ΤΈΣΣΕΡΑ τα μνημόνια, ΤΕΤΡΑΗΜΕΡΟΣ ο Άγιος Λάζαρος. ΕΛΛΑΔΑ- ΚΥΠΡΟΣ προσμένουν ΚΑΙΝΗ ΑΝΑΣΤΑΣΗ.

Φώτο από larnakaonline.com.cy 

Όλα ξεκινούν με το πραξικόπημα και την Κυπριακή Τραγωδία. 
Τετραήμερος ο Άγιος Λάζαρος και φίλος του Χριστού. 
Τέσσερες και δεκαετίες η Μεταπολίτευση και συνάμα η τουρκική κατοχή στην φίλη του Χριστού Κύπρο. 
Τέσσερα τα μνημόνια και φοβερές συνέπειες διάλυσης στην φίλη του Χριστού Ελλάδα. 

Γράφει ο Δρ. Κωνσταντίνος Βαρδάκας 

Δεν θα πούμε πολλά γιατί τα περισσότερα βγαίνουν από μόνα τους. 
Άλλωστε αναφερόμαστε σε ένα αναγνωστικό κοινό που « πιάνει πουλιά στον αέρα» σαν τα περιστέρια έξω από τον Βυζαντινό Καθεδρικό Ναό του Αγίου Λαζάρου στην Λάρνακα Κύπρου. 

Ο φάκελος μνημονίων και ο φάκελος του Κυπριακού θα ανοίξουν μέσα σε λίγες ώρες λόγω της ραγδαίας εξέλιξης τρομακτικών γεγονότων, ώστε να επιμεριστούν ευθύνες σε ζώντες και νεκρούς…για να αποκαθηλώσουμε εθνικά ινδάλματα. 

Στο Κυπριακό φτάσαμε μέσα από μεθοδευμένες ενέργειες που αποδυνάμωσαν στρατιωτικά την Κύπρο, το δε γιαταγάνι του τούρκου ήταν το κλείσιμο της αυλαίας της ιστορίας τότε.

Τέσσερα τα μνημόνια στην Ελλάδα μετά, όπως κάποιοι ισχυρίζονται, φτάσαμε δε σε αυτή την αποκρουστική διολίσθηση και απαξίωση κατά τον ίδιο τρόπο, λες και στην Ελλάδα να υπάρχει πολύτεκνη μήτρα προδοσίας.

Λένε κάποιοι ότι η ιστορία επαναλαμβάνεται και έχουν φυσικά δίκαιο διότι συνυπάρχει ο καθοριστικός πρωταγωνιστής που κλείνει το δράμα και λέγεται τούρκος.

Στα χρόνια των ολυμπιακών έργων, του χρηματιστηρίου , των στρατιωτικών εξοπλισμών, των διακοπο – δανείων, των πάσης φύσεως λαμογιών, έφτιαξαν ένα όνειρο – μύθο και έβαλαν τον Έλληνα να το πιστέψει ..και το πίστεψε εν αμαρτίαις περιπεσών.

Και ξαφνικά το άνοιγμα της Ελλάδος προς την Ρωσία με τον αγωγό Μπουργκά – Αλεξανδρούπολη φαίνεται να γίνεται η αιτία, το απατηλό αυτό όνειρο να καταλήγει σε φοβερό εφιάλτη.

Τόσα μνημόνια στην σειρά και ο εξευτελισμός του Έλληνα και της Ελληνίδος δεν έφτανε στα τοκογλυφικά όρνια, ήθελαν και άλλα και φυσικά εύρισκαν πρόθυμους συνοδοιπόρους στο ξεπούλημα.

Όταν μας έβαζαν στα μνημόνια, πάντα φυσικά για το καλό μας, γιατί τότε δεν μας έλεγαν ότι θα αιμορραγήσουμε μέχρι τελικής πτώσεως , ότι θα πουλήσουμε ιστορία – αξίες – ηθικές αρχές γιατί έτσι αρέσει στους Εμπόρους των Εθνών;

Γιατί υστερούμε σήμερα στην σύγχρονες στρατιωτικές τεχνολογίες απέναντι στον αιμοχαρή τούρκο, ενώ τα ολυμπιακά κατασκευάσματα μπορεί σύντομα να τα δούμε ερειπιώνες;

Πάμε στις ημέρες μας που δώσανε όνομα και ιστορία Μακεδονίας για χάρη της σταθερότητας στην περιοχή των Βαλκανίων.

Και οι φασαρίες που γίνονται σήμερα στην Αλβανία- Κόσσοβο- Σερβία, αύριο Βουλγαρία (σύντομα), τότε γιατί τόσες φωτιές ανάβουν περιμετρικά της Ελλάδος; μήπως γιατί ξαναβαπτίσθηκαν τα Σκόπια και πήραν Ελληνική Ιστορία;

Πρέπει τα πράγματα και τις εξελίξεις που θα έρθουν να τα διαχειριστούμε παλληκαρ- ΙΣΙΑ και ΙΣΙΑ. 
ΤΈΡΜΑ στα λαμόγια που θέλουν πάλι να μας ξανασώσουν. 
Πρέπει να καταλάβουν και αυτά κάτι επιτέλους. Ότι είναι χωμάτινα σκεύη και θα καταλήξουν αργά η γρήγορα στο χώμα. 

Να τι έλεγε ο ΑΓΙΟΣ ΛΑΖΑΡΟΣ ο Τετραημέρος φίλος του Κυρίου μας Ιησού Χριστού για τα λαμόγια –κλέφτες. 

«Ή παράδοση του λαού αναφέρει ότι ό άγιος Λάζαρος τα τριάντα χρόνια πού έζησε μετά την πρώτη του ανάσταση ήταν σκυθρωπός καί αγέλαστος, όχι γιατί δεν είχε χάρη Θεού, άφοΰ ανάμεσα στα αγαθά πού αυτή παρέχει στους πιστούς με το Πανάγιο Πνεύμα είναι ή «χαρά, ειρήνη, μακροθυμία, πραότης» (Γαλ. ε’ 22), αλλά γιατί τα μάτια του είδαν τη ατέλειωτη καταδίκη των αμαρτωλών κατά την τετραήμερη παραμονή του στον “Αδη. Λέγεται μάλιστα δτι δεν γέλασε ποτέ στη ζωή του, παρά μόνο μία φορά, όταν είδε κάποιον να κλέβει ένα πήλινο αγγείο καί το σχολίασε χαμογελώντας καί λέγοντας: «Το ένα χώμα κλεβει το άλλο», δηλαδή ό χωμάτινος άνθρωπος κλέβει κάτι το χωμάτινο, το ευτελές, αγνοώντας ότι «ή ήμερα Κυρίου ως κλέπτης εν νυκτι έρχεται» {Α’ Θεσ. ε’ 2).» http://www.orthodoxos.com.gr/phpBB3/viewtopic.php?t=735 

Στο Περιβόλι της Παναγίας μας στο ΑΓΙΟ ΟΡΟΣ ιδιαίτερα συνδέουν την σχέση του ΑΓΙΟΥ ΛΑΖΑΡΟΥ του τετραήμερου φίλου του ΧΡΙΣΤΟΥ με τα γεωπολιτικά δρώμενα Ελλάδος – Κύπρου.

Προσβλέπουν ικετευτικά στην ΚΑΙΝΗ ΑΝΑΣΤΑΣΗ των Ελλήνων από τον θάνατο των μνημονίων στην Ελλάδα και των αδιεξόδων της τουρκικής κατοχής στην Κύπρο κατά τον τύπο της ΑΝΑΣΤΑΣΗΣ του ΑΓΙΟΥ ΛΑΖΑΡΟΥ που έχει άμεση σχέση με την Κύπρο και τον Ελληνισμό.

«Ο Άγιος Λάζαρος, μετά την έγερση του, έζησε πολλά χρόνια ακόμη στην Κύπρο, όπου κατέφυγε επειδή οι Ιουδαίου ήθελαν να τον σκοτώσουν και έγινε ο πρώτος Επίσκοπος της Εκκλησίας του Κυτίου. Αξίζει τον κόπο με την ευκαιρία της εορτής του να πούμε λίγα περισσότερα γι αυτό τον μεγάλο Άγιο της Εκκλησίας μας.

Η Βηθανία μας είναι γνωστή από το φίλο του Χρίστου Λάζαρο, πού ζοΰσε σ’ αυτήν, και οπού μετά το θάνατο του τον άνέστησε ό Χριστός καί μάλιστα τέσσαρες ήμερες μετά, παρά την προτροπή της αδελφής του Μάρθας να μην πλησιάσει στο μνημείο λέγοντας «Κύριε, ήδη όζει, τεταρταΐος γαρ εστί» (Ίω. ια’ 39). Τον απέτρεπε δηλαδή να πλησιάσει, γιατί εξέπεμπε τη δυσοσμία της άποσυνθέσεως της σάρκας, ή όποια φυσιολογικά ακολουθεί το θάνατο κάθε ανθρώπου.Ό Χριστός μας, όμως, ό όποϊος ήλθε για να καταργήσει με το σταυρικό θάνατο Του τον «το κράτος έχοντα του θανάτου» (Εβρ. β’ 14), πλησίασε καί τον άνέστησε τονίζοντας με αυτό τον τρόπο το μυστήριο της κοινής των ανθρώπων αναστάσεως.

Το υπερφυσικό αυτό θαΰμα της έγέρσεως του Λαζάρου έξήγειρε τους Ιουδαίους καί οί αρχιερείς τους «έβουλεύσαντο ίνα καί τον Λάζαρον άποκτείνωσι» (Ίω. ιβ’ 10), γιατί πλήθος Ιουδαίων πήγαινε στη Βηθανία, για να βεβαιωθεί για το θαΰμα, το όποιο διαδιδόταν από στόμα σε στόμα, καί, όταν διαπίστωναν ότι ό Λάζαρος ζοϋσε, πίστευαν στο Χριστό. ”Ετσι ό Λάζαρος μετά την έγερση του και τα εκούσια πάθη καί την ανάσταση του Χρίστου μας διωκόμενος κατέφυγε στη νήσο Κύπρο, οπού αργότερα τον συνάντησαν οι απόστολοι Παύλος καί Βαρνάβας καί τον χειροτόνησαν επίσκοπο Κιτίου.

Το άρχαΐο Κίτιο εΐναι ή γενέτειρα πόλη του φιλοσόφου Ζήνωνος καί βρίσκεται κοντά στη σημερινή Λάρνακα, την οποία κοσμεί περίλαμπρος ναός του αγίου Λαζάρου, μέσα στον όποιο βρίσκεται καί ό πάνσεπτος τάφος του. Η πόλη αυτή είχε τη μεγάλη τιμή να δεχθεί τό Ευαγγέλιο της αγάπης από το στόμα ενός προσωπικού φίλου του Κυρίου, ό όποιος, μαζί με τις αδελφές του Μάρθα καί Μαρία, παρακαθόταν «παρά τους πόδας του Ίησοΰ καί ήκουε των λόγων Αύτοΰ» (Λουκ. Γ 42). Ό άγιος Λάζαρος ποίμανε το λαό του Κιτίου με ταπείνωση καί αγάπη καί του πέρασε όχι μόνο το μήνυμα της ευσέβειας, για να ζήσει αυτός την παρούσα ζωή «σωφρόνως καί δικαίως καί εύσεβώς» (Τιτ. β’ 12), αλλά καί το μήνυμα της αιώνιας μακαριότητας, την όποια καί αυτός απολαμβάνει μετά το θάνατο του, από τα σκαλιά του όποιου πέρασε δύο φορές. Τον πρώτο, για να ζήσει τριάντα ακόμη χρόνια καί να ακολουθήσει τα βήματα των αποστόλων εύαγγελιζόμενος τη σωτηρία• καί το δεύτερο, για να απολαύσει μόνιμα τη Βασιλεία των ουρανών κοντά στον αγαπημένο του φίλο, τον αναστημένο Ίησοΰ.

Τα τριάντα χρόνια της ζωής του αγίου Λαζάρου μετά την έγερση του από τον Κύριο στη Βηθανία αναφέρει ό άγιος Έπιφάνιος Κύπρου λέγοντας: «Εν παραδόσεσιν εΰρομεν ότι τριάκοντα ετών ην τότε ό Λάζαρος, ότε έγήγερται μετά δε το αναστήναι αυτόν άλλα τριάκοντα έζησε καί ούτω προς Κύριον έξεδήμησε κοιμηθείς». Για τριάντα χρόνια παραμονής του άγιου Λαζάρου στον επισκοπικό θρόνο του Κιτίου αναφέρει καί ό άγιος Θεόδωρος ό Στουδίτης στις Κατηχήσεις του.

Μετά τη δεύτερη κοίμηση του, πού συνέβη οτίς 16 “Οκτωβρίου σύμφωνα με κώδικα των Καυσοκαλυβίων, ό άγιος Λάζαρος ετάφη σε μαρμάρινη λάρνακα, ή όποια σύμφωνα με το Συναξαριστή της Κωνσταντινουπόλεως έφερε την επιγραφή: «Λάζαρος ό τετραήμερος καί φίλος του Χρίστου». Στόν κώδικα των Καυσοκαλυβίων στις 16 Όκτωβρίου αναφέρεται χαρακτηριστικά ότι είναι άτοπο να μην εορτάζεται ιδιαίτερα ένα τόσος μεγάλος άγιος, άφοΰ ή ανάσταση του από τον Κύριο (όπως καί ή ψηλάφηση του Χρίστου μας από τον απόστολο Θωμά) δεν είναι εορτές των άγιων, αλλά είναι δεσποτικές εορτές. Ή 16η Όκτωβρίου συνδέθηκε με την ημερομηνία της άνακομιδής του τιμίου του λειψάνου καί προηγείται αυτής κατά μία ημέρα, ώστε ή άνακομιδή να εορτάζεται τη μεθέορτο.

Ή άνακομιδή των ϊερών λειψάνων του άγιου Λαζάρου έγινε στα χρόνια της βασιλείας του Λέοντος ΣΤ’ του Σοφοΰ, το έτος 890 μ.Χ. Αυτή εορτάζεται στις 17 Όκτωβρίου. Ή ανάσταση δέ του Λαζάρου εορτάζεται το γνωστό «Σάββατο του Λαζάρου».
του Δρος Χαραλάμπους Μπούσια 
Πηγή: fdathanasiou.wordpress.com  
http://www.orthodoxos.com.gr/phpBB3/viewtopic. 

Βοήθεια μας ο ΑΓΙΟΣ ΛΑΖΑΡΟΣ και ΚΑΛΗ ΒΑΙΦΟΡΟ Δρ. Κωνσταντίνος Βαρδάκας