Τιμές, βραβεύσεις και έπαινοι. Πέραν κόκκινων γραμμών όταν δεν υπάρχουν αντιστάσεις σημαίνει ότι ήλθε το τέλος του ιστορικού κύκλου ενός κράτους.

Κυκλοφορούν φήμες ότι πρόκειται  να βραβευτεί από την Ακαδημία Αθηνών το ΕΛΙΑΜΕΠ. Η περιγραφή του ακόλουθου κειμένου παραπέμπει στο ΕΛΙΑΜΕΠ. 

Γράφει ο Παναγιώτης Ήφαιστος. 

Όταν περαστούν πολλές κόκκινες γραμμές που σε όλα τα κράτη θεωρούνται απαραβίαστες και αντιστάσεις δεν υπάρχουν σημαίνει ότι κοντεύει το τέλος.

Τα τελευταία χρόνια διαρκώς παραβιάζονται οι κόκκινες γραμμές. Δεδομένου όμως ότι ο εκτροχιασμός του κράτους, της οικονομίας, των κοσμοθεωρητικών θεσφάτων και της εξωτερικής πολιτικής είναι το κύριο αίτιο της συμφοράς, όταν όσοι εξ αντικειμένου είναι απέραντα υπεύθυνοι επειδή δημιούργησαν χειμάρρους πολιτικού, οικονομικού και στρατηγικού ανορθολογισμού, βραβεύονται από θεωρούμενα ανώτατα πνευματικά ιδρύματα της χώρας σημαίνει ότι δεν κοντεύει, αλλά ότι έφθασε το τέλος.

Οι Ρωμαίοι έλεγαν scripta manent. Μερικές κάσες εδώ στο γραφείο μου  έλεγα να τις χρησιμοποιήσω για συγγραφή ενός βιβλίου για τα αίτια του εκτροχιασμού του κράτους.

Οπότε φίλος συνάδελφος μου με συμβούλευσε: Μην κουράζεσαι, δημόσιες θέσεις είναι, σκάναρέ τες και ανάρτησέ τες σε μια ιστοσελίδα να τις βλέπουν όλοι και να κρίνουν. Και μάλλον αυτό θα κάνω πολύ σύντομα. 

Ερωτάται λοιπόν: Είναι άραγε τυχαία εάν επί δεκαετίες επαναλαμβάνονται μορφικά πανομοιότυπες στάσεις, θέσεις και συμπεριφορές σε όλο το φάσμα της Ελληνικής εξωτερικής πολιτικής! 

Είναι τυχαίο εάν επί σχεδόν τρεις συναπτές δεκαετίες δημοσιεύτηκαν ίσως και χιλιάδες επιφυλλίδες, άρθρα, δοκίμια, βιβλία και είχαμε ανάλογες και αντίστοιχες συμμετοχές σε συνέδρια, τηλεοπτικά παραθυράκια και ραδιοφωνικά μικροφωνάκια; Είναι τυχαίο να κινούνταν προς τον μορφικά ίδιο προσανατολισμό, δηλαδή την καταπολέμηση αυτών που σε όλα τα κράτη θεωρούνται αυτονόητα! Να αποδεικνύονται λάθος, κανείς να μην τους ελέγχει και να επανέρχονται ως και εάν στις αναλύσεις να μην υπάρχει (δημοσιευμένο) «μητρώο» σωστών και λανθασμένων αναλύσεων.

Και τώρα ποιους τιμούν τα θεωρούμενα ανώτατα πνευματικά ιδρύματα της χώρας; Ας θέσουμε μερικά «ρητορικά» ερωτήματα για μερικά μόνο ζητήματα –γιατί υπάρχουν πολλά άλλα– και όπως είναι λογικό πολλά έπονται.

• Ποιοι στράφηκαν εναντίον της ένταξης της Κύπρου στην ΕΕ (πέραν των χαρακτηρισμών, των αλμάτων και των εκλογικεύσεων κυκλοφόρησαν και βιβλίο το 1990 ότι … δεν μπορεί να γίνει και ότι είναι … αντί-ευρωπαϊκή πράξη). Γράφτηκε και ένα βιβλίο ότι η Κυπριακή Δημοκρατία … δεν μπορεί να υποβάλει αίτηση ένταξης η ΚΔ. Αυτό είναι … αντί-Ευρωπαϊκή απόφαση. Ο αείμνηστος Γιάννος Κρανιδιώτης έτυχε ανώνυμων επιθέσεων κτλ, τα οποία εμείς αναγκαστήκαμε να αντικρούσουμε. Παρατράγουδα που συνεχίστηκαν μέχρι την τελευταία στιγμή της ένταξης της ΚΔ στην ΕΕ που τους διέψευσε αλλά ένα συγνώμη δεν είπαν.
• Ποιοι μας χαρακτήρισαν πολεμοκάπηλους, εθνικιστές, πολεμοχαρείς συν πολλά άλλα επίθετα επειδή γράφαμε βιβλία και άρθρα για την Ελληνική Εθνική Στρατηγική, ορίσαμε την Τουρκική απειλή και δώσαμε τους προσανατολισμούς μιας εθνικής αποτρεπτικής στρατηγικής [http://www.ifestosedu.gr/103DeterrenceStrategy.htm ]. Μάταια, βέβαια, εμείς οι καλόπιστοι και αθώοι προσπαθούσαμε να εξηγήσουμε ότι η λέξη «Αποτροπή» στην στρατηγική ανάλυση, ιδιαίτερα από ένα κράτος που υπερασπίζεται το διεθνές δίκαιο κατά αναθεωρητικών κρατών είναι αντίκρουση απειλής και όχι πολεμοχαρές κάλεσμα στα άρματα-άρματα όπως ήταν ο τίτλος ολοσέλιδου επιθετικού κειμένου αλλά και πολλών άλλων επιθέσεων. Η ΑΠΟΤΡΕΠΤΙΚΗ ΜΑΣ ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ ΠΟΥ ΚΑΠΟΙΟΙ ΝΟΜΙΣΑΝ ΟΤΙ ΕΙΝΑΙ ΠΑΙΧΝΙΔΙ ΚΑΤΕΥΝΑΣΜΟΥ, ΑΝΕΥΘΥΝΟΤΗΤΑΣ ΚΑΙ ΑΝΟΡΘΟΛΟΓΙΣΜΟΥhttp://me/p3OlPy-TO]
• Ποιοι, εκτιμώ, ήταν ποιο φανατικοί από πολλούς «μακεδόνες», των αναθεωρητικών Σκοπίων; Ας αναζητήσει αναρίθμητα κείμενα κάθε ενδιαφερόμενος για αυτή την ελπίζω ανεπίγνωστη ενθάρρυνση του αναθεωρητισμού εις βάρος της Ελλάδας.
• Ποιοι σε βιβλιαράκια επιστημονικής φαντασίας όπου περιέγραφαν ένα περίπου ανθόσπαρτο παγκοσμιοποιημένο πλανήτη υποστηρίζοντας ότι η εφαρμογή του διεθνούς δικαίου θα είναι περίπου γραμμική, ότι αναμένεται πλέον περίπου αλτρουιστική και απρόσκοπτη συνεργασία των μεγάλων δυνάμεων, ότι ο πόλεμος ως φαινόμενο περίπου μπαίνει στα ράφια της ιστορίας και ότι χώρες σε περιφέρειες όπως εμείς μπορούμε έτσι να ξαπλώσουμε αμέριμνοι μέσα σε ένα κόσμο αγγελικά φτιαγμένο. Λίγο πριν, βέβαια, εμείς οι «έξαλλοι, παράφρονες και πολεμοχαρείς» στηριγμένοι στα περιγραφικά και αξιολογικά ελεύθερα Θουκυδίδεια αξιώματα και την συμβατή με αυτά θεωρία διεθνών σχέσςεων, εξηγούσαμε ότι η κολοσσιαία ανακατανομή ισχύος του 1989-90 αναπόδραστα οδηγεί σε αναμετρήσεις για την δημιουργία νέων ισορροπιών σε ένα πολυπολικό πλέον κόσμο όπου οι Συμπληγάδες συγκρούσεων στις περιφέρειες θα συνθλίβουν απρόσεκτους και αδύναμους και ότι θα έχουμε κατεδαφίσεις κρατών, διασπάσεις κρατών, αλλαγές συνόρων και πληθυσμιακές μετακινήσεις. Δεν ήμασταν προφήτες. Το Αλφαβητάριο της επιστήμης μας λέγαμε, περιγραφικά και στηριγμένοι στην ιστορική εμπειρία και στις τάσεις όπως προβάλλονταν. Μας απάντησαν με κειμενάκια όπως το προαναφερθέν βιβλιαράκι!! Και η ζωή συνεχίστηκε με παγκοσμιόπληκτους ρυθμούς μέχρι να γίνουμε βορά άγριων θηρίων ή να εξοντωθούμε καθότι περπατούσαμε αμέριμνοι μέσα στο Μεταψυχροπολεμικό διεθνές ναρκοπέδιο. Το ότι βιώσιμο είναι το κράτος που έχει επαρκή ισχύ να εφαρμόσει τις πρόνοιες του διεθνούς δικαίου για την Επικράτειά του (Hans Morgenthau) αλλού το γνωρίζουν και τα νήπια όχι όμως οι ενήλικες του νεοελληνικού κράτους.
• Καλύτερα να μην θυμηθώ όταν σε μια επιφυλλίδα όρισα την τυπολογία του εθνικού συμφέροντος και τις ιεραρχήσεις του που αποδέχονται όλα τα κράτη. Ελληνικές ιδιοτροπίες και ασχετοσύνες που παραβλέπουν τον γραμμικά κινούμενο κόσμο χαρακτήρισαν κάποιοι τέτοιες αναλύσεις. Εθνικό συμφέρον; Μπορούμε να αναφέρουμε αυτόν τον όρο σε ένα κράτος που αποφάσισε να αυτοκτονήσει μέσα στο ανθόσπαρτο παγκοσμιοποιημένο πλανήτη! Ασφαλώς και όχι.
• Ποιοι όταν γράφαμε ότι η ένταξη στην ΟΝΕ μπορεί να γίνει μόνο όταν η χώρα είναι έτοιμη να ανταγωνιστεί οικονομικά και θεσμικά το αθέσπιστο πλέον πεδίο των νομισματικών και μακροοικονομικών αποφάσεων, διαφορετικά, «η ΟΝΕ θα μετατραπεί σε φυλακή χωρίς απόδραση», για να εισπράξουμε μύδρους ότι είμαστε … αντί-ευρωπαίοι. [ΟΝΕ: Ο μηχανισμός της καταστροφής και έγκαιρες προειδοποιήσεις http://wp.me/p3OlPy-CS ]
• Ποιοι στράφηκαν μανιακά και μέχρι το τέλος κατά του Ενιαίου Αμυντικού Χώρου Ελλάδας-Κύπρου που μαζί με την ένταξη της τελευταίας στην ΕΕ θα δημιουργούσε συνθήκες ισορροπίας και διαπραγμάτευσης βιώσιμων διευθετήσεων όχι μόνο στην Κύπρο αλλά και ευρύτερα στα Ελληνοτουρκικά; [Ελληνική Εθνική Στρατηγική: Η τριπλή στρατηγική. Έννοια σκοποί προϋποθέσεις επιτυχούς εκπλήρωσης: η περίπτωση της ευρωπαϊκής προοπτικής της Κύπρου http://wp.me/p3OlPy-Ff και In Memoriam Γιάννου Κρανιδιώτη. Ειρηνική επίλυση των ελληνοτουρκικών διαφορών και ο Γιάννος Κρανιδιώτης http://wp.me/p3OlPy-I2] 
• Ποιοι βρέθηκαν στην πρώτη γραμμή στήριξης του φασιστικού, ανελεύθερου, αντιδημοκρατικού και αποσταθεροποιητικού σχεδίου Αναν; Εκατοντάδες τα εκατέρωθεν κείμενα!
• Ποιους χρηματοδοτούσαν τα «ιδρύματα» Σόρος αλλά και πολλά άλλα «ιδρύματα» τω οποίων ο ρόλος στην Δύση είναι πολύ γνωστός στην εξυπηρέτηση της εθνικής στρατηγικής των ηγεμονικών χωρών και ποιοι απέναντί τους, για να αντικρούσουν τα πιο πάνω, για παράδειγμα το μείζον ζήτημα της ένταξης της Κύπρου στην ΕΕ, –«αντί-Ευρωπαίοι», εξυπακούεται– αντί ξένων χρηματοδοτήσεων με τον οριακό τους μισθό διοργάνωναν διεθνείς επιστημονικές συναντήσεις για να ορίσουν με ακρίβεια την ειρηνική επίλυση των διαφορών στην βάση της διεθνούς και ευρωπαϊκής νομιμότητας http://www.ifestosedu.gr/32RuleofLaw.htm]
  Τα ίδια με τα χωρικά ύδατα, την υφαλοκρηπίδα, την ΑΟΖ και κάθε άλλο ζήτημα της Ελληνικής Εθνικής στρατηγικής για το οποίο όταν διάβαζες ή άκουες παρεμβάσεις έπρεπε να κάθεσαι σε καρέκλα για να μην πέσεις. Το κατεδαφισμένο νεοελληνικό κράτος βραβεύει αυτούς που με –επιεικώς– «λανθασμένες αναλύσεις» σε όλο το φάσμα του κράτους μας και της εξωτερικής μας πολιτικής αποπροσανατόλιζε τις αποφάσεις οδηγώντας τες στον γκρεμό. Λογικό και αναμενόμενο.

Υστερόγραφο για προσοδοφόρες προσεγγίσεις στην ανάλυση της διεθνούς πολιτικής. Συχνά έχουμε γράφει για την περιγραφική και αξιολογικά ελεύθερη ανάλυση. Ο αναλυτής περιγράφει τους προσανατολισμούς και τις προϋποθέσεις, στηρίζεται στην αλληλουχία ιστορικών εμπειριών και δεν κάνει «προτάσεις πολιτικής». Οι πολιτικές αποφάσεις για να είναι ορθολογιστικές και αποτελεσματικές στηρίζονται στην καλή περιγραφή και ερμηνεία και όχι στις γνώμες του καθενός. Σε σχετικά βιβλία όπου εξηγήσαμε αυτά τα μεθοδολογικά και επιστημονικά ζητήματα συχνά παραπέμπουμε στην πιο κάτω καταληκτική φράση του σημαντικού έργου του Hedley Bull,  Η άναρχη Κοινωνία: «Η αναζήτηση συμπερασμάτων που να μπορούν να παρουσιαστούν ως «λύσεις» ή «πρακτικές συμβουλές» είναι ένα στοιχείο διαφθοράς στη σύγχρονη μελέτη της παγκόσμιας πολιτικής, η οποία, αν γίνει σωστά αντιληπτή, είναι μια πνευματική και όχι μια πρακτική δραστηριότητα. Τέτοιου είδους συμπεράσματα προτείνονται λιγότερο, επειδή υπάρχει κάποια σοβαρή βάση γι’ αυτά και περισσότερο επειδή υπάρχει μια ζήτηση γι’ αυτά που είναι προσοδοφόρο να ικανοποιηθεί», σ. 384

Θερμοπύλες

Τιμή σ’ εκείνους όπου στην ζωή των
ώρισαν και φυλάγουν Θερμοπύλες.
Ποτέ από το χρέος μη κινούντες·
δίκαιοι κ’ ίσοι σ’ όλες των τες πράξεις,
αλλά με λύπη κιόλας κ’ ευσπλαχνία·
γενναίοι οσάκις είναι πλούσιοι, κι όταν
είναι πτωχοί, πάλ’ εις μικρόν γενναίοι,
πάλι συντρέχοντες όσο μπορούνε·
πάντοτε την αλήθεια ομιλούντες,
πλην χωρίς μίσος για τους ψευδομένους.

Και περισσότερη τιμή τους πρέπει
όταν προβλέπουν (και πολλοί προβλέπουν)
πως ο Εφιάλτης θα φανεί στο τέλος,
κ’ οι Μήδοι επί τέλους θα διαβούνε.

Κωνσταντίνος Π. Καβάφης

Πηγή
το είδαμε ΕΔΩ