Ο εχθρός έρχεται, η ΠΑΝΑΓΙΑ τον περιμένει, να κάνουμε αυτό που έκαναν στην Ρωσία επί Στάλιν. Άλλωστε τόσες θαυματουργές εικόνες ΤΗΣ έχουμε στην πατρίδα μας.
Τώρα που περιέζωσαν την Ελλάδα εχθροί κάθε ιερό σέβασμα με την μοναδική ιστορία του μας παρακινεί ευλαβικά να ζητήσουμε την άνωθεν βοήθεια γιατί κάτωθεν βοήθεια από ανθρώπους δεν υφίσταται.
ΛΙΤΑΝΕΙΕΣ στη ΓΗ και τον ΟΥΡΑΝΟ θα γίνουν πολλές στις μέρες μας γιατί τα γεγονότα θα είναι φρικτά δύσκολα.
Γράφει ο Δρ. Κωνσταντίνος Βαρδάκας
Σκεφτείτε μόνο τι έκανε ένας άθεος και σκληρός ηγέτης όταν κινδύνευε η χώρα του;
Η αερομεταφερόμενη ΠΑΝΑΓΙΑ που νικά πάντα.
«Η θαυματουργή εικόνα της Παναγίας του Τίχβιν, με εντολή του ίδιου του Στάλιν στον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, μεταφέρονταν με ένα αεροπλάνο που πετούσε πάνω από τη Μόσχα και τα ναζιστικά στρατεύματα δεν κατάφεραν ποτέ να καταλάβουν τη ρωσική πρωτεύουσα.»
Μιλάμε για μια θαυματουργή εικόνα που κατά την παράδοση είναι έργο του Αγίου Αποστόλου Λουκά και έφτασε στην Κωνσταντινούπολη από την Αντιοχεία τον Ε’ αιώνα.
Βρισκόταν στον Ιερό Ναό των Βλαχερνών μέχρι το 1383 και 70 χρόνια πριν την άλωση εξαφανίστηκε, ακριβώς τον καιρό που εμφανίστηκε στην Ρωσία.
Εικόνα που ενώνει την Ρωμιοσύνη του Βυζαντίου με την Ορθόδοξη Ρωσία.
Η εικόνα της Παναγίας του Τιχβίν αποτελεί μεγάλο σύμβολο της ρωσικής ιστορίας.
Αυτό το «σανίδι» όπως το έλεγαν οι μπολσεβίκοι έσωσε μια ολόκληρη χώρα από τον αφανισμό και σήμερα υπάρχει η Ορθόδοξη Ρωσία
Σέ αρκετές μεγάλες κρίσεις στη ρωσική ιστορία υπάρχει ή επέμβαση θαυματουργών εικόνων της Θεοτόκου...
Ό Ιωάννης Κιρέεφσκυ, μεγάλος θρησκευτικός φιλόσοφος απεικονίζει την εντύπωση πού του έκανε ή προσευχή του λαού μπροστά σ' αυτή την τόσο σεβάσμια εικόνα: «Μια μέρα ήμουνα στο παρεκκλήσι, παρατηρούσα τη θαυματουργή της Παναγίας εικόνα, ενώ σκεφτόμουν τη νηπιώδη πίστη του λαού πού προσευχόταν μπροστά της. Πολλές γυναίκες και άρρωστοι γέροι γονατιστοί έσκυβαν μέχρι τη γη σταυροκοπούμενοι. Με φλογερή εμπιστοσύνη κοιτούσα τα άγια χαρακτηριστικά της εικόνας και άρχιζα να νιώθω το μυστήριο τούτης της θαυματουργής δύναμης.
'Οχι, δεν είναι εν' απλό σανίδι με μια ζωγραφιά πάνωθέ του... Όλάκερους αιώνες αυτή απορρόφησε αυτούς τους χείμαρρους φλογερών προσευχών πού ξεχύνονταν πάνω της, καθώς και τις κραυγές τόσων ταλαίπωρων βασανισμένων ψυχών. 'Ετσι αύτη γεμίζει από τη δύναμη της πίστεως, ή οποία κατόπι ακτινοβολεί για να καθρεφτιστή στις καρδιές των ικετών της. 'Εγινε αυτή ζωντανό όργανο, σημείο συναντήσεως Δημιουργού και ανθρώπων... Σκεπτόμενος όλα αυτά κοίταξα ακόμη μια φορά τις γυναίκες με τα παιδιά και τους γέρους γονατισμένους ταπεινά να προσκυνούν, και την αγία εικόνα. Αυτή παρατηρούσε τους φτωχούς μ' αγάπη και ευσπλαγχνια... Γονάτισα τότε και εγώ, ταπεινά προσευχήθηκα μπρος της»
Από το βιβλίο του Νικολάου Αρσενιεφ «Η ρωσική ευσέβεια»
http://www.in-agiounikolaoutouneou.gr/apps/gr/spag/3_1468559323.html
Να ξεκινήσουμε από τις ημέρες μας και να πάμε πιο παλιά.
«Στις ημέρες μας παρούσα η Παναγία του Τιχβίν στο φοβερό πόλεμο που είδαμε στην Ανατολική Ουκρανία: Στο Ντόνετσκ η εικόνα που έδωσε τη νίκη στους Ρώσους στον Β’ ΠΠ και κατά του Ναπολέοντα!
Η θρυλική εικόνα της Παναγίας από τη μονή Τιχβίν (της ρωσικής πόλης Τιχβίν) έφθασε στην πρωτεύουσα της Νέας Ρωσία και κέντρο του επαναστατικού αγώνα των ρωσόφωνων, Ντονέτσκ.
Εστάλη από τους αδελφούς της Μονής για να ενδυναμώσει το ηθικό και γιατί όχι να κάνει και το θαύμα της για τους πολεμιστές της Νέας Ρωσίας, όπως ανέφερε το Itar Tass.
Η εικόνα παραδόθηκε στα χέρια του πρωθυπουργού της Λαϊκής Δημοκρατίας του Ντονέτσκ, Αλεξάντρ Μποροντέι, ο οποίος στη συνέχεια την παρέδωσε στην εκκλησία της Αγίας Τριάδας, του Ντονέτσκ.
Η εικόνα της Παναγίας του Τιχβίν αποτελεί μεγάλο σύμβολο της ρωσικής ιστορίας.
Την ίδια αυτή εικόνα είχαν συνοδεία τους οι Ρώσοι στρατιώτες στην εποχή του Πατριωτικού Πολέμου κατά του Ναπολέοντα το 1812 και τους βοήθησε στην ηρωική μάχη της πεδιάδας του Μποροντίνο, ενώ στην συνέχεια η εικόνα είχε μεταφερθεί και στα τάγματα πολιτοφυλακής του Κριμαϊκού Πολέμου το 1855-1856.
Επιπλέον, φημολογείται ότι η εικόνα της Παναγίας του Τίχβιν, με εντολή του ίδιου του Στάλιν στον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, μεταφέρονταν με ένα αεροπλάνο που πετούσε πάνω από τη Μόσχα και τα ναζιστικά στρατεύματα δεν κατάφεραν ποτέ να καταλάβουν τη ρωσική πρωτεύουσα.
Οι ρωσόφωνοι αυτονομιστές του Ντονμπάς πιστεύουν ότι η Ιερή Εικόνα θα τους βοηθήσει να προστατεύσουν το έδαφός τους , τους ανθρώπους τους και να νικήσουν τις νεοναζιστικές δυνάμεις του καθεστώτος του Κιέβου.» http://www.diakonima.gr/2014/07/24/
«Κατά τήν παράδοση εἶναι ἔργο τοῦ Εὐαγγελιστοῦ Λουκᾶ. Διασώθηκε στήν Ἀντιόχεια μαζί μέ τό Βιβλίο τῶν Πράξεων, ἀπ' ὅπου μεταφέρθηκε στήν ΚΠολη τόν 5ο αἰ. καί κατατέθηκε στόν περίφημο Ναό τῶν Βλαχερνῶν. Τό 1383 μέ τρόπο παράδοξο "χάθηκε" ἀπό τήν Βασιλεύουσσα καί βρέθηκε στήν Ρωσία - στίς ὄχθες τῆς Λίμνης Λαντόγκας, κοντά στό χωριό Τιχβίν - ὅπου κτίσθηκε Ναός καί δημιουργήθηκε Μονή.»
Η θαυματουργός εικόνα της Παναγίας του Τιχβίν της Ρωσίας
«Το Τίχβιν είναι μια πόλη χτισμένη στις όχθες του ποταμού Τίχβινα και βρίσκεται 230 χιλ. ανατολικά της Αγ.Πετρουπολης.
Το όνομα της πόλης αποτελείται από δυο λέξεις, δρόμος και πλατεία και σημαίνει ''ο δρόμος που οδηγεί στην πλατεία''.
Η πόλη έχει χτιστεί πάνω σ' έναν σημαντικό παλιό εμπορικό δρόμο.
Το 1382 αλιείς στην περιοχή του Νόβγοροντ είδαν την εικόνα στα νερά της λίμνης Λάντογκα να λάμπει σαν τον ήλιο, η οποία μετά εξαφανίστηκε.
Στη συνέχεια εμφανίστηκε, με τον ίδιο τρόπο, σε διάφορα μέρη της περιοχής.
Τελικά, σταμάτησε στον ποταμὸ Τιχβίν, έξω από την πόλη.
Οι κάτοικοι άρχισαν να χτίζουν αμέσως ένα παρεκκλήσι και την νύχτα μερικοί έμειναν να προσευχηθούν μπροστά στην εικόνα.
Χαράματα αποκοιμήθηκαν και όταν ξύπνησαν, όχι μόνο η εικόνα αλλά τα θεμέλια και τα ξύλα πού είχαν ετοιμάσει είχαν εξαφανιστεί..
Μετά από έρευνα βρέθηκαν ανατολικά της πόλης όπου και ολοκληρώθηκε η εκκλησία.
Αν και πολλές φορές η εκκλησία καταστράφηκε από πυρκαγιές, η εικόνα φυλλάσονταν, θαυματουργώς, πάντα αβλαβής.
Αφού πέρασαν 177 χρόνια από την εμφάνιση της Ιεράς εικόνας, ιδρύθηκε ανδρικό μοναστήρι.
Τον ΙΖ’ αιώνα η εικόνα έσωσε πολλές φορές την πόλη και το μοναστήρι από τους Σουηδούς, καθώς και το 1771 την Ρωσία από μια φοβερή επιδημία πανούκλας…» Δήμητρα Παναγοπούλου https://www.romfea.gr/proskunimata/27662-i-thaumatourgos-eikona-tis-panagias-tou-tixbin-tis-rosias
Καλλιεπές Αντίγραφο του έτους 1700 της Παναγίας του Τιχβίν που ενώνει την Ρωμιοσύνη του Βυζαντίου με την Ορθόδοξη Ρωσία βρίσκεται αυτές τις μέρες στο Ιερό Προσκύνημα της Αγίας Βαρβάρας του Αιγάλεω.
Φώτο από fdathanasiou.wordpress.com
ΛΙΤΑΝΕΙΕΣ ΣΤΗΝ ΓΗ ΚΑΙ ΤΟΝ ΟΥΡΑΝΟ
«..."Εβγαλαν την Παναγιά Μητέρα από την εκκλησιά. Οι αρχιμανδρίτες σεβάσμια ασπάστηκαν ό ένας τον άλλο σ' αποχαιρετισμό τους στην πύλη του μοναστηρίου, και ό λαός ανάλαβε να βαστά την εικόνα.'Ολοι αυτοί του Τιχβίν κι'εκείνοι της Στάραγια Ρούσα, είχαν μια ψυχή,μια πνοή. Το ϊδιο κι'ο κόσμος πού όλο φτάνει και φτάνει άπ' όλα τα γύρω χωριά και απ' Ολους τους δήμους. Στήν είσοδο κάθε χωρίου ερχόταν ό κλήρος σε συνάντηση, με κυματίζουσες σημαίες, και τη μετέφεραν στην εκκλησιά. Τη σήκωναν καλά ψηλά την Παναγιά μας, πάνω από τα πλήθη, κι'αυτή σαν κόκκινη άνθρακιά λαμπρόφεγγε στον ήλιο... Οι γυναίκες, ιδίως οι θρήσκες, είχαν έρθει άπ' όλα τα μέρη, ψάλλοντας δίχως τέλος σαν τους αγγέλους τ' ουρανού - ά, τι ωραίο ν' άκους: «και Σέ μεσίτριαν έχω...»!
«Ή ψαλμωδία δεν παύει στιγμή, νύχτα μέρα. "Εν' απέραντο πλήθος βαδίζει και ψάλλει. Κι όλα βρίσκονται άφθονα, σαν από θαύμα. Ποιος έδωσε να φάη και να πιή σ'όλον τούτο τον κόσμο; Η σπλαχνικιά βασίλισσα: Αυτή! "Αν σταματήσουν σ' έναν κάμπο για να ξαποστάσουν,ανάβουνε γοργά φωτιές μεγάλες, πελώρια καπνίζουνε καζάνια πάνω στις φωτιές και μαγειρευουνε κάθε λογής τροφές, όλος ό κόσμος τρώει με την πείνα πώχει, τρώει και πίνει, κι όλοι ευχαριστημένοι, όλοι. Κι ή ψαλμωδία κρατά νύχτα και μέρα γύρω απ την εικόνα, ολόγυρα της πλήθη κόσμου δίχως τέλος, και σ' όλον τοϋτο το μακρινό δρόμο την κρατάν, την πάνε, τα χέρια τον λάου... Απ'όλους τούτους τους φτωχούς κι αλήτες κι ανέργους, πού τόσους έβρισκες στα δρόμο, δεν έμεινε ουτ' ένας. "Ολοι τους βρήκανε ψωμί, δουλειά και που να μείνουν, χάρη στην Παναγιά Παρθένα».
Αυτές οί άγιες εικόνες είναι για τη λαϊκή ψυχή σαν σταυροδρόμι συναντήσεως με τον κόσμο της θείας πραγματικότητας· είναι πλησίασμα χάριτος που μας λυπάται και συγκαταβαίνει· ένα πλησίασμα που έτσι γίνεται, ας πούμε, χεροπιαστό κι'αποδειγμένο.» Από το βιβλίο του Νικολάου Αρσενιεφ «Η ρωσική ευσέβεια»
http://www.in-agiounikolaoutouneou.gr/apps/gr/spag/3_1468559323.html
ΣΤΩΜΕΝ καλώς
Δρ. Κωνσταντίνος Βαρδάκας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Παρακαλούμε τα σχολιά σας να ειναι σχετικά με το θέμα, περιεκτικά και ευπρεπή. Για την καλύτερη επικοινωνία δώστε κάποιο όνομα ή ψευδώνυμο. Διαφημιστικά σχόλια δεν δημοσιεύονται.
Επειδή δεν υπάρχει η δυνατότητα διόρθωσης του σχολίου σας παρακαλούμε μετά την τελική σύνταξή του να ελέγχεται. Προτιμάτε την ελληνική γραφή κι όχι την λατινική (κοινώς greeklish).
Πολύ σημαντικό είναι να κρατάτε προσωρινό αντίγραφο του σχολίου σας ειδικά όταν είναι εκτενές διότι ενδέχεται να μην γίνει δεκτό από την Google (λόγω μεγέθους) και θα παραστεί η ανάγκη να το σπάσετε σε δύο ή περισσότερα.
Το σχόλιό σας θα δημοσιευθεί, το αργότερο, μέσα σε λίγες ώρες, μετά από έγκριση του διαχειριστή του ιστολογίου, ο οποίος είναι υποχρεωμένος να δημοσιεύει όλα τα σχόλια που δεν παραβαίνουν τους όρους που έχουμε θέσει στις παρούσες οδηγίες.
Υβριστικά, μη ευπρεπή και προπαγανδιστικά σχόλια θα διαγράφονται ή δεν θα δημοσιεύονται.