1. «[…] Το Ατ-Παζάρ πάντα είναι γιομάτο κόσμο. Η κεντρική μεγάλη πλατεία του Μοναστηριού. Εκεί γίνεται το παζάρι, ο περίπατος, το αλισβερίσι. Μα σήμερα ψυχή δεν έχει. Στη μέση της πλατείας υψώνεται ένας στύλος που σχηματίζει ένα μεγάλο Γ μ’ ένα σκοινί, που λεύτερο πηγαίνει κατά τα κέφια του αγέρα. Του αγέρα που σήμερα χαλάει τον κόσμο. Ο ήλιος ακόμα δεν έχει καλοβγεί, όταν τον φέρνουν. Στρατιώτες μπροστά να κοιτάνε μ’ υποψία τα στενώματα, άλλοι στρατιώτες με εφ’ όπλου λόγχη, αξιωματικοί να δίνουν τον τόνο στο βάδισμα κι ο κύκλος ο άδειος, και μέσα στον κύκλο ο καπετάνιος. Δυο δεσμοφύλακες, θεριά ως εκεί πάνω, τον κρατάνε από τους ώμους και τον σπρώχνουνε.
Πίσω πάλι όλη, θαρρείς, η Τουρκιά να συνοδεύει τον Έναν. Ο Κώττας περπατάει με μεγάλες δρασκελιές. Τα σχισμένα, ματωμένα χείλια του χαμογελάνε. Τι τον νοιάζει τώρα εκείνον για τις διαταγές που δίνονται, τι τον νοιάζει για το σκοινί που βάζουν στον λαιμό του. Ποιος ακούει τον εισαγγελέα που διαβάζει την καταδικαστική απόφαση, ποιον ρωτάνε ‘‘έχεις τίποτα να πεις’’. Τούτη την ώρα ο Κώττας χαϊδεύει ένα ένα τα κεφάλια των εφτά παιδιών του, μπαίνει σπίτι του, παίρνει τη Ζωή στην αγκαλιά του, χορεύει μαζί της, βγαίνει στο χαγιάτι, βλέπει απέναντι το Πράσινο, ακούει το ποτάμι, καμαρώνει τα κάστανα που έχουν σχεδόν γίνει μέσα στο καύκαλό τους, κουνάει το χέρι στους συντοπίτες του, πηγαίνει στο Ανταρτικό κρατώντας στη χούφτα του ένα νόμισμα. Βρίσκει εκεί τον Βασίλη, τον παπα-Δημήτρη, όλα τα παλικάρια του κι ανεβαίνουν μαζί για τις λίμνες.
Οι καλαμιές τρεμουλιάζουν, το νερό είναι φουσκωμένο, ο Άγιος Αχίλλειος αντιστέκεται έρημος, μονάχος στο τόσο νερό. ‘‘Ματοβαμμένες λίμνες μου’’ ψελλίζει κι είναι όλος ευτυχία που τις αντίκρισε πάλι. – Λοιπόν καπετάνιο θες τίποτα; Ανυπόμονη είναι η φωνή. Τότε συνέρχεται ο Κώττας. Τα μάτια του στράφτουν στ’ αυγινό φως κι οι πληγές του τώρα θαρρείς και χάθηκαν. Κι η φωνή του που την ξέρουν τα φαράγγια κι οι Πρέσπες, βουερή, σαν όλους τους αγέρηδες να ’χε μέσα της, τάραξε το κοιμισμένο Μοναστήρι.
– Είμαι Έλληνας άπιστοι! Εγγόνι του Μεγαλέξαντρου! Εμένα σήμερα σκοτώνετε! Αλλά μεγάλο το Γένος μου. Και το Γένος μου έρχεται να κάτσει στο ποδάρι μου και να κρατήσει! […]» (από το βιβλίο της Γαλάτειας Γρηγοριάδου-Σουρέλη «Καπετάν Κώττας»).
2. Αν η Ελληνική Βουλή κυρώσει τη συμφωνία των Πρεσπών, οι λίμνες αυτές μέλλει να γίνουν και πάλι οι «ματοβαμμένες λίμνες» του Ελληνισμού της Μακεδονίας. «Ματοβαμμένες λίμνες» ήταν και τότε, στον Μακεδονικό Αγώνα. Μόνο που τότε οι λίμνες μάτωναν για τη σωτηρία της Μακεδονίας και όχι για την παραχώρησή της στα αρπακτικά του Βορρά. Τότε κάποιοι γενναίοι, όπως ο Καπετάν Κώττας, έδιναν το αίμα τους, θυσιάζοντας τα πάντα, για τη διαφύλαξη της Μακεδονίας, ως τμήματος της Ελλάδας, από την εγκληματική μανία των αγαρηνών και των κομιτατζήδων.
Τώρα κάποιοι απάτριδες δίνουν το όνομα, τη γλώσσα, την εθνικότητα και, εν τέλει, την ιστορία της Μακεδονίας στους χτεσινούς τυχάρπαστους κατοίκους κάποιας γειτονικής περιοχής, για να υπηρετήσουν αλλότρια συμφέροντα. Από τώρα και στο εξής οι λίμνες αυτές θα ματώνουν την Ελλάδα, γιατί εκεί η Ελλάδα θα έχει δηλητηριάσει την ψυχή της, προκειμένου κάποτε να ακρωτηριάσει το σώμα της, αντίθετα προς τη βούληση των Ελλήνων.
3. Μεγάλο το Γένος των Ελλήνων. Δεν θ’ αφήσει, με τη βοήθεια του Θεού, να πάει χαμένος τόσος πόνος, τόσες θυσίες, τόσο αίμα, για τη Μακεδονία. Το Γένος των Ελλήνων θα κρατήσει την ιστορία του και θα ολοκληρώσει την αποστολή του. Οι «ματοβαμμένες λίμνες» θα πνίξουν τους κολασμένους, τους απάτριδες και τα αρπακτικά. Η ιστορία θα τους τιμωρήσει. Θα λειτουργήσουν οι πνευματικοί νόμοι, οι οποίοι διέπουν όχι μόνο τα άτομα αλλά και τα έθνη. Και οι νόμοι αυτοί, αν δεν υπάρξει μετάνοια, προβλέπουν αυστηρή τιμωρία. Τιμωρία χωρίς ελαφρυντικά.
Δημήτρης Σπηλιώτης
Εφέτης ΔΔ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Παρακαλούμε τα σχολιά σας να ειναι σχετικά με το θέμα, περιεκτικά και ευπρεπή. Για την καλύτερη επικοινωνία δώστε κάποιο όνομα ή ψευδώνυμο. Διαφημιστικά σχόλια δεν δημοσιεύονται.
Επειδή δεν υπάρχει η δυνατότητα διόρθωσης του σχολίου σας παρακαλούμε μετά την τελική σύνταξή του να ελέγχεται. Προτιμάτε την ελληνική γραφή κι όχι την λατινική (κοινώς greeklish).
Πολύ σημαντικό είναι να κρατάτε προσωρινό αντίγραφο του σχολίου σας ειδικά όταν είναι εκτενές διότι ενδέχεται να μην γίνει δεκτό από την Google (λόγω μεγέθους) και θα παραστεί η ανάγκη να το σπάσετε σε δύο ή περισσότερα.
Το σχόλιό σας θα δημοσιευθεί, το αργότερο, μέσα σε λίγες ώρες, μετά από έγκριση του διαχειριστή του ιστολογίου, ο οποίος είναι υποχρεωμένος να δημοσιεύει όλα τα σχόλια που δεν παραβαίνουν τους όρους που έχουμε θέσει στις παρούσες οδηγίες.
Υβριστικά, μη ευπρεπή και προπαγανδιστικά σχόλια θα διαγράφονται ή δεν θα δημοσιεύονται.