«Άτυπος εκτουρκισμός της Κύπρου»

Πραγματοποιήθηκε το ανεπίσημο δείπνο μεταξύ του ΓΓ του ΟΗΕ Αντόνιο Γκουτέρες, του Προέδρου της Δημοκρατίας Νίκου Αναστασιάδη και του Τουρκοκύπριου ηγέτη Μουσταφά Ακιντζί, στο Βερολίνο. ΦΩΤΟ ΗΝΩΜΕΝΑ ΕΘΝΗ

Της Δρ. ΕΛΕΝΗΣ ΘΕΟΧΑΡΟΥΣ 

Η «άτυπη» τριμερής του Βερολίνου γέμισε με πνευματική ανάταση και αγαλλίαση, όλους εκείνους τους αιθεροβάμονες αλλά ταυτόχρονα, τάχα «ρεαλιστές», που πιστεύουν ότι με τα παρακάλια, τις ικεσίες και την υποταγή, είναι δυνατόν «πεισθεί» η Τουρκία να συγκατανεύσει σε μια μορφή Ομοσπονδίας. 

Που πιστεύουν ότι είναι δυνατόν να υπάρξουν σημαντικές και θετικές εξελίξεις σε ένα δείπνο μεταξύ των «δύο ηγετών», -όπου μόνοι μας καταργούμε τον Πρόεδρο της Κυπριακής Δημοκρατίας (συνεπώς και το κράτος μας), εξισώνοντας τον με τον εγκάθετο της κατοχής. Τρίτος συνδαιτυμών, ο ΓΓ του ξεδοντιασμένου από ΗΠΑ και Ρωσία Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών.

• Αλλά η διαδικασία που ξεκίνησε συμβολικά στο Βερολίνο δεν πρόκειται να οδηγήσει σε «υποφερτή» λύση. 

Εμείς περιμέναμε αυτό που έγινε: Να κριθεί η παρούσα κατάσταση ως «μη διαχειρίσιμη» και να δοθεί περιθώριο έξι μηνών στην Τουρκία να αλωνίζει στην Κυπριακή ΑΟΖ ανενόχλητη. Αυτή ήταν η βασική επιδίωξη της Τουρκίας στην εν λόγω «τριμερή», όπου βέβαια η βαριά σκιά της, κάλυπτε τα πάντα. 

Σ’ αυτό το διάστημα, μέχρι τις λεγόμενες «εκλογές» στα κατεχόμενα, η ΕΕ θα παραμείνει αδρανής διότι εμείς δεν θα θέλουμε να διαταράξουμε «το καλό κλίμα» που δημιουργήθηκε στο Βερολίνο, (πόσο περισσότερο αδρανής δηλαδή;), ο ΟΗΕ θα έχει τις τεχνητές μασέλες του στο ποτήρι, αναμένοντας την «πενταμερή +1», και όλοι οι Κύπριοι που θέλουν την όποια λύση τώρα θα αγωνίζονται να ξαναβγάλουν τον Ακιντζί τον Απρίλη. Όστις είναι καλός Κύπριος, θέλει λύση και δήλωσε ότι διαφωνεί με την εισβολή της Τουρκίας στην Συρία, ασχέτως αν απέσυρε την δήλωση μόλις του τράβηξε το αυτί ο κανίβαλος της Άγκυρας. Λοιπόν αυτός ο Ακιντζί παίζει θαυμάσια τον ρόλο του. Όπως και ο Ταλάτ είναι οι «προοδευτικοί τουρκοκύπριοι» που έχουν αποσπάσει τα περισσότερα από την ΚΔ, τα έχουν κατοχυρώσει, είναι πια κεκτημένο για την μητέρα πατρίδα τους την Τουρκία, και εργάζονται για την «λύση». Αυτή την λύση που επιθυμούν διακαώς οι ημέτεροι ειρηνιστές, ( εμείς είμαστε πολεμοκάπηλοι), οι οποίοι πιστεύουν και το διακηρύσσουν ότι μόνο με την «λύση» θα είμαστε ασφαλείς. Φευ. Ούτε ως τούρκοι υπήκοοι σε τουρκικό βιλαέτι δεν θα είμαστε ποτέ ασφαλείς. 

• Δεύτερο επίτευγμα του δείπνου του Βερολίνου ήταν η εκπαραθύρωση της ΕΕ από μια πενταμερή που ενδεχομένως θα ακολουθήσει, άσχετα αν στο Κρανς Μοντάνα που η ΕΕ είχε ρόλο παρατηρητή, δεν διαδραμάτισε τον ρόλο που όφειλε να διαδραματίσει. Έτσι ακυρώνουμε την συμμετοχή μας και όλα όσα κραυγάζαμε για το μεγάλο επίτευγμα της συμμετοχής της ΕΕ στην διαδικασία. Νομίζω πώς αυτό ήταν η επιδίωξη πολλών φανατικών της όποιας λύσης.

Επιπλέον, και προς άκραν αγαλλίασιν ΔΗΣΥ, ΑΚΕΛ, ΔΗΚΟ και πολλών άλλων, μπήκε δήθεν σφραγίδα συμφωνίας για λύση ΔΔΟ. Εμείς διερωτόμαστε ποια από όλες τις διζωνικές έχει συμφωνηθεί; Αυτή με το «καλό και σωστό περιεχόμενο», αυτή που διακηρύσσει το ΑΚΕΛ, αυτή που διακηρύσσει ο Συναγερμός, η χαλαρή αποκεντρωμένη ομοσπονδία που περιέγραψε πρόσφατα ο Πρόεδρος Αναστασιάδης, αυτή που θέλει ο Ακιντζί, ο Οζερσάι, ο Ερντογάν, ο Κκιλιντζίρογλου, και η Τουρκία; Πάντως στην ΕΕ όταν τους ζητήσεις να περιγράψουν αδρά έστω την ΔΔΟ, δεν έχουν ιδέα. 

Η θέση μας είναι ξεκάθαρη: 

1. Η τριμερής του Βερολίνου ήταν υπονομευμένη ευθύς εξαρχής από την Τουρκία η οποία κατοχύρωσε όλες τις πραγματικές υποχωρήσεις μας μέχρι τώρα, (εκ περιτροπής προεδρία, βέτο, αριθμητική ισότητα, εξίσωση της μειοψηφίας με την πλειοψηφίας) και τώρα επιδιώκει να αρπάξει και τους υδρογονάνθρακες. Η επίκληση της παραγράφου 4 του ψηφίσματος 761/1991 που θεωρείται από όλους τους υποστηρικτές της άμεσης λύσης θρίαμβος – εμείς καίτοι σφόδρα αντιτιθέμεθα σ’ αυτή την θέση έστω και αν δεχθούμε ότι είναι «θετική»- ακυρώνεται από την κοινή δήλωση Αναστασιάδη – Έρογλου της 14ης Φεβρουαρίου 2014 και από τις πολλαπλές ετεροβαρείς «συγκλίσεις» που τσέπωσε η Τουρκία. Βεβαίως, οι όροι μειοψηφία-πλειοψηφία με την μορφή που τους γνωρίζουμε μέχρι σήμερα, δεν ξέρω για πόσο θα ισχύουν. Η δημογραφική αλλοίωση προχωρεί ραγδαία.

Τονίζουμε ότι οι στρατιωτικές ασκήσεις με το Ισραήλ και την Αίγυπτο, οι στρατηγικές συμμαχίες με την Αμερική και την Γαλλία, που διατυμπανίζονται από την κυβέρνηση, είναι μάλλον προπέτασμα καπνού, στάχτη στα μάτια του ευκολοπίστευτου λαού. Είμαστε ανοχύρωτοι πολιτεία, ακούγεται ήδη ο επιθανάτιος ρόγχος της υπόθεσης μας. 

Ο Πρόεδρος δεν έπρεπε να πάει στο Βερολίνο, παρά τις αφόρητες πιέσεις που δεχόταν από τα μεγάλα κόμματα και άλλους. Έπρεπε να τηρήσει τουλάχιστον την δέσμευση του ότι χωρίς συνομολόγηση όρων αναφοράς και χωρίς άρση των νέων τετελεσμένων της νέας εισβολής, συνομιλίες δεν γίνονται. Και αν πραγματικά θέλει να επιλύσει σωστά το Κυπριακό και να διασφαλίσει τα συμφέροντα του Κυπριακού λαού παραμένοντας στην Ιστορία ως ο μεγάλος ηγέτης που τα κατάφερε, πρέπει να διαφοροποιήσει τις συνθήκες μέσα στις οποίες συνομιλεί. 

Να αλλάξει τους όρους υπό τους οποίους συνομιλεί. Θα πρέπει επιτέλους να βάλει κόκκινες γραμμές και να τις τηρεί. Δεν μπορούμε να συνομιλούμε συνεχώς γονατισμένοι και να περιμένουμε καλό αποτέλεσμα. 

• Οι «άτυπες συναντήσεις», παρά το ότι είναι «άτυπες» είναι πολύ επικίνδυνες διότι τα αποτελέσματα τους και οι ανακοινώσεις των ΗΕ είναι καθόλα επίσημες και τυπικές και προδιαγράφουν ξεκάθαρα την πορεία του Κυπριακού. Και κάτι της τελευταίας στιγμής: Η ΕΕ στέλνει στην Άγκυρα τον Μαργαρίτη Σχοινά για την αναθέρμανση των σχέσεων της με την Τουρκία. 

Γι’ αυτό είναι πέρα για πέρα σίγουρο πώς, του άτυπου εκτουρκισμού, θα προηγηθεί ενδιάμεσος ή στρατηγικός τοιούτος, που θα παρακάμψει την όποια αντίδραση του λαού, επιτρέποντας δημοψήφισμα μόνο επί μη ουσιωδών ζητημάτων. 

Πηγή: Απόψεις
το είδαμε ΕΔΩ