Του Παναγιώτη Λιάκου
Ενας παραδοσιακός πολλαπλασιαστής των κακών αποτελεσμάτων που παράγει η καταγέλαστη πολιτική τάξη της χώρας είναι οι επικοινωνιολόγοι που επηρεάζουν καθοριστικά τις ηγεσίες. Καθ’ όλα αντιπαθητική επαγγελματική τάξη, έχει πολεμική σχέση με τον κάματο και, αντί για χήνα που κάνει χρυσά αβγά, βρίσκει κηφήνα αμήχανο και πανικόβλητο που τους προσφέρει πλουσιοπάροχες αμοιβές, υπακούοντάς τους!
Οι περισσότεροι πολιτικοί ηγέτες της νεότερης Ελλάδος, με εξαίρεση τον Ιωάννη Καποδίστρια, τον Ιωάννη Μεταξά, τον στρατάρχη Αλέξανδρο Παπάγο και το παλάτι (μια και ήταν πολιτικός ο ρόλος του), ήταν αθεράπευτα ανασφαλείς. Αυτό συνέβαινε επειδή, αφενός, είχαν τεράστια απόσταση από αυτό που λέμε «ψυχή του λαού» και δεν ήξεραν να κάνουν τίποτα ουσιαστικό στη ζωή τους και, αφετέρου, επεδίωκαν από καιρού εις καιρόν την πολιτική εξουσία. Πώς ένας αδαής, πονηρούτσικος, καπάτσος και αδίστακτος τυπάκος θα μπορούσε να πείσει τους άλλους για τις καλές προθέσεις του, και μάλιστα να βρει και την απαραίτητη ισχύ (χρήμα και υποστήριξη) για να γαντζωθεί στην εξουσία; Αρχικά, η συνταγή ήταν απλή. Λάμβαναν ισχύ από τις ξένες κυβερνήσεις και την κομματικοποίηση του κράτους και ψήφους από τις υποσχέσεις και τον έλεγχο της κοινωνίας μέσω του κόμματος.
Στη συνέχεια, η συνταγή παρέμεινε η ίδια με μια προσθήκη: τους επικοινωνιολόγους. Αυτοί υποτίθεται ότι είναι ειδήμονες περί των... τάσεων και των προτιμήσεων του λαού. Πόσο ειδήμονες είναι και ποια τα αποτελέσματα των συμβουλών τους, τα έχουμε δει και νιώσει στο πετσί μας άπαντες.
Ωστόσο, ο ρόλος αυτών των ανθρώπων γενικά είναι ακόμα πιο αξιόμεμπτος απ’ όσο φαίνεται διότι συμμετείχαν ενεργά στην εξαχρείωση των μαζών διά της εφευρέσεως συνθημάτων-πομφολύγων: «αλλαγή», «κάθαρση», «εκσυγχρονισμός», «επανίδρυση του κράτους», «λεφτά υπάρχουν», «επαναδιαπραγμάτευση», «τελειώνουμε με το παλιό».
Αυτοί ειδικεύονται στις χάντρες και στα καθρεφτάκια, αυτοί συμβάλλουν στη μετατροπή χόμο σάπιενς σε νεάντερταλ, αυτοί πείθουν κάθε ανερμάτιστο ότι μπορεί να μας καίγεται καρφί αν ο Τσίπρας θα βάλει γραβάτα ή ξύλινο παπιγιόν ή κασκόλ ή πασμίνα. Μια σκασίλα είχαμε και μια μεγάλη αποδοκιμασία για τους επικοινωνιολόγους της συμφοράς.
πηγή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Παρακαλούμε τα σχολιά σας να ειναι σχετικά με το θέμα, περιεκτικά και ευπρεπή. Για την καλύτερη επικοινωνία δώστε κάποιο όνομα ή ψευδώνυμο. Διαφημιστικά σχόλια δεν δημοσιεύονται.
Επειδή δεν υπάρχει η δυνατότητα διόρθωσης του σχολίου σας παρακαλούμε μετά την τελική σύνταξή του να ελέγχεται. Προτιμάτε την ελληνική γραφή κι όχι την λατινική (κοινώς greeklish).
Πολύ σημαντικό είναι να κρατάτε προσωρινό αντίγραφο του σχολίου σας ειδικά όταν είναι εκτενές διότι ενδέχεται να μην γίνει δεκτό από την Google (λόγω μεγέθους) και θα παραστεί η ανάγκη να το σπάσετε σε δύο ή περισσότερα.
Το σχόλιό σας θα δημοσιευθεί, το αργότερο, μέσα σε λίγες ώρες, μετά από έγκριση του διαχειριστή του ιστολογίου, ο οποίος είναι υποχρεωμένος να δημοσιεύει όλα τα σχόλια που δεν παραβαίνουν τους όρους που έχουμε θέσει στις παρούσες οδηγίες.
Υβριστικά, μη ευπρεπή και προπαγανδιστικά σχόλια θα διαγράφονται ή δεν θα δημοσιεύονται.