Η θεωρία του Πανιλλυρισμού και η εθνική συνείδηση των Ελλήνων

«τα εγγύτατα της ξυμπάσης γνώμης… » [Θουκυδίδης 1.22] 

Του Χρίστου Κράππα - Μαθηματικού 

Αφιερωμένο στην επιτροπή των ομοτράπεζων των Σκοπιανών για την διαγραφή της Ιστορίας μας. Ίσως να έχει μείνει ένα κουκούτσι μυαλό μέσα στο κεφάλι τους και αφυπνιστούν και αντιδράσουν. 

Αγαπητά μου παιδιά, Ιωάννη και Κωνσταντίνε. 

Σήμερα, θα μιλήσουμε ως συνέχεια της πρώτης επιστολής μου, για την εθνική συνείδηση που είχαν οι Έλληνες εδώ και χιλιάδες χρόνια και όχι με την απελευθέρωσή μας μετά την επανάσταση του 1821, όπως θέλουν να το παρουσιάσουν οι Βαυαροί τύραννοι του νεοσύστατου Ελληνικού κράτους με την βασιλεία του Βαυαρού Όθωνα που μας επέβαλαν.

Τις πληροφορίες και τα στοιχεία που θα χρησιμοποιήσουμε, θα είναι έγκυρα από τους αρχαίους συγγραφείς, όπως μας τα παρέδωσαν ως παρακαταθήκη εις τους αιώνας των αιώνων για το Ελληνικό γένος που την αγαθή τύχη έχετε να ανήκετε. Θα ξεκινήσω με την θεωρία που ανέπτυξαν οι Βούλγαροι το 1878 με τον καθηγητή του Πανεπιστημίου της Σόφιας, Καζάρωφ. 

Το 1878 στον Ρωσοτουρκικό πόλεμο νίκησαν οι Ρώσοι, επιβάλλοντας την βούλησή τους στην ηττημένη Τουρκία, και με την συνθήκη του Αγίου Στεφάνου, έδωσαν ένα μέρος της Μακεδονίας, Σέρρες Δράμα και Καβάλα στους Βούλγαρους. Έτσι οι Σλάβοι πέτυχαν το όνειρό τους να έχουν έξοδο στο Αιγαίο. Οι συμμαχικές δυνάμεις αμέσως κατάλαβαν το πρόβλημα και με το Συνέδριο του Βερολίνου μέσα στον ίδιο χρόνο ανέτρεψαν την συνθήκη του Αγίου Στεφάνου και οι Βούλγαροι αποσύρθηκαν στα δικά τους εδάφη. 

Για την τεκμηρίωση της παραχώρησης αυτής χρειαζόταν θεωρητική και ιστορική βάση. Έτσι ο Καζάρωφ έπλασε την θεωρία του Πανιλλυρισμού. Τι λέγει αυτή η θεωρία; Όπως σας έχω γράψει στην πρώτη επιστολή μου, στον χώρο των Βαλκανίων μέχρι το 1300 π.Χ. στον Ελλαδικό χώρο έχει ολοκληρωθεί η εσωτερική μετανάστευση των διαφόρων ελληνικών φύλων, Ιώνων, Αιολών, Αχαιών και Δωριέων καθώς και η πλήρης αφομοίωση μεταξύ αυτών και των πριν από αυτούς κατοικούντων Πελασγών, Μινύων και λοιπών ελληνικών φύλων. 

Τότε, δηλαδή μετά το 1300 π.Χ. εμφανίζονται στα Βόρεια Βαλκάνια, οι Θρακο-Ιλλυριοί. Οι Ιλλυριοί καταλαμβάνουν το δυτικό μέρος και οι Θράκες το Ανατολικό. Κατά το 700 και 800 μ.Χ. πλημυρίζουν τα Βαλκάνια οι Σλάβοι και αφομοιώνουν τους Ιλλυριούς ως πολυπληθέστεροι και έτσι αυτός ο λαός χάθηκε. Ο πονηρός Καζάρωφ υποστηρίζει πως οι Μακεδόνες δεν ήταν Έλληνες αλλά Ιλλυριοί, και αφού εμείς αφομοιώσαμε τους Ιλλυριούς, σμίξανε τα αίματά μας και η ιστορία των Ιλλυριών μας ανήκει, άρα, και των Μακεδόνων. Έτσι ο Φίλιππος, ο Αλέξανδρος δεν είναι Έλληνες αλλά Ιλλυριοί και άρα δικοί μας. Και οι Έλληνες; Οι Έλληνες λέγει, ήταν μια θλιβερή παρένθεση που ήρθαν και κατέστρεψαν τον πολιτισμό τον Ιλλυριών που εξαπλωνόταν σε όλο τον Ελληνικό Χώρο. Στο σημείο αυτό τον βοηθά η θεωρία των Γερμανών που μιλάει για κάθοδο των Δωριέων που κατέστρεψε τον Μυκηναϊκό πολιτισμό, που είναι πέρα ως πέρα λάθος.

Ερχόμαστε τώρα το 1941, όταν οι Γερμανοί εισέβαλαν στην Ελλάδα από τα σύνορα με την Βουλγαρία αφού Γερμανοί και Βούλγαροι είναι σύμμαχοι ως ομόφυλοι, και πάλι, οι Γερμανοί τώρα, παραχωρούν την Ανατολική Μακεδονία στους Βουλγάρους. Έτσι, το 1943 ο Βλαντιμίρ Γεωργίεφ επαναφέρει στο προσκήνιο την θεωρία του Πανιλλυρισμού του Καζάρωφ και προσπαθούν δια πυρός και σιδήρου να Βουλγαροποιήσουν τον Ελληνικό πληθυσμό των περιοχών αυτών. Δεν πρόλαβαν όμως γιατί το 1945 ο Β Παγκόσμιος πόλεμος τελείωσε με την ήττα των Γερμανών και των συμμάχων τους.

Πότε τελείωσε αυτή η θεωρία και οι αναζωπυρώσεις της; Τελείωσε οριστικά και αμετάκλητα το 1952 όταν αποκρυπτογραφήθηκε η γραμμική γραφή Β΄ στις πινακίδες που βρέθηκαν στην Πύλο της Πελοποννήσου που ήταν το Βασίλειο του Ομηρικού Βασιλιά Νέστορα, αλλά και από άλλες περιοχές του Ελλαδικού χώρου. Συγκεκριμένα βρέθηκαν στις αρχές του 20ου αιώνα 5.000 πινακίδες γραμμικής Β γραφής εποχής από 1700 έως 1300 π.Χ.. Από αυτές τις πινακίδες, γύρω στις 3.000 προέρχονται από την Κνωσό, γύρω στις 1.400 από την Πύλο, γύρω στις 300 από τη Θήβα, 90 από τις Μυκήνες ενώ μικρότερος αριθμός προέρχεται από τα Χανιά, τα Μάλια, την Τίρυνθα, την Ελευσίνα, τον Ορχομενό και αλλού. Η αποκρυπτογράφηση έγινε από τον νεαρό αρχιτέκτονα Μάικλ Βέντρις με την βοήθεια του κλασσικού φιλολόγου Τζών Τσάντγουικ ερμηνεύοντας 65 από τα 88 τότε γνωστά σύμβολά της, διατύπωσαν τους βασικούς κανόνες ορθογραφίας της και έφεραν στο φως μια αρχαϊκή ελληνική διάλεκτο 5 αιώνες παλαιότερη τουλάχιστον από την Ελληνική γλώσσα του Ομήρου. Η γραφή αυτή περιλαμβάνει 89 συλλαβογράμματα, που αναπαριστούν συλλαβές με φωνητική αξία και αναδείχθηκαν όλες αυτές οι λέξεις που ανάφερα στην πρώτη επιστολή μου προς εσάς, τα Θεονύμια, Δίας, Ήφαιστος, Άρτεμις, Αφροδίτη, Ήρα, και λοιπά, την ονομασία όλων των νήσων, Ζάκυνθος, Θάσος, Σκιάθος, Κάρπαθος, Ίμβρος, Τένεδος, Λέσβος, Χίος, Κώ, Ρόδος, Σάμος, Κρήτη, και όλων των υπολοίπων, τα τοπωνύμια, Όλυμπος, Πίνδος, Πάρνωνας, Ταΰγετος, Μαίναλο, Πήλιο, Όσσα, Κίσσαβος, τα ποτάμια Ιλισός, Κηφισός, Πηνειός, Ερύμανθος και λοιπά, τα φυτονύμια, άνιθος, δάφνη, σέλινο, ελιά, τα ανδρονύμια, Οδυσεύς, Αχιλεύς, Ατρεύς, Ηδομενεύς, και τόσα άλλα, καθώς και άνδρας, γυναίκα, αγελάδα, λάδι, κρασί κλπ. η δε αξία τους ως πρωτογενείς πηγές για την οικονομία, το εμπόριο, τη θρησκεία, την κοινωνική διαστρωμάτωση και τη διοικητική οργάνωση της μυκηναϊκής Ελλάδας είναι τεράστια. Ως σήμερα έχει αποκρυπτογραφηθεί το 87% των κειμένων. Αποδεδειγμένα, οι Ιλλυριοί δεν μιλούσαν Ελληνικά, στον Ελλαδικό χώρο κατοικούσαν άνθρωποι που και πριν το 2000 π.Χ. μιλούσαν την ελληνική γλώσσα μέχρι τα σήμερα, και η θεωρία του πανιλλυρισμού χάθηκε όπως γεννήθηκε.

Ας επανέλθουμε τώρα στο αρχικό μας ζήτημα περί ελληνικής συνείδησης με στέρεες βάσεις μετά την επιβεβλημένη παρένθεση που παρέθεσα. Μερική νεόκοποι «ιστορικοί» της πλάκας μιλούν πως οι Έλληνες απέκτησαν ελληνική συνείδηση ως Έλληνες στην καταγωγή μετά το 1821. Και το ερώτημα που αυτονόητα τίθεται είναι: και τι ήταν πριν; Σ΄αυτό δεν απαντούν. Ας τους δώσουμε λοιπόν εμείς την απάντηση μέσα από την εγκυρότητα δεκάδων Ιστορικών και άλλων συγγραφέων από τον 8ο αιώνα π.Χ. μέχρι τα σήμερα.

Ας ξεκινήσουμε με τον πατέρα της Ιστορίας, σε παγκόσμιο επίπεδο και παραδοχή, τον Ηρόδοτο (485-421 π.Χ.) και εν συνεχεία τον Θουκυδίδη που θεωρείται ως ο ιστορικός που ανήγαγε την Ιστορία σε επιστήμη (460-390; π.Χ.). Ο Αλέξανδρος Α΄ ο επικαλούμενος και Φιλέλληνας που στην αρχαιότητα αυτός ο όρος σήμαινε «Πατριώτης» που αγαπούσε όλη την Ελλάδα, βασίλευσε από το 495 έως το 450 π.Χ. , έλαβε μέρος στους Ολυμπιακούς Αγώνες το 504. Εκεί λοιπόν υπήρχαν δύο δικαστικά όργανα, οι Ελληνοδίκες και Ελλανοδίκες. Οι μεν αποφαίνονταν αν ο αγωνιζόμενος ήταν Έλληνας επιτρέποντας να αγωνισθεί και οι δε αν τηρήθηκαν οι κανόνες στο αγώνισμα και αναδείκνυαν τον νικητή.

Τότε οι συναγωνιστές (αρχ. αντιθευσόμενοι) στο τρέξιμο και όχι των άλλων αγωνισμάτων, εμπόδιζαν την συμμετοχή του ως μη Έλληνας. Επειδή όμως ο Αλέξανδρος απέδειξε ότι είναι Αργείος την καταγωγή από το γένος των Τημενιδών, οι Ελληνοδίκες αποφάσισαν ότι είναι Έλληνας και μπορεί να αγωνισθεί και αγωνιζόμενος στο στάδιο τερμάτισε μαζί με τον πρώτο. Ας δούμε λίγο και το αρχαίο κείμενο που είναι απείρου κάλους. 

(ΗΡΟΔΟΤΟΣ 5.22,1,10 Έλληνας δε είναι τούτους τους από Περδίκκεω γεγονότας, κατά περ αυτοί λέγουσι, αυτός τε ούτω τυγχάνω επιστάμενος και δη και εν τοισι όπισθε λόγοισι αποδέξω ως εισι Έλληνες, προς δε και οι τον εν Ολυμπίη διέποντες αγώνα Ελληνοδίκαι ούτω έγνωσαν είναι. Αλεξάνδρου γαρ αεθλεύειν ελομένου και καταβάντος απ’ αυτό τούτο οι αντιθευσόμενοι Ελλήνων εξειργόμιν, φάμενοι ου βαρβάρων αγωνιστέων είναι τον αγώνα αλλά Ελλήνων. Αλέξανδρος δε επειδή απέδειξε ως ειη Αργείος, εκρίθη τε είναι Έλλην και αγωνιζόμενος στάδιον συνεξέπιπτε τω πρώτω. ) 

Αγαπητά μου παιδιά, στο αρχαίο αυτό κείμενο υπάρχει καμμία λέξη που να μην είναι ελληνική; Απλά κάποιοι τύποι γραμματικοί ουσιαστικών και ρημάτων έχουν απλοποιηθεί. Και κάτι σημαντικό, ο ίδιος ο ιστορικός μας βεβαιώνει με το ρήμα τυγχάνω επιστάμενος, δηλαδή όταν κάθομαι πάνω από ένα πράγμα, επίσταμαι, το κατέχω, το γνωρίζω καλά, εξ ού και επιστήμη. Αν διαβάσετε πάλι για τον ακτινωτό ήλιο το κείμενό μου, εκεί υπάρχει η συνέχεια του «… όπισθε λόγοισι αποδέξω ως εισι Έλληνες, …» που εδώ μας προλέγει. Η θεωρία του Πανιλλυρισμού αναφέρεται σε αυτό το χωρίον αλλά, σταματά στο σημείο: «… οι αντιθευσόμενοι Ελλήνων εξειργόμιν, φάμενοι ου βαρβάρων αγωνιστέων είναι τον αγώνα αλλά Ελλήνων.» Δεν αναφέρονται στην συνέχεια. Αυτό, τουλάχιστον αποτελεί παραποίηση της ιστορίας.

Αν πάμε λίγο στον Όμηρο, εκεί θα διαπιστώσουμε πως εκστράτευσαν όλοι οι Έλληνες μαζί και καλούνται ως Αχαιοί, Δαναοί, Αργείοι και Μυρμιδόνες. Μάλιστα οι μόνοι που καλούνται στον Όμηρο ως Έλληνες είναι οι Μυρμιδόνες, ο Αχιλλέας και οι άνδρες του που κατοικούσαν στον σημερινό Βόλο, την Λαμία και τα Φάρσαλα. Έρχεται τώρα ο Θουκυδίδης με την αναμφισβήτητη επιστημονική του ροπή και κρίση στην εξιστόρηση των γεγονότων και μας λέγει: ΘΟΥΚΥΔΙΔΗΣ 1.3 «…πριν από τον Τρωικό πόλεμο δηλαδή, δεν φαίνεται να επιχείρησε τίποτα η Ελλάδα όλη μαζί, νομίζω άλλωστε πως δεν λεγόταν καν ακόμα Ελλάδα ολόκληρη η χώρα, αλλά πριν από τον Έλληνα τον γιό του Δευκαλίωνα ούτε υπήρχε καν αυτή η ονομασία, αλλά χωριστά οι διάφοροι λαοί, και ιδίως οι Πελασγοί, από το δικό τους όνομα έδιναν και τόνομα του τόπου. Όταν όμως ο Έλληνας κ’ οι γιοί του επικράτησαν στη Φθιώτιδα, κ’ επειδή τους καλούσαν για δικό τους συμφέρον, οι κάτοικοι και στις άλλες πολιτείες, άρχισαν ένας-ένας να ονομάζονται Έλληνες από την επικοινωνία μεταξύ τους, αλλά πέρασε πολύς καιρός ώσπου να μπορέσει να επικρατήσει τόνομα σχετικά με όλους. Και την ισχυρότερη μαρτυρία για τούτο μας την δίνει ο Όμηρος. Γιατί αν κ’ έζησε πολύν καιρό ύστερα από τα Τρωικά, πουθενά δεν τους ονομάζει έτσι όλους μαζί, παρά μόνον εκείνους που πήγανε στην Τροία με τον Αχιλλέα από την Φθιώτιδα, που ήταν και οι πρώτοι Έλληνες. Τους άλλους όμως τους λέει Αχαιούς και Αργείους και Δαναούς στα ποιήματά του. ….» 

Και πριν από τον Θουκυδίδη ο Ηρόδοτος μας καταγράφει ακριβώς αυτό που μας λέει εδώ ο Θουκυδίδης. Στο χωρίο της ιστορίας του 1.56 και 1.57 έχουμε: «…οι Λακεδαιμόνιοι και οι Αθηναίοι προέρχονται οι μεν από το Δωρικό γένος οι δε από το Ιωνικό. Από την αρχαιότητα υπήρχαν το Πελασγικόν και το Ελληνικόν έθνος. Και το Πελασγικόν έθνος καθόλου δεν μετακινήθηκε από τους τόπους που ζούσε, το Ελληνικόν έθνος όμως πολύ ταλαιπωρήθηκε (αρχ. πολυπλάνητον κάρτα.) Διότι όταν βασίλευε ο Δευκαλίωνας ζούσε στην περιοχή της Φθιώτιδας, επί βασιλείας του γιού του Δώρου του Έλληνα κατοικούσε στην περιοχή περί τον Όλυμπο και την Όσσαν που ονομαζόταν Ιστιαιώτιδα. Από την Ιστιαιώτιδα τους εκδίωξαν οι Κάδμιοι (Θηβαίοι) και κατέφυγαν κατοικούντες πλέον στην Πίνδο και ονομάζονταν πλέον Μακεδνοί (αρχ. οικεε εν Πίδνω Μακεδνόν καλεόμενον.)

Από εκεί κατέβηκαν στην Δρυοπίδα (η σημερινή Άμφισσα ) και από την Δρυοπίδα στην Πελοπόννησο και ονομαζόταν πλέον Δωρικόν έθνος. Αυτά συνέβαιναν αγαπητά μου παιδιά γύρω στα 1300 π.Χ. και εδώ επαληθεύεται ο Ευριπίδης που μιλά για επάνοδο των Ηρακλειδών αφού, από την Φθιώτιδα μετακινήθηκαν προς τον Όλυμπο, εν συνεχεία στην Πίνδο και από εκεί στην Πελοπόννησο. Εκκαλούνταν δε από τότε έθνος Ελληνικό. Και η θεωρία περί καθόδου των Δωριαίων, αλλά δεν μας λέγουν από πού, που τάχα κατέστρεψαν τον Μυκηναϊκό Πολιτισμό όταν οι ίδιοι τον είχαν δημιουργήσει, είναι ένα τεράστιο ψέμα εξυπηρετώντας άλλους σκοπούς και σχέδια. Γιαυτό παιδιά μου να είστε πάντα υποψιασμένα για ό,τι μας σερβίρουν οι ξένοι και κυρίως οι Γερμανοί.
Και τώρα, ας πάμε στο κείμενο που ένας βασιλιάς πλέον, μας μιλά για την Ελληνική συνείδηση που διακατέχει όλους τους κατοίκους του Ελλαδικού χώρου από τις αρχές του 5ου αιώνα π.Χ.

Βρισκόμαστε στο 479 π.Χ. παραμονή της μάχης των Πλαταιών που υπήρξε νικηφόρα για τα Ελληνικά όπλα. Ας αφήσουμε την διήγηση στον Ηρόδοτο που κατέγραψε με κάθε λεπτομέρεια τους Περσικούς πολέμους. Σας κάνω ελεύθερη μετάφραση και όπου χρειάζεται θα σας παραθέτω και το αρχαίο κείμενο ένεκα τους κάλους των τύπων των αρχαίων λέξεων. «Ήταν προχωρημένη η νύκτα και τα δύο στρατόπεδα ησύχαζαν και οι στρατιώτες κοιμούνταν, όταν ο Αλέξανδρος ο γιός του Αμύντα, στρατηγός και βασιλιάς των Μακεδόνων, καβάλα στο άλογό του διέφυγε από το στρατόπεδο των Περσών και πλησίασε τις φρουρές των Ελλήνων, τον είχε επιστρατεύσει αναγκαστικά ο Ξέρξης, και σε κανέναν άλλον δεν μιλούσε, παρά μόνο στους στρατηγούς των Ελλήνων που μάλιστα έλεγε και τα ονόματά τους. (οι πολεμικοί ίπποι είναι εκπαιδευμένοι και κατά την νύκτα δεν θορυβούν) Τότε οι φρουροί έτρεξαν και ειδοποίησαν τους στρατηγούς. Μόλις έφθασαν οι στρατηγοί ο Αλέξανδρος είπε τα εξής: Άνδρες Αθηναίοι, ως παραθήκη σε σας λέγω αυτά και είναι άκρως απόρρητα και σε κανέναν άλλον μην τα πείτε παρά μόνον στον Παυσανία, γιατί αλλιώς θα με καταστρέψετε. Και δεν θα σας τα έλεγα αν δεν τα μέγιστα ενδιαφερόμουν για ολόκληρη την Ελλάδα. Διότι εγώ είμαι Έλληνας το γένος από την αρχαιότητα και δεν θα ήθελα να ιδώ την Ελλάδα δουλωμένη αντί ελεύθερης (αρχ. ΗΡΟΔΟΤΟΣ 9.44.3, 9.45.12 …έλεγε Αλέξανδρος τάδε: Άνδρες Αθηναίοι, παραθήκην υμίν τα έπεα τάδε τίθεμαι, απόρρητα ποιεύεμενος προς μηδένα λέγειν υμέας άλλον ή Παυσανίην, μη με και διαφθείρητε: ού γάρ αν έλεγον, ει μη μεγάλως εκηδόμην συναπάσης της Ελλάδος: αυτός τε γάρ Έλλην γένος ειμί τωρχαίον, και αντ’ ελευθέρης δεδουλωμένην ούκ αν εθέλοιμι οράν την Ελλάδα…..» 

Στη συνέχεια τους είπε πως οι οιωνοί στα σφάγια δεν βγαίνουν στον Μαρδόνιο, αλλά τα σιτία τελειώνουν και έτσι αν όχι αύριο, μαθαύριο θα σας επιτεθεί. Γιαυτό μην χαλάτε τις τάξεις σας και προετοιμαστείτε για μάχη. Τελείωσε δε τα λόγια του με το συγκινητικό: «Ειμί δε Αλέξανδρος ο Μακεδών!!!!» Νωρίτερα τους είπε πως είναι Έλληνας την καταγωγή, ενδιαφέρεται για ολόκληρη την Ελλάδα, να η εθνική του συνείδηση, και έκανε με πράξεις και λόγια το καθήκον του ως Έλληνας να βοηθήσει για την επιτυχία των Ελληνικών όπλων. Ο Παυσανίας τότε έδρασε αμέσως, αναδιάταξε τις δυνάμεις του, απέναντι στους Πέρσες έβαλε τους Αθηναίους που γνώριζαν τον τρόπο που πολεμούσαν οι Πέρσες από τον Μαραθώνα, απέναντι στους Έλληνες που είχε επιστρατεύσει ο Ξέρξης τοποθέτησε τους υπόλοιπους Έλληνες τις δυνάμεις των Πελοποννησίων κ.τ.λ. Στην μάχη αυτή νίκησαν οι Ελληνικές δυνάμεις, σκοτώθηκε ο Μαρδόνιος και τα ράκη του Περσικού στρατού μέσω Θεσσαλίας και Μακεδονίας διαφεύγοντας τους αποδεκάτισε ο Αλέξανδρος Α’ ο βασιλέας της Μακεδονίας. Αυτά η θεωρία του Πανιλλυρισμού ούτε καν τα αναφέρει, παρά παίρνουν από τους ιστορικούς ό,τι τους συμφέρει για να στηρίζουν την επαίσχυντη και ανιστόρητη προπαγάνδα τους.

Αυτό τον καιρό οι Αλβανοί αναζωπύρωσαν την θεωρία αυτή ισχυριζόμενοι ψευδώς πως κατάγονται από τους Ιλλυριούς. Και αυτό γιατί οι Ιλλυριοί που αφομοιώθηκαν από τους Σλάβους κατοικούσαν στην περιοχή της Βόρειας σημερινής Αλβανίας. Αλλά και για αυτούς οι ιστορικοί της αρχαιότητας καταγράφουν με μέγιστη ακρίβεια που κατοικούσαν πριν έλθουν στα Βαλκάνια τον 11ο και 12ο αιώνα μ. Χ. (Ηρόδοτος, Αρριανός, Στράβωνας κ.λ.). Κατοικούσαν στο σημερινό Αζερμπαιτζάν στα παράλια της Κασπίας Θάλασσας μεταξύ Αρμενίας και Περσίας γιαυτό και το αλφάβητό τους έχει τα ίδια γράμματα με το Αρμενικό. Αυτό όμως το θέμα θα μας απασχολήσει σε μια τρίτη επιστολή, αφού, δεν έχω χρόνο τώρα να την γράψω. Σας ζητώ συγνώμη. 

Καλή πρόοδο για την παιδεία και την εκπαίδευση σας!!!
Άγιο Όρος, Μονή Βατοπαιδίου 14.02.2016
Χρίστος Κράππας 

Υ.Γ. Να παρακαλέσετε την ευγενή μητέρα σας να σας μεταφράζει τις αρχαίες παραπομπές που αναφέρω στο κείμενο αυτό.

πηγή