ΤΑ ΗΡΩΙΚΑ ΕΠΙΚΑ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑΤΑ ΤΩΝ ΕΝΔΟΞΩΝ ΠΡΟΓΟΝΩΝ ΜΑΣ.

ΘΑ ΜΠΟΡΕΣΟΥΜΕ ΠΟΤΕ ΝΑ ΤΟΥΣ ΜΙΜΗΘΟΥΜΕ… Η ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΤΟ …ΠΑΛΑΙ ΠΟΤΕ….;;;;
ΑΦΥΠΝΙΣΘΕΙΤΕ ΕΛΛΗΝΕΣ

«Και οι ολίγοι αποφασίζουν να πεθάνουν κι᾿ όταν κάνουν αυτείνη την απόφασιν, λίγες φορές χάνουν και πολλές κερδαίνουν.»

Γράφει ο Αντώνης Αντωνάς

13 Ιουνίου 1825: Μάχη των Μύλων - Εκεί όπου 480 Έλληνες διέλυσαν 6.200 του Ιμπραήμ

Χαρακτηριστικός είναι ο διαλόγος του Μακρυγιάννη με τον υποναύαρχο Δεριγνύ λίγο πριν τη Μάχη, όπως τον περιγράφει ο ίδιος στα απομνημονεύματά του:

"Ἐκεῖ ὀποὔφκιανα τίς θέσες εἰς τούς Μύλους, ἦρθε ὁ Ντερνύς νά μέ ἰδῆ. Μοῦ λέγει: "Τί κάνεις αὐτοῦ; Αὐτές οἱ θέσες εἶναι ἀδύνατες· τί πόλεμο θά κάνετε μέ τόν Μπραΐμη αὐτοῦ;". Τοῦ λέγω: "Εἶναι ἀδύνατες οἱ θέσες καί ἐμεῖς, ὅμως εἶναι δυνατός ὁ Θεός ὁποῦ μᾶς προστατεύει· καί θά δείξωμεν τήν τύχη μας σ’ αὐτές τίς θέσες τίς ἀδύνατες· κι’ ἄν εἴμαστε ὀλίγοι εἰς τό πλῆθος τοῦ Μπραΐμη, παρηγοριόμαστε μ’ ἕναν τρόπον, ὅτι ἡ τύχη μᾶς ἔχει τούς Ἕλληνες πάντοτε ὀλίγους. Ὅτι ἀρχή καί τέλος, παλαιόθεν καί ὥς τώρα, ὅλα τά θερία πολεμοῦν νά μᾶς φᾶνε καί δέν μποροῦνε· τρῶνε ἀπό μᾶς καί μένει καί μαγιά. Καί οἱ ὀλίγοι ἀποφασίζουν νά πεθάνουν· καί ὅταν κάνουν αὐτείνη τήν ἀπόφασιν, λίγες φορές χάνουν καί πολλές κερδαίνουν. Ἡ θέση ὁποῦ εἴμαστε σήμερα ἐδῶ εἶναι τοιούτη· καί θά ἰδοῦμεν τήν τύχη μας οἱ ἀδύνατοι μέ τούς δυνατούς". –"Τρέ μπιέν", λέγει κι’ ἀναχώρησε ὁ ναύαρχος".

Την οχύρωση στους Μύλους παρακολουθούσε ο Γάλλος Φιλέλληνας ναύαρχος Δεριγνύ που με τη ναυαρχίδα του είχε αράξει εμπρός στους Μύλους. Αναρωτιόταν πως τόσοι λίγοι θα μπορούσαν να σταματήσουν τις χιλιάδες του Ιμπραήμ. Κατέβηκε λοιπόν από το πλοίο του να μιλήσει στον Μακρυγιάννη. Όταν τον βρήκε του είπε:
- Μακρυγιάννη, δεν έχεις δικαίωμα να πολεμήσεις τον Ιμπραήμ. ΄Εκανες συνθήκη στο Ναβαρίνο και σαν τίμιος άντρας πρέπει να την σεβαστείς.
- Εγώ έκανα συνθήκη με τον Ιμπραήμ διότι δεν είχα τρόφιμα και νερό. Τώρα όπου είμαστε και εμείς χορτάτοι θα δει πως πολεμούν οι Έλληνες.
Ο Δεριγνύ δεν επέμεινε. Μετά από λίγο όμως ξανακατέβηκε από το πλοίο του να συμβουλέψει τον Μακρυγιάννη, τάχα φιλικά, να μην πολεμήσει τον Ιμπραήμ:
- Πως θα μπορέσεις να κρατήσεις τον Ιμπραήμ με τόσους λίγους πολεμιστές και με αυτές τις αδύνατες θέσεις που κρατάς;
Περήφανη ήταν η απάντηση του Μακρυγιάννη:
- Είναι αδύνατες οι θέσεις και εμείς όμως είναι δυνατός ο Θεός όπου μας προστατεύει, και δείξουμε την τύχη μας σ’ αυτές τις θέσεις τις αδύνατες. Κι αν είμαστε λίγοι για τα στρατεύματα του Ιμπραήμ παρηγορούμαστε με ένα τρόπο πως η τύχη μας έχει τους Έλληνες πάντοτε λίγους. Πως αρχή και τέλος, παλιότερα έως σήμερα όλα τα θηρία της γης πολεμούν να μας φάνε και δεν μπορούνε. Και οι λίγοι που αποφασίζουν να πεθάνουν λίγες φορές χάνουν και πολλές κερδίζουν. Η θέση όπου είμαστε σήμερα είναι τούτη και θα δούμε την τύχη μας οι αδύνατοι με τους δυνατούς.
Ο Δεριγνύ σάστισε. Ύστερα από λίγο έσκυψε και του είπε: «Τρε μπιέν» (=πολύ καλά) κι αποχώρησε στην ναυαρχίδα του.

ΚΑΙ ΟΙ ΜΥΡΙΟΙ ΒΑΡΒΑΡΟΙ ΜΩΑΜΕΘΑΝΟΙ ΤΡΑΠΗΚΑΝ ΣΕ ΦΥΓΗ…..

ΑΥΤΟΣ, ο ηρωικός Μεγάλος Έλληνας, καπετάν Γιάννης Μακρυγιάννης, που εκπροσωπούσε όλους τους αγωνιστές του 1821, αυτοδίδακτος, απλός και ταπεινός... λάλησε και έγραψε στα ανεπανάληπτα Απομνημονεύματα του... (Ενδεικτικό): Τέτοιοι ανθρωποφάγοι είμαστε (Μεταξύ μας), εμείς και δια εκείνον, μείναμεν σκλάβοι, τόσους αιώνες στους Τούρκους.... Λόγω των έριδων μας και των παθών μας, γίναμε ανάξιοι Λευτεριάς... Για αυτό ακόμα κινδυνεύωμεν, να χάσωμεν και την πατρίδα και την θρησκεία μας... Και πόσο επίκαιρα σήμερα..

Ο εθνικός μας ποιητής Γιώργος Σεφέρης τίμησε ίδιαίτερα τον Μπάρμπα Γιάννη Μακρυγιάννη ( π.χ. Δοκιμές) για το ήθος του, τον ηρωισμό του την απλότητα του, τα συμφιλιωτικά του σοφά μηνύματα...για την σοφή ανεπανάληπτη ...αγράμματη λαογραφική του παιδεία του..Αν και αγράμματος ο Μακρυγιάννης ήταν από τις πιο μορφωμένες ψυχές του Ελληνισμού....

Και άλλοι διάσημοι συγγραφείς και ποιητές, τίμησαν και τιμούν τον Μπάρμπα Γιάννη.... Αναφέρω ένα μικρό παράδειγμα... (Απόσπασμα)... Ο Ν. Γκάτσος έγραψε ένα μικρό ποίημα, επίκαιρο για σήμερα... Το μελοποίησε ο Σταύρος Ξαρχάκος, και το τραγούδησε ο Νίκος Ξυλούρης ... Μπάρμπα Γιάννη Μακρυγιάννη, πάρε μαύρο γιαταγάνι, κι έλα στην ζωή μας πίσω, το στραβό να κάνεις ίσο....

ΚΑΙ ΟΙ ΟΛΙΓΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΚΥΠΡΙΟΙ…..

7/2/56. Ο αγέρωχος σημαιοφόρος μαζί με τους περήφανους συμμαθητές και συμμαθήτριες του, είναι ο ήρωας Πετράκης Γιάλλουρος. Σε μαχητική διαδήλωση κατά των Άγγλων, με όπλο την Ελληνική σημαία πολυβολήθηκε. Έπεσε μαχόμενος με μια σφαίρα στην καρδιά, ψέλνοντας τον Εθνικό Ύμνο και φωνάζοντας ΕΝΩΣΗ.

14η Μαρτίου 1956. Η απόλυτη προσωποποίηση του ηρωισμού και αυτοθυσίας της μικρής άοπλης Κύπρου. Δημητράκης Δημητριάδης, ο μικρότερος 7χρονος, ήρωας του απελευθερωτικού αγώνα ΕΟΚΑ 55-59. Σε μαθητική διαδήλωση στη Λάρνακα, πολεμούσε τους Άγγλους και Τούρκους επικουρικούς με κοτρώνες! Πολυβολήθηκε από τους κατακτητές και έπεσε ηρωικά μαχόμενος, φωνάζοντας Ε.. Ε... ΕΝΩΣH! Ήταν η αποφράδα 14η Μαρτίου 1956. Γράφει ο μεγάλος ήρωας ποιητής Ευαγόρας Παλληκαρίδης στον μικρούλη ήρωα: Και εσύ σκλαβόπουλλο γιατί θλιμμένο στέκεις και θωρείς; Μήπως να πολεμήσεις δεν μπορείς; Όπλο δεν έχω Καπετάνιο... Να τις κοτρώνες! Αρκετές για σένα τον μικρούλη... Και αρπάζει ο ήρωας ο μικρός, ο πιο μικρότερος απ΄όλους κοτρώνες, για να φέρει την Λευτεριά....... Τιμή και δόξα στον Δημητράκη Δημητριάδη πού δίδαξε στα παιδιά της Κύπρου το καλύτερο μάθημα ιστορίας. Σκαλισμένα λόγια στην προτομή του, μπροστά απο το Δημοτικό σχολείο Καλογερά Λκας που φοιτούσε...Ρίγος, συγκίνηση, καυτά δάκρυα τρέχουν όταν στέκεσαι μπροστά στη προτομή του, με τις κοτρώνες να έχει σφικτά στα χέρια....... Ενδεικτικά: Εθνομάρτυρες δολοφονημένοι μαθητές Γιώργος Παπαβασιλείου, Τάκης Σφοκλέους, Μιχαλάκης Κωφού, Πετράκης Γιάλλουρος, Ευαγόρας Παλληκαρίδης, Πετράκης Κυπριανού, Αριστείδης Χαραλάμπους κ.ά.π....... Οι υπόλοποι στο Κυπριακό Πάνθεο των ηρώων..

ΤΟ ΜΕΓΑΛΕΙΟ ΤΩΝ ΜΙΚΡΩΝ ΜΑΘΗΤΩΝ. Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΚΥΠΡΙΑΚΗ ΨΥΧΗ.....

Η ΝΤΡΟΠΗ ΤΩΝ ΘΡΑΣΥΔΕΙΛΩΝ ΚΑΤΑΚΤΗΤΩΝ. ΜΕ ΠΟΛΥΒΟΛΑ ΑΠΕΙΛΟΥΝ ΤΟΥΣ ΠΟΜΠΙΡΕΣ...

Οι ηρωίδες μικρές μαθήτριες, ύαινες κατά των κατακτητών. Με νύχια και με δόντια τους πολεμούσαν και όταν έπεφταν στα χέρια των Άγγλων και Τούρκων επικουρικών, δεν λύγιζαν. Υπερήφανες και αγέρωχες παρέμεναν και τους έφτυναν!!!! ...

Κάστρα απόρθητα όλα τα σχολεία δημοτικά και γυμνάσια, παντού σε όλη την σκλαβωμένη Κύπρο. Οχυρωμένοι ηρωικοί μαθητές και μαθήτριες αντιμετωπίζουν τους σιδερόφρακτους Άγγλους και Τούρκους επικουρικούς, με πέτρες και σφενδόνες.... Οι μικροί ήρωες Δαυίδες...(Σεβέρειος σχολή.)

Ναι, ηρωικά μάχονται οι μικροί Δαυίδες του Γυμνασίου και από τους γύρω δρόμους έχουν την υποστήριξη των μικρότερων μαθητών πόμπιρων και μαθητριών, που με σφενδόνες με σιδερένιες μπίλιες και σβώλους, κτυπούν τους πάνοπλους κατακτητές πισώπλατα και τους νικούν... 
Δαυίδ κατά Γολιάθ...

Και ....τους τρέπουν σε άτακτο φυγή τους θρασύδειλους κατακτητές Άγγλους και Τούρκους πραιτωριανούς....

ΑΝΤΩΝΙΟΣ ΑΝΤΩΝΑΣ – ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ 
www.ledrastory.com