Η Τουρκική πολιτική μπορεί μεν μακροπρόθεσμα να διακρίνεται από μια σχολαστική συνέπεια στην επιδίωξη συγκεκριμένων στόχων, βραχυπρόθεσμα όμως παρουσιάζει μια απίστευτη εικόνα ασυναρτησίας, κραυγών χαμαιτυπειακού επιπέδου και μια θρασύδειλη επιθετικότητα που υποχωρεί αμέσως όταν διαπιστώσει ότι αδυνατεί να επιβληθεί με το ζόρι. Ας πάρουμε όμως τα πράγματα με την σειρά:
Τον Ιανουάριο του 1920 το Οθωμανικό κοινοβούλιο ψήφισε τον «Εθνικό όρκο των νεότουρκων» σε κείμενα που διαμορφώθηκαν το 1919 στα συνέδρια της Θεοδοσιούπολης (Ερζερούμ = Ρωμιών τόπος) και Σεβάστειας. Ορισμένοι από τους στόχους του «εθνικού όρκου» επιτεύχθηκαν στα πλαίσια των διαπραγματεύσεων για την υπογραφή της Συνθήκης της Λωζάνης το 1923, οι περισσότεροι όμως έμειναν για το αόριστο μέλλον, σε εποχές που οι συγκυρίες θα ήταν ευνοϊκές.
Μια «ευνοϊκή συγκυρία» παρουσιάστηκε την δεκαετία του 1970 όταν με τις γερές πλάτες των Αμερικανών, των Βρετανών και των Εβραίων οι Τούρκοι εισέβαλαν στην Κύπρο εξευτελίζοντας την διεθνή νομιμότητα. Σήμερα κατέχουν παράνομα το 37% περίπου του εδάφους της και λιγουρεύονται το υπόλοιπο, ψάχνοντας την «κατάλληλη ευκαιρία».
Ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, πρωθυπουργός της Τουρκίας από το 2003 έως το 2014, αφού σταθεροποιήθηκε στην εξουσία, τον Αύγουστο του 2014 «εκλέχτηκε από τον λαό» (με βία και νοθεία φυσικά) Πρόεδρος της Τουρκικής Δημοκρατίας τοποθετώντας σαν πρωθυπουργό τον ζάμπλουτο εφοπλιστή – μαριονέτα Μπιναλί Γιλντιρίμ. Τον Ιούλιο του 2016, η αποτυχημένη απόπειρα πραξικοπήματος του έδωσε την ευκαιρία να κηρύξει την Τουρκία σε μια διαρκή «κατάσταση έκτακτης ανάγκης» φιμώνοντας, φυλακίζοντας ή «εξαφανίζοντας» κάθε αντίθετη φωνή.
Η πολιτική αυτή συνδυάζεται με εκτεταμένη διαφθορά της «Φαμίλιας» Ερντογάν (ακόμα και μεγαλομέτοχος στην Αμερικανική Tesla θέλει να γίνει ο αθεόφοβος δικτάτορας της Τουρκίας!) αλλά και τον αποπροσανατολισμό των λαϊκών μαζών της ανατολής με ένα ακραία επιθετικό λαϊκισμό που συμπεριλαμβάνει την υπόσχεση «εκπλήρωσης» των στόχων του εθνικού όρκου των νεότουρκων.
Από τον Νοέμβριο του 2014, ο Τούρκος καθηγητής Ερσίν Καλαϊτζίογλου (Σχολή Κοινωνικών Επιστημών Πανεπιστημίου Σαμπαντζί της Κωνσταντινούπολης, συνιδρυτής του Κέντρου Πολιτικής Ισταμπούλ) είχε διατυπώσει πολύ «ενοχλητικές» απορίες για τις θέσεις της Τουρκίας σε Αιγαίο και Κύπρο: «…Εμείς στέλνουμε δύο φρεγάτες και μια κορβέτα. Αυτό δεν είναι διπλωματία. Τι θα κάνετε; Θα βομβαρδίσετε την πλατφόρμα; Θα βυθίσετε ελληνικό πλοίο; Εντέλει, τα πολεμικά πλοία που έχετε στείλει είναι μέσα που δεν μπορείτε με κανένα τρόπο να χρησιμοποιήσετε. Η Κύπρος και η Ελλάδα προσεγγίζουν το θέμα στο πλαίσιο του δικαίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Ενώ, εμείς το προσεγγίζουμε ως εν δυνάμει πόλεμο. Σαν νταήδες!...» (Συνέντευξη στην εφημερίδα Ταράφ, Νοέμβριος 2014).
Οι φωνές λογικής μέσα στην Τουρκία είναι πάρα πολλές, αλλά καλύπτονται απόλυτα από τον εμφατικό θόρυβο των λαϊκιστών, των ακραίων εθνικιστών και των διαφόρων πολιτικών τσαρλατάνων που δεν διστάζουν να πλειοδοτούν σε ακραία συνθήματα χωρίς «αντίκρισμα» - όπως δυστυχώς συμβαίνει συχνά και στην Ελλάδα.
Ο φαφλατάς δικτάτορας της Τουρκίας αμέσως μετά την αιματηρή «κατάληψη» του Αφρίν, η οποία είναι βέβαιο πως θα συνεχίζει να στοιχίζει ακριβά στην Τουρκία (μόνο στις 23 Μαρτίου 2018, σύμφωνα με ανακοίνωση των Τουρκικών ενόπλων δυνάμεων, σκοτώθηκαν τρείς Τούρκοι στρατιώτες), άρχισε τα ευφάνταστα παραμύθια της Χαλιμάς που λατρεύουν οι αμόρφωτοι πληθυσμοί της ανατολής: «Την πανίσχυρη Τουρκία θα την οικοδομήσουμε οπωσδήποτε. Αν χρειαστεί θα δώσουμε τις ζωές μας, αν χρειαστεί θα πάρουμε ζωές» (Σαμσούντα, 24 Μαρτίου 2018).
«Η ιρακινή πόλη Sinjar (βρίσκεται σε μεγάλο βάθος μέσα στο έδαφος του Ιράκ) και η Συριακή Tel Rifaat (μια πόλη 40 χλμ. βόρεια του Χαλεπίου) είναι οι επόμενοι στόχοι της Τουρκίας! Ο τουρκικός Στρατός βρίσκεται ήδη καθ' οδόν»! (Τραπεζούντα, 25 Μαρτίου 2018).
Στις 23 Μαρτίου 2018 είχε προηγηθεί μια πολύ αυστηρή καταδίκη της Τουρκίας στην σύνοδο κορυφής της ΕΕ όπου οι Ευρωπαίοι ηγέτες κάλεσαν την Τουρκία να «σταματήσει τις παράνομες ενέργειες στην Ανατολική Μεσόγειο και στο Αιγαίο», να «σεβαστεί το κυρίαρχο δικαίωμα της Κύπρου να εξερευνήσει και να εκμεταλλευτεί τις φυσικές πηγές σύμφωνα με το ευρωπαϊκό και το διεθνές Δίκαιο» και να «απελευθερώσει τους δύο Έλληνες στρατιωτικούς».
Η απερίφραστη, χωρίς διπλωματικές εκπτώσεις Ευρωπαϊκή αλληλεγγύη σε Ελλάδα και Κύπρο, υποχρέωσε τον (κατά τον Τούρκο μπασκετμπολίστα του ΝΒΑ Ενές Καντέρ) «φρικτό ψυχασθενή», να εμψυχώσει την λαϊκή αυτοπεποίθηση κατά την διάρκεια της ομιλίας του στην Σαμψούντα, την επομένη: «Η Τουρκία δεν δέχεται μαθήματα από κανένα!» (Εμένα μου λες…).
Ο εκπρόσωπος όμως του Τουρκικού ΥΠΕΞ Χαμί Ακσοϊ παραδέχτηκε ότι «Στη Σύνοδο Κορυφής της Ε.Ε. βρεθήκαμε αντιμέτωποι με ένα ανακοινωθέν που περιέχει απαράδεκτες δηλώσεις κατά της χώρας μας και εξυπηρετεί πάλι τις θέσεις της ελληνοκυπριακής πλευράς και της Ελλάδας».
Η διαρκής απομόνωση της Τουρκίας από εχθρούς και φίλους - Ευρωπαίους, Αμερικανούς ή Άραβες – συνεχίζεται με πολύ σοβαρές επιπτώσεις στην Τουρκική οικονομία.
Ακόμα και οι παραδοσιακοί σύμμαχοι της Τουρκίας, όπως οι Γερμανοί, έχουν κυριολεκτικά βγει από τα ρούχα τους: Αρχές Μαρτίου του περασμένου χρόνου, ο «ψυχρός ψυχασθενής» απευθυνόμενος στους Γερμανούς σε ομιλία του στην Κωνσταντινούπολη, είχε πει: «Γερμανοί, δεν έχετε καμία απολύτως σχέση με τη δημοκρατία και θα πρέπει να γνωρίζετε ότι οι τρέχουσες ενέργειές σας δεν ξεχωρίζουν από αυτές της ναζιστικής περιόδου. Όταν τα λέμε αυτά ενοχλούνται. Γιατί ενοχλείστε;»
Δεν αναρωτήθηκε φυσικά μήπως οι ενέργειες της σημερινής Τουρκίας ξεχωρίζουν από αυτές τις ναζιστικής περιόδου! Γιατί άραγε ενοχλείται ο ίδιος όταν του λένε πως είναι δικτάτορας; Δεν γνωρίζει την παροιμία «Το δικό μου το καρφί το βλέπεις, το δικό σου το παλούκι δεν το βλέπεις;»
Φυσικά, η Γερμανία καταδίκασε με ασυνήθιστη διπλωματική γλώσσα τις Τουρκικές επιχειρήσεις μέσα στην Συρία: «Οι ενέργειες της Τουρκίας ήταν απαράδεκτες παρά τα συμφέροντα που έχει για την ασφάλειά της. Τις καταδικάζω απερίφραστα» (Άγκελα Μέρκελ, 21 Μαρτίου 2018).
Τον Οκτώβριο του 2017, όταν ο λόγος του Τούρκου Προέδρου «άρχισε να γίνεται ακόμα πιο υστερικός» (Μάρκ Ρούτε, Πρωθυπουργός της Ολλανδίας, 14 Μαρτίου 2017), ο «φρικτός ψυχασθενής» διακήρυξε πως «Δεν χρειαζόμαστε πια την ένταξή μας στην ΕΕ» ενώ τον Μάρτιο του 2018, πριν από την επίσκεψη στην σύνοδο κορυφής της Βάρνα, τα ακριβώς αντίθετα: «Η ένταξη στην Ε.Ε. αποτελεί στρατηγικό στόχο της Τουρκίας. Ευελπιστώ να αρθούν τα εμπόδια που έχουν θέσει ορισμένοι προς αυτή την κατεύθυνση!» (Διαλέγετε και παίρνετε…)
Στις 10 Μαρτίου 2018, σε συνέντευξή του στη Γερμανική εφημερίδα Die Zeit, ο Μεβλούτ Τσαβούσογλου σε ερώτηση αν η Τουρκία επιδιώκει συμφωνία ανταλλαγής με τους οχτώ Τούρκους στρατιωτικούς που έχουν ζητήσει άσυλο στην Ελλάδα δήλωσε κατηγορηματικά «Όχι, δεν θέλουμε μια τέτοια συμφωνία». Στις 27 Μαρτίου 2018, ο Ρ. Τ. Ερντογάν σε δηλώσεις του προς Τούρκους δημοσιογράφους που τον συνόδευαν στην συνάντηση ΕΕ – Τουρκίας, είπε το ακριβώς αντίθετο – έστω και έμμεσα: «Τους εξήγησα ότι δεν συνάδει με τη Δικαιοσύνη, αυτοί που επιμένουν τόσο πολύ στο θέμα των δύο στρατιωτών να μην αναφέρονται καθόλου στο θέμα της έκδοσης των Τούρκων στρατιωτών που αναμείχθηκαν στο πραξικόπημα και μετά διέφυγαν στην Ελλάδα». (Διαλέγετε και παίρνετε…)
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ: Η κοινή λογική λέει πως δεν υπάρχει καμιά περίπτωση απροκάλυπτης Τουρκικής επίθεσης γιατί είναι σφόδρα πιθανό να καταλήξει σε μια Τουρκική τραγωδία. Ο «υβριδικός πόλεμος» όμως, όπως π.χ. η γκεμπελική προπαγάνδα, η παραπληροφόρηση, η υποστήριξη ακραίων πολιτικών σχηματισμών, η κατασκοπεία, ο κυβερνοπόλεμος, η ομηρεία στρατιωτών κ.ο.κ.ε., είναι καθημερινός και ασταμάτητος.
Τι πρέπει λοιπόν να κάνει η Ελλάδα; Μα επανάληψις, μήτηρ πάσης μαθήσεως, κατά το αρχαίο Ελληνικό Ρητό: Η Ελλάδα πρέπει να προχωρήσει αμέσως στην σύσταση υπερκομματικού Συμβούλιου Εθνικής Ασφάλειας, να αξιοποιήσει στον μέγιστο βαθμό όλα ανεξαιρέτως τα διπλωματικά «όπλα» που διαθέτει σε παγκόσμιο επίπεδο (φαίνεται να το κάνει καλά – τουλάχιστον στο μέτωπο της Τουρκίας), να βρίσκεται σε διαρκή «κόκκινο συναγερμό» ενημερώνοντας και οργανώνοντας συνεχώς τους πολίτες, να ενισχύει συνεχώς την αποτρεπτική δύναμη της χώρας με κάθε τρόπο και να επιδεικνύει πολιτική ψυχραιμία στην αντιμετώπιση της απροκάλυπτης επιθετικότητας που εκδηλώνεται από την γειτονική Τουρκία.
Όταν οι κανόνες της λογικής δεν βρίσκουν ανταπόκριση σε ένα «υστερικό» (κατά τον Ολλανδό πρωθυπουργό), «ψυχρό ψυχασθενή» (κατά τον Τούρκο μπασκετμπολίστα του ΝΒΑ), έναν άνθρωπο που δεν διστάζει να στέλνει στην φυλακή δεκαεπτάχρονο έφηβο γιατί τον «έβρισε» στο Facebook (Δεκέμβριος 2015), καλύτερα φύλαγε τα ρούχα σου για να έχεις τα μισά….
Γράφει ο Παναγιώτης Αποστόλου Επικεφαλής Στρατηγικού Σχεδιασμού της “Ελλήνων Πολιτείας” egerssi@otenet.gr www.egerssi.gr
Προκόπης Παυλόπουλος (ΠτΔ): «… Το Σύστημα αυτό ήταν κατά την εκτίμησή μου απολύτως συμβατό με τις αρμοδιότητες και τους στόχους της ΕΥΠ ιδίως στο πλαίσιο της φύλαξης της συνοριακής γραμμής αλλά όχι μόνο. Θα καθιστούσε πιο λειτουργική την ΕΥΠ και θα της επέτρεπε να αξιοποιήσει τη συνεργασία με τους πολίτες σε ζητήματα εξυπηρέτησης, δημοσίου συμφέροντος που εμπίπτουν στην αποστολή της. …»!
Πολλά γράφτηκαν και ακούστηκαν τις τελευταίες μέρες μετά τα δραματικά γεγονότα στον Έβρο και την σύλληψη κατ΄ άλλους απαγωγή των 2 στρατιωτικών μας, γεγονότα που έπληξαν ανεπανόρθωτα το κύρος της συγκυβέρνησης των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ, αλλά και της Πατρίδας μας γενικά, σχετικά με το παροπλισμένο στις αποθήκες της Ε.Υ.Π. δορυφορικό σύστημα παρακολούθησης των συνόρων μας με τον τίτλο “Γεωγραφικό Σύστημα Πληροφοριών Διασυνοριακής Ασφάλειας κατά την Μετακίνηση Ανθρώπων και Αγαθών”, το γνωστό GIS - Ε.Υ.Π! Δημοσιογράφοι και ΜΜΕ, όπως ο Δήμος Βερύκιος και ο Alpha TV, ο Μάκης Κουρής και η εφημερίδα “Το παρόν της Κυριακής”, ο Γιώργος Φιλιππάκης και το ραδιόφωνο ΕΡΤ open, ο έγκυρος ιστότοπος ‘’PRO-NEWS’’, το έγκριτο ιστολόγιο “Ας Μιλήσουμε Επιτέλους”, σοβαροί και καλά διαβασμένοι παράγοντες του Δημόσιου βίου, όπως ο Πρέσβης ε.τ. και πρώην Διοικητής της Ε.Υ.Π. κ. Ιωάννης Κοραντής, αλλά και κάποιοι κατ΄ εξακολούθηση αδιάβαστοι και μάλλον ξεπερασμένοι από την κοινωνία πολιτικοί, όπως ο κ. Μιχάλης Χρυσοχοΐδης, ασχολήθηκαν με αυτό…
Οι απανταχού “Εθνομηδενιστές” εν δράσει…
Εμείς παρακολουθήσαμε τα πάντα και όπως συνήθως, κάναμε και τη δική μας ενδελεχή έρευνα. Ωστόσο, εμείς δεν θα μπούμε στο “τρυπάκι” να γράψουμε πάνω κάτω τα ίδια, που έχουν ήδη αποκαλυφτεί, από τα παραπάνω ΜΜΕ, τα οποία άλλωστε και εμείς ήδη σας έχουμε αναφέρει στο παρελθόν από την Ελεύθερη Ώρα! Έχοντας λοιπόν παρακολουθήσει την υπόθεση από το ξεκίνημά της σχεδόν και έχοντας λάβει γνώση πολλών στοιχείων της δικογραφίας που ταλαιπώρησε και διαπόμπευσε άδικα επί τέσσερα έτη, είκοσι άξια κρατικά μεγαλοστελέχη της Ε.Υ.Π. και της Κοινωνίας της Πληροφορίας, μόνο και μόνο επειδή το “Σύστημα” αυτό που προμηθεύτηκε η Ε.Υ.Π. επί κυβέρνησης Κώστα Καραμανλή, διέθετε ρώσικο λογισμικό και έπρεπε για το λόγο αυτό σύμφωνα με τον Γιώργο Παπανδρέου και τους συνεργάτες του, σε κυβέρνηση και Ε.Υ.Π., αλλά και στη συνέχεια και με τους σημερινούς, κατά Μίκη Θεοδωράκη “Εθνομηδενιστές” κυβερνώντες, να μη χρησιμοποιηθεί αλλά να “σαπίζει” στις αποθήκες, επειδή αυτό ήταν και είναι η επιθυμία ξένων κυβερνήσεων και των πρακτόρων τους - όπως αποκάλυψε ο Γιώργος Τράγκας στο περιοδικό του “Crash’’ ήδη από τον Απρίλη του 2014 - θα προσπαθήσουμε να σας παρουσιάσουμε – αποκαλύψουμε το χρονολογικό ιστορικό της συγκλονιστικής αυτής υπόθεσης!
Ας πάρουμε λοιπόν τα γεγονότα από την αρχή…
1/ Επί υπουργίας Γιώργου Βουλγαράκη στο Υπουργείο Δημόσιας Τάξεως και Διοικήσεως της Ε.Υ.Π. επί Πρέσβεως Ιωάννη Κοραντή, με Υποδιοικητές τους Σεραφείμ Τσιτσιμπή και Παναγιώτη Αλυφαντή, το 2005 και μετά από πρόταση του Α/2 Τμήματος της Κατασκοπίας της Ε.Υ.Π. με προϊστάμενο τον κ. Κώστα Αγγελάκη, εγκρίθηκε η πρόταση για την ανεύρεση πόρων μέσω του Γ’ ΚΠΣ για το Πρόγραμμα “Γεωγραφικό Σύστημα Πληροφοριών Διασυνοριακής Ασφάλειας κατά την Μετακίνηση Ανθρώπων και Αγαθών”!
2/ Μετά από αντίστοιχες ενέργειες εγκρίνεται από την Κοινωνία της Πληροφορίας το παραπάνω Έργο. Στη διαδικασία, που ακολουθήθηκε αυτής του Δημόσιου Διεθνή Διαγωνισμού και που είχε δυο σκέλη συμμετείχαν δέκα (10) κοινοπραξίες!
3/ Στην πρώτη φάση του Διαγωνισμού προχώρησαν οι εννέα (9). Μετά από τις προβλεπόμενες στην Προκήρυξη διαδικασίες της Επιτροπής Διενέργειας του Διαγωνισμού προχώρησαν στη Β’ φάση του Διαγωνισμού πέντε (5) εταιρείες. Και στο τέλος της Β’ φάσης του Διαγωνισμού προκρίθηκε μια (1) κοινοπραξία δύο Ελληνικών εταιρειών (Πλανητική ΑΕ και Pansystems AE) η οποία και πήρε το Έργο!
4/ Σε αντίθεση με τα ειωθότα σε αντίστοιχες περιπτώσεις στον ευρύτερο Δημόσιο τομέα καμία ένσταση επιπέδου ασφαλιστικών μέτρων για την τήρηση των διαδικασιών δεν έγινε από καμία άλλη κοινοπραξία που συμμετείχε στο Διαγωνισμό!
5/ Η σύμβαση με τη μειοδότρια κοινοπραξία υπογράφτηκε το 2008 και ξεκίνησε η υλοποίηση του Έργου. Εκταμιεύθηκε σύμφωνα με τα προβλεπόμενα στη σύμβαση η προκαταβολή προς την ανάδοχο κοινοπραξία και μετά από σκληρή δουλειά της Ομάδας Διοίκησης Έργου (Επιτροπή Παραλαβής) για να προλάβει τις προβλεπόμενες προθεσμίες για μία πρωτόγνωρη για την Ε.Υ.Π. διαδικασία, αυτή δηλαδή των συγχρηματοδοτούμενων Ευρωπαϊκών Προγραμμάτων, το σύστημα παραλήφθηκε προσωρινά στις 28/8/2009, επί υπουργίας Προκόπη Παυλόπουλου (σ.σ. νυν Προέδρου της Δημοκρατίας) και επί Διοικήσεως της Ε.Υ.Π. του Εισαγγελέα Εφετών κ. Δημήτρη Παπαγγελόπουλου (σ.σ. νυν Αναπληρωτή Υπουργού Δικαιοσύνης), καθότι ο κ. Ιωάννης Κοραντής είχε αποχωρήσει στις 14/7/2009 από την ηγεσία της Ε.Υ.Π. Σύμφωνα με τα προβλεπόμενα στη σύμβαση, η ημερομηνία οριστικής παραλαβής του Έργου ήταν η 30η Νοεμβρίου 2009. Μάλιστα υπήρχε όρος στη σύμβαση του Έργου, ότι εάν η Υπηρεσία δεν εκφράσει καμία αντίρρηση ως τις 30 Νοεμβρίου 2009 προς την εταιρεία, τότε το έργο θεωρείται ως αυτοδικαίως παραληφθέν!
6/ Τον Οκτώβριο του 2009 γίνονται οι Εθνικές Εκλογές, τις κερδίζει ο “λεφτά υπάρχουν” Γιώργος Παπανδρέου και η νέα Διοίκηση της Ε.Υ.Π. υπό τον Πρέσβη κ. Κώστα Μπίκα με Υποδιοικητή τον συνταξιούχο Αστυνομικό Υποδιευθυντή κ. Φώτη Παπαγεωργίου - γνωστό πρωτοπαλίκαρο στην πιάτσα του Μιχάλη Χρυσοχοΐδη - ενημερώνεται για το σύστημα και μάλιστα ενώπιον πολλών υπαλλήλων κατά την παρουσίασή του, ο Υποδιοικητής Παπαγεωργίου αναφωνεί το αμίμητο ότι “αυτό κάνει παπάδες” και “πως θα γίνει να το δώσουμε και στην Αστυνομία” ενώ ο Διοικητής Μπίκας είπε “μα αυτό είναι καταπληκτικό”! Είναι ακριβώς έτσι, ή κάνουμε λάθος;
7/ Μετά από λίγες ημέρες και αφού εν τω μεταξύ ανέλαβε καθήκοντα και ο έτερος των Υποδιοικητών, συνταξιούχος Αστυνομικός και αυτός, ο κ. Χρύσανθος Τσαντρίζος, αλλά και με την παράλληλη αλλαγή στις θέσεις διευθυντών που έκανε η νέα Διοίκηση τοποθετώντας στην ΣΤ΄ Διεύθυνση Πληροφορικής αρχικά τον Γ. Μαρινάκη ως διευθυντή και τον Ανδρέα Λάδη ως υποδιευθυντή και λίγο μετά τον Λάδη ως διευθυντή μετακινώντας τον Μαρινάκη στην Ε’ Διεύθυνση Επικοινωνιών, αρχίζουν τα γνωστά σε όλους πλέον “παρατράγουδα” για την αποδόμηση του Έργου και την άσκηση bulling, απίστευτων πιέσεων ακόμη και εκβιασμών – απειλών των εμπλεκόμενων με το Έργο υπαλλήλων ιδίως κατά του υπεύθυνου του Έργου Κώστα Αγγελάκη, του υπεύθυνου Επικοινωνίας του Έργου Αθανάσιου Χαϊκάλη και των μελών της Ομάδας Διοίκησης Έργου (Επιτροπή Παραλαβής)!
Κάποιοι από τους υπαλλήλους προχώρησαν σε έγγραφες Αναφορές – Καταγγελίες προς τον αρμόδιο υπουργό Μιχάλη Χρυσοχοΐδη, αλλά μάλλον αυτός δεν πρόλαβε να τις διαβάσει… Οι απειλές, οι εκβιασμοί και οι παρελκυστικές τακτικές από τους υποδιοικητές Τσαντρίζο και Παπαγεωργίου, αλλά και τον ίδιο τον Διοικητή Μπίκα, συνεπικουρούμενοι από τον Νομικό Σύμβουλο του Κράτους στο υπουργείο κ. Π. Παναγιωτουνάκο (και όχι της Υπηρεσίας του κ. Αγγέλου ο οποίος διαφωνούσε με την άποψη της Διοίκησης), ενός δικηγόρου συμβούλου στο Γραφείο του Υπουργού, αλλά και του Γ.Γ. του Υπουργείου κ. Γρ. Τασούλα προς τους εμπλεκόμενους στο Έργο υπαλλήλους, προκειμένου αυτοί να μην προχωρήσουν στην οριστική παραλαβή του ήταν στην ημερήσια διάταξη… Π.χ. σε γυναίκα υπάλληλο μέλους της ΟΔΕ και τμηματάρχη τότε, του Τμήματος Δικτύων Η/Υ της Υπηρεσίας, υπήρξαν απειλές του στυλ “δεν ξέρεις που θα βρεθείς εσύ και η οικογένειά σου”!
Η εν λόγω υπάλληλος δεν κωλώνει και προς τιμήν της υποβάλλει, όπως προαναφέραμε έγγραφη Αναφορά – Καταγγελία στον τότε υπουργό Μιχάλη Χρυσοχοΐδη (πρωτοκολλήθηκε στις 5 Φεβρουαρίου του 2010) και από τότε, δεν έγινε απολύτως τίποτα και από κανέναν! Έτσι, αντί οι υπεύθυνοι να ελέγξουν τις κατηγορίες, άρχισε το ανηλεές κυνήγι των εμπλεκομένων στο Έργο υπαλλήλων ενώ στις 16 Ιουνίου του 2010 ο κ. Χρυσοχοΐδης έστειλε την υπόθεση στον ΓΕΔΔ κ. Λέανδρο Ρακιντζή!
8/ Στο μεταξύ η Διοίκηση της ΕΥΠ παρανομώντας (όπως αποφάσισε αργότερα, στις 24 Μαίου του 2012 και το Διοικητικό Εφετείο Αθηνών. έπειτα από Προσφυγή της εταιρείας που είχε αναλάβει το Έργο) έφτιαξε άλλες επιτροπές από άσχετους με το θέμα υπαλλήλους, δήθεν για να το ελέγξουν και οι οποίοι υπάλληλοι, ένα Έργο για το οποίο δούλευαν κάποια άτομα πέντε χρόνια για να το υλοποιήσουν, έβγαλαν ένα έωλο αλλά αρεστό στη Διοίκηση πόρισμα σε λίγες μόλις ημέρες...
9/ Ο ΓΕΔΔ ορίζει δυο υφισταμένους του να ελέγξουν την υπόθεση και αυτοί αφού εξετάζουν μόνο υπαλλήλους, που τους πρότεινε η Διοίκηση της Υπηρεσίας και κανέναν από τους αρχικώς εμπλεκόμενους, που ήξεραν την υπόθεση απ΄ έξω και ανακατωτά εκδίδουν το πόρισμά τους το Δεκέμβριο του 2010, το οποίο αναφέρει ότι υπήρξαν παρατυπίες κατά τη διαδικασία και το στέλνει στην Εισαγγελία για τα περαιτέρω…
Σημειωτέον ότι στην Εισαγγελέα κ. Κυβέλλου, καταθέτουν από πλευράς Ε.Υ.Π. μόνο οι δύο μάρτυρες που όρισε η Διοίκηση της Ε.Υ.Π., ο κ. Λάδης και ο κ. Μαρινάκης, οι οποίοι κατέθεσαν πάνω κάτω τα ίδια που ανέφερε και το πόρισμα ΓΕΕΔ. Να σημειωθεί ότι - σύμφωνα με άκρως ενημερωμένη πηγή μας - κατά των δύο αυτών στελεχών υπεβλήθη μήνυση από τα στελέχη της Επιτροπής Παραλαβής του Έργου (ΟΔΕ) και τον Δεκέμβρη του 2015 οι δύο υπάλληλοι, προκειμένου να μην καταδικαστούν, αναγκάστηκαν να ζητήσουν συγγνώμη από τα πέντε στελέχη της ΟΔΕ και να καταθέσουν ενώπιον του Δικαστηρίου ότι τα πέντε στελέχη είχαν εκτελέσει στο ακέραιο τα υπηρεσιακά τους καθήκοντα!
Αδιάβαστος αλλά και …κατεργαρούλης ο Μιχάλης Χρυσοχοΐδης…
Οι πληροφορίες μας επίσης αναφέρουν, ότι οι πέντε μηνυτές-στελέχη της Ε.Υ.Π. δέχτηκαν έντονες πιέσεις από τη σημερινή διοίκηση της Ε.Υ.Π. ώστε να δεχτούν επ’ ακροατηρίω τη συγγνώμη των δύο διευθυντικών στελεχών της Υπηρεσίας… Κι εδώ γενάτε ένα ακόμα ζήτημα, καθότι διαβάσαμε τη δήλωση Χρυσοχοΐδη στο “ΠΑΡΟΝ” της περασμένης Κυριακής, το οποίο σημειωτέον, έκανε μια πολύ καλή ανάλυση της υπόθεσης και στην οποία δήλωσή του ο πρώην υπουργός αναφέρει ότι το Έργο αποτάχτηκε από τα Προγράμματα του ΕΣΠΑ το Δεκέμβριο του 2010, προφανώς λόγω του πορίσματος “Ρακιντζή”! Πιστεύουμε ότι είναι μέγα ψεύδος, καθότι το Έργο αποτάχτηκε ουσιαστικά με απόφαση της Διοίκησης της Ε.Υ.Π. στις 24 Δεκεμβρίου του 2009, με επιστολή της Υπηρεσίας στην Κοινωνία της Πληροφορίας και τυπικά από τις υπηρεσίες του κ. Χρυσοχοΐδη, στις 29 Σεπτεμβρίου του 2010 (λίγες μέρες πριν είχε αναλάβει Υπουργός Οικονομίας-Ανταγωνιστικότητας και Ναυτιλίας στην αρμοδιότητα του οποίου υπαγόταν και το σχετικό ζήτημα) και όχι λοιπόν λόγω του πορίσματος “Ρακιντζή”! Εκτός και εάν 3 μήνες πριν, ήξερε ο κ. Χρυσοχοΐδης και οι υπηρεσίες του, το τι πρότεινε το πόρισμα “Ρακιντζή”! Λέει και πολλά άλλα ο κ. Χρυσοχοΐδης, αλλά θα λάβει την δέουσα απάντηση λέξη προς λέξη στα όσα ανακριβή και εξοργιστικά ψευδή αναφέρει λίαν συντόμως, όπως αναφέρουν οι πληροφορίες μας… Όπως, μάλιστα χαρακτηριστικά ανέφερε πρώην ανώτερο στέλεχος της Υπηρεσίας σε συνεργάτη μας όταν αυτό ρωτήθηκε σχετικά είπε: “Ο κατά δήλωσή του αδιάβαστος πολιτικάντης σε λίγο θα μάθει να διαβάζει…”!
Όλοι προς τη Δικαιοσύνη…
Η όλη υπόθεση λοιπόν πήρε τον δρόμο της Δικαιοσύνης, με κατηγορούμενους τελικά 14 στελέχη της ΕΥΠ και 6 της Κοινωνίας της Πληροφορίας (μεταξύ αυτών, ο τότε διοικητής της ΕΥΠ Ιωάννης Κοραντής, οι τότε υποδιοικητές Σ. Τσιτσιμπής και Π. Αλυφαντής - γέννημα θρέμμα και οι δύο της Υπηρεσίας - ο υπεύθυνος Έργου προϊστάμενος στη Διεύθυνση Κατασκοπίας της Ε.Υ.Π. κ. Κ. Αγγελάκης και ο επικεφαλής των Ειδικών Επιχειρήσεων της Αντικατασκοπίας της Ε.Υ.Π. κ. Αθ. Χαϊκάλης), για απόπειρα απάτης σε βάρος των συμφερόντων των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων και του Δημοσίου, επειδή, λέει, το Έργο αυτό δεν ενέπιπτε στις αρμοδιότητες της ΕΥΠ! Δεν κατηγορήθηκαν λοιπόν, γι αυτό που αναφέρει στη δήλωσή του στο “ΠΑΡΟΝ” ο κ. Χρυσοχοΐδης..!
Σύμφωνα με πληροφορίες μας, για την απόφαση αυτή στηρίχθηκαν στην προφορική γνώμη του ΝΣΚ του Υπουργείου κ. Παναγιωτουνάκου. Δηλαδή, το επιχείρημα της πολιτικής και φυσικής ηγεσίας της Υπηρεσίας επί πρωθυπουργίας Γιώργου Παπανδρέου, ήταν ότι αυτό το Έργο δεν εντασσόταν στις αρμοδιότητες της Ε.Υ.Π., επιχείρημα φυσικά παντελώς έωλο και γελοίο, καθότι, όπως προαναφέραμε, αυτό το σύστημα είχε προσωρινά παραληφθεί επί υπουργίας Προκόπη Παυλόπουλου, ο οποίος ήταν αυτός που είχε φέρει, τον Μάρτιο του 2008, τον νόμο 3649/2008 (“περί ΕΥΠ”) στη Βουλή, όπου περιέγραφε και τις αρμοδιότητες της Υπηρεσίας! Είναι ποτέ δυνατόν ο κ. Παυλόπουλος να μην ήξερε τι ανάγεται και τι όχι στις αρμοδιότητες της Ε.Υ.Π. και να το ήξερε καλύτερα ο Νομικός Σύμβουλος του Κράτους, που μάλιστα είχε τοποθετηθεί στο υπουργείο επί Παυλόπουλου; Και κάποιοι διερωτώνται: γιατί ο Νομικός Σύμβουλος του Κράτους δεν εξέφρασε τις όποιες αντιρρήσεις του επί προηγούμενης κυβερνήσεως; Αξιόπιστες μάλιστα πληροφορίες μας αναφέρουν, ότι στη σύσκεψη που έγινε μεταξύ της Διοίκησης της Υπηρεσίας, του Νομικού Συμβούλου του Κράτους, του συμβούλου του Υπουργού και των εμπλεκομένων υπαλλήλων ακούστηκαν σκληρές εκφράσεις, όταν οι υπάλληλοι απειλήθηκαν ότι θα σταλούν στον Εισαγγελέα κλπ…
Γνωστό στέλεχος της Ε.Υ.Π. που έχει αποδείξει ότι δεν μασάει τα λόγια του απευθυνόμενο προς τον Νομικό Σύμβουλο του Κράτους του είπε: «Γιατί δεν τα έλεγες αυτά στον Παυλόπουλο, στον Κοραντή και στον Παπαγγελόπουλο; Εσύ θα μας μάθεις τώρα ποιες είναι οι αρμοδιότητες της Ε.Υ.Π.;»! Απάντηση φυσικά δεν έλαβε… Ενώ όταν ο νεαρός δικηγόρος – σύμβουλος του Υπουργού απείλησε τους υπαλλήλους με Εισαγγελέα το ίδιο στέλεχος και δύο ακόμα του είπαν: «Εσύ ρε σαν τι συμμετέχεις εδώ; Όσο για τον Εισαγγελέα αυτά όχι σε εμάς! Δεν σας φοβόμαστε! Είμαστε πεντακάθαροι δεν σας φοβόμαστε. Εμείς θα σας στείλουμε στον Εισαγγελέα»!
Ένα “Σύστημα” συμβατό και αξιόπιστο…
Σύμφωνα πάντα με τις πληροφορίες μας, καταθέτοντας ο κ. Παυλόπουλος στις 2 Ιουλίου 2013, στον Ειδικό Ανακριτή του Ν. 4022/2011, που ανέλαβε την έρευνα της υπόθεσης ανέφερε μεταξύ άλλων χαρακτηριστικά: «… Το Σύστημα αυτό ήταν κατά την εκτίμησή μου απολύτως συμβατό με τις αρμοδιότητες και τους στόχους της ΕΥΠ ιδίως στο πλαίσιο της φύλαξης της συνοριακής γραμμής αλλά όχι μόνο. Θα καθιστούσε πιο λειτουργική την ΕΥΠ και θα της επέτρεπε να αξιοποιήσει τη συνεργασία με τους πολίτες σε ζητήματα εξυπηρέτησης, δημοσίου συμφέροντος που εμπίπτουν στην αποστολή της»!
Μετά λοιπόν από τέσσερα χρόνια δικαστικής έρευνας εκδόθηκε αμετάκλητο απαλλακτικό Βούλευμα από τη Δικαιοσύνη για όλους τους εμπλεκόμενους κατηγορούμενους, το οποίο με τα όσα αναφέρει εκθέτει, πλέον, ανεπανόρθωτα την τότε πολιτική και φυσική ηγεσία της ΕΥΠ (δηλαδή τους Μ. Χρυσοχοΐδη, Χρ. Παπουτσή, Κ. Μπίκα, Φ. Παπαγεωργίου και Χρ. Τσαντρίζο) αλλά και τους Επιθεωρητές Δημόσιας Διοίκησης του ΓΕΔΔ κ. Λ. Ρακιντζή! Στις 15 Ιουλίου 2014, το Δικαστικό Συμβούλιο Εφετών Αθηνών εξέδωσε το υπ’ αριθμ. 1246/2014 Βούλευμα, το οποίο αποτελείται από 140 σελίδες, μετά από πρόταση που υπέβαλλε στο Συμβούλιο ο Αντιεισαγγελέας Εφετών κ. Π. Πούλιος και έρευνα που διεξήγαγε ο Ειδικός Ανακριτής κ. Χρ. Παπακώστας, ενώ η σύνοψη του Πορίσματος της Πραγματογνωμοσύνης που διέταξε το Συμβούλιο Εφετών εγκολπώθηκε αυτούσια στο Βούλευμα. Η πραγματογνωμοσύνη διήρκεσε πέντε περίπου μήνες και αποτελείται από περίπου 400 σελίδες!
Αμείλικτα ερωτήματα που άπτονται της εθνικής ασφάλειας…
Από όλα αυτά προκύπτει πλήθος ερωτημάτων πέραν των όσων ήδη αναφέρθηκαν σε άλλα έγκυρα ρεπορτάζ…
α) Αληθεύει ότι, το Σύστημα που “πετάχτηκε” σε κάποιες αποθήκες διαλύθηκε ώστε κομμάτια του να χρησιμοποιηθούν σε άλλα υποσυστήματα αμερικάνικων προδιαγραφών που προσπάθησαν να στήσουν συγκεκριμένοι υπάλληλοι της Υπηρεσίας;
β) Με την μη υλοποίηση του Έργου ζημιώθηκε το Κράτος καθότι δεν υπάρχει ηλεκτρονική βοήθεια στις Αρχές και πληροφόρηση στην Ε.Υ.Π. λόγω της ανεξέλεγκτης και αθρόας πλέον εισόδου λαθρομεταναστών και κάθε λογής τρομοκρατών;
γ) Είναι άλλη μια αποτυχία απορρόφησης κονδυλίων από την Ε.Ε. των αδιάβαστων και απληροφόρητων αρμοδίων; Και ποιος αλήθεια θα πληρώσει για τα σπασμένα; Δεν ευθύνεται κανείς για όλα αυτά;
δ) Τέλος, είναι αλήθεια ότι όλα αυτά συνέβησαν, επειδή σε κάποιο κομμάτι του Έργου ο υπεργολάβος χρησιμοποιούσε ρωσικά λογισμικά και κατ΄ απαίτηση πρακτόρων ξένων υπηρεσιών, σχεδόν αμέσως μετά την αλλαγή της κυβέρνησης το 2009, οι δικοί μας σύγχρονοι νενέκοι – “Εθνοσωτήρες” (Γιώργος Παπανδρέου και ΣΙΑ) έσπευσαν να τους ικανοποιήσουν παραβλέποντας το Εθνικό συμφέρον και την Εθνική μας Ασφάλεια;
Αληθεύουν τα όσα συγκλονιστικά αναφέρει ο Γ. Τράγκας στο “Crash’’, ότι δηλαδή, η κατάθεση του κ. Αλεξ Ρόντου, μεγαλο-συμβούλου του κ. Γ. Α. Παπανδρέου στον 3ο Τακτικό Ανακριτή Αθηνών κ. Δημ. Φούκα, είναι εξόχως αποκαλυπτική για το συγκεκριμένο σύστημα της ΕΥΠ; Φέρνοντας και νέες συγκλονιστικές αναταράξεις στην όλη υπόθεση; Ο κ. Ρόντος κατέθεσε ότι, με την αλλαγή της κυβέρνησης το 2009 τον πλησίασαν Ισραηλινοί πράκτορες οι οποίοι του ζήτησαν να παρέμβει, ώστε να αλλάξει προμηθευτή το GIS της Ε.Υ.Π. λόγω του ότι διέθετε… ρώσικο λογισμικό! Αυτός, σύμφωνα με την κατάθεσή του, αφού ενημέρωσε τον κ. Παπανδρέου μετέφερε το αίτημα στον τότε Υπουργό Προστασίας του Πολίτη Μιχάλη Χρυσοχοΐδη και ω! του θαύματος, το σύστημα που ήδη είχε παραδοθεί στην ΕΥΠ έπρεπε να εμφανιστεί ως άχρηστο… Τότε, η διοίκηση που είχε τοποθετήσει η κυβέρνηση Παπανδρέου (Κ. Μπίκας – Φ. Παπαγεωργίου – Χρ, Τσαντρίζος), “έσβησαν” το Σύστημα και όλους τους εμπλεκόμενους με αυτό! Αφού, υπολογίζεται ότι περίπου 5.000.000 λαθρομετανάστες πέρασαν από τον Έβρο, το Αιγαίο και τα ελληνοαλβανικά σύνορα, αυτά τα οκτώ χρόνια, ενώ έγιναν τεράστιες ζημιές και σε επιχειρήσεις, καθαρά Εθνικής Ασφάλειας στις οποίες δεν θα θέλαμε να αναφερθούμε (ακόμα...)!
Εν κατακλείδι…
Θα ασκηθεί - έτσι “για τα μάτια του κόσμου” - κάποια δίωξη για Εθνική Προδοσία, Κατασκοπία και ζημιά σε βάρος των Εθνικών Συμφερόντων κατά αυτών που ανέλαβαν να εκτελέσουν τις διαταγές των ξένων αφεντάδων;
Μετά το 3ο Παγκρήτιο Ενεργειακό Συνέδριο για την ανάπτυξη της Κρήτης
Μετά το 3ο Παγκρήτιο Ενεργειακό Συνέδριο για την ανάπτυξη της Κρήτης
μέσω της αξιοποίησης των Υδρογονανθράκων, μπαίνουμε σε μια νέα φάση, η
οποία είναι όλο και πιο πρακτική με τον διαγωνισμό που τρέχει στις
θαλάσσιες περιοχές Δυτικά Κρήτης και Νοτιοδυτικά Κρήτης. Διότι η
επιτροπή αξιολόγησης του φακέλου της κοινοπραξίας ExxonMobil, Total και
Ελληνικά Πετρέλαια, είναι πια επανδρωμένη με στελέχη της ΕΔΕΥ, πράγμα
που μας επιτρέπει να προετοιμάσουμε στρατηγικά το πλαίσιο του συμβολαίου
για την άδεια έρευνας. Επίσης τώρα η Περιφέρεια ξέρει ότι θα πάρει το
5% των απολαβών του ελληνικού δημοσίου και το 20% για περιβαλλοντικές
δράσεις στην περιοχή που διαθέτει το κοίτασμα που θα ανακαλυφθεί.
Αυτά
τα δεδομένα ενισχύουν την ενεργειακή στρατηγική της Περιφέρειας κι
επειδή ο Περιφερειάρχης είναι σωστά ενημερωμένος πια για όλες αυτές τις
τεχνικές λεπτομέρειες ξέρουμε ότι θα δώσει οδηγίες για την υλοποίηση
δράσεων σε πολλαπλά επίπεδα. Έτσι και το παράδειγμα που έδειξε η
Αρχιεπισκοπή είναι τεράστιας σημασίας για το μέλλον διότι όσοι είναι
πιστοί, βλέπουν με τον τρόπο τον πιο ξεκάθαρο πώς η εκκλησία προστατεύει
το λαό. Το θέμα των θαλάσσιων περιοχών πρέπει ν' απασχολεί όλη την
Κρήτη διότι την μετατρέπει σε ενεργειακό κόμβο με πηγές που σημαίνει ότι
δεν θα είναι μόνο και μόνο πέρασμα. Και η ύπαρξη ενός δικτύου φυσικού
αερίου είναι πλέον ένας στρατηγικός στόχος για το νησί. Με άλλα λόγια
δεν πρόκειται μόνο για μια εξωτερική προσέγγιση ανάλογη με το ηλεκτρικό
καλώδιο EuroAsia Interconnector και τον αγωγό φυσικού αερίου EastMed.
Έτσι είναι καλό να σκεφτούμε από τώρα όχι μόνο τις προδιαγραφές ενός
ενεργειακού λιμανιού αλλά και ενός τερματικού σταθμού υγροποίησης
φυσικού αερίου στη Νότια Κρήτη.
Το όραμα του Ερωτόκριτου ως άυλη κληρονομιά της Ανθρωπότητας έχει πλέον
ενισχυθεί και σε πρακτικό επίπεδο, έτσι δεν αποτελεί πια μιά ουτοπία.
Πριν βρεθεί στον κατάλογο της UNESCO πρέπει να περάσουμε από το Εθνικό
Ευρετήριο για να έχει την εθνική υποστήριξη. Ο Ερωτόκριτος με την
εμβέλειά του ως επικολυρικό άσμα δεν έχει μόνο ένα τοπικό χαρακτήρα, δεν
είναι μόνο η έκφραση μιας τοπικής κοινωνίας ούτε σε χώρο, ούτε σε
χρόνο. Ανήκει στον θησαυρό του Έθνους και αποτελεί ένα από τα έπη που
εμπλουτίζουν την ιστορία της Ανθρωπότητας και γι’ αυτόν τον λόγο έχει
διασχίσει τόσους αιώνες.
Έτσι ο Ερωτόκριτος μέσω της Περιφέρειας της
Κρήτης και ειδικά χάρη στη Μαρία Χναράκη που ετοίμασε τον φάκελό του,
έχει προταθεί εμπεριστατωμένα να ενσωματωθεί στο Εθνικό Ευρετήριο. Σε
αυτήν την προσπάθεια έχει περάσει ήδη τα δύο πρώτα στάδια της
διαδικασίας που εμπεριέχει τρία συνολικά. Ήταν λοιπόν στις αρχικές 25
αιτήσεις και τώρα βρίσκεται ανάμεσα στις 18 που παρέμειναν. Σε αυτό το
πλαίσιο, για τον εμπλουτισμό του φακέλου θα κάνουμε ειδικές εκδηλώσεις
που θα δώσουν έμφαση και σε άγνωστα δεδομένα του κειμένου. Είχαμε ήδη
παρουσιάσει στο Παγκρήτιο Συνέδριο τη συμβολή και την ερμηνεία του
κονταροχτυπήματος του δευτέρου άσματος. Μάλιστα ετοιμάζουμε και ειδικές
ηχογραφήσεις του δευτέρου και του τετάρτου άσματος για να φανούν και
γεωπολιτικά στοιχεία που απουσιάζουν από τις κλασικές και παραδοσιακές
ερμηνείες.
Υπό αυτού του πρίσματος, κάθε προσπάθεια ανάδειξης αυτού του
έργου θα συμβάλλει και στον εθνικό μας φάκελο για την υποψηφιότητα του
έργου ως άυλη κληρονομιά της Ανθρωπότητας. Γι’ αυτόν τον λόγο, θα
υπάρξουν και εκδηλώσεις στη Σητεία για την ανάδειξη, την αξιοποίηση και
τη χρήση του έργου ως παράδειγμα για το μέλλον της ελληνικής πορείας στο
χώρο των πολιτισμών της Ανθρωπότητας.
Διάλεξη του Νίκου Λυγερού με θέμα: "Ο τουρισμός ως στρατηγικός στόχος
του πολιτισμού". Φοιτητικό Πολιτιστικό Κέντρο "ΞΕΝΙΑ", Ρέθυμνο. Τρίτη 27
Μαρτίου 2018 ΕΔΩ
Δηλώσεις Γ. Αγριμανάκη και Ν. Λυγερού στο CreteTV. 26/03/2018 ΕΔΩ
«Μην επιδιώκετε την Ειρήνη για να είσθε κερδισμένοι» «Ποτέ δεν εξαφανίσαμε μία χώρα προτού την προειδοποιήσουμε γι` αυτό». Ιερόν Κοράνιον στίχοι : 47,35 και 15,4
«Η θεμελιώδης πηγή συγκρούσεων σ’ αυτό τον καινούργιο κόσμο δεν θα είναι πρωταρχικά ούτε ιδεολογική ούτε οικονομική. Οι μεγάλοι διαχωρισμοί στο εσωτερικό της ανθρωπότητας και η κυρίαρχη πηγή συγκρούσεων θα είναι πολιτισμικοί. Τα εθνικά κράτη θα παραμείνουν οι ισχυρότεροι παίκτες στις διεθνείς υποθέσεις, οι κυριότερες όμως συγκρούσεις στην παγκόσμια πολιτική θα προκύψουν ανάμεσα σε έθνη και ομάδες διαφορετικών πολιτισμών. Οι διαχωριστικές γραμμές μεταξύ πολιτισμών θα είναι τα πολεμικά μέτωπα του μέλλοντος» . Samuel Ρ. Huntington «Η σύγκρουση των πολιτισμών» (περιοδικό Foreign Affairs, 1993).
Η παραδοσιακή συνήθεια της Τουρκίας να προαναγγέλλει πολέμους, όπως αυτός με την Ελλάδα, σίγουρα ξενίζει έναν δυτικό, πνευματικό τέκνο της προτεσταντικής ηθικής, της νεωτερικότητος, της μαρξιστικής σκέψεως, εν τέλει του ρυθμού του σύγχρονου δυτικού κόσμου.
Πλήν όμως η πλήρης δυτικοποίηση της εξηγήσεως του γνωστού σε εμάς (βαλκανικού) κόσμου, όχι μόνον από φανατικούς μαρξιστές φιλοσόφους αλλά ακόμη και από λεγόμενους υπερπροβεβλημένους «μετριοπαθείς» όπως πχ ο Παναγιώτης Κονδύλης, μας αποτρέπει και από την Ψυχολογική προσέγγιση της Ιστορίας. Γιατί ο πλήρης εξισωτικός ορθολογισμός πέραν από τα καλά φέρει ένα και φοβερό δεινό: Δεν εξηγεί «απρόβλεπτες» σε έναν κοινό (δυτικό) νου συμπεριφορές. Και εν τέλει ο ορθολογισμός όταν παρακάμπτει την ολόπλευρη εξήγηση της συμπεριφορολογίας καταπίπτει σε ιδεολόγημα.
Η διηνεκώς ηυξημένη τουρκική επιθετικότητα είναι απόλυτα συνεπής με τον σκοταδισμό του σουνιτικού κόσμου και αποτελεί φυσικώ τω τρόπω πολιτικοπνευματική συνέχεια της παραδόσεως των πρώτων ακόμη Οσμάνων Τούρκων, παλαιότερα των Γαζήδων ιερών μαχητών των πρώτων τουρκικών εμιράτων της Μικράς Ασίας, και ενωρίτερα, όταν ακόμη οι Βυζαντινοί ανέφεραν τους πρώτους τουρκομάνους κατακτητές ως « Σκύθες ». Ο πιστός μουσουλμάνος σουνίτης μαχητής πιστεύει στην Ισχύ. Και η Τουρκία θέλει να είναι για τον σουνιτικό κόσμο, ό,τι το Ιράν για τον σιιτικό Κόσμο. Το Πρωτεύον Κράτος, ή αν προτιμάτε η Πρωτεύουσα Αυτοκρατορία. Εξ ου και η Τουρκία ποτέ δεν τα πήγαινε καλά με τους Ουχαμπίτες/Σαλαφιστές Σαουδάραβες ή ποτέ δεν συνεργάσθηκε τόσο αρμονικά μαζύ τους.
Η Τουρκία και οι Τούρκοι, κεμαλιστές ή ισλαμιστές αλλά βαθύτατα μουσουλμάνοι και ανατολίτες έχουν διακεκηρυγμένο στόχο την ανασύσταση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Ο τρόπος και το εγχειρίδιο λειτουργίας, «ισλαμική δημοκρατία» ή «δημοκρατία κεμαλικού τύπου» αποτελεί εσωτερικό τους ζήτημα. Το ερώτημα είναι πότε θα υπάρξει γενικευμένος πόλεμος. Όχι απλή σύρραξη, πόλεμος. Οι « Αρχές Τουρκισμού» του …Κούρδου στην καταγωγή Ζίγια Γκιοκάλπ συνεχίζουν να κατατρύχουν αλλά και να εμπνέουν τα επεκτατικά όνειρα των Τούρκων. Αξίζει να το αναζητήσετε ως βιβλίο. Χωρίς αυτό κανένα «Στρατηγικό Βάθος» από κανέναν Νταβούτογλου δεν θα είχε γραφεί.
Λάθος είναι και η πρόταξη της εθνικής ανομοιομορφίας των Τούρκων ως παράγοντα «εφησυχασμού» για την «διάλυσή τους». Ας μιλήσουμε διά παραδείγματος:
Σφόδρα πιθανές λοιπόν οι ποντιακές ρίζες του Ερντογάν από την Ποταμιά του Πόντου και υπό παλαιότερο επώνυμο Μπακατόγλου το οποίο άλλαξε η οικογένεια το 1934 καθόσον Bakat στα τουρκικά ονομάζοντο οι Έλληνες αντάρτες με προπάππο πλούσιο ηγέτη ανταρτικής οργανώσεως. Κατά άλλους είναι γεωργιανής καταγωγής. Το ενδιαφέρον όμως είναι η αντίδραση των Ερντογανικών : Στον Ντεβλέτ Μπαντσελί, αρχηγό του Εθνικιστικού Κόμματος, απήντησαν με ειρωνείες για την καταγωγή του ιδίου αλλά και πρωτοπαλλήκαρών του Γκρίζων Λύκων προερχόμενων από τον Πόντο. Ο ίδιος ο Ερντογάν σε συνέντευξή του στο τουρκικό ΝΤV το 2009 δήλωσε «Όταν κάποιος σε ερωτά για την εθνική σου καταγωγή πες ό,τι είσαι Μουσουλμάνος και τράβα τον δρόμο σου… Είχα ρωτήσει τον πατέρα μου εάν είμαστε Λάζοι ή Τούρκοι. Μου είπε ότι και ο ίδιος είχε ρωτήσει το ίδιο τον πατέρα του, που του είπε τα εξής: Κύτταξε, ο παππούς μου μου είπε ότι όταν πεθάνουμε και πάμε στον άλλο κόσμο θα μας ερωτήσουν τι Θεό πιστεύομε, ποιος είναι ο προφήτης μας και ποια η θρησκεία μας. Δεν θα μας ρωτήσουν ποια είναι η εθνική μας καταγωγή».
Αυτή η τοποθέτηση όσο και «απλοϊκή» και αν είναι, δεικνύει την μεγάλη παράδοση της οσμανικής ιδεολογίας. Ως «Τούρκοι» επί Οθωμανικής Αυτοκρατορίας ανεφέροντο σωρηδόν οι μουσουλμάνοι και οι εξισλαμισμένοι πληθυσμοί. Το «τουρκεύω» ήταν το κατεξοχήν ρήμα του εξισλαμισμού. Η μόνη διαφορά με σήμερα ήταν ότι τότε ο όρος «Τούρκος» είχε υποτιμητική έννοια για τους μουσουλμάνους που συνήθιζαν να αυτοαποκαλούνται ως Οθωμανοί. Με τους Νεότουρκους αυτό άλλαξε. Οι ίδιοι οι Τούρκοι δεν προβληματίζονται, ούτε συγκλονίζονται ιδιαίτερα από την τυχόν ελληνική (ή αρμενική ή ασσυριακή ή γεωργιανή) τους καταγωγή, μάλλον αδιαφορούν, ενώ το Τουρκικό Κράτος φροντίζει ώστε κάποιος να μη το πολυφωνάζει . Πχ στο έργο του «Ο πολιτισμός του Πόντου» ο αριστερών πεποιθήσεων Ομέρ Ασάν μεταξύ άλλων «τουρκοαποδομητικών» γράφει χαρακτηριστικά ότι το ¼ των αρχικών ιεροδιδασκάλων της Τουρκίας, οι θρυλικοί για το αφήγημα του Τουρκικού Έθνους Οφλήδες, προέρχονται από ελληνόφωνους. Το 2002 διώκεται με την βαρεία κατηγορία της «γραπτής προπαγάνδας με σκοπό τον διαμελισμό της Τουρκίας και εξύβριση της μνήμης του Κεμάλ Ατατούρκ».
Την μόνη «ελπίδα» για φυγόκεντρες τάσεις αποτελούν όσοι Κούρδοι δεν «τουρκεύουν», και έχουν τουρκεύσει και θα τουρκεύσουν πάρα πολλοί, και η διωκόμενη σιιτική σέκτα των Αλεβιτών, δευτερευόντως οι αρμενικής καταγωγής πληθυσμοί. Αλεβίτες (και Μπεχτασήδες) υπήρξαν οι Γενίτσαροι και γενικώς στίφη χριστιανικών πληθυσμών που πρωτοασπάσθηκαν το Ισλάμ και όχι τυχαίως. Η Αλεβίτικη παράδοση και διδαχές περισσότερο γειτνιάζει με την Ασσυριακή Εκκλησία, τους Νεστωριανούς και εν γένει τους χριστιανικούς πληθυσμούς της Ανατολής και φυσικά εν πολλοίς θρησκευτικώς (αλλά όχι πολιτικώς) εφάπτεται με τους Αλαουίτες της Συρίας, την άρχουσα φυλή, μαζύ με τους Χριστιανούς και εκκοσμικευμένους Σουνίτες του προέδρου Άσαντ. Είναι σημαντικοί; Τα πάντα υπολογίζονται βάσει αριθμών, συνεπώς ναι . Περί τα 15 εκατομμύρια ψυχών την δεκαετία του 1990 άρα σήμερα περί τα 25 εκατομμύρια, ίσως και περισσότεροι, με την πληθυσμιακή έκρηξη της Τουρκίας, δηλαδή εγγύς 25-30% του πληθυσμού. Αυτοί όντως είναι εν πολλοίς απόκληροι. Τη εξαιρέσει του Κουρδικής καταγωγής (και μάλλον Αλεβίτη) Τουργκούτ Οζάλ την δεκαετία του 80, συστηματικά πολεμούνται από το σουνιτικό κατεστημένο, με λίγα διαλείμματα μετριοπάθειας. Κατά τις αρχές του 2010, ο πρόεδρος του Παντουρκικού Συνδέσμου Αλεβιτών τίθεται αλληλέγγυος με τον πατριάρχη Βαρθολομαίο στην περίφημη δήλωσή του ότι «ευρίσκεται στην Τουρκία σαν εσταυρωμένος», και περαιτέρω δηλώνει ότι και οι Αλεβίτες υποφέρουν στην μέγγενη του Τουρκικού κράτους ενώ πάντοτε Αλεβίτες είναι τακτικοί επισκέπτες σε εκκλησίες. Το πώς θα αξιολογηθούν είναι μία ειδικού τύπου συζήτηση, σίγουρα όχι δημόσια. Η συζήτηση αυτή προϋποθέτει βαθειά γνώση των συνθηκών και επίγνωση των επιπτώσεων. Και αυτά σε μία χώρα όπως η Ελλάς που οι νεώτεροι μορφωμένοι πολιτικολογούντες δεν ξέρουμε να ξεχωρίσομε τον σουνίτη από τον σιίτη, πέραν των είτε νεοσοβιετικών είτε νεοφιλελεύθερων ψυχώσεων και εθνοαποδομητικών νευρώσεων που με περισσή αίσθηση πολυτέλειας αποφασίσαμε να μας κατατρύχουν στην ιχνηλάτηση της εθνικής μας υπάρξεως.
Μέχρι στιγμής και χωρίς φανφαρίζουσες ασάφειες ένα πιθανό σενάριο πολέμου είναι περί το 2023. 5 έτη από σήμερα. Γιατί; Γιατί πολύ απλά η μέχρι σήμερα σχετική ισορροπία τότε καταρρυγνύεται. Μέχρι λοιπόν σήμερα και παρά την πλήρη απαξίωση του στρατεύματος και των αναγκών εξοπλισμού του, απόρροια των … φιλότιμων προσπαθειών των τρεχουσών πολιτικών, πιέσεων αλλά και ιδεοληπτικών προσεγγίσεων, ακόμη η πατρίδα μας φέρει μία σημαντική θέση στην παγκόσμια στρατιωτική σκακιέρα (28η με την Τουρκία στην 8η θέση) ενώ η αποτρεπτική της δύναμη είναι επαρκής ώστε η Τουρκία να έχει σοβαρές και βάσιμες αμφιβολίες κατά πόσον μπορεί εν τέλει να κερδίσει έναν εναντίον μας πόλεμο.
Μέχρι σήμερα διαθέτομε: πολύ καλύτερη αεράμυνα, καλύπτουσα σχεδόν το 100% της επικρατείας αντίθετα από την Τουρκία. Πολύ καλύτερα υποβρύχια και γενικώς ένα ναυτικό ακόμη – συγκριτικά- εφάμιλλο των Τούρκων. Μάλιστα σε συγκεκριμένα οπλικά συστήματα όπως διάφοροι τύποι βλημάτων μακρού πλήγματος υπάρχει (ακόμη) υπεροχή. Η αγορά όμως των S-400 εκ μέρους της Άγκυρας και η συνεχής αναβάθμιση της τουρκικής οπλικής βιομηχανίας όπου μέχρι την ανωτέρω ημεροχρονολογία θα έχει δημιουργήσει μέχρι και αεροπλανοφόρο θα ανατρέψει τις ισορροπίες συντριπτικά. Αν δεν γίνει κάτι και δη … εχθές από ημάς. Στα πλαίσια αυτά μία ανασύσταση της Ελληνικής Οπλικής Βιομηχανίας με επιστημονικό προσωπικό ελληνικό που ήδη διαπρέπει ανά τον κόσμο ου βλάπτει, ει μη μόνον από την μία τις μίζες των προμηθειών και από την άλλη τις ιδεοληψίες κάποιων. Ας μην υπεισέλθομε περαιτέρω.
Σίγουρα όμως με εκλογές το 2019 όπου αν ο Ερντογάν αποτύχει να εκλεγεί δεν θα διαθέτει την βουλευτική ασυλία που απολαύουν οι ημέτεροι βουλευτές, θα πρέπει δε να αντιμετωπίσει από θέση αδυναμίας όχι μόνον τους πολιτικούς του αντιπάλους αλλά και 4.000 δικαστές και 40.000 στρατιωτικούς, χωρίς να υπολογίζομε δημοσίους υπαλλήλους, που απετάχθησαν λόγω «πραξικοπήματος» και μετά βεβαιότητος θα επανέλθουν για να πλαισιώσουν την γεμάτη πλέον αποκλειστικά σχεδόν από ισλαμιστές του ΑΚΡ κρατική μηχανή. «Γκιουλενιστές» ή μη είναι σίγουρα εχθροί του Ερντογάν και αυτό είναι αρκετό για την αντιπολίτευσή του. Θα ρισκάρει μέχρι τότε μία αβέβαια και επίφοβη σύγκρουση; Το προφανές είναι ότι θα πρέπει να περιορισθεί σε μία απολύτως ελεγχόμενη σύρραξη και δη σε νησιά ακατοίκητα, κατά προτίμηση με την αμέριστη βοήθεια της Ρωσίας και την σχετική συναίνεση των ΗΠΑ για εκμαίευση αρίστων αποτελεσμάτων. Από την άλλη το συνεχές νεοοθωμανικό ισλαμικό όνειρο και αφήγημα ίσως προκαλέσει παραληρηματικές συμπεριφορές. Δηλαδή στρατιωτικά και στρατηγικά βεβιασμένες. Αυτό κατά πάσα πιθανότητα συνδέεται με την τύχη των υπολοίπων στρατιωτικών μετώπων της Τουρκίας.
Μέχρι στιγμής οι καθιερωμένες τουρκικές ασκήσεις (πχ Εφές και Ντενίζ Γκουρντού «Θαλασσόλυκος») είναι ενδεικτικές της συρράξεως που κυοφορείται πριν τον μεγάλο πόλεμο, ο οποίος κατά την κρίση του γράφοντος θα υπάρξει αργά ή γρήγορα. Κατάληψη Νήσων, κατ’ αρχάς ακατοίκητων, από πλευράς Τούρκων. Ουσιαστικά η πρώτη πράξη του τουρκικού στρατηγικού σχεδιασμού «Ιlk Hedef»(Πρώτος Στόχος) για το Αιγαίο.
Όπως διαπιστώνετε, στην παρούσα ανάλυση δεν λαμβάνονται υπ’ όψιν οι εκάστοτε γεωπολιτικές συμμαχίες. Και ούτε πρόκειται, αν θέλομε να ομιλούμε για άσκηση σοβαρής εθνικής πολιτικής .
Όντως πάντως οι ΗΠΑ αυτήν την στιγμή αναφαίνονται ως ο πλέον ικανός «πατερούλης» σε τέτοιου είδους αναλύσεις. Γιατί; Γιατί πολύ απλά οι ΗΠΑ έχουν διακεκηρυγμένους στόχους τους οποίους η Τουρκία επί του παρόντος αντιμάχεται. Η κατάρρευση της Ρωσίας είναι ίσως πρώτο θέμα στην γεωπολιτική ατζέντα των Αμερικανών. Πώς επιτυγχάνεται; Άμεσα και αποτελεσματικά εάν και εφόσον η ενεργειακή εξάρτηση της Ευρώπης από το φυσικό αέριό της κοπεί. Ομιλούμε περί τα 450 δισεκατομμύρια δολάρια ετησίως . Ήτοι τα υπερκέρδη της Ρωσίας που της επιτρέπουν τον φρενήρη εξοπλιστικό και τεχνολογικό της καλπασμό, με επακόλουθο την διατάραξη ισορροπιών με την Δύση . Η Τουρκία λειτουργεί όχι μόνον ως Τουρκία αλλά και ως σύμμαχος – δούρειος ίππος της Ρωσίας στην θαλάσσια περιοχή της Κύπρου, τουλάχιστον στα μάτια της Δύσεως. Και αυτό έχει την σημασία του. Ιδίως όταν το οικόπεδο 6 υπόσχεται αμύθητα κοιτάσματα.
Φυσικά γεγονότα όπως η άσκηση Ηνίοχος δεικνύει μία τάση της Αμερικανικής Πολιτικής. Μέχρις εκεί. Το δόγμα της Αμερικής στην περιοχή δεν αλλάζει ή δεν αλλάζει εύκολα. Δύσκολα οι δεξαμενές σκέψεώς της θα χωνέψουν την απώλεια της Τουρκίας στην Ανατολή μετά το σόκ της απώλειας του Ιράν την δεκαετία του 70. Και όποιος παρακολουθεί τις δηλώσεις τους θα καταγνώσει σκληρή γλώσσα ως προς το καθεστώς , όχι ως προς την χώρα Τουρκία.
Εμείς λοιπόν δεν πρέπει να κυττούμε τα αν και εφόσον της Αμερικής και δη κατά τρόπο προέχοντα. Τουναντίον πρέπει προεχόντως να μελετούμε την τελέσφορη εθνική συνέχειά μας ευέλικτα και πολυσχιδώς μεν, αποφασιστικά δε. Μόνοι και αυτόφωτοι Έλληνες σε ένα εν τοις πράγμασι ετερόφωτο ελληνικό κράτος. Καλό θα ήτο να υπήρχε και πνευματική και πολιτική ηγεσία προς τούτο. Μέχρι τότε βαδίζομε όσοι πιστοί υπό την ελπίδα υπάρξεως ηγεσίας.
*Ο Βασίλης Φασούλας είναι δικηγόρος, μέλος του Γ.Σ. του κόμματος της Δημοκρατικής Ευθύνης
Η Σφαγή τής Χίου Μαρτυρία του Γάλλου αξιωματικού του ναυτικού Jean Philippe Paul Jourdain
«Τό θέαμα πού αντίκρυσα στή Χίο, ήταν από εκείνα τών οποίων η ανάμνησις δέν σβήνεται ποτέ. Είναι ακόμη εμπρός εις τά μάτια μου μέ όλας του τάς λεπτομέρειας, μέ όλην του τήν φρίκην. Βλέπω ακόμη σωρευμένα μισόγυμνα πτώματα, τάς γυναίκας πού εξέπνεαν σφίγγουσαι εις τό στήθος μέ μίαν τελευταίαν προσπάθειαν ένα σφαγμένο παιδί, πού ανέπνεεν ακόμη. Ακούω τόν φρικαλέον ρόγχον τών γέρων, τών ακρωτηριασμένων από τό μαχαίρι καί τήν σπάθην τών Τούρκων καί πού επροσπαθούσαν ματαίως νά ανασηκωθούν ανάμεσα στά άλλα θύματα, τά οποία, περισσότερον ευτυχισμένα από αυτούς, είχαν αφήσει τήν τελευταίαν των αναπνοήν.
Τά μάτια μου παρακολουθούν μέ αγωνίαν τάς κινήσεις μιάς νέας πού επροσπαθούσε νά κρατηθή εις τά κύματα, ενώ από ένα γειτονικόν ύψωμα οι βάρβαροι έρριχναν βροχήν από σφαίρας γύρω της. Τήν βλέπω νά πιάνεται από ένα από τά πλοία μας, αλλά δέν επέπρωτο νά ζήση εκ τών πληγών της παρά ολίγας ημέρας μόνον ακόμη. Η επιθυμία νά μετριάσωμεν τό κακόν καί νά αποσπάσωμεν τουλάχιστον μερικά θύματα από τόν θάνατον μάς έκαμε νά εισδύσωμεν εις τό εσωτερικόν τής νήσου.
Παντού παρουσιάζετο εμπροστά μας τό ίδιον θέαμα. Οι ατυχείς, πού μέ απείρους κινδύνους παρά τάς πληγάς των κατόρθωναν νά φθάσουν μέχρι τής ακτής, άν δέν εύρισκαν κανένα ελληνικόν πλοίον διά νά επιβιβασθούν, βασανιζόμενοι από τήν πείναν, τάς στερήσεις καί τήν υπερβολικήν θερμότητα τής φλεγομένης παραλίας, εζήλευαν εις τάς τελευταίας στιγμάς των τόν θάνατον εκείνων πού είχαν διαμελισθεί από τούς βαρβάρους.
Οσμή αποσυνθέσεως πτωμάτων ανεδίδετο από τό πρώτο χωριό όπου εφθάσαμεν. Τά σπίτια, πού εκαίοντο ακόμη, περιέκλειαν τούς σφαγμένους ενοίκους των, καί τότε είδαμεν μέ φρίκην ότι η μουσουλμανική βαρβαρότης δέν εσταματούσεν ούτε πρό τής ηλικίας, ούτε πρό τού φύλου. Άνθρωποι κατακομμένοι από τά τραύματα εκινούντο ανάμεσα εις τά ερείπια μεταξύ τών μελών τών οικογενειών των.
Κραυγαί μικρού παιδιού μάς προσείλκυσαν εις ένα σπίτι. Μία γυναίκα, νέα ακόμη, ήτο πεσμένη εις τά γόνατα μέ τά χέρια της στηριζόμενα εις ένα λίκνον όπου ευρίσκετο ένα παιδάκι. Ήτο κατακρεουργημένη, τήν εσκότωσαν εκεί κατά τήν στιγμήν αναμφιβόλως πού επροσπαθούσε νά υπερασπίση τό παιδί της από τούς φονείς. Τό μικρό ήτο ένα κοριτσάκι, πού ο πατέρας του είχεν επίσης σφαγεί πλησίον τού λίκνου. Μέ τά χέρια απλωμένα πρός τή μητέρα του εφαίνετο νά τήν καλή μέ τάς κραυγάς του. Τό μετεφέραμεν εις τό πλοίον, όπου τού εδόθη γάλα καί τό εστείλαμεν εις τά Ψαρά.
Ενώ εφεύγαμεν από τό χωριό, οι ναύται μας ήκουσαν κραυγάς από τό βάθος μιάς χαράδρας. Κατηυθύνθημεν πρός τά εκεί καί είδαμεν πρό τής εισόδου μιάς σπηλιάς ένα νέον νά παλαίη εναντίον τριών Τούρκων. Οπίσω του ευρίσκετο μία νέα, τής οποίας αι κραυγαί μάς εφύλκησαν τήν προσοχήν. Δύο παπάδες επροσπαθούσαν νά τήν προφυλάξουν τοποθετημένοι εις τά εμπρός. Αλλά οι Τούρκοι μόλις μάς είδαν έφυγαν. Οι Έλληνες τούς κατεδίωξαν καί κατόρθωσαν νά σκοτώσουν τόν έναν. Η νέα μάς ηυχαρίστησε μέ δάκρυα εις τά μάτια. Αι οικογένειαι καί τών δύο αυτών ατυχών πλασμάτων είχαν κατακρεουργηθή καί ο νέος είχε καταπληγωθή υπερασπιζόμενος τήν φίλην του. Εκρύβησαν εις τήν σπηλιάν καί ανεκαλύφθησαν από τούς μουσουλμάνους πρό τής στιγμής πού εφθάσαμεν. Τούς εστείλαμεν εις τά Ψαρά.»
Jean Philippe Paul Jourdain – Memoires historiques et militaires sur les evenements de la Grece, 1828
Εδώ και εβδομάδες το Facebook βρίσκεται στο στόχαστρο οργανώσεων προστασίας των προσωπικών δεδομένων. Ακόμη και τα mea culpa του επικεφαλής του δημοφιλούς μέσου κοινωνικής δικτύωσης Ζάκερμπεργκ δεν κατάφερε να ηρεμήσει τα πνεύματα. Την ώρα που πολλοί καλούν τους χρήστες να διαγράψουν το προφίλ τους, άλλοι προσπαθούν να μάθουν ποια ακριβώς δεδομένα έχει στη διάθεσή του ο κολοσσός.
Στις σοβαρές κατηγορίες κατά του Facebook ήρθε να προστεθεί τώρα άλλη μια: το δίκτυο κοινωνικής δικτύωσης φέρεται να αποθήκευε και τις λίστες κλήσεων και γραπτών μηνυμάτων χρηστών Android χωρίς την έγκρισή τους.
Δείτε ποια στοιχεία σας αποθηκεύονται
«Κατά κάποιο τρόπο το Facebook έχει την πλήρη λίστα κλήσεων με την πεθερά μου», έγραψε στο twitter χρήστης από τη Νέα Ζηλανδία, προσθέτοντας: «Πρόκειται για μια χρονολογική καταγραφή κάθε μεμονωμένης επαφής στο τηλέφωνό μου, συμπεριλαμβανομένων και εκείνων που εγώ δεν έχω πια». Ο ίδιος υποστηρίζει ότι υπάρχουν και τα μεταδεδομένα όλων των γραπτών μηνυμάτων που έχει στείλει αλλά και λάβει. Όλα τα στοιχεία συλλέχθηκαν μεταξύ Νοεμβρίου 2016 και Ιουλίου 2017. Ακολούθησαν χιλιάδες tweets όπου άλλοι χρήστες κατέγραφαν τις δικές τους εμπειρίες.
Το Facebook φέρεται να έχει αποθηκεύσει τα στοιχεία αυτά χωρίς να έχει λάβει προηγουμένως την άδεια των χρηστών. Μπορεί να μην αποθηκεύονται τα περιεχόμενα των sms και των τηλεφωνημάτων, ωστόσο καταγράφονται οι εισερχόμενες και εξερχόμενες κλήσεις, ο αριθμός κλήσης αλλά και ο χρόνος ομιλίας.
Κάθε χρήστης έχει τη δυνατότητα να κατεβάσει από το Facebook τα αποθηκευμένα δεδομένα του προφίλ του. Αυτό γίνεται στις ρυθμίσεις όπου μπορεί κανείς να κάνει download ενός αντιγράφου των δεδομένων που έχει αποθηκευμένα το FΒ, όπως αναρτήσεις, φωτογραφίες, βίντεο και συνομιλίες που πραγματοποιήθηκαν μέσω του δικτύου. Αυτό ακριβώς έκανε και ο Νεοζηλανδός, ανακαλύπτοντάς προς έκπληξή του τα δεδομένα κλήσεων και sms.
Όπως προκύπτει από απάντηση του FB, αυτό οφείλεται στο Facebook Lite αλλά και την εφαρμογή Messenger όπου ο χρήστης έχει τη δυνατότητα να ανεβάσει τις επαφές, τις κλήσεις, αλλά και τα γραπτά του μηνύματα. Ο συγχρονισμός των δεδομένων βοηθά τους χρήστες να μείνουν σε επαφή, αφού βάσει του τηλεφωνικού καταλόγου, για παράδειγμα, προτείνονται φίλοι, όπως αναφέρει το δίκτυο.
Ποιους αφορά;
Το νέο αυτό πρόβλημα όμως αφορά όπως φαίνεται μόνον τους χρήστες Android συσκευών και όχι iPhone καθώς η εφαρμογή iOS δεν έχει πρόσβαση στις λίστες κλήσεων και γραπτών μηνυμάτων. Πάντως ακόμη και χρήστες Android που δεν έδωσαν ρητώς τη συγκατάθεσή τους στο ανέβασμα των επαφών και των πρωτοκόλλων συνδιαλέξεων ενδέχεται να έδωσαν την άδεια εν αγνοία τους καθώς οι διατυπώσεις σε προηγούμενες εκδόσεις του Android ήταν αρκετά ασαφείς.
Το Facebook παραδέχεται ότι αποθηκεύει τα δεδομένα, αλλά, όπως επισημαίνει, κατόπιν ρητής άδειας των χρηστών. Η αποθήκευση των δεδομένων είναι περισσότερο «Opt-in-Feature», γίνεται δηλαδή μόνον με προηγούμενη ρητή έγκριση του χρήστη. Εξάλλου, όπως σημειώνεται, ο χρήστης έχει πάντα τη δυνατότητα να απενεργοποιήσει τη λειτουργία.
Πολλοί χρήστες ωστόσο διαψεύδουν τον ιντερνετικό κολοσσό και ισχυρίζονται ότι ουδέποτε συμφώνησαν στην αποθήκευση των δεδομένων τους.
Πάντως, παρά τις προσπάθειες του Facebook να απαντήσει στα ερωτήματα που προκύπτουν, ένα κρίσιμο ερώτημα παραμένει τελείως αναπάντητο: ποιος ο λόγος να αποθηκεύει τα ακριβή δεδομένα κλήσεων και sms, και μάλιστα και τον χρόνο ομιλίας;
Ραχέλ Κλάιν, Κώστας Συμεωνίδης Πηγή: DW το είδαμε ΕΔΩ
Μέσα σε ένα κλίμα Αναστάσιμης Χαρμολύπης, τελέστηκε σήμερα στον Ιερό Ναό του Πατέρα μας Αγίου Δημητρίου, η Θεία Λειτουργία. Τί ευλογία, τι δώρο, τι μεγαλείο θυσιαστικής Αγάπης και Αγιότητας? Την Θεία Λειτουργία τέλεσε ο Πολυαγαπημένος μας Παπά Γιώργης, ο Ιερέας του Αγίου Δημητρίου, ο οποίος Ιερούργησε σεμνά, αρχοντικά και ταπεινά.
Η οικογένεια του Μεγαλομάρτυρος Δημητρίου σήμερα ευφράνθηκε, προτοιμάστηκε για την Μεγάλη Εβδομάδα, προετοιμάστηκε για την Σταύρωση και την Ανάσταση του Κυρίου μας Ιησού Χριστού. Δόξα τω Θεώ Πάντων Ένεκεν. Δόξα στην γλυκιά μας Παναγιά. Δόξα στον Μεγαλομάρτυρα Δημήτριο τον Μυροβλύτη, Προστάτη και Πολιούχο ημών. Σε ευχαριστούμε Χριστέ μου για όλα. Αδέρφια καλή δύναμη, καλή πορεία, ο Χριστός μαζί μας.
Η Τουρκία του Ερντογάν ανέλαβε την εθνική μας αφύπνιση και μάλιστα την εκτελεί επιτυχώς
Μας υπενθύμισε ότι ο βυθός του Αιγαίου είναι διάσπαρτος με τους προγόνους μας.
Πράγματι. Όλο το Αιγαίο και πολύ περισσότερο οι Μικρασιατικές ακτές είναι διάσπαρτες από τους προαιώνιους ταξιδευτές του Ελληνικού Αρχιπελάγους, της Ελληνικότατης Αιγιακής Λίμνης, από την εποχή του «χρυσόμαλλου δέρατος», προ 5.000 χρόνια. Και μαζί τους δείγματα άφθαστου μεγαλείου Ελληνικού πολιτισμού, επιστημών, τέχνης και Ελληνικού πνεύματος. Ο μηχανισμός των Κυθήρων, η Αφροδίτη της Μύλου και και …
Αλλά και στην Μικρασιατική γη και στην Ποντιακή γη, αναπαύονται αλησμόνητοι, φίλτατοι πρόγονοί μας, προπάτορες, πιστοί και ακοίμητοι φρουροί και φάροι στα κοιμητήρια των Ελληνικότατων χωριών μας.
Αυτοί είναι και αυτοί ορίζουν, τα σύνορα της Ψυχής και της Καρδιάς μας, τα σύνορα της ζωής μας. Η Πατρώα μας Γή. Η Γη των προπατόρων μας.
Όπου και να σκάψεις, σε όποια νεροφαγιά, βγαίνει αιώνες τώρα Ελλάδα και κόκαλα και πέτρες Ελλάδας, που θα σε κατατρέχουν Ερντογάν και θα σε καταδιώκουν και θα σε φωνάζουν: «φύγε είσαι Ξένος, σε ξένο τόπο»
Οι δικοί σου πρόγονοι, είναι άταφοι σε σπηλιές της Μογγολίας, την Μόνη πραγματική περιοχή της καρδιάς σου, μαζί με κέρατα και ξυλοκέρατα, τα μόνα πολιτισμικά υπολείμματα της φυλής σου.
Εκεί είναι η πατρώα σου γη, Μογγόλε(1), και βάλε το μυαλό σου να οδηγήσει την καρδιά σου, στα βάθη των στεπών της Ασίας.
Ποτέ δεν κολύμπησε τούρκος στο Αιγαίο. Ποτέ δεν δοξάστηκε τουρκικό ναυτικό στην θάλασσα. Μόνο διάσπαρτα ναυάγια τουρκικών πλοίων, που τους νίκησαν βαρκούλες.
Το 1912, στην ουσία ένα Πλοίο Ελληνικό, το «Αβέρωφ», ενώ υπήρχε αριθμητική και ποιοτική συντριπτική υπεροπλία του τουρκικού ναυτικού, έκλεισε τον εχθρικό στόλου στα Δαρδανέλια, από όπου δεν ξαναβγήκε για 60 χρόνια, από το 1913 έως το 1974.
Ένα Ελληνικό πλοίο, που υστερούσε σε βεληνεκή και διαμετρήματα, αλλά υπερτερούσε στην ψυχή και στην ορμή των Ναυτών. Σε Ναυτοσύνη. Μια αρετή , ένα χάρισμα και μια τέχνη απαράμιλλη, που δεν χαρίζεται, ούτε διδάσκεται και πολύ περισσότερο δεν την διαθέτετε ούτε μπορείτε να αποκτήσετε Μογγόλοι Ασιάτες.
Η αριθμητική, οι αναλύσεις, οι ναυτικοί υπολογισμοί, όπως και εάν τους έκανες, ήταν αδιαμφισβήτητα υπέρ του τουρκικού στόλου.
Η διαίσθηση του Κουντουριώτη, η ψυχή, τα πιστεύω, τα Ιδεώδη και τα προαιώνια δίκαια των Ελλήνων Ναυτών, ήταν αναφανδόν υπέρ των Ελληνικών Όπλων και λύγισαν ατσάλια και χάλυβες.
Οι λαμαρίνες, απέναντι στην ψυχή και ειδικά εδώ, στην Ελλάδα.
Ρε «άπλυτε»(2) Τουρκομογγόλε(3), εμείς όταν γεννιόμαστε μας βουτάνε τρις στο νερό, έτσι αποκτάμε Πρόσωπο, Οντότητα, Προσωπικότητα. Με τρεις εμβαπτισμούς παίρνουμε Ζωή, Όνομα, Θεό, Κοινότητα. Με αυτά πορευόμαστε στην ζωή, στον αγώνα, στον θάνατο.
Το νερό, η θάλασσα, το Αιγαίο, η ζωή μας.
Μήπως πρέπει να σε ευχαριστήσουμε που μας τα θύμησες, αλλά καλύτερα να στα θυμίσουμε εμείς.
(*) Ο Ευάγγ. Αθανασιάδης είναι Συνταγματάρχης ε.α. ___________
ΥΓ. Οι Φυλετικοί προσδιορισμοί που υπάρχουν στο κείμενο σε καμία περίπτωση δεν έχουν ρατσιστική διάθεση. Είναι ο άκρως απαραίτητος επιστημονικός και ιστορικός προσδιορισμός της καταγωγής τους (1) Μογγόλος: ο καταγόμενος από την περιοχή της Μογγολίας (2) «άπλυτος»: λαϊκή έκφραση, που υποδηλώνει μη βαπτισμένος. Δηλαδή σημαίνει αβάπτιστος. (3) Τουρκομογγόλος: ο καταγόμενος από Τουρκικά Μογγολικά φύλα.
Σειρά διαδηλώσεων έχει ξεσπάσει στο Ιράν από την αρχή του έτους για το νερό και προκαλεί και αυξανόμενη πολιτική ανησυχία που οφείλεται στην ξηρασία η οποία, σύμφωνα με κατοίκους περιοχών που απειλούνται από ερημοποίηση και αναλυτές, έχει επιδεινωθεί λόγω της κακοδιαχείρισης.
Οι διαδηλώσεις ήταν σχετικά μικρές, σποραδικές και περιορισμένες σε μικρές πόλεις γύρω από την κεντρική πόλη Ισφαχάν και την επαρχία Κουζεστάν στο δυτικό τμήμα της χώρας. Ανέδειξαν όμως ένα θέμα που έπαιξε ρόλο σε μια αναταραχή νωρίτερα φέτος την οποία κατέστειλαν οι αρχές, ενώ μαρτυρούν ότι υπάρχει ανάγκη για αλλαγή. Στις αρχές Μαρτίου, η προσέλευση ήταν μικρή σε μια πόλη κοντά στο Ισφαχάν, με δεκάδες αγρότες να φωνάζουν ειρωνικά «Θάνατος στους αγρότες, ζήτω οι καταπιεστές!» σύμφωνα με βίντεο που αναρτήθηκαν στους ιστότοπους κοινωνικής δικτύωσης. Μία εβδομάδα αργότερα οι διαδηλώσεις απέκτησαν μεγαλύτερη ένταση.
Δεκάδες αστυνομικοί με εξάρτυση κατά των διαδηλώσεων και μοτοσικλέτες αντιμετώπισαν αγρότες στην ίδια πόλη, τη Βαρζανέχ, όπως έδειξε ένα άλλο βίντεο. Καπνός στροβιλιζόταν γύρω από τους διαδηλωτές και το πρόσωπο που τραβούσε το βίντεο είπε πως εκτοξεύθηκαν δακρυγόνα. Ένα δεύτερο έκανε λόγο για συγκρούσεις. Η αστυνομία της πόλης Ισφαχάν δεν ήταν άμεσα διαθέσιμη για σχόλιο.
«Αυτό που αποκαλείται ξηρασία είναι πιο συχνά η κακοδιαχείριση του νερού», δήλωσε δημοσιογράφος στη Βαρζανέχ, που ζήτησε ανωνυμία λόγω της ευαισθησίας του θέματος. «Και αυτή η έλλειψη νερού έχει πλήξει τα εισοδήματα των ανθρώπων.»
Οι αγρότες κατηγορούν τους ντόπιους πολιτικούς ότι επιτρέπουν τις εκτροπές νερού από τις περιοχές τους έναντι χρηματικών ανταλλαγμάτων.
Ενώ οι διαδηλώσεις που πραγματοποιήθηκαν σε όλη τη χώρα τον Δεκέμβριο και τον Ιανουάριο οφείλονταν στην οργή για τις υψηλές τιμές των προϊόντων και τη διαφθορά, στις αγροτικές περιοχές η έλλειψη πρόσβασης στο νερό ήταν επίσης μια σημαντική αιτία, δήλωσαν αναλυτές.
Τουλάχιστον 25 άνθρωποι σκοτώθηκαν και, σύμφωνα με έναν βουλευτή, έως 3.700 άνθρωποι συνελήφθησαν, στη μεγαλύτερη μέχρι τώρα πρόκληση για την κυβέρνηση του προέδρου Χασάν Ροχανί, ο οποίος επανεξελέγη πέρυσι.
Στη Συρία, η ξηρασία ήταν μία από τις αιτίες των αντι-κυβερνητικών διαδηλώσεων που ξέσπασαν το 2011 και οδήγησαν σε εμφύλιο πόλεμο.
Περίπου το 97% του Ιράν υφίσταται κάποιου βαθμού ξηρασία, σύμφωνα με τη Μετεωρολογική Υπηρεσία της Ισλαμικής Δημοκρατίας του Ιράν. Οργανώσεις για την προάσπιση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων λένε ότι έχει οδηγήσει στον εκτοπισμό πολλών ανθρώπων.
«Οι μικρότερες πόλεις και τα χωριά γύρω από το Ισφαχάν επλήγησαν τόσο σκληρά από την ξηρασία και τις εκτροπές νερού ώστε έχουν αδειάσει και οι άνθρωποι που ζούσαν εκεί έχουν μετακινηθεί», δήλωσε ο Χάντι Γκαέμι, εκτελεστικός διευθυντής του Κέντρου για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα στο Ιράν (CHRI), μιας οργάνωσης με έδρα τη Νέα Υόρκη.
«Κανείς δεν τους δίνει σημασία. Και πρόσωπα που πρόσκεινται στον Ροχανί μού είπαν πως η κυβέρνηση δεν ήξερε καν πως υφίστατο μια τέτοια κατάσταση και πως υπήρχαν τόσες πολλές διαμαρτυρίες.»
Ο Ροχανί και ο ανώτατος ηγέτης του Ιράν Αγιατολάχ Αλί Χαμενεϊ ανέφεραν την ξηρασία ως πρόβλημα που πρέπει να αντιμετωπιστεί στη χώρα σε ομιλίες την περασμένη εβδομάδα για το Νεβρόζ, το ιρανικό νέο έτος, καταδικάζοντας παράλληλα «την ανομία και την βία».
Μια διαφήμιση στην κρατική τηλεόραση που ενθαρρύνει τους Ιρανούς πολίτες να αποθηκεύουν νερό δείχνει έναν άνδρα να κάθεται σε μία καρέκλα στο μέσο μιας ερήμου και το σύνθημα «Η ξηρασία είναι πιο κοντά απ΄ό,τι νομίζετε’».
Έκθεση των Ηνωμένων Εθνών πέρυσι σημείωνε «Οι ελλείψεις νερού είναι έντονες∙ οι αγροτικοί πόροι ζωής δεν είναι πλέον επαρκείς. Ελλείψει άλλων επιλογών, πολλοί άνθρωποι έχουν φύγει, επιλέγοντας ένα αβέβαιο μέλλον ως μετανάστες σε αναζήτηση εργασίας».
Στις αρχές Ιανουαρίου, οι διαδηλώσεις στην πόλη Καχντεριτζάν, περίπου 10 χλμ. δυτικά του Ισφαχάν, έγιναν σύντομα βίαιες καθώς οι δυνάμεις ασφαλείας άνοιξαν πυρ εναντίον του πλήθους, σκοτώνοντας τουλάχιστον πέντε ανθρώπους, σύμφωνα με ακτιβιστές. Ένας από τους νεκρούς ήταν αγρότης, σύμφωνα με το CHRI και ντόπιοι δήλωσαν πως τα δικαιώματα στο νερό ήταν ο κύριος λόγος.
Βίντεο που αναρτήθηκαν στους ιστότοπους κοινωνικής δικτύωσης δείχνουν διαδηλωτές να διαδηλώνουν έξω από ένα αστυνομικό τμήμα και να εκτοξεύουν βόμβες μολότοφ εναντίον του κτιρίου, σε ένα από τα πιο βίαια επιεσόδια που έχουν καταγραφεί στη διάρκεια των διαδηλώσεων που πραγματοποιήθηκαν σε όλη τη χώρα.
Δημοσιογράφος στην Καχντεριτζάν που ζήτησε να μην κατονομαστεί λόγω της ευαισθησίας του θέματος είπε πως η επίθεση στο αστυνομικό τμήμα δεν ήταν σωστή, αλλά η κακοδιαχείριση του νερού έχει στερήσει πολλούς αγρότες από τα προς το ζην.
Ο Χασάν Καρμάν, βουλευτής από το Ισφαχάν, επέκρινε δημόσια αυτό τον μήνα τον υπουργό Ενέργειας Ρεζά Αρντακαριάν, κατηγορώντας τον ότι δεν εφαρμόζει σωστά τον νόμο για τη διανομή του νερού.
«Οι δυνάμεις ασφαλείας και οι υπηρεσίες πληροφοριών δεν θα πρέπει να ερευνούν τους αγρότες μας. Εκείνοι έχουν δικαίωμα στο νερό», δήλωσε σε κοινοβουλευτική σύνοδο.
Στις αρχές Μαρτίου, ο Αρντακαριάν συνέστησε μια ομάδα εργασίας που αποτελείτο από τέσσερις υπουργούς και δύο προεδρικούς βουλευτές προκειμένου να ασχοληθεί με την κρίση.
Μετά τις διαδηλώσεις του Ιανουαρίου, ο Ροχανί έχει πει κατ΄επανάληψη ότι η κυβέρνηση θα κάνει ό,τι μπορεί για αντιμετωπίσει το πρόβλημα. Ωστόσο δεν υπάρχει γρήγορη λύση για περιβαλλοντικά θέματα με βαθιές ρίζες όπως η ξηρασία, λένε παρατηρητές.
«Αυτές είναι τοπικές διαμαρτυρίες, αλλά οι λύσεις είναι δουλειά της εθνικής κυβέρνησης», δήλωσε η Τάρα Σεπεχρί Φαρ, ερευνήτρια της Human Rights Watch για το Ιράν, η οποία πρόσθεσε πως η κυβέρνηση έχει περιορισμένη εξουσία και υπάρχει εκτεταμένη διαφθορά. Το γραφείο του Ροχανί δεν ήταν άμεσα διαθέσιμο για σχόλια.
Οι ιρανικές δυνάμεις ασφαλείας γνωρίζουν ότι τα θέματα του νερού μπορεί να προκαλέσουν αστάθεια. Υψηλόβαθμος διοικητής των Φρουρών της Επανάστασης, ο Γιαχία Ραχίμ Σαφαβί, επεσήμανε σε μια δημόσια ομιλία στα τέλη Φεβρουαρίου πως το νερό θα διαδραματίσει ρόλο-κλειδί τόσο για την ασφάλεια του Ιράν όσο και για τη σταθερότητα της περιοχής.
Περιβαλλοντολόγοι έχουν βρεθεί στη γραμμή του πυρός.
Στα τέλη Ιανουαρίου, ο Κάβους Σεγέντ-Εμαμί, διευθυντής του Περσικού Ιδρύματος για την Προστασία της Άγριας Ζωής, και άλλοι έξι περιβαλλοντολόγοι συνελήφθησαν.
Δύο εβδομάδες αργότερα, οι αρχές δήλωσαν πως ο Σεγέντ-Εμαμί αυτοκτόνησε στη φυλακή αφού παραδέχθηκε ότι ήταν κατάσκοπος των Ηνωμένων Πολιτειών και του Ισραήλ. Η οικογένειά του έχει αρνηθεί την κατηγορία.
Η κρατική τηλεόραση μετέδωσε αργότερα ένα ρεπορτάζ σύμφωνα με το οποίο ο Σεγέντ-Εμπαμί και οι συνάδελφοί του έλεγαν στους εχθρούς του Ιράν πως η χώρα δεν μπορεί πλέον να διατηρεί εγχώρια γεωργική παραγωγή λόγω έλλειψης νερού και χρειάζεται να εισάγει τρόφιμα.
Στα τέλη Φεβρουαρίου άλλοι τρεις περιβαλλοντολόγοι συνελήφθησαν και πριν από τρεις εβδομάδες απαγορεύτηκε στη σύζυγο του Σεγέντ-Εμαμί να εγκαταλείψει το Ιράν, σύμφωνα με μέλη της οικογένειας.
«Η κοινή γνώμη έχει ευαισθητοποιηθεί για περιβαλλοντικά θέματα», δήλωσε ο Σαΐντ Λεϊλάζ, πολιτικός αναλυτής και οικονομολόγος με έδρα την Τεχεράνη. «Έτσι η κυβέρνηση μπορεί να θεωρεί πως οι οργανώσεις και οι θεσμοί που εργάζονται για περιβαλλοντικά θέμα είναι προβληματικοί.»
Η ίδια η ζωή έχει αποδείξει πως τα διαβήματα διαμαρτυρίας δεν αποτρέπουν τις τουρκικές επεκτατικές πιέσεις. Το μόνο που προσφέρουν στην Αθήνα είναι ένα φύλλο συκής. Τα γεγονότα αποδεικνύουν πως η χρόνια προσπάθεια της ελληνικής διπλωματίας να κατευνάσει τον τουρκικό επεκτατισμό έχει αποτύχει. Η Άγκυρα προωθεί τις διεκδικήσεις της με πράξεις που δημιουργούν μικρότερα ή μεγαλύτερα πολιτικά τετελεσμένα. Τα τελευταία χρόνια προωθεί συστηματικά μία στρατηγική αεροναυτικής κυριαρχίας στην Ανατολική Μεσόγειο.
Οι Τούρκοι καλλιεργούν το ελληνικό φοβικό σύνδρομο, μεταξύ των άλλων και με τη συνεχή και έντονη αεροναυτική παρουσία τους στην περιοχή. Θέλουν να καταστήσουν σαφές ότι έχουν θέσει υπό τον απόλυτο έλεγχό τους τη θαλάσσια περιοχή που ορίζεται από τη γραμμή Ρόδος-Κρήτη και την Κύπρο. Γι’ αυτό και σ’ αυτή την περιοχή πραγματοποιούν συχνά αεροναυτικές ασκήσεις και ακόμα συχνότερα τη δεσμεύουν με την έκδοση Navtex, οι οποίες εγκλωβίζουν ελληνικά νησιά, κυρίως το Καστελόριζο, και αμφισβητούν ελληνικά δικαιώματα.
Η Αθήνα έχει εδώ και χρόνια ανταποκριθεί στο άνοιγμα του Ισραήλ, με αποτέλεσμα να έχουν εδραιωθεί τα δύο γεωπολιτικά τρίγωνα Ελλάδα-Κύπρος-Ισραήλ και Ελλάδα-Κύπρος-Αίγυπτος, ενώ στο παιχνίδι έχει μπει και η Ιορδανία. Έστω και με αυτό τον ελλειπτικό τρόπο, η Ελλάδα ξαναείδε τον εαυτό της ως χώρα της Ανατολικής Μεσογείου.
Μετά την τουρκική εισβολή του 1974, στην Αθήνα κυριάρχησε το δόγμα «η Κύπρος είναι μακριά», με αποτέλεσμα η Ελλάδα ουσιαστικά να αποσυρθεί από την Ανατολική Μεσόγειο. Αυτό το δόγμα-υπεκφυγή έχει εμποτίσει γενιές Ελλαδιτών πολιτικών και διπλωματών, με αποτέλεσμα να κυριαρχήσει για δεκαετίες η μονοδιάστατη αντίληψη για την εθνική ασφάλεια που συρρικνώνει το ελληνικό ενδιαφέρον αποκλειστικά στο Αιγαίο. Η στρατηγική αυτή αναδίπλωση βόλεψε την Άγκυρα. Της άφησε ελεύθερο το πεδίο στην Ανατολική Μεσόγειο.
Το δόγμα του Ενιαίου Αμυντικού Χώρου
Μία προσπάθεια να αντιστραφεί η διάχυτη αυτή αντίληψη έγινε μετά το 1993 από την κυβέρνηση Ανδρέα Παπανδρέου με το δόγμα του Ενιαίου Αμυντικού Χώρου, σε συνδυασμό με την προμήθεια του ρωσικού αντιαεροπορικού συστήματος S-300. Τότε, η Ελλάδα άρχισε να εδραιώνει μια αεροναυτική παρουσία στην Ανατολική Μεσόγειο.
Η διαδοχή του Ανδρέα Παπανδρέου από τον Κώστα Σημίτη τυπικά δεν οδήγησε σε αλλαγή πολιτικής, αλλά στην πράξη αφυδάτωσε το εν λόγω δόγμα. Όταν, μάλιστα, λόγω και των ασφυκτικών πιέσεων της Δύση (και του Ισραήλ) οι S-300, αντί να εγκατασταθούν στην Κύπρο, αποθηκεύθηκαν στην Κρήτη, ο Ενιαίος Αμυντικός Χώρος έμεινε ουσιαστικά στα χαρτιά.
Τα τελευταία χρόνια η πυκνή αεροναυτική παρουσία των Τούρκων στην Ανατολική Μεσόγειο έχει σκοπό όχι μόνο τον έλεγχο της θαλάσσιας οδού που ενώνει την Κύπρο με την Ελλάδα, αλλά και την προβολή αβάσιμων διεκδικήσεων. Η απόφαση της Άγκυρας να μονιμοποιήσει και να πυκνώσει την αεροναυτική παρουσία της εντάσσεται στην ευρύτερη νεοοθωμανική στρατηγική. Βασική συνιστώσα αυτής της στρατηγικής, έτσι όπως σε ανύποπτο χρόνο την έχει εκθέσει ο Νταβούτογλου, είναι η μετατροπή της Τουρκίας σε μεγάλη ναυτική δύναμη, με κυρίαρχη παρουσία σ’ όλη την Ανατολική Μεσόγειο.
Έξω από το Σούνιο
Για να κλιμακώσει τη ναυτική πίεσή της στο Αιγαίο, η Τουρκία στέλνει συστηματικά πολεμικά σκάφη της να κάνουν επίδειξη σημαίας σχεδόν έξω από το Σούνιο. Ο Νταβούτογλου είχε δηλώσει ότι οι επί τούτου συχνές διελεύσεις τουρκικών πολεμικών πλοίων και στην καρδιά του δυτικού Αιγαίου οφείλονται στην ψυχολογική ανάγκη των Τούρκων να δείχνουν ότι το Αιγαίο δεν είναι ελληνική θάλασσα! Είχε προσθέσει, μάλιστα, ότι εφεξής θα βλέπουμε «περισσότερες φιλικές τουρκικές σημαίες στο Αιγαίο»! (αρχές Μαρτίου του 2011). Με άλλα λόγια, είχε επιβεβαιώσει την αποφασιστικότητα της Τουρκίας να έχει ναυτική παρουσία ακόμα και στην καρδιά της Ελλάδας.
Στο ίδιο πλαίσιο εγγράφεται και η προσπάθεια της Άγκυρας να ακυρώσει εμπράκτως ελληνικά πεδία βολής στο Αιγαίο και να επιβάλει δικά της. Στο πλαίσιο αυτό συνηθίζει να δεσμεύει περιοχές για αεροναυτικές ασκήσεις στο ελληνικό πεδίο βολής της Άνδρου. Το εν λόγω πεδίο βολής, όπως και εκείνο στην Ψάθουρα, χρονολογούνται από τις αρχές της δεκαετίας του 1950 και λειτουργούν σαν προσταυτευτική ζώνη για τα πολεοδομικά συγκροτήματα της Αθήνας και της Θεσσαλονίκης.
Η Τουρκία έχει ζητήσει την κατάργηση των πεδίων βολής με το επιχείρημα ότι καλύπτουν και τμήμα του διεθνούς εναέριου χώρου. Όταν, όμως, της ζητήθηκε να καταργήσει κι αυτή την απαγορευμένη περιοχή έξω από τα Δαρδανέλια, υπαναχώρησε. Επανήλθε, ωστόσο, και έχει πια καταφέρει να αχρηστεύσει ουσιαστικά το πεδίο βολής της Άνδρου, ενώ οι Τούρκοι έχουν de facto δημιουργήσει δικό τους πεδίο βολής στο θαλάσσιο τρίγωνο Άθως-Σαμοθράκη-Λήμνος.
Παρουσία και στο τόξο Ιόνιο-Κρήτη
Η Τουρκία, όμως, έχει επεκτείνει τη ναυτική παρουσία της και στα δυτικά της Ελλάδας. Ας σημειωθεί ότι έχει εκσυγχρονίσει τη ναυτική βάση στην Αυλώνα της Αλβανίας, βάζοντας γερά πόδι ένα βήμα από την Κέρκυρα. Είναι αξιοσημείωτο ότι τουρκικά πολεμικά σκάφη πλέουν και στο Ιόνιο και δυτικά και νότια της Κρήτης, πραγματοποιώντας ενίοτε και ασκήσεις με πραγματικά πυρά.
Η εξέλιξη αυτή τα τελευταία χρόνια σηματοδοτεί μια νέα, χωρίς προηγούμενο, εποχή στον ελληνοτουρκικό ναυτικό ανταγωνισμό. Επιβεβαιώνεται ότι η Άγκυρα είναι αποφασισμένη να λειτουργήσει σαν περιφερειακή δύναμη και συγκεκριμένα να επιδείξει τη ναυτική ισχύ της σ’ όλη την Ανατολική Μεσόγειο. Το πράττει ήδη με έντονο τρόπο στην κυπριακή ΑΟΖ.
Οι ισχυρές ενδείξεις ότι υπάρχουν μεγάλα ενεργειακά κοιτάσματα και νοτίως και ανατολικώς της Κρήτης, ενισχύουν την στρατηγική επιλογή της Άγκυρας να επιβάλει άτυπο πλην ουσιαστικό ναυτικό αποκλεισμό της Ελλάδας από τον θαλάσσιο χώρο μεταξύ Κρήτης και Κύπρου. Η τουρκική εφημερίδα Σαμπάχ, μάλιστα, είχε γράψει χαρακτηριστικά: «Ας μην ξεχνάμε, άλλωστε, ότι κάποτε τη Μεσόγειο την αποκαλούσαν «τουρκική λίμνη»»!
