Τραγική ειρωνεία

Γράφει ο ΠαπαΗλίας Υφαντής

Τα τελευταία χρόνια καλούμαστε να γιορτάσουμε τις εθνικές μας γιορτές σε συνθήκες τραγικής ειρωνείας. Πράγμα που ιδιαίτερα ίσχυε στα χρόνια της πασοκονουδουλικής μνημονιακής δικτατορίας. Οπότε ο λαός με κιγκλιδώματα και αστυνομικές διμοιρίες και κλούβες κρατιόταν μακριά από το χώρο των παρελάσεων. Σε τρόπο ώστε να μη μπορεί να καμαρώσει την μαθητιώσα νεολαία ή τα στρατευμένα παιδιά του. Τα οποία εντούτοις όφειλαν να αποδίδουν την «προσήκουσα» τιμή στην «εθνική» μας ηγεσία. Κι όλα αυτά, για να μην ακούσουν οι εφιάλτες της πατρίδας τις ταιριαστές στην περίπτωση αποδοκιμασίες,

Και δυστυχώς τον τελευταίο καιρό η αστυνομική βία βρίσκεται και πάλι σε έξαρση. Κι αυτό επίσης συνιστά μια άλλη περίπτωση τραγικής ειρωνείας. Αφού οι αστυνομικοί ξυλοφορτώνουν το λαό υπερασπιζόμενοι ένα εθνοκτόνο έγκλημα σε βάρος του, ενώ υποτίθεται ότι είναι προστάτες του, μόνο και μόνο επειδή οι πολίτες αγωνίζονται για το κραυγαλέο δίκιο των συμπολιτών τους. Και ασφαλώς όλα αυτά τα αποκρουστικά, που γίνονται και λέγονται, δεν είναι τυχαία ούτε αποτέλεσμα μόνο της οικονομικής κρίσης, όπως πιστεύεται και διατυμπανίζεται. Αλλά, όπως όλα δείχνουν, ενός καλοστημένου δολοφονικού σχεδίου, που αποβλέπει στην εξαφάνιση της Ελλάδας και την εξόντωση του λαού μας. Με σκοπό να ιδιοποιηθούν κάποιοι ανθέλληνες την ιστορία μας και τον πολιτισμό μας. Γιατί δεν γνωρίζουν ότι η ιστορία και ο πολιτισμός γράφονται με αίμα και με πνεύμα και όχι με προδοτικά σουλάτσα πολιτικών και διπλωματικών σαλτιμπάγκων.

Αλλά ας μην ξεχνούμε πως η 25η Μαρτίου. εκτός από εθνική είναι και θρησκευτική γιορτή. Που μάλιστα κουβαλάει άκρως επαναστατικά μηνύματα, εκπορευόμενα απ’ το Ευαγγέλιο, που είναι η μεγαλύτερη όλων των επαναστάσεων. Τη δύναμη του οποίου γνωρίζουν και τρέμουν όσοι με αδυσώπητη μανία το πολεμούν, ενώ την αγνοούμε εμείς, οι οποίοι-υποτίθεται- ότι το πιστεύουμε και το αντιπροσωπεύουμε. Και απόδειξη της άκρως επαναστατικής αλήθειας του Ευαγγελίου αποτελούν πριν απ’ όλα τα όσα χαρακτηριστικά είπε η Παναγία στη μητέρα του Προδρόμου. Τονίζοντάς της ότι ο κυοφορούμενος απ’ αυτήν γιος του Θεού θα γκρεμίσει απ’ τους θρόνους τους τυράννους και θα υψώσει τους ταπεινούς. Ενώ παράλληλα θα αφαιρέσει τα περισσεύματα της πλεονεξίας των πλουσίων και θα εξασφαλίσει επάρκεια στη ζωή των φτωχών. Αλλά και ο ίδιος ο Χριστός στην ιδιαίτερη πατρίδα του τη Ναζαρέτ είπε στους συμπολίτες του πως θα καταπολεμούσε τη φτώχεια, τη σκλαβιά, την αρρώστια και πριν απ’ όλα την αμαρτία, που είναι η ρίζα της πανανθρώπινης κακοδαιμονίας. Κι ανάλογα πολιτεύτηκε.

Που σημαίνει ότι το Ευαγγέλιο μας φωνάζει, ιδιαίτερα μάλιστα στην τωρινή συγκυρία. πως δεν αρκούν τα γεύματα της ελεημοσύνης. Γιατί βέβαια η ελεημοσύνη και η κοινωνική πρόνοια είναι απαραίτητη για τους πάσης φύσεως ανίκανους να αντιμετωπίσουν τις ανάγκες επιβίωσης. Αποτελεί όμως εξευτελιστική αντιμετώπιση των ανθρώπων, που εργάστηκαν μια ζωή, για να εξασφαλίσουν μια αξιοπρεπή σύνταξη, που όμως κάποιοι ασυνείδητοι καταλήστευσαν, για να τους προσφέρουν ανεπαρκέστατα για την επιβίωσή τους ψίχουλα. Κι αυτό προκειμένου να προωθήσουν τα συμφέροντά των τοκογλύφων και να διατηρήσουν ή αναρριχηθούν σε θώκους εξουσίας. Κι ακόμη εξευτελιστικότερο είναι για εκείνους, που μπορούν να εργαστούν και η μεθοδευμένη ανεργία τους οδηγεί στην έσχατη απελπισία και πάμπολλους ακόμη και στην αυτοκτονία. Ή εξαναγκάζει τους νέους, που αποτελούν πολύτιμο για την χώρα μας εθνικό κεφάλαιο να ξενιτεύονται, προκειμένου να γίνονται πλουτοπαραγωγικοί παράγοντες άλλων χωρών. Δημιουργώντας έτσι δυσαναπλήρωτα κενά στην προσπάθεια ηθικής ανάτασης και οικονομικής ανάπτυξης της πατρίδας μας.

Και μπαίνει το ερώτημα: Ποια σχέση μπορεί να έχει ο εορτασμός της 25ης Μαρτίου με το μνημονιακό αυτό ντεκόρ; Και τι να μας φλυαρήσουν για το 1821 οι ξεπουλητές της πατρίδας; Τι να μας πουν για τους αγώνες και τις θυσίες για την πατρίδα των Σουλιωτών, του Καραϊσκάκη, του Μπότσαρη, του Διάκου, του Παπαφλέσσα, του Κολοκοτρώνη, του Μακρυγιάννη και τόσων άλλων! Όταν εκείνοι θυσιάστηκαν για την ελευθερία της και αυτοί τώρα θυσιάζουν και γκρεμίζουν και ξεθεμελιώνουν και δολοφονούν την πατρίδα και κάθε ίχνος ελευθερίας. Πάντα στο βωμό των αργυρίων της προδοσίας και της αδηφαγίας των διεθνών τοκογλύφων. Και όλα αυτά, προκειμένου να παγιώσουν τη σκλαβιά της πατρίδας μας και την αμαύρωση του λαμπρού πολιτισμού και της ιστορίας της. Γι’ αυτόν ακριβώς το λόγο, όπως φαίνεται, υιοθέτησαν το πνεύμα της απαξίωσης των ηρώων και των ιδανικών, για τα οποία εκείνοι αγωνίστηκαν και έδωσαν το αίμα τους.

Θυμάμαι τώρα τη σχετική με τον εορτασμό της επετείου της 25ης Μαρτίου προπέρσινη εγκύκλιο του Υπουργείου Παιδείας, που δεν ανέφερε ούτε λέξη για τους αγωνιστές του ’21. Με την πρόφαση ότι εστίασε το ενδιαφέρον του στους αγώνες που έγιναν για την παιδεία. Χωρίς εντούτοις να μας πει ούτε λέξη γι’ αυτούς, που πάλεψαν για τη ανόρθωση της παιδείας κάτω απ’ τις βάρβαρες συνθήκες της τουρκοκρατίας. Και ιδιαίτερα για τον μεγάλο εμπνευστή των λαϊκών μαζών, Κοσμά Αιτωλό. Ο οποίος έκαμε κάτω απ’ το καθεστώς της τουρκικής βαρβαρότητας ασύγκριτα περισσότερα απ’ τον οποιονδήποτε υπουργό παιδείας της «ελεύθερης» Ελλάδας. Και άναψε τη θρυαλλίδα της εθνικής αναγέννησης, που απελπιστικά τρεμόσβηνε μέσα στο έρεβος της 400χρονης σκλαβιάς.

Αν ζούσε στις μέρες μας ο Σολωμός με απέραντη ασφαλώς θλίψη θα τροποποιούσε το ωραίο τετράστιχο που είχε αφιερώσει στους ήρωες του ‘21, για να πει: «Ω τρακόσιοι, αν σηκωθήτε / και ξανάρθετε σ’ εμάς / τα παιδιά μας θέλει ιδήτε / πως δεν μοιάζουνε μ’ εσάς».

ΥΠΕΡΒΑΣΗ