Το να νιώθουμε τον Χριστό ανάμεσά μας, να αισθανόμαστε την αγάπη Του, να απολαμβάνουμε την παρουσία Του, τη ζεστασιά και τη φροντίδα Του, τη θέα του προσώπου Του. Και να επικοινωνούμε και μεταξύ μας μέσα σε κλίμα αγάπης και ενότητας.
Ε, σ' όλα αυτά τα ωραία γιατί να μην πάμε; Κι εσύ κι εγώ… Αφού μια ζωή γι' αυτό παλεύεις και γι' αυτό προσπαθείς. Αφού θέλεις να σωθείς. Αυτό δεν είναι που θέλεις; Είναι πολύ βασικό η θέληση. Αν δεν θέλεις, πώς θα γίνει; Θα θυμάσαι ότι ο Χριστός, προτού κάνει θαύμα, ρωτούσε: «Θέλεις ὑγιής γενέσθαι;» Θέλεις να γίνεις καλά; Θες να σωθείς; Θέλεις πράγματι να σου κάνω αυτό το δώρο που ζητάς; Το λες με τα χείλη, αλλά το θέλει κι η καρδιά σου; Ρωτάει κι εμάς ο Χριστός: Θέλεις τον Παράδεισο και τη χαρά; Αν πούμε ότι θέλουμε, θα πάμε. Θέλουμε, ναι.
Θέλουμε το Φως. Θέλουμε τον Χριστό. Θέλουμε τον Θεό. Θέλουμε την ευτυχία και τη χαρά του Παραδείσου. Μερικές φορές όμως δυσκολευόμαστε στον δρόμο που πάει στον Παράδεισο. Εχουμε δύσκολο χαρακτήρα, που μας απομακρύνει. Βγάζουμε μια καταπίεση, κάτι σκληρό κι ενοχλητικό στους γύρω μας. Πώς να σωθούμε έτσι; Στον Παράδεισο δεν χωρούν άνθρωποι καταπιεστικοί, που καταπιέζουν τους άλλους και κάνουν τη ζωή τους δύσκολη. Δεν ξέρω αν είσαι κι εσύ τέτοιος άνθρωπος. Σίγουρα θα γνωρίζεις αρκετούς τέτοιους. Υπάρχουν πολλοί. Και είναι κι άνθρωποι της εκκλησίας. Οσοι τους ξέρουν λένε γι' αυτούς τα χειρότερα: «Πολύ ενοχλητικός, ρε παιδί μου, πολλή καταπίεση. Πολύ του “πρέπει” και του “δήθεν” ο άνθρωπος αυτός». Ανθρωποι που διαρκώς διδάσκουν ενοχλητικά. Σε βλέπουν κι αρχίζουν το κήρυγμα: «Πρέπει ν' αλλάξεις, να κόψεις εκείνο, να κόψεις το άλλο, να διορθωθείς». Και διαρκώς ταλαιπωρούν. Ο άνθρωπος όμως που καταπιέζει δεν μπορεί να σωθεί. Το πέρασμά του, ενοχλητικό. Κάνει τον διπλανό του να στενάζει. Πώς, λοιπόν, να δει πρόσωπο Θεού;
Ο Θεός είναι ο απόλυτα ελεύθερος και ο απόλυτα σεβαστικός. Σέβεται απόλυτα: Την ελευθερία μας, τον χρόνο μας, την ώρα μας. Ποτέ δεν πιέζει. Περιμένει με απόλυτο σεβασμό την ώρα και τη στιγμή που καθένας θα αποφασίσει ελεύθερα και θα θελήσει εκούσια και συνειδητά να σκεφτεί κάποια πράγματα στη ζωή του.
Ο ίδιος ο Χριστός είναι το ζωντανό παράδειγμα σεβασμού κι ελευθερίας. Και πώς μπορούμε εμείς να φερόμαστε τόσο πιεστικά στ' όνομά Του; Ο Χριστός μας πέρασε στον πλανήτη αυτό με τρόπο αθόρυβο και αθέατο. Αθέατο πέρασμα 33 ετών. Πέρασμα ήσυχο, καθόλου κραυγαλέο. Με κριτήρια κοσμικά, δεν εντυπωσίασε. Σκοπός Του δεν ήταν να συναρπάσει. Ούτε έφερε σεισμό και αναστάτωση. Ηρεμος κι αθόρυβος. Ηταν ο Υιός του Θεού, δηλαδή ο Θεός ο ίδιος, σαρκωμένος. Και ήταν ταπεινός. Δεν ενόχλησε, δεν καταπίεσε, δεν απαίτησε. Πάντα έλεγε: «Οποιος θέλει. Αν θέλεις. Αν μ' αγαπάς. Αν νιώθεις την αγάπη μου. Αν ήρθε η ώρα σου. Αν αισθάνεσαι έτοιμος». Ετσι φέρθηκε ο Χριστός. Και μας έδωσε κριτήριο ζωής και ήθους.
Από το βιβλίο του π. Ανδρέα Κονάνου «Ολα του γάμου δύσκολα...» των εκδόσεων Αθως
πηγή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Παρακαλούμε τα σχολιά σας να ειναι σχετικά με το θέμα, περιεκτικά και ευπρεπή. Για την καλύτερη επικοινωνία δώστε κάποιο όνομα ή ψευδώνυμο. Διαφημιστικά σχόλια δεν δημοσιεύονται.
Επειδή δεν υπάρχει η δυνατότητα διόρθωσης του σχολίου σας παρακαλούμε μετά την τελική σύνταξή του να ελέγχεται. Προτιμάτε την ελληνική γραφή κι όχι την λατινική (κοινώς greeklish).
Πολύ σημαντικό είναι να κρατάτε προσωρινό αντίγραφο του σχολίου σας ειδικά όταν είναι εκτενές διότι ενδέχεται να μην γίνει δεκτό από την Google (λόγω μεγέθους) και θα παραστεί η ανάγκη να το σπάσετε σε δύο ή περισσότερα.
Το σχόλιό σας θα δημοσιευθεί, το αργότερο, μέσα σε λίγες ώρες, μετά από έγκριση του διαχειριστή του ιστολογίου, ο οποίος είναι υποχρεωμένος να δημοσιεύει όλα τα σχόλια που δεν παραβαίνουν τους όρους που έχουμε θέσει στις παρούσες οδηγίες.
Υβριστικά, μη ευπρεπή και προπαγανδιστικά σχόλια θα διαγράφονται ή δεν θα δημοσιεύονται.