Η τραπεζική ληστεία των Ελλήνων

Δεν φτάνει που οι Πολίτες έσωσαν τις γερμανικές και γαλλικές τράπεζες, ή/και τις ελληνικές με τις τρεις διαδοχικές κεφαλαιοποιήσεις συν τους αναβαλλόμενους φόρους, αλλά θα χρειαστεί και μία τέταρτη στο δρόμο για τη χρεοκοπία – χωρίς κανένας να ενδιαφέρεται για τους δανειολήπτες.

Γράφει ο Βασίλης Βιλιάρδος

Άποψη 

Όταν σε μία χώρα, στα πλαίσια της εσωτερικής υποτίμησης που της επιβάλλεται βίαια, μειώνονται οι μισθοί των εργαζομένων, τα εισοδήματα ολόκληρου του πληθυσμού και τα κέρδη των επιχειρήσεων, με την παράλληλη αύξηση των φόρων και άρα του κόστους διαβίωσης, όταν την ίδια στιγμή τα δάνεια/χρέη όλων παραμένουν ως έχουν (κάτι που δεν συμβαίνει με την υποτίμηση ενός εθνικού νομίσματος), τότε οι πάντες χρεοκοπούν νομοτελειακά, με τη χώρα να βυθίζεται σε μία καταστροφική ύφεση – λόγω της οποίας πτωχεύει και η ίδια, ξανά και ξανά. Όποιος ισχυρίζεται δε πως υπάρχουν λύσεις, με τη συνέχιση της επιβαλλόμενης πολιτικής, απλά λέει πολύ μεγάλα, χονδροειδή ψέματα – έχοντας άλλες, προφανώς ιδιοτελείς επιδιώξεις.

Ειδικά όσον αφορά τις τράπεζες (ανάλυση), η καθοδική πορεία τους ξεκίνησε όταν η ελληνική οικονομία καταδικάστηκε στην ύφεση – ενώ η Ελλάδα και οι Έλληνες στη χρεοκοπία. Εκτός αυτού, με το PSI διαγράφηκε ένα μεγάλο μέρος της αξίας των κρατικών ομολόγων που είχαν στην ιδιοκτησία τους, οπότε ήταν λογικό να πτωχεύσουν. Εν τούτοις επιδοτήθηκαν από τους Έλληνες, αφενός μεν με πάνω από 40 δις €, τα οποία επιβάρυναν το δημόσιο χρέος και άρα τους Πολίτες, αφετέρου με τους αναβαλλόμενους φόρους ύψους 17 δις € που δεν θα πληρώσουν όταν εγγράψουν κέρδη – γεγονός που σημαίνει πως θα τους αναλάβουν έμμεσα οι Πολίτες. Στην περίπτωση δε τυχόν χρεοκοπίας τους, το κράτος (=οι Έλληνες) έχει αναλάβει την υποχρέωση να πληρώσει αυτά τα 17 δις € από το ταμείο του – οπότε να επιβαρυνθούν άμεσα οι Πολίτες.

Ευθύνη όμως για τη χρεοκοπία τους δεν φέρει μόνο η πολιτική των μνημονίων συν το PSI αλλά, επίσης, οι ίδιες οι τράπεζες – μεταξύ άλλων επειδή έδιναν αφειδώς/σκανδαλωδώς δάνεια (α) σε ανθρώπους που ήταν αδύνατον να τα αποπληρώσουν, απλά και μόνο για να εισπράττουν βασιλικές προμήθειες τα στελέχη τους που τις απομυζούσαν, ιδιαίτερα οι επικεφαλής τους, (β) σε πολιτικά κόμματα όπως στη ΝΔ και στο ΠΑΣΟΚ χωρίς καμία εγγύηση (συνολικά πάνω από 500 εκ. € σε κόμματα που ενώ δεν μπορούν να διασώσουν τον εαυτό τους, ισχυρίζονται πως μπορούν να διασώσουν την Ελλάδα), καθώς επίσης (γ) σε ΜΜΕ και διάφορους άλλους «διαπλεκόμενους» επιχειρηματίες.

Για όλα αυτά όμως τα ποινικά ουσιαστικά αδικήματα δεν διώχθηκε κανένα στέλεχος τους από τη Δικαιοσύνη και δεν πλήρωσε κανείς – όταν αντίθετα οι Πολίτες τα πλήρωσαν και τα πληρώνουν με το παραπάνω. Αν μη τι άλλο, έναντι των συνεχών κεφαλαιοποιήσεων τους με τα χρήματα των Ελλήνων, θα έπρεπε να υπάρξει ανάλογη αντιμετώπιση τουλάχιστον εκείνων που κινδυνεύουν να χάσουν την πρώτη κατοικία τους – σημειώνοντας πως το 2015 τα στεγαστικά δάνεια πρώτης κατοικίας ήταν μόλις 12 δις € (γράφημα), όταν στις τράπεζες χαρίστηκαν 40 δις €. Πόσο μάλλον όταν οι τράπεζες έχουν σχηματίσει προβλέψεις ύψους πάνω από 52% που αντισταθμίσθηκαν από τη μείωση των κερδών τους, οπότε από τη μη φορολόγηση τους – γεγονός που σημαίνει πως όταν διαγράφουν από ένα δάνειο ύψους 100.000 € τα 52.000 €, δεν ζημιώνουν καθόλου.

Αντί να δώσουν όμως την ευκαιρία στους δανειολήπτες τους να εξοφλήσουν το δάνειο των 100.000 € πληρώνοντας 48.000 €, προτίμησαν την πώληση τους σε κερδοσκοπικά κεφάλαια – στα οποία δεν γνωρίζει κανείς εάν συμμετέχουν οι τράπεζες, αλλά μόνο πως οι σημαντικότεροι αγοραστές των ακινήτων που βγαίνουν σε πλειστηριασμούς σε εξευτελιστικές τιμές, με τους δανειολήπτες να παραμένουν χρεωμένοι με τα υπόλοιπα των δανείων τους, είναι οι ίδιες!

Η έωλη δε αιτιολογία που χρησιμοποιούν είναι ο «ηθικός κίνδυνος» – το ότι δηλαδή εάν θα προσφέρουν τα δάνεια στους ιδιοκτήτες με κούρεμα 52%, αφενός μεν θα είναι άδικο για τους συνεπείς δανειολήπτες, αφετέρου θα δώσουν την εντύπωση στους ανθρώπους πως μπορούν να αναλαμβάνουν ρίσκα, προεξοφλώντας την τελική τους διάσωση. Για τις ίδιες τις τράπεζες όμως δεν ισχύει κάτι ανάλογο, αφού διασώζονται παρά τα λάθη και τα ανεύθυνα ρίσκα που αναλαμβάνουν (ανάλυση); Γιατί να αντιμετωπίζονται διαφορετικά;

Όσον αφορά τώρα τη νέα διάσωση τους, όπου στην Ελλάδα συμβαίνει κάτι αδιανόητο, το να προτείνει δηλαδή ένα άλλο σχέδιο η κεντρική τράπεζα και ένα άλλο το ΤΧΣ, δηλαδή το υπουργείο οικονομικών, η φροντίδα συνεχίζει να επικεντρώνεται στις τράπεζες – χωρίς κανένας οργανισμός να ενδιαφέρεται για τους Πολίτες, οι οποίοι είναι πλέον αντιμέτωποι με μαζικές κατασχέσεις και με ηλεκτρονικούς πλειστηριασμούς (λόγω της αδυναμίας τους να ανταπεξέλθουν με τα δάνεια και με τους φόρους έχοντας μειωμένα ή και καθόλου εισοδήματα), επειδή οι κυβερνήσεις και οι τράπεζες δεν έκαναν σωστά τη δουλειά τους.

Εκτός αυτού, κανένα από τα σχέδια που έχουν προταθεί δεν πρόκειται να επιλύσει ριζικά το πρόβλημα των τραπεζών, οπότε θα χρειαστεί να διασωθούν ξανά και ξανά χωρίς να αποκλείεται το κούρεμα καταθέσεων – όπως άλλωστε συμβαίνει με την ίδια τη χώρα τα τελευταία οκτώ χρόνια, θεωρώντας πως παρά τις τεράστιες θυσίες των Ελλήνων, η Ελλάδα βαδίζει ολοταχώς προς τη χρεοκοπία.

Αναφέρεται επί πλέον παραπλανητικά πως τα κόκκινα δάνεια μειώθηκαν στα 88 δις € – κάτι που ισχύει μεν για τις τράπεζες, αλλά όχι για τους Πολίτες, αφού τα κόκκινα δάνεια τους παραμένουν στα 107 δις €, μόνο που ένα μέρος τους έχει πουληθεί στους κερδοσκόπους (οι οποίοι τα αγοράζουν στο 8% της αξίας τους, δηλαδή στα 100 € δίνουν 8 €, ενώ θα θελήσουν να τα εισπράξουν στο 100% συν τόκους συν έξοδα).

Επίλογος

Ολοκληρώνοντας, εάν οι Πολίτες συνεχίσουν να σκύβουν υποτακτικά το κεφάλι και να τα αποδέχονται όλα, χωρίς την παραμικρή αντίδραση, τουλάχιστον στο θέμα των τραπεζών, τότε δυστυχώς θα είναι άξιοι της μοίρας τους – αφού έτσι η χώρα θα βαδίζει από το κακό στο χειρότερο, χωρίς κανένας να ενδιαφέρεται για τους ίδιους. Λύσεις ασφαλώς υπάρχουν, αλλά όχι όταν ένας λαός είναι τρομοκρατημένος και μη αποφασισμένος να αμυνθεί απέναντι στη ληστεία που διενεργείται – ούτε με την επανάληψη αποτυχημένων πειραμάτων, με τα ίδια σάπια υλικά.

Οτιδήποτε πάντως και αν ακούγεται για τις τράπεζες και την αντιμετώπιση των δανειοληπτών εκ μέρους τους, όσο δεν θεσμοθετείται από την κυβέρνηση είναι άχρηστο – ενώ χρησιμοποιείται μόνο ως προπέτασμα καπνού για να μη συνειδητοποιούν τι συμβαίνει οι Πολίτες. 

analyst.gr