"Χριστούγεννα τότε... Χριστούγεννα σήμερα..."

Αγαπητοί μου Χριστιανοί,

-Α-

Ένας διάσημος ξένος συγγραφέας, ὁ Τζιοβάνι Παπίνι, αναφερόμενος στην Γέννηση του Κυρίου, έγραφε: Ο Ιησούς γεννήθηκε σ’ ένα σταύλο. Ένας σταύλος, ένας πραγματικός σταύλος, δεν είναι το χαριτωμένο κι’ ανάλαφρο υπόστεγο, ποὺ οι Χριστιανοὶ ζωγράφοι φαντάστηκαν, σχεδόν σαν να ντρέπονταν, γιατί ὁ Θεός τους κατοίκησε μέσα στην φτώχεια. Ὁ σταύλος, ο αληθινός σταύλος, είναι η κατοικία των ζώων. Δεν είναι η στοά με τις κολόνες και τα κιονόκρανα, ούτε το όμορφο καλυβάκι της εορταστικής “φάτνης” της παραμονής των Χριστουγέννων. Ο αυθεντικός σταύλος είναι σκοτεινός, βρώμικος, λερωμένος. Καθαρή είναι μονάχα, η γωνιά όπου βάζουν την τροφή των ζώων, δηλαδή ἡ φάτνη.

Αυτός είναι ο αληθινός σταύλος όπου γεννήθηκε ο Ιησούς. Ο πιο βρωμερός τόπος υπήρξε το πρώτο ενδιαίτημα του πιο αγίου παιδιού που γέννησε γυναικά. Ὁ Χριστός δεν γεννήθηκε τυχαία σ’ ένα σταύλο. Τάχα ὁ κόσμος δεν είναι ένας απέραντος σταύλος, όπου οι άνθρωποι τρώνε και κοπρίζουν; Το πιο όμορφα, τα πιο αγνά, τα πιο θεϊκά πράγματα, δεν τα μεταβάλλουν συχνά σε κοπριά; Ύστερα ξαπλώνονται πάνω σ’ αυτούς τους σωροὺς της κοπριάς και ονομάζουν αυτὴ την κατάσταση “απόλαυση της ζωής”! Πάνω στην γη, λοιπόν, που είχε μεταβληθεί σε σταύλο αλόγων ζώων, όπου όλες οι διακοσμήσεις και τα μυρωδικά δεν μπορούν να σκεπάσουν την βρωμιά και την δυσωδία της κοπριάς, πρόβαλε μια νύχτα ο Ιησούς, γεννημένος από μια Παρθένο άσπιλη, με μοναδικό του όπλο την Αθωότητα (βλ. Τζ.Π. “Ιστορία του Χριστού”).

-Β-

Πράγματι! Όταν γεννήθηκε ο Χριστός, στα μέγαρα των πλουσίων πλεόναζε η διαφθορά και η ακολασία. Αλλά, και στα μικρά σπίτια των φτωχών, η ηθική εξαχρείωση συναγωνιζόταν την υλική αθλιότητα και στέρηση. Και σ’ αυτόν ακόμα τον περιλάλητο Ναό του Σολομώντος, στα Ιεροσόλυμα, δέσποζε η υποκρισία και οργίαζε ἡ ασέβεια. Όταν ο πιστός χριστιανός μελετά το πρώτο κεφάλαιο της προς Ρωμαίους επιστολής του Αποστόλου Παύλου, νοιώθει ένα ρίγος να διατρέχει το σώμα του. Γιατί, διαπιστώνει, τον δυσώδη βόρβορο της αρχαίας εκείνης εποχής. Άνθρωποι λογικοί είχαν εξολισθήσει σε απύθμενα βάθη αμαρτίας, και γι’ αυτό είχαν μεταβληθεί σε άλογα και ανελεύθερα κτήνη, ασυγκράτητα στις ατίθασες ορμές τους και στα τυφλά και ζωώδη ένστικτά τους. Ὁ Απόστολος Παύλος, θεόπνευστος κήρυκας των θείων αληθειών, γράφει με πόνο: Οι άνθρωποι “καθώς ουκ εδοκίμασαν τον Θεόν έχει εν επιγνώσει, παρέδωκεν αυτοὺς ο Θεός εις αδόκιμον νουν, ποιείν τα μη καθήκοντα, πεπληρωμένους πάση αδικία, πορνεία, πονηρία, πλεονεξία, κακία, μεστοὺς φθόνου, φόνου, έριδος, δόλου, κακοηθείας..., υπερήφανους, αλαζόνας..., άστοργους, ανελεήμονας”. Και ενώ γνωρίζουν ότι, όσοι κάνουν αυτὲς τις αξιοκατάκριτες πράξεις, θα τιμωρηθούν, “ου μόνον αυτὰ ποιούσιν, αλλά και συνευδοκούσι τοις πράσσουσι”, επιδοκιμάζουν, δηλαδή, εκείνους που τα κάνουν αυτά! (Ρωμ. Α΄ 21-32).

-Γ-

Αυτή ήταν ἡ κατάσταση του κόσμου, τότε που γεννήθηκε ὁ Χριστός. Κι’ από εκείνη την Άγια Νύχτα, έχουν περάσει περισσότερα από δύο χιλιάδες χρόνια. Σε όλα τα μήκη και τα πλάτη της γης υψώνονται περικαλλείς και μεγαλόπρεποι Ναοί. Κι’ οι χριστιανοί ετοιμάζονται να γιορτάσουν τα Χριστούγεννα: Με φώτα, με πολύχρωμα στολίδια, με τραγούδια και μουσικές, με ρεβεγιόν και ταξίδια σε μακρυνές χώρες. Αλλά, όπως τότε, η έλλειψη της Αγάπης συνετέλεσε, ώστε ο Χριστός να γεννηθεί στον σκοτεινό και βρώμικο σταύλο, έτσι και σήμερα: Η χωρίς Χριστό ζωή, με την αστραφτερή, αλλά φευγαλέα λάμψη της κοσμικότητας - όπως γράφει ο Τζιοβάνι Παπίνι - μεταβάλλει τον κόσμο σε σωροὺς κοπριάς, όπου οι άνθρωποι ξαπλώνουν επάνω τους, κι’ ονομάζουν αυτὴ την κατάσταση “απόλαυση της ζωής”.

Γι’ αυτό, είναι ανάγκη να αγαπήσουμε βαθειά τον Χριστό. Και να του δώσουμε καθαρή την καρδιά μας με τα αγιαστικὰ Μυστήρια της Εκκλησίας, για να την κάνει φάτνη Του. Αυτὸ εύχομαι ολόψυχα σε όλους, ώστε μαζί με τον Χριστό να γιορτάσουμε Χριστούγεννα ευλογημένα.

Διάπυρος προς Χριστὸν ευχέτης 

Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ 
† Ὁ Δρυϊνουπόλεως, Πωγωνιανής και Κονίτσης ΑΝΔΡΕΑΣ

πηγή