Ο Μαντατοφόρος γύρισε σελίδα....

Γράφει ο Κώστας Μαντατοφόρος
(στο ιστολόγιό του ΟΥΔΕΝ ΣΧΟΛΙΟΝ)

Το blog αποφάσισε να γυρίσει οριστικά σελίδα.
Αποφάσισε όμως πρώτα-πρώτα να γυρίσει την πλάτη στην πολιτική, πεπεισμένο απολύτως για την αέναη, ατελείωτη προδοσία που συντελείται εις βάρος τούτου του λαού, πρώτα απ' όλα απ' τον ίδιο τον λαό και δευτερευόντως από την συμμορία των απατεώνων πολιτικών κάθε χρώματος και φασιστικής απόχρωσης.

Ελλάδα πλέον δεν υπάρχει.
Υπάρχει μία αποικία, ένα εργοτάξιο, κατοικούμενο από ημιαγράμματους, ανιστόρητους, ανερμάτιστους αυτόχθονες, χωρίς ίχνος ελληνικής παιδείας κι ελληνικής συνείδησης, που έχουν απεμπολήσει παραδόσεις, ήθη και αξίες πατρογονικές στον βωμό μιάς εικονικής επιβίωσης.

Έχοντας το δράμα ολοκληρωθεί με την τελευταία πράξη του, που ήταν όμως και η αιτία του, δηλαδή την συνολική κλοπή τού θησαυρού τού υπεδάφους της, κυρίως των ενεργειακών αποθεμάτων, το μέλλον της Ελλάδας και των κατοίκων της (δεν λέμε ελλήνων γιατί αυτό το πρώην έθνος θα αποτελέσει στο πολύ κοντινό μέλλον μία θλιβερή μειοψηφία στον χώρο) θα είναι πανομοιότυπο με κάθε χρυσοπαραγωγό, αδαμαντοπαραγωγό και πετρελαιοπαραγωγό χώρα της αφρικανικής και ασιατικής ηπείρου, με κατοίκους ανδράποδα, ζόμπι-εργασιακούς σκλάβους, αναλώσιμους και ανύπαρκτους ως ανθρώπινα όντα για το σύστημα.

Η ίδια η χώρα μετά την εξάντληση των πηγών του υπεδάφους της (μετά από πενήντα, εξήντα, εκατό χρόνια - αδιάφορο) θα εγκαταληφθεί από το σύστημα σαν στυμμένη λεμονόκουπα στην τριτοκοσμική πιά τύχη της, με τις διάφορες φυλές-κατοίκους της να ερίζουν έως θανάτου για τα απομεινάρια της λεηλασίας.

Θα μείνει πίσω η ανάμνηση ενός λαού-έθνους, και ένα ρημαγμένο οικολογικό περιβάλλον στον πρώην χώρο ενός παραδεισένιου τοπίου.

Ηττηθήκαμε.
Είναι κι αυτό μιά ανακούφιση, γιατί ξέρουμε πιά πού πάμε.
Η ήττα καθώς και η νίκη είναι μία έκβαση.
Η μάχη κι ο πόλεμος είναι μία εκκρεμότητα. Κι οι εκκρεμότητες φθείρουν.
Οι εκβάσεις σε βοηθούν να πας παρακάτω. Να συνεχίσεις με τον έναν ή τον άλλο τρόπο.

Γι αυτό και το blog γυρίζει σελίδα και πάει παρακάτω.
Γυρίζει σελίδα και επιστρέφει σ' αυτό που του άρεσε ανέκαθεν: στην μελέτη του ανθρώπου, της ανθρώπινης συμπεριφοράς, την κοινωνιολογία, την ψυχολογία, την φιλοσοφία.
Από 'δω και πέρα οι όποιοι αναγνώστες του blog δεν θα βρίσκουν εδώ παρά σκέψεις και απόψεις που αφορούν τις παραπάνω έννοιες.

Καινούργιο ταξίδι, καινούργιοι ίσως φίλοι, καινούργιες (φρούδες;) ελπίδες.
Να είμαστε όλοι καλά!.. 

ΟΥΔΕΝ ΣΧΟΛΙΟΝ

ΣΧΟΛΙΟ

Παραθέτω το σχόλιο μου στο άρθρο αυτό του αγαπητού συναδέλφου ιστολόγου Κώστα Μαντατοφόρου το οποίο έβαλα και στο ιστολόγιό του... 

Αργησα να το παρω χαμπαρι φιλε μου Μαντατοφόρε ότι έγραψες κάτι...
Είναι η πολύμηνη απουσία σου αιτία...

Εγω λοιπον αντι να παρω θέση στο άρθρο σου θα αφήσω ένα παλικάρι του 1821 να τα πει για μένα:

Εκεί οπούφκειανα τις θέσες εις τους Μύλους (Κοντά στο Ναύπλιο) ήρθε ο Ντερνύς (Derigny  Anri  Gautier, Γάλλος ναύαρχος) να με ιδή.
Μου λέγει:
- «Τι κάνεις αυτού;
Αυτές οι θέσεις είναι αδύνατες, τι πόλεμον θα κάνετε με τον Μπραΐμη αυτού;»
- Του λέγω, είναι αδύνατες οι θέσεις κ' εμείς, όμως είναι δυνατός ο Θεός οπού μας προστατεύει· και θα δείξωμεν την τύχη μας σ' αυτές τις θέσες τις αδύνατες. Κι αν είμαστε ολίγοι εις το
πλήθος του Μπραΐμη, παρηγοριώμαστε μ' έναν τρόπον, ότι η τύχη μας έχει τους Έλληνες πάντοτε ολίγους. Ότι αρχή και τέλος, παλαιόθεν και ως τώρα, όλα τα θεριά πολεμούν να μας φάνε και δεν
μπορούνε· τρώνε από μας και μένει και μαγιά. Και οι ολίγοι αποφασίζουν να πεθάνουν· κι όταν κάνουν αυτείνη την απόφασιν, λίγες φορές χάνουν και πολλές κερδαίνουν. Η θέση όπου είμαστε σήμερα εδώ είναι τοιούτη· και θα ιδούμε την τύχη μας οι αδύνατοι με τους δυνατούς.
- «Τρε μπιεν», λέγει κι αναχώρησε ο ναύαρχος.

Καλή φιλοσοφία, κοινωνιολογία και ψυχολογία λοιπον....
Περνάς κι εσύ στο πάνθεον των Ακαδημαϊκών, που όλα αυτα τα χρόνια της μάχης άραξαν στις ακαδημαικές πολυθρόνες και ασχολήθηκαν με τις επιστημες και τις φιλοσοφίες τους...

Τουλάχιστον μην διαγράψεις τα δυνατά άρθρα σου, κι άφησε να υπαρχουν τα ίχνη του τεραστιου αγωνα που έδωσες μαζι με όλους μας, κοντρα στις επιταγές της Νέας Τάξης, της προδοσίας, του αίσχους και της ξενοδουλείας των ξεφτιλισμένων και ξεπουλημένων ευρωραγιάδων δεξιών κι αριστερών....

Κι αν αλλάξεις γνώμη εδώ θα είμαστε επί των επάλξεων.
Λίγοι μα εκλεκτοί.