Είναι οι προγαμιαίες σχέσεις πορνεία; (Μακαριστοῦ Ἀρχιμ. π. Ἐπιφανίου Θεοδωροπούλου)

Υπάρχουν πολλοί, ενίοτε και καθηγητές Θεολόγοι που διδάσκουν μια πολύ «βολική» και «έξυπνη» θεωρία: 

Ότι πορνεία είναι μόνο η σαρκική ικανοποίηση που γίνεται έξω από το γάμο με πόρνες και με χρήματα (δηλαδή με πληρωμή).

Ενώ όπου υπάρχει αγάπη, όπου υπάρχει ψυχική επαφή, εκεί δεν έχουμε πορνεία. Συνεπώς, ένα ζευγάρι νέων που αγαπιούνται και η σαρκική σχέση του αποτελεί «ολοκλήρωση της αγάπης των», δεν είναι πορνεία και άρα δεν κάνουν αμαρτία.

Το Ευαγγέλιο μόνο την πορνεία και τη μοιχεία απαγορεύει. Δεν απαγορεύει την «ολοκλήρωση της αγάπης» ενός ζευγαριού... 

Βέβαια η λέξη «πορνεία» στην κυριολεξία σημαίνει την ικανοποίηση των σαρκικών ορέξεων με χρήματα, αφού στην αρχαιότητα ασκούσαν το «επάγγελμα» αυτό γυναίκες αγορασμένες, δηλαδή δούλες.

Όμως εκτός από την κύρια σημασία της, η λέξη πορνεία, είχε ανέκαθεν και τη σημασία της σαρκικής σχέσεως δύο ετερόφυλων προσώπων, χωρίς να υπάρχει χρηματική δοσοληψία.

Μία είναι η νόμιμη συζυγία ανδρός και γυναικός, αυτή που γίνεται με την ευλογία του Μυστηρίου του γάμου. Κάθε πράξη που γίνεται έξω από το Μυστήριο του γάμου χαρακτηρίζεται ως πορνεία ή μοιχεία και καμία διάκριση δεν γίνεται αν συμβαίνει με αμοιβή ή εξ αγάπης... 

[Σχόλιο Π. κοινωνίας: Για τις σαρκικές σχέσεις τελείται το ειδικό μυστήριο του γάμου, ώστε αυτές να χάσουν την φθοροποιό ενέργειά τους και να μη εμποδίζουν να αναπτυχθεί στο ζεύγος η τελεία αγάπη. 

Το μυστήριο του γάμου είναι προαιρετικό, δεν είναι απαραίτητο για τη σωτηρία του ανθρώπου. Είναι όμως υποχρεωτικό, για οποίον επιθυμεί να έχει σαρκικές σχέσεις και να κοινωνεί. 

Σαρκικές σχέσεις και Θ. Κοινωνία χωρίς τον εκκλησιαστικό γάμο είναι αδιανόητες. Είναι «κρίμα» και «κατάκριμα». Πολιτικός γάμος και σύμφωνα συμβίωσης, οδηγούν στην ακοινωνησία με Τον Χριστό.] 

Πουθενά στην Αγία Γραφή δεν δικαιώνονται οι προγαμιαίες σχέσεις εφ’ όσον γίνονται μεταξύ δύο προσώπων που αγαπιούνται. Και πουθενά στην Αγία Γραφή δεν θα βρούμε αμνήστευση των σχέσεων αυτών, επειδή απουσιάζει η πληρωμή και γίνεται επίκληση του ερωτικού αισθήματος.

Ας αναφέρουμε μερικά παραδείγματα: 

1) Η περίπτωση της Σαμαρείτιδος. Είχε τελέσει πέντε νόμιμους γάμους (ο νόμος τότε το επέτρεπε) και τώρα συζεί με ξένον άνδρα, ασφαλώς γιατί «αγαπιούνται». Έχει όμως τη συνείδησή της βαριά, γι’ αυτό και όταν ο Κύριος της λέει να πάει να φωνάξει τον (νόμιμο) άνδρα της, εκείνη του λέει «ουκ έχω άνδρα» για να κρύψει ότι συζεί παρανόμως με άνδρα που δεν είναι νόμιμος σύζυγός της.

Και ο Κύριος την επιβεβαιώνει, λέγοντας της ότι είπε την αλήθεια, γιατί πέντε άνδρες νυμφέυθηκε και αυτόν που έχει τώρα δεν είναι νόμιμος σύζυγός της. 
Δηλαδή ο Κύριος αρνείται πως η σχέση αυτή είναι νόμιμη και αποδεκτή.

2) Ο Απόστολος Παύλος ήταν άγαμος. Γράφει λοιπόν για τους άγαμους άνδρες και τις χήρες γυναίκες, ότι θα προτιμούσε και αυτοί να παραμείνουν όπως και αυτός δηλαδή να μην παντρευτούν. Δεν αγνοεί όμως ότι η αγαμία είναι μεν ανώτερη, αλλά όχι και εύκολος δρόμος. Γι’ αυτό προσθέτει: «Αν δεν μπορούν, λόγω της ασθενείας της σάρκας να εγκρατεύονται, τότε καλόν είναι να παντρευτούν». 

Δεν τους είπε να βολευθούν με εξώγαμες σεξουαλικές σχέσεις, βρίσκοντας ο καθένας ή η καθεμιά ένα ταίρι έξω από το γάμο...

Μοναδική διέξοδος ο γάμος. «Μονόδρομος». Άλλη διέξοδος δεν υπάρχει. Ούτε διανοείται ο Παύλος την εύκολη «λύση» των εξ αγάπης σχέσεων γι’ αυτούς που δεν εγκρατεύονται. Αυτά λέει το Πνεύμα το Άγιον διά στόματος Παύλου!... 

3) Και ερχόμαστε στο χωρίο: Α΄ Κορ. Ζ΄ 27-28. «Δέδεσαι γυναικί; Μη ζήτει λύσιν. Λέλυσαι από γυναικός; Μη ζήτει γυναίκα. Εάν δε και γήμης ουχ ήμαρτες». Μια σχέση βλέπει ο Παύλος αναμάρτητη.Αυτή στο γάμο. Ούτε υπαινιγμός υπάρχει για σχέσεις «εξ αγάπης» έξω από το γάμο.

4) Επίσης ο θείος Παύλος γράφει στην (Α΄ Κορ. 5, 1) επιστολή του. «Όλως ακούεται εν υμίν πορνεία, και τοιάυτη πορνεία, ήτις ουδέ εν τοις έθνεσιν ονομάζεται, ώστε γυναίκα τινά του πατρός έχειν». Ο άνθρωπος για τον οποίον ομιλεί ο Παύλος δεν εσκέπτετο πορνεία, απλώς συζούσε με τη μητριά του και προφανώς ο δεσμός του ήταν «εξ αγάπης». Δεν συζεί με χρήματα. 
Και όμως για τον Παύλο η αθέμιτος αυτή συζυγία ήταν πορνεία. 

Οι επινοήσεις αυτές οδηγούν σε Άτυπον πολυγαμία. 

Γιατί είναι αυτονόητο ότι, όταν οι χριστιανές νέες διαφωνήσουν αργότερα με το πρόσωπο που αγαπούν σήμερα και με το οποίο «ολοκληρώνουν την αγάπη τους», δεν εμποδίζονται να το αντικαταστήσουν με άλλο. Κι αν και με εκείνο διαφωνήσουν και χωρισθούν, θα αναζητήσουν την «αγάπη» τρίτου, μετά τέταρτου, πέμπτου κ.ο.κ. μέχρις ότου «κάπου, κάποτε, με κάποιον» καταλήξουν σε γάμο. 

Το ίδιο θα πράττουν και οι χριστιανοί νέοι. Όλα αυτά είναι αναμάρτητα!, γιατί γίνονται… «εξ αγάπης» και όχι με χρήματα; Ωραίος Χριστιανισμός! «Όμορφος κόσμος, ηθικός, αγγελικά πλασμένος».

Αυτές είναι οι θέσεις του Χριστού και της Εκκλησίας Του. Ας μη μας πλανά ο Διάβολος. Ας μη απατούμε τον εαυτό μας. Όλοι είμαστε αμαρτωλοί και ανάξιοι. «Τις καθαρός από ρύπου…»; Ας προσφέρουμε όμως την αμαρτωλότητά μας με ταπείνωση στο Θεό με τη μορφή της μετάνοιας. Μη καθησυχάζουμε και ναρκώνουμε τη συνείδηση μας λέγοντας ότι οι προγαμιαίες σχέσεις δεν είναι αμαρτία.

Ότι είμαστε αδύναμοι, ναι... 
Ότι παρασυρθήκαμε, ναι... 
Όχι όμως ότι δεν είναι αμαρτία, δεν είναι πορνεία... 

Αδελφοί, «στώμεν καλώς∙ στώμεν μετά φόβου»! Είτε είμαστε Επίσκοποι, κληρικοί, πνευματικοί, θεολόγοι, λαϊκοί. Ο Χριστός δεν εμπαίζεται. Ο λόγος του Θεού είναι σαφής: «Εν εσχάταις ημέραις ενστήσονται καιροί χαλεποί∙ έσονται γαρ οι άνθρωποι φίλαυτοι… ακρατείς… φιλήδονοι μάλλον ή φιλόθεοι» (Β’ Τιμ. 3, 1)

[Σχόλιο αδελφού θεολόγου: Ο έρωτας δεν είναι κάτι κακό, αλλά δώρο του Θεού. Η Εκκλησία αγαπά και δέχεται όλα τα παιδιά της όπως και αν είναι, όχι όμως και την αμαρτία. Δείχνει κατανόηση και καταλαβαίνει τις δυσκολίες "των καιρών". Οι πιστοί θα πρέπει να αγωνίζονται, με τη βοήθεια του πνευματικού, να διατηρήσουν την αγνότητα της ψυχής και του σώματος. Και αυτό όχι γιατί η Εκκλησία μισεί τις απολαύσεις (στη συγκεκριμένη περίπτωση τη σεξουαλική επαφή), αλλά γιατί ενεργώντας εκτός γάμου, αρνούνται την προτεραιότητα της ευλογίας και της χάριτος του Θεού.]

† Ἀρχιμ. π. Ἐπιφανίου Θεοδωροπούλου 
Απόσπασμα (σελ. 35-38) από το βιβλίο του π. Γεωργίου Καλπούζου: 
«ΕΦΗΒΟΙ ΚΑΙ ΠΡΟΓΑΜΙΑΙΕΣ ΣΧΕΣΕΙΣ», Εκδ. ΦΩΤΟΔΟΤΕΣ

Πνεύματος Κοινωνία 
Πηγή
ΕΘΝΕΓΕΡΣΙΣ