Είναι πολύ μεγάλη ωρέ η ψυχή του Έλληνα, δεν μπορείτε να την διαχειριστείτε, πάρτε το χαμπάρι.

Αγαπητοί αναγνώστες, άρθρα ‘απείρου κάλους’ δημοσιεύονται τις τελευταίες ημέρες από τον χώρο της αριστεράς, η οποία προσπαθεί με κάθε τρόπο να υποβαθμίσει και να στιγματίσει την αυθόρμητη έκφραση του Ελληνικού λαού μπροστά στο ξεπούλημα της ιστορίας της Πατρίδας του. Αν σκεφτεί κανείς το συστηματικό ‘bullying’ -ένας όρος που δεν μου αρέσει γενικώς να χρησιμοποιώ- που έχει υποστεί ο Έλληνας τα τελευταία χρόνια, αυτό που συνέβη στην Θεσσαλονίκη ήταν πολύ μεγάλο πράγμα. Από αυτήν την άποψη, η σημασία του ήταν μεγαλύτερη ακόμη και από αυτό που συνέβη το 1992.

Οι διοργανωτές άγνωστοι στους πολλούς, η διοργάνωση απλά υποτυπώδης. Η πλειονότητα των ομιλητών άγνωστοι επίσης για τους πολλούς, το ίδιο και τα συναισθήματα για αυτούς: αδιάφορα, θετικά, αρνητικά, ανάμεικτα. Όλο το σύστημα εναντίον του συλλαλητηριου: συστημικά ΜΜΕ, κόμματα, κυβερνώντες φυσικά, ακόμη και ο προκαθήμενος της Εκκλησίας. Όμως τίποτε απ’ όλα αυτά δεν κατάφερε να σταθεί εμπόδιο στο ένα και μόνο κάλεσμα: Η ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ ΕΙΝΑΙ ΕΛΛΑΔΑ, ΔΕΝ ΠΑΡΑΔΙΔΟΥΜΕ ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΜΑΣ ΣΕ ΚΑΝΕΝΑΝ.

Αυτά τα απλά. Αυτά τα ξεκάθαρα. Κι όμως, αυτά τα αυτονόητα έχουν εισπράξει τόση χολή και τόσο μίσος από αρθρογράφους της αριστεράς. Μία απίστευτη σεναριογραφία που οπωσδήποτε πρέπει να φουσκώσει την Χρυσή Αυγή για να ξεφουσκώσει την αυθόρμητη έκφραση του εθνικού φρονήματος των Ελλήνων. Είναι ηλίου φαεινότερο ότι το αριστερό καθεστώς έφαγε γερό τράνταγμα, διότι ήρθε στην επιφάνεια το μέγα χάσμα που το χωρίζει από τη βούληση του Ελληνικού λαού. Η Μακεδονία μας ήταν η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι. Ναρκωμένοι οι κυβερνώντες με τις έως τώρα ‘επιτυχίες’ τους, νόμιζαν ότι θα μπορούσαν να βιάζουν την αξιοπρέπεια του Ελληνικού λαού εσαεί.

Παραθέτω εδώ μία μικρή παράγραφο από ένα άρθρο με τον τρανταχτό τίτλο: «Ακροδεξιά με περικεφαλαία» που εμφανίστηκε στο ThePressProject για να δώσω μία γεύση στον αναγνώστη:

«Χθες, Κυριακή 21 Ιανουαρίου, η Θεσσαλονίκη έζησε μία μαύρη μέρα. Μία μέρα που ο φασισμός ντύθηκε «Μακεδονομάχος», βγήκε στους δρόμους της πόλης, έκαψε, έβρισε, ξεχύλισε μίσος και εθνικιστική υστερία. Ένα εφιαλτικό déjà vu, τόσο από τις αρχές της δεκαετίας του 90, όσο και από τη ραγδαία άνοδο των νεοναζί, στις αρχές της οικονομικής κρίσης. Το πώς θα αντιμετωπιστεί η εθνικιστική έξαρση είναι υπόθεση συλλογική και συνάμα ατομική. Ενώ αντιλαμβανόμαστε το επιχείρημα όσων ζητούν «να μη χαρίσουμε στην ακροδεξιά» τον κόσμο που μαζεύτηκε στο συλλαλητήριο, το ερώτημα είναι τι επιδιώκει αυτός ο κόσμος και πώς ο ίδιος αντιμετωπίζει τα φασιστικά στοιχεία γύρω του.»

Δεν θα ασχοληθώ βεβαίως λεπτομερώς με το άρθρο, μου είναι πραγματικά αφόρητο να το κάνω αυτό. Η συλλογιστική του είναι ‘βαμμένη’ ως το κόκκαλο και θα είναι ανώφελο και χάσιμο χρόνου. Πλατιάζει το θέμα σε πράγματα που δεν έχουν σχέση με τον λόγο για τον οποίον βρέθηκε εκεί ο λαός, για να χτίσει κάποιο ‘επιχείρημα’.

Μοιράζει ταμπέλες αβέρτα (τι κακό συνήθειο και αυτό;) όπως στους ιεράρχες που στήριξαν το συλλαλητήριο τους οποίους χαρακτήρισε «ακροδεξιούς», χρησιμοποιώντας ως παράδειγμα τη φράση του Μητροπολίτη Αμβροσίου: «προτιμώ να με αποκαλούν φασίστα παρά κατσαπλιά».

Γίνεται επίσης έντονη αναφορά στο αντι-συλλαλητήριο και στα επεισόδια που έγιναν εκεί. Μιλάμε για το αντισυλλαλητήριο που έκανε ‘πρόσκληση’ στους χρυσαυγίτες. Ποιός ασχολήθηκε με το αντισυλλαλητήριο; Όλοι οι υπόλοιποι εκτός από τον απλό κόσμο, ο οποίος όμως στο τέλος καταλήγει να το χρεώνεται με τον έναν ή τον άλλον τρόπο.

Γίνεται επίσης αναφορά στις διάφορες πολιτικές σκοπιμότητες. Σα να μην γνωρίζει ο λαός ότι το καπέλωμα είναι το αγαπημένο σπορ των περισσοτέρων. Λαός πάντα προδομένος. Αλήθεια, με τους «αγανακτισμένους» τελικά τί έγινε; Ήταν ή δεν ήταν η αυλαία που έφερε τον ΣΥΡΙΖΑ; Αυτό κάνει ή δεν κάνει να το πούμε; Και μαζί με τα χημικά φάγαμε και 100 χρονάκια οικονομικής υποτέλειας.

Όσο για την Χρυσή Αυγή, αυτή είχε την τιμητική της. Χρυσή Αυγή ξεροσφύρι. Για να καταλάβουμε τελικά πόσο απαραίτητη τους είναι αυτή η Χρυσή Αυγή. Παρέλασε η Χρυσή Αυγή στην παραλία της Θεσσαλονίκης, γράφει ο αρθρογράφος, «με πλήθος να χειροκροτεί σε κάποια σημεία και συνθήματα όπως «η πόλη ανήκει στους εθνικιστές» και «αναρχικοί και μπολσεβίκοι, αυτή η γη δεν σας ανήκει». Παρουσιάζεται μάλιστα ως ‘τεκμήριο’ ένα βίντεο ολίγων δευτερολέπτων.

Με συγχωρείτε κύριε αρθρογράφε αλλά σιγά τα ωά. Γνωρίζετε πολύ καλά ότι η Χρυσή Αυγή ‘εξαφανίστηκε’ μέσα στην λαοθάλασσα, ‘ακυρώθηκε’, δεν έχει λόγο ύπαρξης ανάμεσα σε ανθρώπους που αγαπούν την Πατρίδα τους και δακρύζουν μπροστά στην Σημαία τους. Είπανε δυο συνθήματα, εισέπραξαν και δυο παλαμάκια και κάτι τρέχει στα γύφτικα. Έχει όμως λόγω ύπαρξης η Χρυσή Αυγή όταν υπάρχουν οι «αντιφασίστες», οι «αντιρατσιστές» και τα «αντισυλλαλητήριά» σας. Έχει λόγο ύπαρξης όταν σας χωρίζει άβυσσος μεγάλη από την ψυχολογία του Έλληνα, από την εθνική του συνείδηση και τις Ελληνορθόδοξες αξίες του. Όλα αυτά δηλαδή που συστηματικά απαξιώνετε και πολεμάτε με λύσσα. Έχετε πολλά κοινά με την Χρυσή Αυγή κύριε αρθρογράφε, διότι είναι το απαραίτητο αντίθετό σας. Είναι η δικαιολογία σας, η πρόφασή σας για να αποδομείτε ως «φασιστικά» και «ρατσιστικά» όλα αυτά που δεν καταλαβαίνετε, που δεν σας αγγίζουν και που απεχθάνεστε στον Ελληνικό λαό.

Και παρόλα αυτά, παρόλο το χάσμα που χωρίζει τον Ελληνικό λαό με την «πρώτη» και «δεύτερη φορά αριστερά», ο αρθρογράφος αυτοχρίζεται τσομπάνης μας και προστάτης μας, και αντιλαμβάνεται, λέει, «το επιχείρημα όσων ζητούν ‘να μη χαρίσουμε στην ακροδεξιά’ τον κόσμο που μαζεύτηκε στο συλλαλητήριο»! Καλέ μου άνθρωπε, εσύ που έγραψες το άρθρο. Από το 2015 που σκαρφαλώσατε στην κυβέρνηση με ψεύτικες υποσχέσεις εκμεταλλευόμενοι τις ακραίες συγκυρίες, δεν κάνετε τίποτε άλλο παρά να μας χαρίζετε γενικώς όπου βρείτε σε τιμή ευκαιρίας. Και όχι απλά να μας χαρίζετε, αλλά να τεμαχίζετε και την ίδια την ψυχή μας. Η Χρυσή Αυγή σας μάρανε. Και τί είμαστε τέλος πάντων εμείς που χαριζόμαστε στον έναν και στον άλλον; Αγέλη μοσχαριών;

Το αποκορύφωμα όμως ο αρθρογράφος μας το αφήνει για το τέλος:

«Μα» θα πει κάποιος, «δεν είναι δυνατόν να χαρακτηρίζονται συλλήβδην φασίστες, όσοι συμμετείχαν στο συλλαλητήριο». Σύμφωνοι, αλλά είναι δικό τους καθήκον να αποφασίσουν σε ποια πλευρά βρίσκονται. Η στάση απέναντι στον φασισμό κρίνεται καθημερινά και η ανοχή είναι συνενοχή. Οπότε το κάλεσμα προς όλους όσοι αυτοπροσδιορίζονται απλά ως «πατριώτες» είναι να διαχωρίσουν τη στάση τους απέναντι στους εγκληματίες. Αν δεν το κάνουν, θα αποδειχτούν συνένοχοι.
Το κάλεσμα για τους υπόλοιπους, που παρακολουθούν αποσβολωμένοι τις εικόνες ντροπής, είναι να πάψουν να εκπλήσσονται και να συνεχίσουν μέχρι να εξαφανιστούν οι περικεφαλαίες.»

Ζητά ο αρθρογράφος πιστοποιητικό φρονημάτων από όλους μας για να νοιώσει πιο ήσυχος. Δεν κατάλαβε ο αρθρογράφος τι έκαναν οι εκατοντάδες χιλιάδες Έλληνες στην Θεσσαλονίκη, διότι τόσην ώρα ήταν απασχολημένος με το πως θα τους ράψει τον ‘κορσέ’ του φασίστα. Την ώρα που κατηγορούσε στο άρθρο τους πολιτικούς που εκμεταλλεύονται / καπελώνουν το συλλαλητήριο για πολιτικές σκοπιμότητες, ο ίδιος έχτιζε ‘επιχειρήματα’ για να ‘αποδείξει’ ότι το συλλαλητήριο το καπέλωσε η Χρυσή Αυγή!!
Μας λέει λοιπόν στο τέλος. Διαλέχτε, ή απ’ εδώ σε εμάς, ή απ’ εκεί σε εκείνους!! Δεν έχει αλλού.

Είμαστε τελικά αγέλη μοσχαριών για όλους ανεξαιρέτως. Αυτό σημαίνει «δεν χαρίζω» τελικά: θα κάνεις, θα σκέφτεσαι αυτό που λέω εγώ.
Και ρωτάω βρε παιδιά. Είμαστε αναγκασμένοι να απαντάμε στην λόξα του καθενός; Χωράμε μέσα στα καλούπια τους;

Είμαστε αναγκασμένοι να πούμε την καμήλα πορτατίφ και τον ουρανό παπούτσι; Δεν ξέρουμε γιατί πήγαμε στο συλλαλητήριο;

Είμαστε αναγκασμένοι να απαντάμε σε ένα σύστημα το οποίο καταλαβαίνει με την μία τα επεισόδια των «αντεξουσιαστών», τα «gay prides», και ό,τι μικρό και περιθωριακό μπορείτε να φανταστείτε -προσφέροντάς τους μάλιστα πλήρη δημοσιογραφική κάλυψη- την ώρα που δεν μπορεί να καταλάβει τί στην ευχή του Θεού έκαναν κοντά 1 εκατομμύριο Έλληνες στην Θεσσαλονίκη;

Έχουμε την υποχρέωση να απαντήσουμε σε αυτό το σύστημα την ώρα που ενώ εμείς προσπαθούσαμε να του πούμε κάτι εκείνο έπαιζε:
Ερτ1: Το αλάτι της Γης
Ερτ2: Καλλιτεχνικό πατινάζ
Ερτ3: Ποδόσφαιρο
Mega: Κατά λάθος μπαμπάς
Αντ1: Θα βρεις το δάσκαλο σου
Alpha: Μια κυρία στα μπουζούκια
Star: Traction
Σκάι: 9 μήνες;;

και αργότερα έπαιζε:
ΕΡΤ Δεκάδες πολίτες στο συλλαλητήριο
ΣΚΑΙ Εκατοντάδες πολίτες στο συλλαλητήριο
ΑΝΤ1 Άφαντος
STAR Άφαντο
Ελληνική αστυνομία 90.000 πολίτες;; 

Και είχε κλείσει τα διόδια στα Μάλγαρα για να αποκλειστούν δεν ξέρω κι εγώ πόσα λεωφορεία;;

Και κράτησε 2000 λεωφορεία από την Στεριά Ελλάδα και αλλού στο Καλοχώρι και τους είπε να πάνε στο συλλαλητήριο με τα πόδια;;

Μας ζητάει να διαχωρίσουμε την στάση μας απέναντι στους «εγκληματίες» λοιπόν, διότι αν δεν το κάνουμε θα αποδειχθούμε «συνένοχοι». Πήγαμε να φωνάξουμε για την Πατρίδα μας αδέρφια και στο τέλος τούτοι εδώ θα μας βάλουνε και χειροπέδες!

Το συλλαλητήριο της Θεσσαλονίκης απονομιμοποίησε με τον πιο τρανό τρόπο το ανθελληνικό καθεστώς. Ανέδειξε με περίσσια γλαφυρότητα το μέγα ψυχικό χάσμα που χωρίζει τον Ελληνικό λαό από τους πρόθυμους υπαλλήλους της διεθνοποίησης. Η ίδια η αντίδρασή του συστήματος να τα βαφτίσει όλα «φασιστικά» δεν είναι τίποτε άλλο παρά ένας καθρέπτης της έως τώρα καταπιεστικής και εγκληματικής του στάσης απέναντί στον Ελληνικό λαό. Δεν περίμενε αυτήν την μαζική αντίδραση, όλα πήγαιναν χάρμα μέχρι τώρα. Αμετανόητο, μυωπικό, δύσκαμπτο και σκληρό ακόμη μπροστά και στην αυθόρμητη φωνή εκατοντάδων χιλιάδων Ελλήνων, αποκαλύπτει την ανικανότητά του, την μικρότητά του, την ελλειμματικότητά του και την ακαταλληλότητά του να διαχειριστεί την βαρειά κληρονομιά της Ελληνικής ψυχής. Καταφεύγει για άλλη μια φορά στις ίδιες μονότονες και υβριστικές γελοιότητες για να υποβαθμίσει και να φιμώσει την φωνή του Ελληνικού λαού, επαληθεύοντας το σοφό λαϊκό ρητό: όσα δεν πιάνει η αλεπού τα κάνει κρεμαστάρια. Εδώ ακριβώς έγκειται και ο πυρήνας της απονομιμοποίησής του.

Είναι πολύ μεγάλη ωρέ η ψυχή του Έλληνα, δεν μπορείτε να την διαχειριστείτε, πάρτε το χαμπάρι. Ούτε εσείς, ούτε κανείς άλλος. Θα φέρει ο Θεός. 
*** 

Φαίη για το ιστολόγιο ΑΒΕΡΩΦ