Ο ΘΑΝΑΤΟΣ ΤΗΣ ΒΑΡΣΙΔΑΣ ΚΑΙ ΤΩΝ ΔΙΑΔΟΧΩΝ

Γράφει η Μαίρη Καρά

     Ο Ετεοκλής πήρε το ξίφος και τρέχοντας βρέθηκε στον περίβολο του Ανακτόρου, όπου οι φρουροί του έβαλαν στο χέρι τα ηνία ενός αλόγου. Πριν προλάβει να το καβαλήσει, είδε  να ξεπροβάλει από μια πλαινή πόρτα ο αδελφός του ο Φραάτης. "Πάρε με μαζί σου, δεν θέλω να μείνω άλλο αιχμάλωτος εδώ. Δεν είμαι βαρύς, θα μας σηκώσει και τους δυο το ΑΛΟΓΟ".

     "Είσαι πολύ μικρός και κάποιος πρέπει να μείνει με την μητέρα. Αντίο Φραάτη. Όταν τελειώσει αυτός ο πόλεμος θα ξαναβρεθούμε και θα σε ελευθερώσω" του είπε ο Ετεοκλής και τον έσφιξε στην  αγκαλιά του, ενώ ο αδελφός του έκλαιγε ασυγκράτητα. Με σφιγμένη καρδιά καβάλησε το άλογο και καλπάζοντας γρήγορα εξαφανίστηκε προς το ΑΓΝΩΣΤΟ.

     Η Βαρσίδα απ' το παράθυρο είδε τον γιο της να φεύγει και ξάπλωσε στο κρεβάτι της κλαίγοντας απαρηγόρητη, καθώς σκεφτόταν πόσο πικρή ήταν η μοίρα της. Ετσι την βρήκε ο Αλέξανδρος, όταν την επισκέφτηκε το ίδιο βράδυ. "Δεν πρέπει να αφήνεις τον εαυτό σου να απελπίζεται τόσο πολύ" της είπε ο Αλέξανδρος μπαίνοντας. "Δεν θα συμβεί κανένα κακό στον γιο σου. Δύο άντρες μου τον ακολουθούν για ΠΡΟΣΤΑΣΙΑ ΤΟΥ".

     Η Βαρσίδα σηκώθηκε και του είπε: "Σ' ευχαριστώ. Πήρες ένα βάρος απ' την καρδιά μου… αν και μένει η ντροπή. Οι γιοι μου με δικασαν και με καταδίκασαν". Κι εκείνος την καθησύχασε: "Κάνεις λάθος. Οι φρουροί μού ανέφεραν, πως ο Ετεοκλής είπε στον μικρότερο αδελφό του, πως πρέπει να μείνει μαζί σου.  Κι αυτό δείχνει πως σ' αγαπάει κι ότι αυτό που κάνει, το κάνει γιατί πιστεύει πως είναι σωστό. Γι' αυτόν να νιώθεις ΠΕΡΗΦΑΝΗ". 

     Η Βαρσιδα σκούπισε τα μάτια της λέγοντάς του: "Λυπάμαι που συνέβησαν αυτά. Θα' θελα να είμαι αιτία χαράς για σένα. Να είμαι κοντά σου στον θρίαμβό σου. Κι όμως το μόνο που θέλω τώρα, είναι να κλάψω". "Κλάμα που προστίθεται στο κλάμα" αποκρίθηκε ο Αλέξανδρος και στην προσπάθειά του να καλύψει την απορία της της εξήγησε: "Ο Παρμενίωνας έχασε τον μικρότερο γιο του κι εγώ δεν μπόρεσα να το εμποδίσω αυτό, παρόλο που έγινα ΘΕΟΣ". Ενώ ο δικός σου γιος πέρασε τα σύνορα σώος κι αβλαβής. "Ο μικρότερος πώς είναι"; την ρώτησε κι εκείνη απάντησε: "Είναι δίπλα μου και με ΑΓΑΠΑΕΙ".  

     "Κι εσύ πώς νιώθεις;" "Σου είμαι ευγνώμων, αλλά η ζωή μου δεν είναι πια η ίδια. Μια γυναίκα με παιδιά ίσως να μην μπορεί να είναι σωστή ερωμένη". "Εννοείς πως δεν επιθυμείς πια να με βλέπεις"; "Ξέρεις ότι επιθυμώ να σε βλέπω κάθε μέρα. Θέλω λίγο χρόνο να συνέλθω και να σ' αγαπήσω όπως επιθυμείς". Σηκώθηκε όρθια και τον πλησίασε τυλίγοντάς τον με το άρωμά της. "Μην απελπίζεται" της είπε πριν να βγεί "θα ξαναδεις τον γιο σου κι ίσως μια μέρα, μπορέσουμε να ζήσουμε ΕΙΡΗΝΙΚΑ". 

     Την επισκέφτηκε πάλι τη νύχτα πριν την μάχη των Γαυγάμηλων. Εκείνη χαρούμενη τον ρώτησε "Θα οδηγήσεις την επίθεση του ιππικού σου αύριο; Γιατί να εκτεθείς σε έναν θανάσιμο κίνδυνο; Κι ο Αλέξανδρος απάντησε: "Ενας βασιλιάς έχει προνόμια αλλά κάθε φορά που ο λαός του αντιμετωπίζει έναν κίνδυνο, πρέπει να είναι έτοιμος να πεθάνει ΠΡΩΤΟΣ.

     Θέλω όμως να σε ενημερώσω, πως σε οκτώ στάδια από δω βρίσκεται το περσικό στρατόπεδο κι εκεί είναι ο πατέρας σου και ο γιος σου. Αν θέλεις να τους συναντήσεις, θα διατάξω να σε συνοδέψουν ως το πρώτο περσικό φυλάκιο και να πας να τους συναντήσεις μαζί με τον Φραάτη". "Αυτό θέλεις;" ρώτησε η Βαρσίδα. "Όχι, εγώ σε θέλω για μένα, μα βλέπω πως η καρδιά σου είναι μοιρασμένη και δεν θα μπορεις να είσαι ευτυχισμένη".

     Κι εκείνη του είπε: "Είμαι η γυναίκα σου και θα μείνω". "Τότε κάνε με να ξεχάσω τα πάντα αυτή τη νύχτα, πριν την μάχη. Αύριο μπορεί να έχει απομείνει από μένα μόνο μια χούφτα στάχτη. Μα δεν μπορώ να κοιμηθώ εδώ απόψε. Οι άντρες μου πρέπει να με βρουν αύριο στην μοναξιά, που προηγείται της υπέρτατης δοκιμασίας. Αντίο Βαρσίδα". Μα η Βαρσίδα δεν βρήκε το θάρρος να του πει, πως περίμενε το ΠΑΙΔΙ ΤΟΥ. 

     Το 327 π.Χ., η Βαρσίδα έφερε στον κόσμο τον πρωτότοκο γιο του, που πήρε το όνομά του απ' τον μυθικό ήρωα ΗΡΑΚΛΗ πρόγονο της βασιλικής οικογένειας των Μακεδόνων. Η Βαρσίδα -ή ΒΑΡΣΙΝΗ κατά μια άλλη εκδοχή- αργότερα έμαθε πως ο Αλέξανδρος θα παντρευόταν την πριγκίπησσα της Βακτρίας ΡΩΞΑΝΗ και κατάλαβε πως δεν είχε πλέον κανένα λόγο να παραμένει στην Αυλή του Αλέξανδρου. Ετσι την εγκατέλειψε και μαζί με τους γιους της εγκαταστάθηκε στην ΠΕΡΓΑΜΟ.  Την εποχή που γεννήθηκε ο νόθος γιος του Αλέξανδρου και της Βαρσίδας δεν θεωρήθηκε πιθανός υποψήφιος του ΘΡΟΝΟΥ.

     Αργότερα στα 29 του χρονια ο Αλέξανδρος παντρεύτηκε την Ρωξάνη, με σκοπό να αποκτήσουν νόμιμους απογόνους. Η Ρωξάνη όμως γέννησε το νόμιμο γιο του Αλέξανδρου, τον Αλέξανδρο Δ΄ τον Μακεδόνα -  ετεροθαλή αδελφό του Ηρακλή - το 323 π.Χ. μετά τον πρόωρο θάνατο του ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ. 

     Αν και η Βαρσίδα δεν αναγνωρίστηκε ως νόμιμη σύζυγος του Αλεξάνδρου, εντούτοις προέκυψε θέμα διαδοχής. Το 310 π.Χ. ένας απ' τους επιγόνους του ο ΠΟΛΥΣΠΕΡΧΩΝ επεδίωξε να υποστηρίξει τα κληρονομικά δικαιώματα του Ηρακλή στον Μακεδονικό Θρόνο. Ο Ηρακλής ήταν τότε 21 ετών και διέμενε μαζί με την μητέρα του σχεδόν λησμονημένος στην ΠΕΡΓΑΜΟ.

      Ο Πολυσπέρχων (360-303 π.Χ.) καταγόταν από βασιλική γενιά και ήταν γιος του Σιμμία. Γεννήθηκε στην Τυμφαία της Ηπείρου και υπήρξε Στρατηγός του Φιλίππου και του Μεγάλου Αλεξάνδρου. Συμμετείχε στην εκστρατεία του στην Ασία κι όταν επέστρεφε στην Ελλάδα με τον Κρατερό και είχε φτάσει στην Κιλικία, τότε έμαθε για τον θάνατο του ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ.

     Το ενδιαφέρον του για τον Ηρακλή προέκυψε αφού η Ολυμπιάδα και η Ρωξάνη με τον γιο της είχαν δολοφονηθεί απ' τον ΚΑΣΣΑΝΔΡΟ. Οσοι Μακεδόνες τάχτηκαν εχθρικά απέναντί του εξαιτίας αυτών των φόνων, έστρεψαν την υποστήριξή τους στον Πολυσπέρχωνα. Κι έτσι αυτός κατάφερε να συγκεντρώσει 20.000 πεζούς και 1.000 ιππείς για τον δικό του ΣΤΡΑΤΟ.

     Ο Πολυσπέρχων είχε στρατοπεδεύσει κοντά στην Τυμφαία στα όρια της Μακεδονίας, Ηπείρου και Αιτωλίας, όταν έλαβε μια επιστολή απ' τον Κάσσανδρο και 100 τάλαντα για δώρο. Είχε μάθει για τον Στρατό του και του ζητούσε να τον απαλλάξει απ' το νόθο γιο του Αλέξανδρου και σ' αντάλλαγμα του υποσχόταν να του δώσει τις πρότερες κτήσεις του στην Μακεδονία και να μοιραστεί μαζί του την εξουσία στην ΕΥΡΩΠΗ.

     Ο Πολυσπέρχων ευχαριστήθηκε απ' το δώρο και σύναψε μυστική συμφωνία με τον Κάσσανδρο. Κάλεσε τον Ηρακλή και την μητέρα του για δείπνο και τους δηλητηρίασε (κατ' άλλους στραγγάλισε). Μετά την δολοφονία και του Ηρακλή εξέλιπε κι ο τελευταίος απόγονος του Μεγάλου Αλεξάνδρου. Τον θάνατό του στην Βαβυλώνα το 323 π.Χ. ακολούθησαν πολύχρονες ένοπλες διαμάχες ανάμεσα στους επιγόνους του για τον διαμοιρασμό της απέραντης ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΙΑΣ ΤΟΥ.

(συνεχίζεται)