Ο κανόνας θέλει, στον τοίχο κάθε έφηβου να βρίσκεται μία αφίσα με το πρότυπο του. Ποδοσφαιριστές, τραγουδιστές, μοντέλα, ηθοποιοί ή και φανταστικοί ήρωες. Λίγο-πολύ ο τρόπος ζωής τους επηρεάζει όχι απαραίτητα την ζωή των νέων, όσο τους στόχους που θα θέσουν και τον τρόπο που θα επιδιώξουν να τους προσεγγίσουν.
Στην πραγματικότητα όλοι θέλουμε να γίνουμε ο διάσημος ποδοσφαιριστής με την αμύθητη αμοιβή όμως πάντα, υπάρχει και ένα λιγάκι πιο ρεαλιστικό πρότυπο στην ζωή μας που ίσως δεν το έχουμε συνειδητοποιήσει, ίσως μας συμβαίνει ασυναίσθητα. Για πολλά παιδιά αυτό το κρυφό πρόσωπο είναι κάποιος γονέας.
Κι εγώ θυμάμαι να λατρεύω τον Roberto Carlos, όμως τι πραγματικά θα μπορούσα να αξιοποιήσω από αυτόν τον κατά τ' άλλα σπουδαίο αθλητή; Η αλήθεια είναι πως μεγάλωσα βλέποντας κάποιες παραστάσεις από τον κατά δέκα χρόνια μεγαλύτερο αδερφό μου σε μια ηλικία που όμως ουδέποτε σπουδαιολόγησα αυτό που έβλεπα. Εκείνος έβγαινε με φίλους, εγώ δεν είχα καμία τέτοια πρόθεση. Εκείνος φλέρταρε κορίτσια, εγώ έπαιζα με παιχνίδια. Εκείνος φορούσε πουκάμισα και ακριβά παπούτσια, εγώ φόρμες με τα σήματα ομάδων.
Καμπόσα χρόνια μετά, εγώ και εκείνος συναντηθήκαμε ξανά στο εξωτερικό. Εκείνος ήταν ο διευθυντής μου, εγώ ο υφιστάμενος του. Στο έτος αυτής της επαγγελματικής συνύπαρξης γνώρισα το πιο σκληρό επαγγελματικό πρόσωπο. Ο αδερφός μου εξάντλησε την αυστηρότητα του, με προσέβαλε μπροστά σε κόσμο, με ειρωνεύτηκε, με αμφισβήτησε, με έκανε να δακρύσω και να θέλω να παραιτηθώ. Δεν το έκανα.
Και όταν αυτή η συνεργασία έληξε, ξεκίνησε μία άλλη πολύ σημαντική σελίδα στη ζωή μου. Μία νέα φάση για την οποία ήμουν τόσο έτοιμος που για μένα ήταν "βόλτα στην εξοχή". Ο αδερφός μου με έκανε επαγγελματία, με έκανε συνεπή, οργανωτικό, υπεύθυνο. Μου έδωσε εφόδια ζωής που δεν συναντάς στις μέρες μας. Μου έδωσε αρετές και ικανότητες που κανένας τραγουδιστής και κανένας αθλητής δεν μπορεί να σου δώσει.
Δεν έκατσε μαζί μου να συζητήσει για τα συναισθήματα ή τα προβλήματά μου. Ήταν πάνω απ' αυτό. Αισθάνομαι πως με έπιασε απ' τον λαιμό, με βούτηξε στον βούρκο και μου έδειξε πως αυτός είναι ο κόσμος, χωρίς καν να του το ζητήσω.
Επειδή πολλές φορές η ζωή είναι ένας βούρκος που πρέπει να διαβείς χωρίς αδιάβροχο και όταν το κάνεις δεν ξεχωρίζεις από τον διπλανό σου λόγω της βρωμιάς που σε έχει σκεπάσει, είναι σημαντικό να παραμείνεις ο ίδιος μέσα στις λάσπες. Γιατί κάποια γαμημένη στιγμή, βγαίνεις από τον βούρκο και τότε θα αναδειχθούν και πάλι τα πρότυπα σου...
+Yanni Spiridakis
yannidakis.net
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Παρακαλούμε τα σχολιά σας να ειναι σχετικά με το θέμα, περιεκτικά και ευπρεπή. Για την καλύτερη επικοινωνία δώστε κάποιο όνομα ή ψευδώνυμο. Διαφημιστικά σχόλια δεν δημοσιεύονται.
Επειδή δεν υπάρχει η δυνατότητα διόρθωσης του σχολίου σας παρακαλούμε μετά την τελική σύνταξή του να ελέγχεται. Προτιμάτε την ελληνική γραφή κι όχι την λατινική (κοινώς greeklish).
Πολύ σημαντικό είναι να κρατάτε προσωρινό αντίγραφο του σχολίου σας ειδικά όταν είναι εκτενές διότι ενδέχεται να μην γίνει δεκτό από την Google (λόγω μεγέθους) και θα παραστεί η ανάγκη να το σπάσετε σε δύο ή περισσότερα.
Το σχόλιό σας θα δημοσιευθεί, το αργότερο, μέσα σε λίγες ώρες, μετά από έγκριση του διαχειριστή του ιστολογίου, ο οποίος είναι υποχρεωμένος να δημοσιεύει όλα τα σχόλια που δεν παραβαίνουν τους όρους που έχουμε θέσει στις παρούσες οδηγίες.
Υβριστικά, μη ευπρεπή και προπαγανδιστικά σχόλια θα διαγράφονται ή δεν θα δημοσιεύονται.