Ρεπορτάζ Αντώνης Τριανταφύλλου
Η Ορθόδοξη Εκκλησία της Ρωσίας δρα πλέον με τρόπο που θέτει σε τεράστιο κίνδυνο την κανονική υπόστασή της, καθώς η ηγεσία του Πατριαρχείου της Μόσχας παρερμηνεύει και καταπατά τον έναν μετά τον άλλον τους Ιερούς Κανόνες που συνιστούν την Ορθόδοξη Εκκλησιολογία. Πλέον οι κινήσεις αυτές δεν μπορεί να ερμηνευτούν απλώς ως διοικητικό σχίσμα, καθώς διολισθαίνουν προς την αίρεση.
Η τακτική που ακολουθεί έως σήμερα η Μόσχα στην κόντρα με το Οικουμενικό Πατριαρχείο δεν έχει αποδώσει κανένα αποτέλεσμα. Απεναντίας, με την απόφασή του να διακόψει την εκκλησιαστική κοινωνία με το Φανάρι, το Πατριαρχείο της Μόσχας το μόνο που έχει καταφέρει είναι να θέσει εαυτόν εκτός όλων των θεολογικών διαλόγων, καθώς σε αυτούς προεδρεύει το Οικουμενικό Πατριαρχείο. Επιπλέον, η μη μνημόνευση του Οικουμενικού Πατριάρχη έχει θέσει τους Ρώσους επισκόπους έξω από διορθόδοξα συλλείτουργα.
Τώρα η ρωσική Ορθόδοξη Εκκλησία διευρύνει ακόμα περισσότερο το χάσμα που τη χωρίζει όχι μόνο με το Οικουμενικό Πατριαρχείο, αλλά με την ίδια την Ορθοδοξία. Η Ιερά Σύνοδος του Πατριαρχείου Μόσχας αποφάσισε στις 28 Δεκεμβρίου 2018 να δημιουργήσει Πατριαρχικές Εξαρχίες στη δυτική Ευρώπη με έδρα στο Παρίσι και στη νοτιοανατολική Ασία με έδρα στη Σιγκαπούρη.
Συγκεκριμένα, η Εκκλησία της Ρωσίας θα δημιουργήσει Πατριαρχική Εξαρχία στη δυτική Ευρώπη με έδρα στο Παρίσι και θα έχει υπό την ποιμαντική ευθύνη της την Ανδόρα, το Βέλγιο, τη Βρετανία και τη Βόρεια Ιρλανδία, την Ιρλανδία, την Ιταλία, το Λίχτενσταϊν, το Λουξεμβούργο, το Μονακό και την Ολλανδία, ενώ θα ιδρυθεί και μια νέα «ρωσική» μητρόπολη με περιοχή ευθύνης την Ισπανία και την Πορτογαλία. Παράλληλα, το Πατριαρχείο της Μόσχας επιχειρεί να δημιουργήσει έδρα και στη νοτιοανατολική Ασία, επικαλούμενο την αύξηση των ρωσοφώνων στις χώρες της περιοχής.
Αν δει κανείς στον χάρτη τις περιοχές στις οποίες επιχειρεί να δραστηριοποιηθεί, εκ νέου, εκκλησιαστικά η Μόσχα, θα αντιληφθεί ότι η συγκεκριμένη κίνηση συνιστά μια πράξη διείσδυσης της ρωσικής διπλωματίας στην καρδιά της Ευρώπης, αλλά και στην εξωτική νοτιοανατολική Ασία, προφανώς σε αγαστή συνεννόηση και με την οικονομική στήριξη του Κρεμλίνου.
Η κίνηση αυτή εκτιμάται ότι γίνεται σε μια προσπάθεια να δείξει το Πατριαρχείο της Μόσχας ότι μπορεί να λειτουργήσει αυτόνομα από το σώμα της Ορθόδοξης Εκκλησίας. Αυτό, όμως, συνιστά πρόβλημα για την ίδια τη Ρωσία και εκκλησιαστικά και διπλωματικά. Εκκλησιαστικά διότι αποτελεί όχι σχίσμα, αλλά αίρεση η διείσδυση σε έναν χώρο που βρίσκεται στη δικαιοδοσία άλλης Εκκλησίας, καθώς η Ευρώπη ανήκει στο κλίμα του Οικουμενικού Πατριαρχείου.
Πράγματι, στις χώρες της Ευρώπης οι τοπικές Αρχές αναγνωρίζουν τις εκκλησιαστικές δομές που τελούν υπό την κανονική δικαιοδοσία του Οικουμενικού Πατριαρχείου. Γι’ αυτό και συγκροτήθηκαν τα τοπικά επισκοπικά συμβούλια με πρόεδρο πάντοτε τον μητροπολίτη του Οικουμενικού Θρόνου. Συνεπώς, από νομικής και θεσμικής άποψης η έξοδος των Ρώσων από αυτά τα συμβούλια και η απομόνωσή τους τούς καθιστά «ανύπαρκτους» και «ανυπόστατους».
----
Και δύο επίσκοποι σε κάθε πόλη!
Ηδη στις χώρες της δυτικής Ευρώπης λειτουργούν μία ή και, σε κάποιες περιπτώσεις, δύο ρωσικές «δικαιοδοσίες», μία του Πατριαρχείου της Μόσχας και μία της ROCOR (Ρωσική Ορθόδοξη Εκκλησία εκτός Ρωσίας). Δηλαδή αντικανονικά ή μάλλον αιρετικά, και παραβιάζοντας κάθε έννοια εκκλησιολογίας και τους Ιερούς Κανόνες, οι Ρώσοι επιχειρούν να εγκαταστήσουν περισσότερους από έναν επισκόπους σε κάθε πόλη.
πηγή
Μπορούμε να δούμε τα πράγματα αλλιώς. Αφού ο Πάπας καβάλησε το καλάμι της υπερηφάνειας και έφυγε στο υπερπέραν, οι ορθόδοξοι έπρεπε να τον αντικαταστήσουν. Το πατριαρχείο Μόσχας κάνει το αυτονόητο, βάζει στην δύση την ορθοδοξία ώστε να απαλλαγούν οι δυτικοί από την Παπική κατάρα. Κάνουν αυτό που έπρεπε να κάνουν τα 4 πατριαρχεία πριν 1000 χρόνια, αλλά δεν το έκαναν για ΠΟΛΙΤΙΚΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ. Τα 4 πατριαρχεία προτίμησαν να χαθούν ψυχές στη δύση για λόγους ανθρωπαρέσκειας.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑντίθετα ο Πάπας δεν δίστασε να αντικαταστήσει τα 4 πατριαρχεία με κακόδοξους επισκόπους στην Ρωσία, Ιεροσόλυμα και όπου αλλού μπορούσε.