σημαντικό πλεονέκτημα του Ερντογάν είναι ότι οι ΗΠΑ τον θέλουν πάση θυσία στην Δύση και όχι στο μπλοκ Ρωσίας – Κίνας.
Ο σουλτάνος το γνωρίζει καλά αυτό και τους χορεύει στο ταψί.
Με βάση τα παραπάνω δεδομένα ο Τούρκος Πρόεδρος τα παίζει όλα για όλα στη ρουλέτα. Ποντάρει «σκούπα» πάνω στο δόγμα «όλα ή τίποτα».
Προφανώς γνωρίζει ότι δεν μπορεί να πάρει όσα ζητάει. Βάζει όμως πολύ ψηλά τον πήχη των επεκτατικών του βλέψεων για να επιτύχει το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα.
Βάζει δέκα εξωπραγματικά αιτήματα για να πάρει έστω τα πέντε από αυτά.
Προφανώς και οι αποκαλούμενες «μεγάλες δυνάμεις» είναι διατεθειμένες να του παραχωρήσουν ένα πεδίο δράσης στο γήπεδο των υδρογονανθράκων.
Το γεγονός ότι οι μεγάλες πετρελαϊκές εταιρείες τον αφήνουν να κάνει παιχνίδι στα οικόπεδα της Κυπριακής ΑΟΖ δεν είναι τυχαίο. Ούτε βεβαίως τον φοβούνται…
Τον θέλουν μέσα στο παιχνίδι, όχι όμως σε ρόλο ρυθμιστικό…
Θα τον προτιμούσαν «υποεργολάβο». Θα τον βάλουν δηλαδή στην συνεκμετάλλευση, έστω κι από την πίσω πόρτα...
Όμως μην ξεχνάμε ότι η Δύση έκανε ολόκληρο αγώνα (μαζί με την Ελλάδα και την Αγγλία) μετά το 1821 για να εκδιώξει τους Οθωμανούς από την κυριαρχία στο Αιγαίο και την Μεσόγειο.
Θα ήταν καταστροφή αν άφηναν την Τουρκία να ξαναπάρει τα ηνία στην πιο σημαντική εμπορική περιοχή του πλανήτη…
Το «σύστημα» της Δύσης δεν πρόκειται να μπει στην διαδικασία των ψευτοτσαμπουκάδων και των αντεγκλήσεων.
Θα απαντήσει άπαξ.
Τι σημαίνει αυτό;
Αν τα πράγματα φτάσουν στο απροχώρητο θα επικρατήσει η μέθοδος του «ξαφνικού θανάτου». Μια κι έξω.
Έχει γίνει εκατοντάδες φορές στην Ιστορία της Ευρώπης, αλλά και από την άλλη μεριά του Ατλαντικού.
Γρήγορα και αποτελεσματικά…
Τι να πρωτοθυμηθώ;
Μπιν Λάντεν, Καντάφι, Σαντάμ Χουσεϊν, Σουλεϊμανί και αρκετοί άλλοι…
Έτσι γίνονται αυτά τα πράγματα. Δεν υπάρχουν συναισθηματισμοί.
NewsBomb
το είδαμε ΕΔΩ
Κυριε Τσιτουνα πολυ ελπιδοφορο το αρθρο σας ....ομως
ΑπάντησηΔιαγραφή''''''''''Το σενάριο του «ξαφνικού θανάτου» είναι πάντα ανοικτό...'''''''''''' γραψατε !
Αυτο ομως που μας ενδιαφερει ειναι στο μετα , ενας κλωνος του χειροτερος ;;; ή μια φιγουρα ειρηνικη ;; και απο που κατευθυνομενη ;;;
Εχουμε , νομιζω σαν χωρα κ σαν λαος πολλα ακομα να περασουμε κ με τους μεχρις στιγμης ''αφεντες'' κ εδω κ απο μακρυα ,βλεπω μπροστα μας μονο θολο τοπιο να υπαρχει δυστυχως .