Το κλείσιμο των ελληνοαλβανικών συνόρων από τους Ελληνόψυχους που τους απαγορεύθηκε η είσοδος για το Μνημόσυνο του ήρωα Κωσταντή Κατσίφα.

Γράφει ο Γιάννης Κατσέας

Είχα εδώ και καιρό μια προσμονή, να είμαι παρών στο μνημόσυνο του Εθνομάρτυρα Κωνσταντή Κατσίφα.

Ειδικά πολύ περισσότερο από όταν πήγα στο Αγιο Ορος και συγκεκριμένα στην Ιερά Μονή Εσφιγμένου (την ΓΝΗΣΙΑ και οχι την ψεύτικη που "όρισε" ο Βαρθολομαίος), πηγαίνοντας το περασμένο Σάββατο απόγευμα στον Γέροντα Μεθόδιο για εξομολόγηση εκεί όπως συζητούσαμε και του ανάφερα τα συναισθήματα μου για την δολοφονία του Παλληκαριού τον είδα να μειδιάζει, όταν λοιπόν τον ρώτησα αν είχε δίκιο ο Μοναχός που έχει το διακόνημα του στην πύλη του Μοναστηριού που ισχυριζόταν οτι είχε έρθει ο Κωνσταντής στην Μονή μου απάντησε καταφατικά και μου είπε χαρακτηριστικά, "ναι Γιάννη ήρθε και με βρήκε στο Ηγουμενείο και αφού μιλήσαμε για αρκετή ώρα μου εκμυστηρεύτηκε το μυστικό του σχέδιο", "Γέροντα θέλω να κάνω κάτι που θα ενώσει τους Ελληνες της Βορείου Ηπείρου και ξέρω οτι θα θυσιάσω την ζωή μου, αλλά δεν με απασχολεί αρκεί να το καταφέρω....", του έδωσα την ευχή μου και του είπα, "κάνε ότι νομίζεις για το καλό της Πατρίδας μας και να είναι ευλογημένο".

Απο εκείνη την στιγμή η προσμονή έγινε μια απίστευτη ανυπομονησία, μετρούσα κυριολεκτικά τα λεπτά να ξαναβρεθώ στο κοιμητήριο και να προσκυνήσω την τελευταία κατοικία του μεγαλύτερου ΗΡΩΑ των τελευταίων χρόνων που έδωσε την ζωή του για να υπερασπίσει την ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΜΑΣ ΣΗΜΑΙΑ.

Παρακολουθώντας τις εξελίξεις ένιωθα όλο και περισσότερο οτι οι αλβανοί ΔΕΝ θα μας επέτρεπαν να περάσουμε για να είμαστε παρόντες στο μνημόσυνο, τότε μου ήρθε η ιδεα, τι καλύτερο μνημόσυνο θα μπορούσαμε να κάνουμε στην ΨΥΧΗ του αδικοχαμένου μας παιδιού από το να κλείσουμε τα σύνορα και να κάνουμε μια επαναστατική πράξη ασύγκριτα μικρότερη από αυτήν που έκανε φυσικά αυτός, αλλά σύμφωνη με τα δικά του Πιστεύω?

Ετσι και έγινε λοιπόν, όταν συνειδητοποιήσαμε οτι οι αλβανοί δεν είχαν καμμιά ευαισθησία να μας αφήσουν να περάσουμε τα σύνορα (είμασταν πάνω από μια ώρα σταματημένοι και μπροστά μας ήταν άλλα δύο λεωφορεία, από Αθήνα το πρωτο και Λάρισσα το δεύτερο με πάνω από ΤΡΕΙΣ ωρες καθυστέρηση στο ίδιο σημείο) πήραμε ομόφωνα την απόφαση όλοι μας στο δικό μας λεωφορείο της Θεσσαλονίκης να γυρίσουμε πίσω και να το κάνουμε πράξη.... 

Αφού γυρίσαμε κάναμε μια τυπική συζήτηση με τον διοικητή του συνοριακού σταθμού της "ελληνικής αστυνομίας" για να μας φέρει σε επαφή με τον πρόξενο του Αργυροκάστρου για να μας βοηθήσει να περάσουμε αλλά "στου κουφού την πόρτα" ....τότε πλέον και αποφασιστικά κλείσαμε τα σύνορα σε όποιο αυτοκίνητο και λεωφορείο κατευθυνόταν στην χώρα μας για πάνω από ΔΥΟΜΙΣΥ ώρες.

Την πρώτη ώρα όλα κύλισαν ομαλά, αλλά αμέσως μετά φάνηκαν να έρχονται τα ΜΑΤ που ήταν στην ενδιάμεση ζώνη και όλοι μας αντιληφθήκαμε για ποιό σκοπό ερχόντουσαν. Αρχισε η σύγκρουση με τα ΜΑΤ να σπρώχνουν και να χτυπούν με τις ασπίδες.

Δύο απο εμάς χτυπήθηκαν ο ένας στο πρόσωπο και εγώ στο χέρι και στο πόδι, αλλά αυτά ήταν ψίχουλα. Καταφέραμε να τους συγκρατήσουμε και εδώ θα πρέπει να αναφέρω οτι πολλά από τα παιδιά των ΜΑΤ ήταν φορτισμένα ψυχικά ξέροντας το παράλογο των "διαταγών" τους.

Τα παιδιά από την Λάρισσα που στο μεταξύ είχαν ενωθεί μαζί μας στην σύγκρουση με τα ΜΑΤ έκαναν μια ακόμα καλύτερη κίνηση, έφεραν ένα Παππούλη ΠΑΠΑ από το χωριό Δελβινάκι και έτσι πλέον το μνημόσυνο έγινε πραγματικότητα στην ΜΝΗΜΗ του ΕΘΝΟΜΑΡΤΥΡΑ.

Εντύπωση έκανε σε όλους μας ο υψηλόβαθμος αξιωματικός της αστυνομίας (προφανώς ο διοικητής τους) με την ειρωνική του διάθεση ειδικά όταν του είπα μετά τις δυόμισυ ότι "το μνημόσυνο έχει ήδη τελειώσει στους Βουλιαράτες, κάνε ένα κόπο και πάνε στον ομόλογο σου αλβανό και πες του να μας αφήσει να πάμε στον τάφο του Παλληκαριού να ανάψουμε τουλάχιστον ένα κερί και εμείς σε αντάλλαγμα θα σταματούσαμε την κατάληψη....", φυσικά αρνήθηκε και είπε χαρακτηριστικά "δεν γνωρίζω κανέναν απο τους αλβανούς".

Τερατώδες ψέμα γιατί όλοι όσοι είμασταν στο λεωφορείο την ώρα που περιμέναμε στα αλβανικά σύνορα τον είδαμε να βγαίνει από μια μαύρη Mercedes και να ανεβαίνει τα σκαλιά του κτηρίου αγκαζέ με τον αλβανό ομόλογο του!!!

Αυτό επαληθεύει πλήρως όσα παιδιά είχαν κοπεί όταν πήγαμε στην κηδεία του Κωνσταντή που ισχυρίζονταν ότι, οι δικοί μας έδωσαν στους αλβανούς τις λίστες με ποιους έπρεπε να κόψουν σαν επικίνδυνους για την "ασφάλεια" της Αλβανίας.

Λυπάμαι βαθύτατα για την κατάντια της πάλαι ποτέ ένδοξης Ελληνικής Αστυνομίας που έχει μετατραπεί σε έναν κομματικό μηχανισμό δημοσιοϋπαλληλικής συμπεριφοράς και νοοτροπίας με έναν απίστευτο βαθμό ανευθυνότητας για τα πάντα.

Ενα έχω να πω, νιώθω πολύ τυχερός που ήμουν με όλα αύτα τα παιδιά στο λεωφορείο που παρόλο που πολλά από αυτά τα παιδιά ήταν ήδη συνταξιούχοι εδώ και αρκετά χρόνια έδωσαν τον καλύτερο εαυτό τους στην δοκιμασία με τα ΜΑΤ, αποδεικνύοντας ακόμα για μια φορά την αδάμαστη Ελληνική ψυχή.

Ιδιαίτερα θα ήθελα να ευχαριστήσω τις γυναίκες που είχαμε μαζί μας που είχαν την ψυχή της Ηπειρώτισσας γυναίκας του Βορειοηπειρωτικού Επους και δεν δείλιασαν καθόλου εμπρός στην βαναυσότητα των ΜΑΤ.

Οι φωτογραφίες είναι από την εξαιρετική Πατριώτισσα Μαντώ που ήταν μαζί μας και στην κηδεία! 

ΑΘΑΝΑΤΟΣ Ο ΕΘΝΟΜΑΡΤΥΡΑΣ ΜΑΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΗΣ ΚΑΤΣΙΦΑΣ!!!

Δείτε και σχετικό βίντεο