Η Γέννηση του Μεσσία

Του Πρωτοπρ. Ανδρέα Παπαϊωάννου, 

α. Ήταν μεσάνυχτα

«Ησύχου σιγής περιεχούσης τα πάντα και νυκτός εν ιδίω τάχει μεσαζούσης, ο Παντοδύναμός σου λόγος απ’ ουρανών εκ θρόνων βασιλειών, απότομος πολεμιστής εις μέσον της ολέθριας ήλατο γης» (Σοφ. Σολομ. 18, 14-15).

«Στη βαθειά σιγή που σκέπαζε το κάθε τι και όταν η νύκτα βρισκόταν στη μέση της, ο παντοδύναμός Σου Λόγος από τους ουρανούς, από τους βασιλικούς θρόνους πήδησε ξαφνικά σαν πολεμιστής στη γη που καταστρεφόταν». 

Το βιβλίο «Σοφία Σολομώντος», ή όπως ονομάζεται από τους Έλληνες Πατέρες «η Πανάρετος σοφία», ανήκει στα «Δευτεροκανονικά» βιβλία της Παλαιας Διαθήκης και είναι όσο και τάλλα βιβλία της Αγ. Γραφής, θεόπνευστο, αν και έχουν αντίθετη γνώμη οι Εβραίοι, οι Διαμαρτυρόμενοι και οι ορθολογιστές. Όμως σε πείσμα τους είναι κι’ αυτό θεόπνευστο. Απ’ αυτό λοιπόν παίρνουμε την προφητεία που παρουσιάζουμε σαν πρώτη στη σειρά για την Γέννηση του Χριστού. 

Ο συγγραφέας του βιβλίου θυμάται, με τους στίχους που γράφει προηγουμένως, τον ερχομό του ξολοθρευτή αγγέλου στην Αίγυπτο, για να τιμωρήσει τον Φαραώ που καταπάτησε τον λόγο που έδωσε στον αντιπρόσωπο του θεού, για ν’ αφήσει τους Ισραηλίτες να φύγουν από την Αίγυπτο και να πάνε στη γη της Επαγγελίας. 

Αύτή βέβαια είναι η γραμματική έρμηνεία του κειμένου. Αν όμως κάνουμε μια σύγκριση της γραμματικής ερμηνείας με αυτά που διηγείται η Καινή Διαθήκη για τη γέννηση τοΰ Χρίστου θα δούμε μια καταπληκτική ομοιότητα ανάμεσα στις δυο περικοπές.

Απόλυτη ησυχία επικρατούσε στη γη τη νύκτα που γεννήθηκε ο Ιησούς. Κανένας δεν περίμενε πως αυτό το μεγάλο γεγονός, που άλλαξε την ιστορία του κόσμου θα γινόταν εκείνη την ήσυχη νύκτα. Όμως έγινε. Ήταν μια ήσυχη νύκτα, βαθειά ηρεμία επικρατούσε παντού. Τα μεσάνυκτα ήταν κοντά. Τότε ο Παντοδύναμος Λόγος του θεού κατέβηκε στην ταλαιπωρημένη γη τόσο απότομα όσο και ένας πολεμιστής, που κάνει επίθεση για να αιφνιδιάσει τον αντίπαλό του.

Στο δεύτερο κεφάλαιο του Λουκά διαβάζουμε την περιγραφή της γέννησης του Σωτήρα.

‘Ηταν νύκτα κι’ οι βοσκοί της περιοχής φύλαγαν τα κοπάδια τους μεσ’ τα χωράφια. Ξαφνικά παρουσιάστηκε μπροστά τους ένας άγγελος για να τους ανακοινώσει το μεγάλο γεγονός, πως σαρκώθηκε ο θεός. Δεν περίμεναν οι βοσκοί την επίσκεψη του αγγέλου, ούτε και την συνταρακτική είδηση που τους έφερνε. Γι’ αυτό φοβηθήκανε. Απότομα τους ήρθε το νέο. Απότομα κι’ αιφνιδιαστικά ήρθε ο Μεσσίας στη γη. 

«Απότομος πολεμιστής», λέει η προφητεία. Αλλά ο Κύριος δεν ήταν μήπως πολεμιστής; Ανάμεσα στους ανθρώπους που έζησε, πολέμησε το κακό και τον άρχοντα του κακού. 

β. Από την Παρθένο 

«Δώσει Κύριος αυτός υμίν σημείον, ιδού η Παρθένος εν γαστρί έξει καί τέξεται υιόν και καλέσεις το όνομα αυτού Εμμανουήλ» (Ησ. 7, 14). 

«Θα δώσει σε σας ο Κύριος αυτό το σημάδι. Να η Παρθένος θα γεννήσει ένα γιο και θα του δοθεί το όνομα Εμμανουήλ». 

Πριν από τη γέννηση του Μεσσία γράφτηκαν πολλά. Προφητεύθηκε η γέννηση του με την κάθε της λεπτομέρεια. Το πιο θαυμαστό όμως και το πιο σπουδαίο μέρος, που μιλά για τη γέννησή Του είναι η προφητεία που παρουσιάζουμε τώρα. Μιλά για το πιο μεγάλο γεγονός της γέννησης του θεανθρώπου. Για τη γέννησή του από την Παρθένο. 

Είναι θαυμαστό και σπουδαίο το γεγονός, όχι γιατί θα γεννιόταν άπό μια όποιαδήποτε παρθένο, αλλά από την μοναδική Παρθένο. Ο προφήτης χρησιμοποιεί στον στίχο του και το άρθρο «η» κι’ έτσι περιορίζει την Παρθένο. Είναι εκείνη, η μοναδική, η έκλεκτή και εξαιρετική Παρθένος, που την διάλεξε ο θεός. 

Σε τρεις λέξεις φαίνεται έδώ το θαυματουργικό στοιχείο, λέει ο Ιωήλ Γιαννακόπουλος. Το «Ιδού», το άρθρο «η» και η λέξη «παρθένος» που πρόκειται να γεννήσει. «Το «Ιδού» εν τη Γραφή εισάγει γεγονότα απροσδόκητα, θαυμαστά. (Ματθ. 1,20 – 3,16 – 4,10 κλπ.). Το οριστικόν άρθρον «η» παρθένος, ορίζει και περιορίζει την παρθένον, ότι δεν θα είναι οίαδήποτε γυνή, άλλά ορισμένον εξαίρετόν τι πρόσωπον. Ιδέ δια το οριστικόν άρθρον: Ιωάννου 1,19-25 10,1 όπου το άρθρον ειδικεύει το πρόσωπον, και το τρίτον η «παρθένος θα γεννήσει» (Ι. Γιαννακοπούλου τ. 18, σελ. 78). 

«Καλέσεις το όνομα αυτού Εμμανουήλ», συνεχίζει ο προφήτης. Το παιδί, που θα γεννηθεί με ύπερφυσικό τρόπο θα πάρει το όνομα «Εμμανουήλ». Αυτό το όνομα είναι συμβολικό γιατί στα εβραϊκά σημαίνει «μαζί μας ο θεός». (Ματθ. 1,25). 

Το μεγάλο και υπερφυσικό στοιχείο στην εκπλήρωση της προφητείας αυτής είναι το ότι ο θεός παίρνει ανθρώπινη μορφή, κατοικεί για ένα διάστημα εννιά μηνών στην κοιλιά μιας διαλεχτής γυναίκας και γίνεται τέλειος άνθρωπος, όσο και τέλειος θεός. Σαν βρέφος Τον φροντίζει η μητέρα Του με τον ίδιο τρόπο όπως και όλα τα μικρά παιδιά των ανθρώπων, τον τρέφει με υλική τροφή, «βούτυρον και μέλι φάγεται», όπως λέει ο μεγάλος Ησαΐας (κεφ. 7, 15). Το μοναδικό ανθρώπινο, που δεν θάχει, είναι η αμαρτία, και η ροπή στο κακό και την ανομία. 

«Είναι, όπως λέει ο Τρεμπέλας, ελεύθερος της προπατορικής αμαρτίας και έχει φύσιν άνθρωπίνην όλως αθώαν και αναμάρτητον, διότι καθ’ ον χρόνον ευρίσκεται εν τη καταστάσει του νηπίου απειθεί μεν εις το κακόν εκλέγει δε το αγαθόν». (Π. Τρεμπέλα «Απολογητικαί Μελέται» τ. Δ. σελ. 225). 

Είναι η πρώτη φορά στην ιστορία της ανθρωπότητας που γεννιέται άνθρωπος από παρθένον αγνή, γιατί σαν άνθρωπος γεννήθηκε από την Παρθένο ο Κύριος. Και η Παρθένος αυτή ποτέ δεν γνώρισε άνδρα. Είναι υπερφυσικό το γεγονός αυτό. Υπερφυσικός και ο τρόπος της γέννησης. Αλλά υπερφυσική και η προφητεία. Όπως όλες που λέχθηκαν και γράφτηκαν πριν απ’ τον Χριστό ήταν περ’ απ’ την φύση, έτσι κι’ αυτή η προφητεία. Για κανένα άλλον άνθρωπο, όσο μεγάλος κι’ αν έγινε στη γη δεν έμαθε τίποτα ο κόσμος πριν γεννηθεί. Γ ιά τον Μεσσία μόνο, τα ήξερε όλα η ανθρωπότητα, από τη γέννησή Του μέχρι και όλη του τη ζωή. Και η γέννηση αυτή έγινε από μια εκλεκτή Παρθένο, που ο θεός ξεχώρισε ανάμεσα στις άλλες. 

Εκείνος, που θα γεννηθεί, λέγει η προφητεία, θα πάρει το όνομα Εμμανουήλ. Να όμως, που γεννήθηκε ο Χριστός και δεν ονομάσθηκε Εμμανουήλ αλλά Ιησούς. Τι σημαίνει αυτό το πράμα; Μήπως έκανε ο προφήτης λάθος; Όχι δεν πρόκειται για λάθος. Ιησους είναι το ανθρώπινο όνομα που πήρε Αυτός, που γεννήθηκε και Εμμανουήλ είναι η πραγματική κατάσταση που δημιουργήθηκε με την γέννησή Του. Εμμανουηλ, όπως πιο πάνω λέμε θα πει «μαζί μας ο θεός». Από τη μια ο Ιησούς είναι τέλειος άνθρωπος, είναι όμως από την άλλη και τέλειος θεός. Από την στιγμή που γεννήθηκε μέχρι που αναστήθηκε και ανέβηκε στους ουρανούς, ήταν ανάμεσα στους ανθρώπους, ανάμεσα σ’ εμάς, μαζί μας. 

Αν ανοίξουμε το Ιερό Ευαγγέλιο θα συναντήσουμε εκεί την εκπλήρωση κι’ αυτής της προφητείας όπως και όλων των άλλων. Γράφει λοιπόν για το σημείο αυτό ο Ευαγγελιστής και Μαθητής του Χριστού Ματθαίος: «Του δε Ιησού Χριστού η γέννηση έγινε με αυτό τον τρόπο: Αφού η μητέρα Του Μαρία αρραβωνιάσθηκε με τον Ιωσήφ, έμεινε έγκυος από Πνεύμα ’γιο πριν συνευρεθούν. Ο άνδρας της, ο Ιωσήφ επειδή ήταν δίκαιος και δεν ήθελε να την εκθέσει, σκέφθηκε να την διώξει κρυφά. Κι’ ενώ σκεφτόταν αυτά, άγγελος Κυρίου παρουσιάσθηκε μπροστά του και του είπε «Ιωσήφ γιέ του Δαυίδ, μη φοβηθείς να πάρεις μαζί σου την Μαρία, την γυναίκα σου γιατί εκείνο, που θα γεννηθεί προέρχεται από ’γιο Πνεύμα. θα γεννήσει γιο και θα τον ονομάσεις Ιησού, γιατί αυτός θα σώσει τον λαό του από τις αμαρτίες του. Όλα αυτά έγιναν για να εκπληρωθεί εκείνο που ελέχθη από τον Κύριο με το στόμα του προφήτη, Ιδού η παρθένος θα συλλάβει και θα γεννήσει γιο και θα τον ονομάσουν Εμμανουηλ, που όταν μεταφρασθεί σημαίνει μαζί μας ο θεός» (Ματθ. 1,18 – 23).

Αυτή είναι στ’ αλήθεια μια άπό τις πιο καταπληκτικές προφητείες, που πραγματοποιήθηκαν στο πρόσωπο του Ιησού Χριστού. Εκείνος είναι ο Μεσσίας, που από χιλιάδες χρόνια περίμεναν όλοι οι άνθρωποι για να τους σώσει και γεννήθηκε με τον υπερφυσικό αύτό τρόπο κι’ έφερε την σωτηρία. 

γ. Στην Βηθλεέμ 

«Και συ Βηθλεέμ, οίκος του Εφραθά, ολιγοστός ει του είναι εν χιλιάσιν Ιούδα. Εκ σου μοι εξελεύσεται του είναι εις άρχοντα εν τω Ισραήλ και αι . έξοδοι αυτού απ’ αρχής εξ ημερών αιώνος» (Μιχ. 5, 1). 

«Και συ Βηθλεέμ, η παλαιά πόλη Ευφραθά, που δεν έχεις ούτε χίλιες οικογένειες ανάμεσα στον Ιουδαϊκό λαό, από σένα θα βγει εκείνος, που θα γίνει άρχοντας του Ισραηλιτικού λαού. Η αρχή του θα είναι από την αρχή των αιώνων»· 

Η Βηθλεέμ είναι ένα χωριό. Μόλις μπορεί να μπει ανάμεσα στις πόλεις, που έχουν μέχρι 

χίλιες οικογένειες. Η «χιλιάς» ήταν μια μεγάλη διαίρεση κάθε φυλής που αριθμούσε γύρω στις χίλιες οικογένειες. Μικρή πόλη λοιπόν η Βηθλεέμ. ‘Ομως από αυτή τη μικρή και ασήμαντη πόλη θα γεννιόταν ο «Αναμενόμενος». 

Στην Καινή Διαθήκη βλέπουμε όλες τις λεπτομέρειες, που έρχονται να ξεπληρώσουν και αυτή την προφητεία. Η Μαρία μαζί με τον Μνήστορα Ιωσήφ βρίσκονται στην Ναζαρέτ, μιαν άλλη μικρή κι’ ασήμαντη πόλη. Τότε βγήκε το διάταγμα από τον Καίσαρα Αύγουστο για να γίνει η απογραφή όλων των υπηκόων της ρωμαϊκής αυτοκρατορίας. ‘Επρεπε ο Ιωσήφ και η Μαρία να πανε εκεί απ’ όπου κατάγονταν, στην πόλη των πατέρων τους. Αυτή η πόλη δεν ήταν άλλη από την Βηθλεέμ. 

Σ’ αυτή την πόλη, και μέσα στο ταπεινό σπήλαιο και την φάτνη έγινε αυτό που πριν από εκατοντάδες χρόνια είπε ο εμπνευσμένος απ’ το θεό Μιχαίας. 

Όταν οι μάγοι από την Ανατολή έφθασαν στην Ιερουσαλήμ και ρώτησαν «πού ο Χριστός γεννάται;» έμαθαν από τον Ηρώδη, που κάλεσε γι’ αυτό τον σκοπό το Μεγάλο Συνέδριο, ότι οι γραφές λένε πως θα γεννιώταν στην Βηθλεέμ της Ιουδαίας, γιατί: «ούτω γαρ γέγραπται δια του προφήτου και συ Βηθλεέμ, γη Ιούδα, ουδαμώς ελαχίστη ει εν τοις ηγεμόσιν Ιούδα, εκ σου γαρ εξελεύσεται ηγούμενος, όστις ποιμανεί τον λαόν μου τον Ισραήλ» (Ματθ. 2,4-6).

Εκεί λοιπόν στη Βηθλεέμ Τον προσκύνησαν οι μάγοι και πρόσφεραν τα δώρα τους, τους θησαυρούς τους, που μόνο σε βασιλιά άξιζαν, χρυσάφι και λιβανωτό και σμύρναν. 

Με το διάταγμά του ο αύτοκράτορας, χωρίς να το καταλάβει βοήθησε κι’ αυτός στην εκπλήρωση της προφητείας αυτής του Μιχαία. Ο Ιωσήφ και η έγκυος Μαρία κανένα λόγο δεν είχαν να διανύσουν την τεράστια απόσταση, που είναι από την Ναζαρέτ ως τη Βηθλεέμ και να διασχίσουν ολόκληρη την Γαλιλαία, την Σαμάρεια και να φθάσουν ως τα μισά της Ιουδαίας. Αλλά δεν μπορούσε να γίνει διαφορετικά. Σ’ εκείνο το μέρος θα γινόταν η καταπληκτική έκπλήρωση της προφητείας. Έτσι το διάταγμα του Καίσαρα οδήγησε την «εν γαστρί έχουσαν» στον τόπο όπου είδε ο προφήτης πως θα γεννιόταν ο Μεγάλος Αναμενόμενος, ο Μεσσίας και Λυτρωτής. 

δ. Χρυσόν -Λίβανον 

«Πάντες εκ Σαββά ήξουσι, φέροντες χρυσών και λίβανον οίσουσι και το σωτήριον του Κυρίου ευαγγελιούνται» (Ησαίας, 60 , 6 ). 

«Θα έλθουν όλοι από την χώρα Σαββά και θα φέρουν χρυσάφι και λιβανωτό και θα μεταφέρουν την ευχάριστη αγγελία της σωτηρίας από τον Κύριο»· 

Αν δούμε κι’ αυτή την φοράν την γραμματικήν ερμηνεία του κειμένου θα δούμε να λέει πως ανατολικοί λαοί από την Σαββά και άλλες δυό χώρες, που αναφέρει το πρώτο μέρος του στίχου, την Μαδιάμ και την Γαιφά, θάρθουν στην Παλαιστίνη και θα φέρουν πολύ πλούτο στη χώρα. Αλλά ολοφάνερη είναι η καταπληκτική εκπλήρωση της προφητείας. Ο Ησαΐας είδε με το προφητικό του μάτι τους τρεις μάγους από την Ανατολή να έρχονται για να προσκυνήσουν τον Μεσαία και να του προσφέρουν τα δώρα τους, χρυσάφι και λιβανωτό και σμύρναν. 

Να λοιπόν μια άλλη μικρή λεπτομέρεια από τη ζωή του Χριστού. Κι’ αυτή γράφτηκε οκτώ αιώνες π.Χ. Οι λαμπροί, άρχοντες της Ανατολής ήλθαν και προσκύνησαν τον Νεογέννητο. 

Εκτός από τον στίχο 6 του κεφαλαίου 60 του Ησαΐα που μιλά για την επίσκεψη των Μάγων, επαλήθευσε και εκείνο που αναφέρει στον τρίτο στίχο που λέει «Και πορεύσονται βασιλείς τω φωτί σου και έθνη εν τη λαμπρότητί σου». 

Πηγή φωτός είναι ο Κύριος. Στο φως αυτό κοντά θα έλθουν και άρχοντες και βασιλιάδες. Οι Μάγοι της Ανατολής ήσαν ξακουστοί άρχοντες, που ήλθαν να φωτισθούν από το πηγαίο φως του Μεσσία. 

ε. Θα φέρουν δώρα 

«Βασιλείς Θαρσίς και νήσοι, δώρα προσοίσουσι. Βασιλείς Αράβων και Σαβά δώρα προσάξουσι, και προσκυνήσουσιν αυτώ πάντες οι βασιλείς, πάντα τα έθνη δουλεύσουσιν αυτώ (Ψαλμ. 71, 10 – 11 ). «Βασιλιάδες της Θαρσίς και νησιά θα προσφέρουνε σ’ αυτόν δώρα· Βασιλιάδες της Αραβίας και της Σαβά θα φέρουν δώρα. Θα τον προσκυνήσουν ολοι οι βασιλιάδες της γης και ολα τα έθνη θα υποδουλωθούνε σ’ αυτόν». 

Αυτούς τους δύο στίχους του ψαλμού όταν διαβάζουμε, η σκέψη μας πάει και πάλι σ’ εκείνους, που προσκύνησαν τον νεογέννητο Χριστό, τότε, που σαν άνθρωπος γεννήθηκε στη γη. Βλέπουμε με τη φαντασία μας άρχοντες και βασιλιάδες της Ανατολής και της Αραβίας νάρχωνται και να φέρνουν τα δώρα τους και να τα τοποθετούν μαζί με την αγάπη, την πίστη και την αφοσίωσή τους, μπροστά στα πόδια του βρέφους Ιησού. 

Η προφητεία βέβαια αύτή του Δαυίδ έχει πολύ μεγαλύτερο πλάτος άπό κείνο, που διαβάζουμε στα Ευαγγέλια για την προσκύνηση των βοσκών κι’ ύστερα των Μάγων της Ανατολής. Γιατί μας λέει εδώ πως τον Μεσσία θα προσκυνήσουν και η θαρσίς και τα νησιά.

Θαρσίς, λέει ο ερμηνευτής Γιαννακόπουλος, είναι η Ταρτησσός, πόλη που βρίσκεται στην νοτιοανατολικήν Ισπανία. Τα νησιά, που αναφέρει ο Ψαλμωδός είναι εκείνα που βρίσκονται ανάμεσα στην Ελλάδα και την Μικρά ’σία (Η Π.Δ. τ. 24, σελ. 232-234). Κανένα μέρος του κόσμου δηλ. δεν θα μείνει, που να μη προσκυνήσει τον Χριστό. Κανένα βασίλειο δεν θα μείνει αμέτοχο άπό την επίδραση του Λόγου Του και τοΰ Ευαγγελίου Του. Όλα τα έθνη της γης θα γίνουν δικά Του. 

 

Για κείνον, που παρακολουθεί σήμερα την ανθρώ πινη ιστορία, είναι πολύ εύκολο να καταλάβει πως πραγματοποιήθηκε αυτή η προφητεία. Σε ποιόν λαό δεν κηρύχτηκε το Ευαγγέλιο; Σε ποιά χώρα του κόσμου, κι’ άπ’ αύτές τις πιο άγριες, δεν έγινε γνωστός ο Χριστός; Και στα βάθη της Αφρικής και στα άκρα των Πόλων της γης κηρύχθηκε το Ευαγγέλιο και άνθρωποι των πιο απομακρυσμένων περιοχών πίστεψαν και λάτρεψαν και προσκύνησαν τον Μεσσίαν. 

 

στ) Βους και Όνος 

 

«Έγνω βους τον κτησάμενον και ονος την φάτνην του Κυρίου χύτου, Ισραήλ δε με ουκ έγνω, και ο λαός με ου συνήκεν» (Ησαΐας 1,3). 

«Το βόδι γνωρίζει τον ιδιοκτήτη του και ο όνος την φάτνην του Κυρίου του, ο Ισραηλιτικός όμως λαός δεν με αναγνωρίζει, αυτός ο λαός δεν με αντιλαμβάνεται». 

 

Αυτή η προφητεία του Ησαΐα απευθύνεται στους Ισραηλίτες και θέλει να δείξει πόσον αγνώμονες ήσαν. Αμυδρά όμως βλέπουμε σ’ αυτήν, την φάτνη των ζώων, μέσα στο σταύλο όπου θα γενιώταν ο Σωτήρας. Κι’ αλήθεια δεν γεννήθηκε ο Κύριος σε βασιλικά ανάκτορα και παλάτια. Σαν φτωχό παιδί από φτωχή γυναίκα, γεννήθηκε μέσα στη σπηλιά και σπαργανώθηκε πρόχειρα και τοποθετήθηκε μέσα στη φάτνη, μέσα στο παχνί όπου ο όνος και το βόδι έτρωγαν το σανό τους. 

 

Μέσα σ’ εκείνο τον σταύλο Τον προσκύνησαν οι ταπεινοί βοσκοί και Του πρόσφεραν τα δώρα τους, εκεί ζεστάθηκε για πρώτη φορά από τα χνώτα του βοδιού και του όνου, των δύο ζώων που βρίσκονταν κοντά Του. 

 

Σαν συνέχεια και συμπλήρωμα αυτής της προφητείας έρχεται και η άλλη του Αββακούμ, που λέγει πως θα γίνει γνωστός ο Κύριος ανάμεσα σε δυο ζώα. 

 

ζ. Ανάμεσα σε δυό ζώα 

 

«Κύριε, κατενόησα τα έργα του και εξέστην. Εν μέσω δ ύο ζώων γνωσθήσῃ εν τω εγγίζειν τα έτη επιγνωσθήση εν τω πχρεΐνχι τον καιρόν άνχδειχθήση» (’ββακ. 3, 2). 

 

«Κύριε, κατάλαβα τα έργα. σου κχι θαύμχσα. Ανάμεσα σε δυό ζώα θα γίνεις γνωστός στους ανθρώπους όταν θα φθάσει ο καιρός που θα επικρατήσει το θέλημά σου. Όταν φθάσει εκείνος ο καιρός θα φανεί η δύναμή Σου».

 

Θαυμάζει ο Αββακούμ βλέποντας τα έργα του Μεγάλου Γιαχβέ. Μεγάλη είναι η εντύπωσή του, όταν με το θεϊκά εμπνευσμένο μυαλό του βλέπει πως θάρθει ο Μεσσίας και οι πρώτοι άνθρωποι θα Τον δούνε και θα Τον γνωρίσουνε όταν θα βρίσκεται ανάμεσα σε δυό ζώα.

 

Εκείνος, που το θέλημά του θα επικρατήσει σ’ ολόκληρο τον κόσμο και θα φανεί η συντριπτική του δύναμη, όταν θάρθει η ώρα να γίνει γνωστός στον κόσμο, η γνωριμία του αυτή θα γίνει όταν θα βρίσκεται ανάμεσα σε δυό ζώα. 

 

«Πρόκειται περί του περιφήμου χωρίου, το οποίον η αρχαιότης απέδωσεν εις την κατά την γέννησιν του Ιησού παρουσίασιν των δύο ζώων όνου και βοός», γράφει και πάλιν ο Γιαννακόπουλος (τ. 22 σελ. 261). 

 

η. Η σφαγή των νηπίων. 

 

«Φωνή εν Ραμά ηκούσθη θρήνου και κλαυθμού και οδυρμού. Ραχήλ αποκλεισμένη ουκ ήθελε παύσασθαι επί τοις υιοίς αυτής ότι ουκ εισίν» ( Ιερεμίας 38, 15). 

 

«Στην Ραμά ακούστηκε φωνή από θρήνους κλάματα και οδυρμούς. Η Ραχήλ εκλαιγε και δεν ήθελε να σταματήσει το κλάμα για τα παιδιά της, γιατί αυτά δεν υπάρχουν πια». 

 

Γράφοντας αυτόν τον στίχο ο Ιερεμιας με την έμπνευση του θεού, θυμάται την παλιά εκείνην ιστορία της Ραχήλ. Την βλέπει να κλαίει και να κτυπιέται για τον χαμό του αγαπημένου της Ιωσήφ. Τώρα, ο προφήτης ακούει και πάλι το κλάμα της. Αυτή την φορά την βλέπει να βγαίνει από τον τάφο και να θρηνεί παιδιά και πάλιν δικά της. Τα παιδιά εκείνα που η θηριωδεία του αιμοβώρου Ηρώδη έσφαξε και οδήγησε στον τάφο από την παιδική και βρεφική τους ακόμα ηλικία. 

 

Ανοίγωντας το Ιερό Ευαγγέλιο, βλέπουμε στις γραμμές του τους τρεις μάγους από την Ανατολή να έρχωνται και να ρωτούν στην Ιερουσαλήμ για το νεογέννητο βασιλιά, για να Τον προσκυνήσουν. Μαθαίνει ο Ηρώδης για την γέννηση του νέου βασιλιά και τρομοκρατείται. Φοβάται μήπως η βασιλεία του ξεφύγει από τα χέρια. Καλεί τους μάγους «προσκυνήσατε αυτόν» τους λέει και όταν τον συναντήσετε και τελειώσετε ελάτε να μου πείτε πού βρίσκεται για να πάω κι’ εγώ να τον προσκυνήσω. Είχε βέβαια τον σκοπό του ο τύραννος. Αμέσως μόλις θα μάθαινε από τους Μάγους πού βρίσκεται ο νέος Βασιλιάς θα έδινε διαταγή να τον σκοτώσουν για να προστατέψει την δική του βασιλεία. 

 

Οι σκοποί και τα όνειρα του Ηρώδη έσβυσαν όταν ειδε πως δεν γύρισαν οι Μάγοι να του ανακοινώσουν τον τόπο. Ειδοποιημένοι από άγγελο Κυρίου έφυγαν από αλλού και ο Ιωσήφ με την Μαρία και το βρέφος τράβηξαν για την Αίγυπτο. ‘Ετσι ο Ηρώδης, μια και δεν ήξερε ποιος ήταν ο νέος Βασιλιάς έδωσε φοβερή διαταγή. Να σκοτωθούν όλα τα παιδιά στην Βηθλεέμ και την γύρω περιοχή, όσα είναι από δυό χρόνων και κάτω. 

 

Και έσφαξεν, έσφαξεν ο Ηρώδης. Δεκατέσσερεις χιλιάδες νεκρά παιδιά ήταν το αποτέλεσμα της θηριωδείας του. Να λοιπόν ο λόγος, που προκάλεσε τον θρήνο και τα κλάματα και τους οδυρμούς της νέας Ραχήλ, και όλων εκείνων των μητέρων στην περιοχή της Ραμά, της Βηθλεέμ και σ’ όλη την γύρω έκταση. 

 

Οι νέες Ραχήλ κλαίνε τα παιδιά τους, που κατακρεουργήθηκαν από τους αγροίκους στρατιώτες του Ηρώδη και ο Ματθαίος ο Ευαγγελιστής δίνει ζωντανή την εικόνα της σφαγής γράφοντας: «Τότε ο Ηρώδης, επειδή είδε πώς εξαπατήθηκε από τους μάγους, θύμωσε πάρα πολύ και έστειλε και σκότωσε όλα τα παιδιά στην Βηθλεέμ και σ’ όλα τα περίχωρα από δυό χρονών και κάτω, σύμφωνα με τον χρόνο που υπολόγισε από τους μάγους. Τότε εκπληρώθηκε εκείνο που έγραψε ο Ιερεμίας ο προφήτης : φωνή ακούσθηκε στην Ραμά, θρήνος, κλάμα και μεγάλος οδυρμός. Ήτο η Ραχήλ, που έκλαιε τά παιδιά της και δεν ήθελε να παρηγορηθεί γιατί δεν υπάρχουν πια». (Ματθ. 1,16-18). 

 

Απ’ τον θεό εμπνευσμένος ο Ιερεμίας βλέπει την Ραχήλ να βγαίνει από τον τάφο και να κλαίει, αιώνες μετά τον θάνατό της. Αυτή όμως η Ραχήλ δεν είναι μιά. Είναι οι χιλιάδες εκείνες μητέρες που κλαίνε και θρηνούν τα σφαγμένα παιδιά τους. 

 

«Ο προφήτης Ιερεμίας παριστάνει αυτήν κοινή μητέρα κλαίουσαν απαραμυθήτως τα τέκνα της, δηλ. τους απογόνους της, ο δε Ευαγγελιστής Ματθαίος εφαρμόζει την προφητείαν αυτήν επί τής βρεφοκτονίας την οποίαν ο Ηρώδης διέταξε κατά των νηπίων της Βηθλεέμ» (Γ. Κων/τίνου «Λεξικόν.σελ. 853). 

 

• Εξόριστος στην Αίγυπτο 

 

«Διότι νήπιος Ισραήλ, και εγώ ηγάπησα αυτόν και Αιγύπ του μετεκάλεσα τα τέκνα αυτού» (Ωσηέ 11, 1) ].

 

«Όταν ήταν σε μικρή ηλικία ο Ισραηλιτικός λαός, τον αγάπησα και κάλεσα από την Αίγυπτο τους απογόνους του». 

 

Βρισκόταν στην Αίγυπτο ο Ισραηλιτικός λαός και στέναζε κάτω από το βάρος της δουλείας των Φαραώ. Αλλά ο θεός αγάπησε τον λαόν Του με μια απερίγραπτη αγάπη. Γι’ αυτό τον λόγο θέλησε να τον ελευθερώσει από τις θλίψεις και τις κακουχίες και τον αφανισμό. Έσωσε τον λαό Του ο θεός. Αυτή είναι η ιστορική ερμηνεία του κειμένου. Παράλληλα όμως με τηήν ερμηνεία αυτή την τυπική, υπάρχει και η άλλη η βαθειά, που περιγράφει την επιστροφή του μικρού Ιησού με την Παναγία Μητέρα του και με την συνοδεία του δίκαιου Ιωσήφ, από την εξορία του στην Αίγυπτο. 

 

Στην ερμηνεία λοιπόν την κατά λέξη, βλέπουμε στην προφητεία την έξοδο των Ισραηλιτών και την απαλλαγή τους από την αιγυπτιακή δουλεία και την σκληρή τυραννία. Στην δεύτερη όμως ερμηνεία, που το ’γιο Πνεύμα αποκάλυψε στον Ευαγγελιστή Ματθαίο, σημαίνει, όπως λέει ο Γιαννακόπουλος, την επιστροφή του Ιησού από την εξορία.

 

Ο Ματθαίος που έζησε από κοντά τον Μεγάλο Δάσκαλο και γνώρισε καλά τη ζωή του, βλέπει ολοκάθαρα στην προφητεία αυτή του Ωσηέ, κοντά στην επιστροφή του Ισραηλιτικού λαού και την επιστροφή του Μονογενή Υιού του Θεού, του Κυρίου Ιησού Χριστού, γι’ αυτό τον λόγο σημειώνει στο Ευαγγέλιό του ότι ο Ιωσήφ «εξύπνησε, επήρε νύχτα το παιδί και την μητέρα του και έφυγε για την Αίγυπτο και έμεινε εκεί μέχρι του θανάτου του Ηρώδη για να εκπληρωθεί εκείνο που ο Κύριος είπε διά του προφήτου, εξ Αιγύπτου εκάλεσα τον Υιόν μου» (Ματθ. 2,15). 

 

Βιβλίο Ο Χριστός προ Χριστού, Αθήναι 1991, σελ. 37 -49  

Πηγή: Αποστολική Διακονία 

το είδαμε ΕΔΩ