Μετά την κατάρρευση του υπαρκτού σοσιαλισμού και τη διάψευση των κομμουνιστικών οραμάτων για μια κοινωνία πλήρους ισότητας, επικράτησε απόλυτα ο καπιταλισμός, που είναι η κατ’ εξοχήν έκφραση των κοινωνικών ανισοτήτων.
Ο καπιταλισμός όμως, όχι έτσι όπως τον ξέραμε, είτε με τη μορφή της εξουσιάζουσας εθνικής αστικής τάξης, είτε με την επεκτατική μορφή του, της αποικιοκρατίας και του εθνικισμού.
Αυτός ο παλιός καπιταλισμός ήταν εκείνος που εισήγαγε και στήριξε το κοινοβουλευτικό πολίτευμα ή αλλιώς αντιπροσωπευτική δημοκρατία και φυσικά από την αρχή το έλεγχε απόλυτα σε βάρος του λαού.
Όμως, σήμερα έχουν αλλάξει εντελώς τα πράγματα. Έχουμε περάσει στη σύγχρονη παγκοσμιοποίηση των «αγορών», πίσω από τις οποίες είναι συγκεκριμένοι διεθνείς ολιγάρχες.
Τώρα πλέον το εθνικό κοινοβουλευτικό πολίτευμα δεν ελέγχεται από μια εθνική αστική τάξη, αλλά από διεθνείς τοκογλύφους και καζινοκαπιταλιστές, οι οποίοι ουδόλως ενδιαφέρονται για την τύχη οποιουδήποτε λαού, αλλά μόνο για τη δική τους κυριαρχία επί του πλανήτη γη. Και αυτή η κυριαρχία επιβάλει την διάλυση των εθνικών κρατών και εθνικών πατρίδων, που αποτελούν εμπόδιο.
Απέναντι σ’ αυτή τη σύγχρονη λαίλαπα, όπου με το πάτημα ενός μόνο πλήκτρου μπορούν να μετακινηθούν τεράστια κεφάλαια και να καταστραφεί ένας ολόκληρος λαός, το κοινοβουλευτικό πολίτευμα των εθνικών αστών, που τώρα πλέον ελέγχεται απόλυτα από τους διεθνείς «γύπες των αγορών», είναι εντελώς ανίσχυρο να αντιτάξει οποιαδήποτε αντίσταση υπέρ των συμφερόντων του συγκεκριμένου λαού.
Αν λοιπόν οι λαοί θέλουν να έχουν λόγο κατά το διάβα τους σ’ αυτόν εδώ τον πλανήτη, αν οι απλοί άνθρωποι θέλουν να ζουν ελεύθεροι και όχι ως υποχείρια των διεθνών ολιγαρχών, τότε θα πρέπει να συνειδητοποιήσουν ότι ήρθε η ώρα να δράσουν, ότι ήρθε η ώρα της αλλαγής της αντιπροσωπευτικής «δημοκρατίας» μέσα στα κράτη τους, που λειτουργεί ως Κερκόπορτα, αρχής γενομένης από την θεσμική απεξάρτηση της πολιτικής εξουσίας από την οικονομική εξουσία, στο εσωτερικό των κρατών.
Αυτό επιτυγχάνεται τόσο με την εισαγωγή θεσμών συμμετοχής των πολιτών στη λήψη πολιτικών αποφάσεων, όσο και κυρίως με την εισαγωγή του θεσμού της ανάκλησης των εντολοδόχων πολιτικών, εφόσον δεν εκτελούν τις εντολές που τους έχουν δοθεί από τους ψηφοφόρους τους.
Το θέλουμε αυτό; Θέλουμε δηλαδή την παγκοσμιοποίηση της δημοκρατίας των λαών ή θέλουμε την παγκοσμιοποίηση της ολιγαρχίας των διεθνών ολιγαρχών;
πηγή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Παρακαλούμε τα σχολιά σας να ειναι σχετικά με το θέμα, περιεκτικά και ευπρεπή. Για την καλύτερη επικοινωνία δώστε κάποιο όνομα ή ψευδώνυμο. Διαφημιστικά σχόλια δεν δημοσιεύονται.
Επειδή δεν υπάρχει η δυνατότητα διόρθωσης του σχολίου σας παρακαλούμε μετά την τελική σύνταξή του να ελέγχεται. Προτιμάτε την ελληνική γραφή κι όχι την λατινική (κοινώς greeklish).
Πολύ σημαντικό είναι να κρατάτε προσωρινό αντίγραφο του σχολίου σας ειδικά όταν είναι εκτενές διότι ενδέχεται να μην γίνει δεκτό από την Google (λόγω μεγέθους) και θα παραστεί η ανάγκη να το σπάσετε σε δύο ή περισσότερα.
Το σχόλιό σας θα δημοσιευθεί, το αργότερο, μέσα σε λίγες ώρες, μετά από έγκριση του διαχειριστή του ιστολογίου, ο οποίος είναι υποχρεωμένος να δημοσιεύει όλα τα σχόλια που δεν παραβαίνουν τους όρους που έχουμε θέσει στις παρούσες οδηγίες.
Υβριστικά, μη ευπρεπή και προπαγανδιστικά σχόλια θα διαγράφονται ή δεν θα δημοσιεύονται.