Σοβαρός-σοβαρός. Ανοιγόκλεινε την πόρτα, παραπατούσε, αλλά έτρεχε κιόλας, προσκυνούσε τις Δεσποτικές εικόνες, τον θρόνο, έμπαινε στο Ιερό, έπαιρνε τις λειτουργίες, ψέλναμε τον Κανόνα «Κύματι θαλάσσης». Δεν είχε ο Γέροντας χρόνο κοσμικό, είχε χρόνο λειτουργικό. Μαζευόταν ο κόσμος, πολύς κόσμος. Χριστιανοί, που τον αγαπούσαν, αλλά και άλλοι από την γειτονιά δρασκέλιζαν την μάντρα, σκύβοντας από το μικρό πορτάκι, άρρωστοι, νοσοκόμες, γιατροί. Καθυστερούσε ο Γέροντας. Σβηστά τα φώτα. Ψέλναμε, ξαναψέλναμε, δεν έβγαινε να πη το «Δεῦτε, λάβετε φῶς».
Έφευγα από το ψαλτήρι, να πάω στο Ιερό, μου έλεγε:
«Ξέρω, ξέρω». Αδημονία. Οι άλλες εκκλησίες σήμαναν ήδη Ανάσταση, βαρελότα πέφτανε κι αυτός δεν έβγαινε.
«Ξέρω, ξέρω», μου λέει.» Όποιος θέλει να φύγη. Δέν μπορεί. Ας τους βάλουμε στην εκκλησία, τά προβατάκια του Χριστού μας, Βαγγέλη. Μέσα στην κιβωτό είναι μιά φορά τόν χρόνο. Ας καθυστερήσουν. Ψάλλε εσύ, ψάλλε».
«Τά είπα, Γέροντα, πάλι καί πάλι».
Τέλος πάντων, βγήκε. Άλλο πανηγύρι. ‘Εκουνούσε την λαμπάδα γελώντας, βλέποντας το φως. «Επεφταν οι Χριστιανοί κι εκείνος εκουνούσε την λαμπάδα του. Πήραν το φως, διαδόθηκε παντού, έξω στις αυλές. Ψέλναμε: «Την Ἀνάστασίν Σου, Χριστέ Σωτήρ». Βγήκαμε, καθυστερούσε, χαιρετούσε, ευλογούσε, σταύρωνε. Ανέβηκε σ’ ένα πεζούλι, απέναντι από τον ναό, και πήγαινε πέρα-δώθε. Γελούσε, έλαμπε το πρόσωπο του, σωστό παιδί. Ό κόσμος περίμενε το Εύαγγέλιο.
Άφού «έπαιξε» κάμποσο, πηγαίνοντας πέρα-δώθε, εστάθη. Άνοιξε το Ευαγγέλιο, δόξασε την Αγία Τριάδα, διάβασε το κείμενο, το εωθινό, όχι το σύνηθες, αλλά το άλλο, το μεγαλύτερο. Δόξα σοι, είπε το «Χριστός Ἀνέστη», χτύπησαν οι καμπάνες. Δεν είχαν πολλά βαρελότα. Ψέλναμε όλοι, όλος ο λαός. Νέα χαρά τώρα. «Χριστός Ἀνέστη», φώναζε. Περιδιάβαινε στο πεζούλι, μετά χάθηκε στον κόσμο. Είχε πάει η ώρα 1:30. Μπήκαμε στην εκκλησία.
«Ψάλτε, ψάλτε», έλεγε. Λιβάνιζε σε κάθε ωδή. Ψέλναμε τις Καταβασίες. Εάν μας ξέφευγε κανένα τροπάριο και το λέγαμε μόνο μια φορά, αυτός μας έλεγε:
«Πές το πάλι».
Μνημόνευε στήν πρόθεση χιλιάδες ονόματα. Ειχε πάει 2:30 το πρωί. Ο κόσμος είχε εγκλωβιστεί. Μόνον οι Έλληνες ξέρουν τι σημαίνει, να πας κάπου να αναστήσης και μετά να πας να φας. Ακόμα και οι Χριστιανοί θέλουν να είναι 2 η ώρα στο τραπέζι κι εμείς μόλις που είχαμε αρχίσει.
Είπα το «Ὅσοι εἰς Χριστόν», τον Απόστολο, διαβάστηκε και το Ευαγγέλιο και ήρθε η ώρα των κατηχουμένων. Τρείς την νύχτα άρχισε να μνημονεύη τους ζωντανούς, χιλιάδες ονόματα. Πολλοί έφυγαν από την εκκλησία. Πήγε η ώρα 4:00 κι ακόμα να βγουν τα Άγια.
Τέλος πάντων, ευδόκησε να πάψη τα μνημόνια. Βγήκαν τα Άγια κι άρχισε πάλι να μνημονεύη. Μπήκα στο Ιερό και μου λέει: «Χαίρονται, Βαγγέλη μου, χαίρονται οι πεθαμένοι». Κι εγώ του απαντώ: «Δεν ξέρω αν χαίρωνται οι πεθαμένοι. Οι ζωντανοί όμως;».
Μου λέει: «Χαίρονται κι αυτοί, Βαγγέλη μου, ψάλλε, ψάλλε». Καί τι να ψάλλω; Περίμενα να τελειώση.
Τελείωσε, μας κοινώνησε όλους, μας έδωσε όλα του τα κρασιά και τα πρόσφορα και τ’ αυγά, και φύγαμε κατά τις 5:00. Σκέφθηκα: «Δεν ξανάρχομαι του χρόνου, απαπαπα!!!».
Τον επόμενο χρόνο δεν λειτούργησε. Ήταν η τελευταία πασχαλιάτικη Λειτουργία, που έκανε μόνος του, με το ποίμνιό του, ο ποιμένας ο καλός, ο ευλογημένος.»
Σίμωνος Μοναχού, π. Ευμένιος – ο κρυφός Άγιος της εποχής μας, Αθήναι 2009, σσ. 110-114.
πηγή
ΣΧΟΛΙΟ
Υπάρχουν τριών ειδών χριστιανοί με βάση την βραδινή Ακολουθία της Αναστάσεως του Κυρίου μας...
- Αυτοί που κατ΄όνομα λένε ότι είναι χριστιανοί αλλά δεν πατάνε στην Εκκλησία ΟΥΤΕ αυτήν την ημέρα...
- Αυτοί που πάνε ισα ισα να λάβουν το Αγιο Φως, να ακούσουν το Χριστός Ανεστη και να φύγουν τρέχοντας την ώρα που ο Ιερέας φωνάζει: "ΑΝΑΣΤΗΤΩ ὁ Θεός, καὶ διασκορπισθήτωσαν οἱ ἐχθροὶ αὐτοῦ, καὶ φυγέτωσαν ἀπὸ προσώπου αὐτοῦ οἱ μισοῦντες αὐτόν..." τους οποίους το κοσμικό φρόνημα τους έχει κατακυριεύσει... και τρέχουν για την βραδινή μάσα....
Και αυτοί που κάθονται μέχρι το τέλος της Θ. Λειτουργίας περιμένοντας υπομονετικά και χαρμόσυνα την ολοκλήρωση της, προσευχόμενοι....
Ο Αγιος γέροντας όμως ξεχώρισε ακόμα και σε αυτούς τους τελευταίους..... τους αρίστους...
Γιατί αδερφοί μου πόσοι απο εμάς πάμε στην Εκκλησία το βράδυ της Αναστάσεως και κοιτάζουμε συνεχώς το ρολόι;
Αν και θέλουμε να τιμήσουμε τις Αγιες στιγμές της Αναστάσεως Του Κυρίου μας και να προσευχηθούμε μαζί με τους Ιερείς μας, ωστόσο κάπου στην άκρη του μυαλού μας υπάρχει μια αμυδρά προσμονή του βραδινού αναστάσιμου δείπνου με την μαγειρίτσα και τα λοιπά εδέσματα που μας φαίνονται όσο περνάει η ώρα, αλλά και μετά από μια μακρά περίοδο σαρακοστιανής νηστείας, σαν κάτι καταπληκτικό και επιθυμητό...
Κι έτσι όσο περισσότερο τραβάει η Θ Λειτουργία τόσο αδημονούμε και αρχίζουμε να διαμαρτυρόμαστε... ίσως μάλιστα και κάποιοι να φεύγουν πριν το τέλος...
Το θέμα είναι λοιπόν, όχι μόνο να περιμένεις την ολοκλήρωση της Θ. Λειτουργίας, αλλά να ζείς την Ανάσταση του Κυρίου μας σε κάθε στιγμή της...
Για τον αληθινό Ιερέα του Θεού, αλλά και για τους αληθινούς πιστούς, το γεγονός της Αναστάσεως θα πρέπει να είναι από τις στιγμές εκείνες που παρακαλάμε να μην τελειώσουν ποτέ....
Ετσι κι ο π. Ευμένιος ζούσε την κάθε στιγμή ξανά και ξανά... και είμαι σίγουρος ότι όσοι κατάφεραν να φτάσουν μέχρι το τέλος της Θείας Λειτουργίας εκείνης θα το θυμούνται για πάντα...
Μην ξεχνάμε ότι εμείς οι άνθρωποι στις μεγάλες μας χαρές σε γάμους και γλέντια, παρακαλάμε να μην τελειώσει το γλέντι και καθόμαστε με τις ώρες μέχρι τελικής πτώσεως και εξαντλήσεως... όμως για το αληθινά κοσμοσωτήριο "πανηγύρι" της Αναστάσεως Του Κυρίου μας βαριόμαστε και κοιτάζουμε την ώρα να φύγουμε από την Εκκλησία...
Πόσο λάθος έχουμε....
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Παρακαλούμε τα σχολιά σας να ειναι σχετικά με το θέμα, περιεκτικά και ευπρεπή. Για την καλύτερη επικοινωνία δώστε κάποιο όνομα ή ψευδώνυμο. Διαφημιστικά σχόλια δεν δημοσιεύονται.
Επειδή δεν υπάρχει η δυνατότητα διόρθωσης του σχολίου σας παρακαλούμε μετά την τελική σύνταξή του να ελέγχεται. Προτιμάτε την ελληνική γραφή κι όχι την λατινική (κοινώς greeklish).
Πολύ σημαντικό είναι να κρατάτε προσωρινό αντίγραφο του σχολίου σας ειδικά όταν είναι εκτενές διότι ενδέχεται να μην γίνει δεκτό από την Google (λόγω μεγέθους) και θα παραστεί η ανάγκη να το σπάσετε σε δύο ή περισσότερα.
Το σχόλιό σας θα δημοσιευθεί, το αργότερο, μέσα σε λίγες ώρες, μετά από έγκριση του διαχειριστή του ιστολογίου, ο οποίος είναι υποχρεωμένος να δημοσιεύει όλα τα σχόλια που δεν παραβαίνουν τους όρους που έχουμε θέσει στις παρούσες οδηγίες.
Υβριστικά, μη ευπρεπή και προπαγανδιστικά σχόλια θα διαγράφονται ή δεν θα δημοσιεύονται.