Γράφει ο π. Ανδρέας Κονάνος
Οταν τιμωρούμαστε, νιώθουμε ότι πάμε καλά. Οταν αυτοτιμωρείσαι, σκέφτεσαι: «Εμένα δεν μου αξίζει η ευτυχία έτσι κι αλλιώς. Γι' αυτό και είναι βασανισμένη η ζωή μου όλη. Και τώρα που τιμωρήθηκα, καλά έπαθα. Μου αξίζει». Οχι! Μας αξίζει η ευτυχία. Δεν πλαστήκαμε για τιμωρίες.
Πλαστήκαμε για την ευτυχία και τη χαρά. Φίλε μου, δέξου την αγάπη του Θεού. Δέξου και την αγάπη των ανθρώπων. Μου 'πε μια φορά κάποιος: «Αν με ήξερε στ' αλήθεια εμένα ο κόσμος δεν θα μ' αγαπούσε κανείς ποτέ». Γιατί, όμως, σκέφτεσαι έτσι, φίλε μου;
Γιατί δεν πιστεύεις στην αγάπη των άλλων; Υπάρχουν άνθρωποι που αγαπούν. Ασε την καρδιά σου να δεχτεί την αγάπη τους. Είναι πολλοί αυτοί που σ' αγαπούν. Εσύ νομίζεις ότι όσοι είναι δίπλα σου όλοι είναι κακοί. Σ' αγαπάει ο κόσμος.
Εσύ, όμως, έχεις απορρίψει την αγάπη. Κι απ' τον Θεό, κι απ' τους ανθρώπους. Και προτιμάς να 'σαι μέσα στην ενοχή και τις τύψεις. Και στο τέλος ξέρεις τι κάνεις; Ελκύεις επάνω σου αυτό που μυστικά ζητάς. Κάνεις τους ανθρώπους πραγματικά στο τέλος να μη σε χωνεύουν!
Οχι, όμως, επειδή αυτοί είναι κακοί! Μα επειδή εσύ δεν τους αφήνεις να σε αγαπήσουν. Σε πλησιάζουν με καλή διάθεση, μα εσύ τους βλέπεις και λες: «Οχι, δεν το πιστεύω. Δεν μ' αγαπάτε εμένα. Δεν αξίζω εγώ αγάπη, δεν πιστεύω στην αγάπη σας». Ετσι νομίζεις. Αυτή είναι η μεγάλη πλάνη του νου σου και της πληγωμένης καρδιάς σου. Ασε τον Θεό να σε αγκαλιάσει. Πίστεψε ότι είσαι ένα πλάσμα που αξίζει αγάπη. Σε έπλασε ο Θεός. Για πέταμα σε έκανε; Κάνει ποτέ ο Θεός πλάσματα που 'ναι άχρηστα;
Πώς είναι δυνατόν τότε εσύ να είσαι ένα άχρηστο πλάσμα ή ένα χαμένο κορμί; Ασε την ψυχή σου να νιώσει την αγάπη του Θεού για να νιώσεις και την προστασία Του. Προσπάθησε να νιώσεις τη γαλήνη Του.
Αν δεν αφήσεις αυτή την εμπειρία να μπει μες στην καρδιά σου, όλο θα φοβάσαι. Ολο θα πιστεύεις ότι κινδυνεύεις, ότι κάποιος θα σου κάνει κακό, ότι κάτι κακό θα πάθεις. Ενώ όταν αισθανθείς μέσα σου την αγάπη του Χριστού, θα φύγει ο φόβος.
Οι ενοχές θέλουν παρέα. Οταν έχεις ενοχές, ψάχνεις κι άλλες ενοχές! Και σε σένα και στους άλλους. Και βλέπεις συνέχεια προβλήματα. Και δεν αφήνεις ούτε τον εαυτό σου να χαρεί, μα ούτε και τους άλλους.
Ο ενοχικός άνθρωπος βλέπει σε όλους προβλήματα. Σταδιακά γίνεται παράξενος. Και κάνει έργο του να βλέπει παντού αμαρτίες. Ο,τι κάνουν οι άλλοι το θεωρεί πολύ εύκολα αμαρτωλό και τους κάνει τη ζωή δύσκολη. Είναι πολύ λυπηρό να νιώθουμε τόσες τύψεις και ενοχές με λάθος τρόπο, ενώ ζούμε μέσα στην Εκκλησία.
Και ενώ η Εκκλησία είναι ο χώρος που κανονικά θα 'πρεπε να καταργούνται οι ενοχές, πολλές φορές ζούμε με αυτές τις ενοχές! Και γίνονται το υλικό μέσω του οποίου συνεχίζουμε και έχουμε πάρε δώσε με την Εκκλησία. Δηλαδή καταντάμε να σχετιζόμαστε με την Εκκλησία μόνο και μόνο επειδή είμαστε ένοχοι.
*Από το βιβλίο του π. Ανδρέα Κονάνου «Στο βάθος κήπος» των εκδόσεων Αθως
πηγή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Παρακαλούμε τα σχολιά σας να ειναι σχετικά με το θέμα, περιεκτικά και ευπρεπή. Για την καλύτερη επικοινωνία δώστε κάποιο όνομα ή ψευδώνυμο. Διαφημιστικά σχόλια δεν δημοσιεύονται.
Επειδή δεν υπάρχει η δυνατότητα διόρθωσης του σχολίου σας παρακαλούμε μετά την τελική σύνταξή του να ελέγχεται. Προτιμάτε την ελληνική γραφή κι όχι την λατινική (κοινώς greeklish).
Πολύ σημαντικό είναι να κρατάτε προσωρινό αντίγραφο του σχολίου σας ειδικά όταν είναι εκτενές διότι ενδέχεται να μην γίνει δεκτό από την Google (λόγω μεγέθους) και θα παραστεί η ανάγκη να το σπάσετε σε δύο ή περισσότερα.
Το σχόλιό σας θα δημοσιευθεί, το αργότερο, μέσα σε λίγες ώρες, μετά από έγκριση του διαχειριστή του ιστολογίου, ο οποίος είναι υποχρεωμένος να δημοσιεύει όλα τα σχόλια που δεν παραβαίνουν τους όρους που έχουμε θέσει στις παρούσες οδηγίες.
Υβριστικά, μη ευπρεπή και προπαγανδιστικά σχόλια θα διαγράφονται ή δεν θα δημοσιεύονται.