Mε τον Τούρκο στη γειτονιά μας, δεν ηρεμήσαμε ποτέ
Του Σπύρου Δράκου
Ίμια, Μακεδονία, Κύπρος, Μνημόνιο, κακή και μίζερη οικονομία. Πολλά
χρόνια τώρα η χώρα ταλανίζεται από όλα αυτά, δεν προχωράει μπροστά,
μένει τελματωμένη στα ίδια τετριμμένα, με τους εκάστοτε πολιτικούς να
αναμασούν τσιτάτα, εθνικιστικές ή διεθνιστικές κορώνες χωρίς αντίκρυσμα
με πάντα το ίδιο απολύτως αποτέλεσμα, τον λαό στο καναβάτσο αλλά με μια
κρυφή ελπίδα…
Την ανάσταση του γένους.
Μα δεν είμαστε πλέον σκλάβοι, θα πει κανείς… Η Τουρκοκρατία έχει
παρέλθει χρόνια τώρα, η πατρίδα μας είναι ανεξάρτητη. Είναι όμως
ανεξάρτητη η νοοτροπία των κατοίκων της; Είναι αυτό που της αξίζει και
μας αξίζει, ή μας αρέσει να μένουμε σε μια εθνική σιέστα περιμένοντας
τον επόμενο πόλεμο, πιστεύοντας εσφαλμένα ότι θα μας αναβαθμίσει σαν
Έθνος, θα τονώσει το καταρρακωμένο από τα Μνημόνια ηθικό μας και θα μας
δώσει νέα εδάφη από τη Αρχαία Ιωνία ίσα με την Κόκκινη Μηλιά;
Μήπως τελικά τόσο χρόνια κοιτάμε ανατολικά περιμένοντας το χτύπημα και
έτσι λέμε «δεν βαριέσαι, αφού σε λίγο θα γίνει πόλεμος γιατί να
δημιουργήσω; Για να μου βομβαρδίσουν την επιχείρηση; Άσε μεταπολεμικά
αγοράζω ένα οικόπεδο στην Πόλη».
Μήπως μας αρέσει να διαβάζουμε παραποιημένα λόγια Αγίων, γερόντων και
τύπων που τσεπώνουν χρήμα μέσω του… κληρονομικού χαρίσματος;
«Ο κακός ο χρόνος περνάει, ο κακός ο γείτονας όχι», λέει ο θυμόσοφος
λαός μας και έχει δίκιο απόλυτο. Τόσα χρόνια με τον Τούρκο στη γειτονιά
μας, δεν ηρεμήσαμε ποτέ, αντιθέτως μάλιστα. Τι κάναμε όμως εμείς για να
ξεφύγει το μυαλό μας από τον Τούρκο; Προοδεύσαμε; Κόψαμε τις κακές μας
συνήθειες ως Κράτος ή αντιθέτως παραμείναμε κολλημένοι σε οθωμανικού
τύπου νοοτροπίες;
Κόψαμε άραγε το μπαξίσι στους γιατρούς με το φακελάκι; Κόψαμε τη
νοοτροπία «έχω ένα γνωστό και θα βολέψει το θέμα μου»; Κόψαμε πολύ
περισσότερα τις μίζες στα εξοπλιστικά; Τι ωραία αυτή η τελευταία
μπίζνα…μια υπέροχη δικαιολογία… «ο Τούρκος μας απειλεί, εμείς όπλα δεν
θα πάρουμε;». Να πάρεις βεβαίως, αλλά να μην “τα… πάρεις” κιόλας μεγάλε
μου πατριώτη.
Ναι ο Τούρκος είναι εκεί. Θα είναι εκεί. Όπως κι εμείς θα είμαστε εδώ,
δεν αξίζει όμως τον κόπο να κοιτάμε ανατολικά για να βρίσκουμε
δικαιολογίες για το κακό μας χάλι…για τη μιζέρια, τις ρεμούλες αλλά και
την ακεφιά μας για πρόοδο.
Μπορεί ο ήλιος να βγαίνει από την ανατολή, αλλά εμείς πρέπει να τον
κοιτάξουμε όταν είναι ψηλά, να τον κοιτάξουμε κατάματα και να πούμε πως
εμείς μπορούμε και να προχωράμε και να αντιμετωπίζουμε τα δύσκολα. Ότι η
δική μας μηχανή δεν σταματάει με φραστικές προκλήσεις ή με απειλές αλλά
προχωράει πολύ μπροστά, γρήγορα και ορθά.
Να αποφασίσουν και οι πολιτικοί μας ότι οι δικαιολογίες τελείωσαν, ότι
οργανώνουμε μια σωστή διπλωματία βάζοντας στο συρτάρι τις κορώνες, την
εσωτερική φαγωμάρα και την απόλυτη δικαιολογία ότι οι Αμερικάνοι φταίνε
για όλα.
Ας πάμε εμείς μπροστά κι αν έρθει κανείς να μας πειράξει… τότε ξέρουμε
τι θα κάνουμε.
Ως τότε ας κοιτάμε τον γείτονα όσο του πρέπει!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Παρακαλούμε τα σχολιά σας να ειναι σχετικά με το θέμα, περιεκτικά και ευπρεπή. Για την καλύτερη επικοινωνία δώστε κάποιο όνομα ή ψευδώνυμο. Διαφημιστικά σχόλια δεν δημοσιεύονται.
Επειδή δεν υπάρχει η δυνατότητα διόρθωσης του σχολίου σας παρακαλούμε μετά την τελική σύνταξή του να ελέγχεται. Προτιμάτε την ελληνική γραφή κι όχι την λατινική (κοινώς greeklish).
Πολύ σημαντικό είναι να κρατάτε προσωρινό αντίγραφο του σχολίου σας ειδικά όταν είναι εκτενές διότι ενδέχεται να μην γίνει δεκτό από την Google (λόγω μεγέθους) και θα παραστεί η ανάγκη να το σπάσετε σε δύο ή περισσότερα.
Το σχόλιό σας θα δημοσιευθεί, το αργότερο, μέσα σε λίγες ώρες, μετά από έγκριση του διαχειριστή του ιστολογίου, ο οποίος είναι υποχρεωμένος να δημοσιεύει όλα τα σχόλια που δεν παραβαίνουν τους όρους που έχουμε θέσει στις παρούσες οδηγίες.
Υβριστικά, μη ευπρεπή και προπαγανδιστικά σχόλια θα διαγράφονται ή δεν θα δημοσιεύονται.