H Eθνική προσφορά του Ιωάννου Μεταξά

Του Κώστα Δημ. Χρονόπουλου 

Εκτιμώ πως το περσινό ακριβές αφιέρωμα της "ΕΣΤΙΑΣ" για την 4η Αυγούστου 1936, αποτελεί σημαντική ιστορική προσφορά και θα πρέπει να βρει μιμητές. Καταθέτω λοιπόν την δική μου συνεισφορά:

1. Ο Ιωάννης Μεταξάς ("Ι.Μ") υπήρξε διακεκριμένη πολιτικοστρατιωτική προσωπικότητα, φλογερός Πατριώτης, έντιμος, με τετράγωνη λογική και ανυπολόγιστη προσφορά. Κορυφαία εκείνη του ΟΧΙ. 
Αδικήθηκε κατάφωρα από τους συνέλληνες τόσο εν ζωή, όσο και μετά θάνατον.

2. Βασικότατος επιτελικός σχεδιαστής των νικηφόρων Βαλκανικών Πολέμων 1912-1913.

3. Διαφώνησε με τον Πρωθυπουργό Ελευθέριο Βενιζέλο ("Ελ.Β") όταν εκείνος θέλησε να αποστείλει εκστρατευτικό Ελληνικό Σώμα στον Πόλεμο της Ουκρανίας.(Οι Μπολσεβίκοι μας εκδικήθηκαν αργότερα βοηθώντας τον Κεμάλ).
Εξήγησε το ανέφικτο και επικίνδυνο του εγχειρήματος της μετάβασης στη Σμύρνη της Μ. Ασίας.
Αντιπαρατέθηκε επίσης στον Πρωθυπουργό Δημ. Γούναρη, για την συνέχιση/επέκταση της -εξαρχής άφρονης - εκστρατείας προς Άγκυρα. 
Αν τον είχαν ακούσει ο Ελληνισμός δεν θα βίωνε την Μικρασιατική Καταστροφή!

4. Άριστος στρατιωτικός, μετεκπαιδεύτηκε στην Ακαδημία Πολέμου του Βερολίνου. Ήταν τέτοια η αναγνώριση της αξίας του, ώστε οι Γερμανοί ανάρτησαν τιμητική πλακέτα η οποία έγραφε: "Ουδέν στρατιωτικόν πρόβλημα άλυτον δια τον Ιωάννη Μεταξά!" (!!!).

5. Είναι αισχρό ψέμα /συκοφαντία η μομφή του: "Γερμανόφιλου " και "Φασίστα" την οποία του προσάπτουν. Πίστευε πως το συμφέρον της Ελλάδας ήταν με την Βρετανία. Αυτός είναι και ο λόγος που οχύρωσε την Πατρίδα και πολέμησε τον Ιταλογερμανικό φασισμό.
(Μίκης Θεοδωράκης: "Ο Ι.Μ ήταν ο μόνος που πίστευε ότι θα ηττηθεί η Γερμανία. Όλοι έκλαιγαν όταν πέθανε").

6. Το χρονικό:

Βράδυ, παραμονή 3ης Αυγούστου 1936.

(Σ.Σ Οι πληροφορίες μου προέρχονται από τον ιατρό κο Ιωάννη Παπαδήμα, υιό του Νικολάου Παπαδήμα, Ύπουργού Στρατιωτικών στην Κυβέρνηση "Ι.Μ").

Στο νοικιασμένο διαμέρισμα του Β'. ορόφου Αριστοτέλους 174 ο οικοδεσπότης Στρατηγός Νικόλαος Παπαδήμας -κάτω από άκρα μυστικότητα- δέχεται τον Πρωθυπουργό "Ι.Μ" και τον Στρατηγό Α' ΓΕΣ Αλέξανδρο Παπάγο. Εκεί, έχοντας την σύμφωνη γνώμη και ενθάρρυνση του Βασιλέα Γεωργίου Β', προχώρησαν στον σχεδιασμό του καθεστώτος της 4ης Αυγούστου με αναστολή άρθρων του Συντάγματος και κήρυξη Στρατιωτικού Νόμου. 

7. " Σ ύ ν ν ο μ η   Ε κ τ ρ ο π ή "

Τι άραγε οδήγησε στην εκτροπή / Δικτατορία της 4ης Αυγούστου; 

Απάντηση: Η υπευθυνότητα του Άνακτος και του "Ι.Μ". Έπρεπε να επιλέξουν ανάμεσα στο μείζον = την σωτηρία της Πατρίδος , και το έλασσον = την εκτροπή, ως μέσον πρόληψης και αποτροπής από την επικράτηση των κομμουνιστών. 

Δύο δεδομένα:

α. Οι δικτατορίες γίνονται συνήθως εναντίον εκλεγμένων Κοινοβουλευτικών ή -και - πολιτειακών Αρχόντων. Εδώ παρατηρούνται -παράλογα - οξύμωρα από μέρους του Βασιλιά και του "Ι.Μ": Αμφότεροι στρέφονται εναντίον του εαυτού τους (!!!....).

- Ο Γεώργιος έχει ήδη διασφαλίσει τον θρόνο του με Κυβέρνηση "Ι.Μ" προσκείμενη στον θρόνο. Ποιός λοιπόν ο λόγος να του εκχωρήσει δικτατορικές υπερεξουσίες; 

- Ο "Ι.Μ" ήταν ήδη παντοδύναμος Πρωθυπουργός, πρόσφατα υπερψηφισμένος (ψήφο εμπιστοσύνης στο Κοινοβούλιο 214 υπέρ, 4 αποχές, 16 κατά!).
Τι επιπλέον επιζητούσε να αποκτήσει; 

β. Η διεθνής, αλλά και η ντόπια περιρρέουσα ατμόσφαιρα /συγκυρία ήταν άκρως ανησυχητική:
- Διεθνώς: 

17 Δικτατορικά καθεστώτα από την Πορτογαλία μέχρι τις χώρες της Βαλτικής. Ακόμη και ο "Ελ. Β" υπήρξε θιασώτης του Μουσολίνι 

Η εξάπλωση του Κομμουνισμού

- Η Ελλάδα, μετά από την Μικρασιατική Καταστροφή, αλλά και τα δεκάδες κινήματα, επαναστάσεις, αναταράξεις, αλληλοεξοντώσεις βρισκόταν σε δεινή θέση από οικονομικοκοινωνικοστρατιωτικής άποψης. Πρόσφορο το έδαφος για εμφύλιες συρράξεις.

• Ευεπίφοροι, στερημένοι και ταλαιπωρημένοι συμπολίτες μας, έτειναν ευήκοον ους προς τις προσφορές / υποσχέσεις του Κομμουνιστικού Παραδείσου. Η διάλυση των Ενόπλων Δυνάμεων ήταν μια ευκαιρία για τους "Ερυθρούς συντρόφους". 

Τα απαξιωμένα πολιτικά κόμματα δεν έπειθαν ούτε για προθέσεις , ούτε και για τις ικανότητες τους να δώσουν λύσεις. 

• Σχεδόν όλοι: λαός και Τύπος , ζητούσαν από τον Γεώργιο Β' να παρέμβει (βλ. αφιέρωμα ΕΣΤΙΑΣ 4/8/2016). Να κάνει κάτι. 
• Η εφ. "Ριζοσπάστης" με εμπρηστικά άρθρα καλούσε τον λαό να βγει στους δρόμους και να πάρει την κατάσταση στα χέρια του (=Οχλοκρατία /Λαοκρατία). 
• Τρείς μόλις μήνες πριν, αρχές Μαΐου 1936, έλαβαν χώρα φ ο ν ι κ έ ς συγκρούσεις στη Θεσσαλονίκη ανάμεσα σε απεργούς - καπνεργάτες κυρίως - και την χωροφυλακή

Επακολούθησε ... κατάληψη των περισσότερων Αστυνομικών Τμημάτων (!). Ο Πρωθυπουργός "Ι.Μ" ζήτησε από τις τοπικές στρατιωτικές δυνάμεις να επιβάλλουν την τάξη. Εκείνες όμως αρνήθηκαν να υπακούσουν (λόγω .... εντοπιότητας;). Αναγκάστηκε να στείλει στρατό από την Λάρισα για να αποκατασταθεί η τάξη!....

Τίθεται το ερώτημα: Τι θα κάνατε εσείς, εγώ, κάθε υπεύθυνος άνθρωπος; 

Ακριβώς αυτό που έκαναν εκείνοι, για να προλάβουν τα επερχόμενα χειρότερα δεδομένου μάλιστα ότι για την 5η Αυγούστου το ΚΚΕ είχε προκηρύξει Γενική Πανελλαδική απεργία, καλώντας τον λαό στους δρόμους. 

Συμπέρασμα: Η ανάγκη επέβαλε την "Σύννομη Εκτροπή" και όχι κάποια πολιτική φιλοδοξία, ή την αρπαγή / σφετερισμός της εξουσίας (που ήδη νόμιμα κατείχαν).

8. "Αρχή Άνδρα Δείκνυσι". Πως πολιτεύτηκε από την 4η Αυγούστου 1936 έως την 29 Ιανουαρίου 1941 (ημερομηνία θανάτου του);

Πειστική απάντηση δίνει η σύγκριση ανάμεσα στο τι παρέλαβε και στο τι παρέδωσε.
- Το τι παρέλαβε προαναφέρθηκε.

- Τι παρέδωσε:

• Νοικοκύρεμα των Οικονομικών (Ρύθμιση χρέους, διαγραφή πληρωμής τόκων). Σεβασμός στο δημόσιο χρήμα (Σ.Σ Ο ίδιος το 1940 έγραφε: "Ευτυχώς εξόφλησα την τελευταία δόση του δανείου της οικίας μου εφέτος). 
• Έλαβε γενναία κοινωνικά μέτρα - ΙΚΑ, ωράρια εργαζομένων κ.α 
• Εμπέδωσε τάξη, ασφάλεια, κοινωνική γαλήνη 
• Σταμάτησαν οι υποκινούμενες από τους Κομμουνιστές απεργίες. 
• Δημιούργησε αξιόμαχο στράτευμα και οχυρωματικά έργα.

9. Τι είδους Δικτατορία βίωσαν οι πολίτες; Απάντηση: Βελούδινη!

Αναίμακτη, χωρίς δολοφονίες, εκτελέσεις αντιφρονούντων ή αφόρητη καταπίεση. Υπήρξαν βέβαια φυλακίσεις και εξορίες (ιδίως κομμουνιστών). 
Πάντως το Δικτατορικό καθεστώς της Τετάρτης Αυγούστου δεν είχε την αυταρχικότητα και την σκληρότητα της "Κοινοβουλευτικής Δημοκρατικής " περιόδου 1917-1920 του Ελευθερίου Βενιζέλου , κατά την οποία είχαμε και νεκρούς (εκτός βέβαια από φυλακίσεις και εξορίες αντιπάλων).

10. Το υπέρλαμπρο ελληνόπρεπο ΟΧΙ το οποίο είπε ο ίδιος και όχι ο λαός που κοιμόταν στις 28 Οκτωβρίου 1940. (Π.Κανελλόπουλος: "Πρέπει να είμαστε ευγνώμονες για το ΌΧΙ του Ι.Μεταξά").

Θεωρώ πως το ΌΧΙ δεν ήταν μια στιγμιαία πατριωτική ανάταση, μία συναισθηματική αντίδραση, μια παρόρμηση, αλλά εδραζόταν και στη σιγουριά που το ίδιο το έργο του - η θωράκιση της Πατρίδας με ισχυρά οχυρωματικά έργα και 600.000 αξιόμαχο, εκπαιδευμένο, και επαρκώς εξοπλισμένο στρατό - του παρείχε.

Κάτι που αποδείχτηκε αδιαφιλονίκητα από την νικηφόρα έκβαση των μαχών του Ιταλικού Μετώπου. 

11. Μεταθανάτια:

Τόσο ο ίδιος, όσο και η Ελλάδα τιμήθηκε στο πρόσωπό του όταν πέθανε.

- Στο Ηνωμένο Βασίλειο οι Σημαίες κυμάτισαν μεσίστιες (!!!) (Σ.Σ Άλλη μια φορά συνέβη αυτό, προς τιμή του Στρατάρχη Φος).
- Συντετριμμένη η συντριπτική πλειονότητα του λαού συνόδευε με οδύνη στην τελευταία του κατοικία τον Ηγέτη του . Τον Έ λ λ η ν α!
- Ο Γεν. Γραμματέας του ΚΚΕ Γρηγόρης Φαράκος δήλωσε: "Δεν ήθελα με τίποτα, αλλά παραβρέθηκα στην κηδεία του".

12. Δυστυχώς η σύγχρονη ιστορία μας γράφεται από ανιστόρητους, ιδεοληπτικούς, κομματικούς εγκάθετους και χολερικούς. Εθνοβόρες οι επιπτώσεις - ιδίως στους νέους μας.

Πέρασαν 80 χρόνια και πολλοί αγνοούν το έργο (προσφορά του "Ι.Μ" στον Τόπο (;) εξαιτίας εσκεμμένης παραπληροφόρησης, ασύγγνωστης προπαγάνδας ειδεχθούς φθόνου, αφόρητων απωθημένων και νοσηρού κομματισμού.

- Οι "Κομμουνιστές"/ "Αριστεροί" δεν του συγχώρησαν ότι τους στέρησε την βίαιη κατάληψη της εξουσίας.

- Οι "Δεξιοί" ( η μετάλλαξη της Λαϊκής Δεξιάς) δεν τον υπερασπίστηκαν - ευάριθμες οι εξαιρέσεις- λόγω: ψοφοδεούς ψυχοσύνθεσης και ψηφοθηρικού ΑΡΙΣΤΕΡΟΤΡΟΠΙΣΜΟΥ (=Σύγχρονο ανίατο νόσημα κομματικού καιροσκοπισμού).

- Οι "Ακροδεξιοί" τον οικειοποιούνται καταχρηστικά.

- Οι (υπόλοιποι) "Δημοκράτες" τον απορρίπτουν εξ ορισμού ("Δικτατορικού").

Ψυχανεμίζομαι το τι θα συνέβαινε αν ο "Ι.Μ" ήταν "Κομμουνιστής", "Αριστερός", ή - έστω - "Κεντρώος" ή "Κεντροαριστερός": Δεν θα υπήρχε πόλη χωρίς άγαλμά του, πλατεία ή λεωφόρος , αεροδρόμιο ή λιμάνι χωρίς το όνομά του. 

Υ.Γ Πεποίθηση μου είναι πως ο "Ι.Μ" ΔΕΝ ανήκει σε καμιά παράταξη, παρά μόνον στην Ελλάδα μας. 
Αξίζει /δικαιούται τον σεβασμό φίλων και αντιπάλων, επειδή η μεγάλη εθνική του προσφορά τον αναγορεύει σε: Τ έ κ ν ο  Ά ξ ι ο  τ η ς  Π α τ ρ ί δ ο ς !