Γιατί χωρις το Ιράκ οι ΗΠΑ δεν μπορούν να επιτεθούν στο Ιράν

Γράφει ο Νίκος Κονδυλόπουλος

Χωρίς το Ιράκ, οι ΗΠΑ πολύ δύσκολα θα ξεκινήσουν έναν πόλεμο ενάντια στο Ιράν
Καμία άλλη χώρα στη Μέση Ανατολή δεν είναι τόσο σημαντική όσο το Ιράκ, εάν οι ΗΠΑ θέλουν να προχωρήσουν σε μια στρατιωτική αντιπαράθεση με το Ιράν.

Ευτυχώς για το Ιράν, οι άνεμοι της αλλαγής στο Ιράκ και οι πολλές άλλες γειτονικές χώρες που αντιμετωπίζουν παρόμοιες απειλές, αποτελούν έτσι μια αδιάσπαστη αλυσίδα για τη στήριξη των συνόρων. Αυτή η στήριξη οφείλεται εν μέρει μόνο στη συμπάθεια προς το Ιράν και στην αντιπάθεια για την κλιμάκωση της έντασης από ΗΠΑ και Ισραήλ.
Στην πολιτική της Μέσης Ανατολής, ωστόσο, τα χρήματα βρίσκονται στο επίκεντρο όλων των θεμάτων. 

Ως εκ τούτου, αυτός ο δακτύλιος των εθνών μετατοπίζεται συλλογικά και γρήγορα προς τη νέα σφαίρα οικονομικής επιρροής Ρωσίας/Κίνας.
Οι χώρες αυτές σχηματίζουν τώρα μια γεωπολιτική αμυντική περίμετρο που, με το Ιράκ να εισέρχεται στο προσκήνιο, κάνει έναν αμερικανικό πολεμικό πόλεμο πρακτικά αδύνατο και τις αεροπορικές επιδρομές πολύ περιορισμένη δυνατότητα.

Τους τελευταίους δύο μήνες, οι βουλευτές του Ιράκ ζητούν εντατικά την άμεση αποχώρηση όλων των ξένων στρατιωτικών δυνάμεων -ιδιαίτερα τις δυνάμεις των ΗΠΑ.
Δεδομένου ότι οι οικονομικοί δεσμοί μεταξύ Ιράκ και Ιράν εξακολουθούν να ενισχύονται, καθώς το Ιράκ υπέγραψε πρόσφατα σύμβαση αγοράς δισεκατομμυρίων κυβικών μέτρων φυσικού αερίου από το Ιράν ενώ πααράλληλα το Ιράκ έστειλε αντιπροσωπεία στη Μόσχα για να διαπραγματευτεί την αγορά του ρωσικού συστήματος S 400.

Το Ιράκ έχει κοινά σύνορα με το Ιράν που πρέπει να έχουν οι ΗΠΑ για οποιοδήποτε επίγειο πόλεμο στη γη.
Και οι δύο χώρες μοιράζονται μια παρόμοια θρησκευτικά δημογραφικά στοιχεία όπου οι Σιίτες κυριαρχούν. 

Και οι δύο χώρες μοιράζονται ένα πολύ βαθύ μίσος για τις ΗΠα και το Ισραήλ.
Ο Muqtada al-Sadr, ο οποίος, μετά την πρώτη του εμφάνιση στις εκλογές του 2018, μοιράζεται ίδιες απόψεις με τον προηγούμενο πρωθυπουργό του Ιράκ, Hassan Nasrallah. Είναι σταθερά ευθυγραμμισμένος με το Ιράν, όπως και η Fattah Alliance.
Αμφότεροι αντιπαθούν τις ΗΠΑ και το Ισραήλ.

Μια επίγεια στρατιωτική εισβολή χρειάζεται ένα κοινό και ασφαλές σύνορο.
Χωρίς το Ιράκ, αυτό το στρατηγικό πρόβλημα για τις δυνάμεις των ΗΠΑ γίνεται δυσεπίλυτο. 

Οι άλλες χώρες με σύνορα με το Ιράν είναι η Αρμενία, το Αζερμπαϊτζάν, το Τουρκμενιστάν, η Τουρκία, το Αφγανιστάν και το Πακιστάν. 

Όλες αυτές οι χώρες έχουν αρκετούς καλούς λόγους για τους οποίους δεν μπορούν να χρησιμοποιηθούν ως επίγεια βάση για τις αμερικανικές για τις επιτόπιες δυνάμεις.
Με τον πρώην Αρμένιο Πρόεδρο Robert Kocharian να έχει συλληφθεί μετά τις μαζικές αντι-κυβερνητικές διαμαρτυρίες του 2018, το Αζερμπαϊτζάν είναι μόνο μήνες πίσω από το παράδειγμα της Αρμενίας, με αυξανόμενες διαδηλώσεις και υποδεικνύοντας μια αλλαγή προς… την ανατολή. 

Ανεξάρτητα από το Αζερμπαϊτζάν, όπως το Τουρκμενιστάν, είναι ένα έθνος που παράγει πετρέλαιο και ως εκ τούτου είναι σταθερά ευθυγραμμισμένο οικονομικά με τη Ρωσία. 

Η πολιτική βούληση φαίνεται προφανής δεδομένου ότι η επιρροή των ΗΠΑ είναι περιορισμένη και στις τρεις χώρες για να αγνοήσουν τυφλά τις τεράστιες πρόσθετες διαφθορές και παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων από τους προέδρους Ilham Aliyev και Gurbanguly Berdimuhamedow. Ωστόσο, η Ρωσία πληρώνει σε μετρητά.
Το πετρέλαιο που ελέγχεται από τη Ρωσία είναι η αιμομιξία και των δύο αυτών χωρών.
Οι πρόσφατες εξελίξεις και οι νέες διεθνείς συμβάσεις με τη Ρωσία δείχνουν σαφώς τους οποίους ακούνε πραγματικά αυτοί οι ηγέτες.

Η Τουρκία φαίνεται να μετατοπίζεται αποφασιστικά στην ρωσική επιρροή.
Ένα μέλος του ΝΑΤΟ μόνο κατ’ όνομα.
Από τότε που κατέρριψε το ρωσικό μαχητικό αεροσκάφος, ο Τούρκος πρόεδρος Erdogan έχει κλιμακώσει την αντιπαράθεσή του με τις ΗΠΑ.
Πρόσφατα αρνήθηκε να υποκύψει στην πίεση και θα παραλάβει το ιρανικό πετρέλαιο και, τον Ιούλιο του 2018, υπέγραψε αγορά σύμβασης του το ρωσικού συστήματος S 400.
Τώρα, ο Erdogan σκέφτεται να αντικαταστήσει την αγορά τριάντα F-35 των ΗΠΑ με το πολύ ανώτερο ρωσικό μαχητικό αεροσκάφος SU-57.

Από οικονομική άποψη, η Ουάσιγκτον έκανε ό, τι μπορούσε για να σταματήσει την κατασκευή του αγωγού φυσικού αερίου Turk Stream που εγκατέστησε η ρωσική εταιρεία Gazprom, αγωγός ο οποίος διέρχεται από την Τουρκία προς την ανατολική Ευρώπη και θα προσφέρει δισεκατομμύρια δολάρια στον Erdogan και στην Τουρκία.
Ο Erdogan συνεχίζει να αγοράζει ιρανικό πετρέλαιο και να καλέσει τα αραβικά έθνη να έρθουν μαζί ενάντια στην εισβολή των ΗΠΑ στο Ιράν. 

Την περασμένη εβδομάδα, ο υπουργός Άμυνας της Τουρκίας, Hulusi Akar, ανανέωσε την αποφασιστικότητα της Τουρκίας, λέγοντας ότι η χώρα του προετοιμάζεται για ενδεχόμενες αμερικανικές κυρώσεις ως προθεσμία που ορίζονται από τις ΗΠΑ για την Άγκυρα να ακυρώσει τη συμφωνία όπλων S-400 με τη Ρωσία ή να αντιμετωπίσει κυρώσεις. Έτσι, η Τουρκία αποκλείεται να παράσχει έδαφος και εναέριο χώρο στις ΗΠΑ για να κινηθεί εναντίον του Ιράν. 

Μία επίθεση των ΗΠΑ από τη Μαύρη Θάλασσα θα είναι αρκετά δύσκολη από το γεγονός ότι οι περισσότερες χώρες που περιβάλλουν τη Μαύρη Θάλασσα είναι υπό την επιρροή Μόσχας και Πεκίνου.

Ως αποτέλεσμα μια αμερικανική επίθεση εναντίον του Ιράν, τα αεροπλάνα και οι πύραυλοι των ΗΠΑ θα πρέπει να διασχίσουν παράνομα τον εθνικό εναέριο χώρο χωρών που πρόσκεινται προς τον ρωσο-κινεζικό άξονα. 

Μια απρόκλητη επίθεση θα άφηνε το αμερικανικό στόλο να περιβάλλεται από τα μόνα ασφαλή λιμάνια στη Ρουμανία και την Ουκρανία.
Τα πλοία κινούνται πολύ πιο αργά από τους πυραύλους.
Το Αφγανιστάν αποκλείεται, καθώς οι Ταλιμπάν κερδίζουν.
Προσθέστε το δύσκολο έδαφος κοντά στα ιρανικά σύνορα και μια επίθεση εδάφους είναι πολύ απίθανη.
Παρόλο που ο νέος πακιστανός πρόεδρος Imran Khan έχει όλη τη δύναμη και την εξουσία, η πραγματική εξουσία στο πακιστανικό στρατό, το ISI, είναι περισσότερο από κουρασμένη από την αμερικανική επιρροή. 

Το ISI έχει πολλαπλασιάσει τους Ταλιμπάν για χρόνια και συχνά έδωσε καταφύγιο σε αφγανικές δυνάμεις κατά των ΗΠΑ, επιτρέποντάς τους να χρησιμοποιήσουν τα κοινά τους σύνορα για κάλυψη. 

Παρόλο που στο παρελθόν το ISI ήταν απολύτως μισθοφόρος των ΗΠΑ, μετά από μια δεκαετία αμερικανικών επιθέσεων σε αθώους Πακιστανούς, η πιθανότητα να επιτραπούν σε επίγειες δυνάμεις των ΗΠΑ να επιτεθούν στο Ιράν μέσω του Πακιστάν είναι πολύ αμφίβολη.

Όπως και το Αφγανιστάν, το έδαφος αυξάνει επίσης αυτή την δυσκολία μιας επίγειας επίθεσης.
Για τα έθνη που βρίσκονται υπό την επιρροή Ρωσίας/Κίνας, ή εκείνων των χωρών που κλίνουν προς αυτήν την κατεύθυνσή τους, ο ορισμός του εθνικού συμφέροντος δεν είναι πλέον στρατιωτικός, είναι οικονομικός. 

Για το Ιράν, ο γεωγραφικός, οικονομικός και επομένως γεωπολιτικός δακτύλιος των αμυντικών εθνών συμπληρώνεται από τη Συρία, το Λίβανο και το Ιράκ.
Η Συρία, όπως το Ιράκ, έχει κάθε λόγο να περιφρονεί τους Αμερικανούς και παρόμοιους λόγους να αγκαλιάσει το Ιράν, τη Ρωσία, την Κίνα και τους γείτονες του Λιβάνου.
Η Συρία έχει τώρα το δικό της ρωσικό σύστημα S-300, το οποίο ήδη καταστρέφει τους ισραηλινούς πυραύλους. 

Κανείς δεν ξέρει τι έχει η Χεζμπολάχ στο μανίκι της, αλλά είναι αρκετό για να κρατήσει τους Ισραηλινούς έξω από το Λίβανο. 
Σε συνδυασμό με έναν πιο προετοιμασμένο στρατό του Λιβάνου, ο Λίβανος υπό τη διεύθυνση του Nasrallah είναι ένα τρομερό έθνος για το μέγεθός του. 

Ο Λίβανος και η Συρία απομακρύνονται επίσης από την πιθανότητα μιας επίγειας επίθεσης, αφήνοντας το ναυτικό και το στρατό των ΗΠΑ να αναζητήσουν τα ανοικτά ύδατα του Περσικού Κόλπου από τη Σαουδική Αραβία ή έναν από τους πολύ λίγους και στρατιωτικά ασήμαντους συμμάχους τους στην περιοχή του νότιου Κόλπου.

Ο φιλικός εναέριος χώρος θα είναι επίσης πολύ περιορισμένος, οπότε αποκλείεται να είναι το τακτικό στοιχείο της έκπληξης κάθε εισερχόμενης επίθεσης.
Η πραγματικότητα αυτού του αμυντικού δακτυλίου των εθνών σημαίνει ότι οι στρατιωτικές επιλογές των ΗΠΑ θα είναι πολύ περιορισμένες. 

Η έλλειψη μιας απειλής για εισβολή στη γη και το στοιχείο έκπληξης θα επιτρέψουν στις ιρανικές άμυνες να δώσουν προτεραιότητα και επομένως να είναι πιο αποτελεσματικές.
Βεβαίως, το Ιράν θα κλείσει τα Στενά του Ορμούζ, ρίχνοντας την τιμή του πετρελαίου και την παγκόσμια οικονομία σε πολύ ασταθή ύδατα. 

Με αυστηρά περιορισμένους δρόμους επίθεσης, προφανείς στόχοι, όπως το μη στρατιωτικό πυρηνικό πρόγραμμα του Ιράν και οι μεγάλες υποδομές, θα προστατευθούν ευκολότερα και θα αυξηθεί ομοίως η πιθανότητα να βυθιστούν αμερικανικά πλοία.
Μία ναυμαχία στον Περσικό Κόλπο θα προκαλέσει σημαντικές ανθρώπινες απώλειες στις ΗΠΑ.

Πρέπει να γνωρίζουμε μέχρι στιγμής ότι η καρδιά του Μεγάλου Παιχνιδιού του 21ου Κέντρου είναι οι μυριάδες στρώματα της μάχης μεταξύ των Ηνωμένων Πολιτειών και της εταιρικής σχέσης της Ρωσίας και της Κίνας. 

Το μακρύ παιχνίδι δείχνει ότι η Ρωσία και η Κίνα θα σπάσουν τα γλωσσικά και πολιτιστικά εμπόδια που θα οδηγήσουν την ευρασιατική ολοκλήρωση ενάντια στην αμερικανική οικονομική ηγεμονία που υποστηρίζεται από στρατιωτική δύναμη».

Οπότε χωρίς το Ιράκ, οι ΗΠΑ πολύ δύσκολα θα ξεκινήσουν έναν πόλεμο ενάντια στο Ιράν.
Αυτός ο αναπτυσσόμενος άξονας Ρωσίας/Κίνας περιβάλλει το Ιράν γεωγραφικά και εμμέσως, αλλά το πιο σημαντικό, οικονομικά. 

Αυτή η οικονομική συμμαχία, όπως δήλωσε σαφώς ο ρώσος πρόεδρος Putin και ο κινέζος ομόσταβλός του Xi Jinping, δεν επωφελείται από τους περαιτέρω πολέμους της αμερικανικής επιθετικότητας.

www.bankingnews.gr
το είδαμε ΕΔΩ