Ακόμα και στην πιο στενή επαφή δεν αφήνει κατάλοιπα, ούτε δημιουργεί προβλήματα σε τρίτους.
Η ψωρίαση δεν είναι μεταδοτικό νόσημα, δεν μεταδίδεται, δηλαδή, αγγίζοντας το δέρμα ή τα ρούχα του πάσχοντος, ούτε είναι αποτέλεσμα κακής προσωπικής υγιεινής, όπως συχνά πιστεύεται. Η ψωρίαση, όπως πολλές παθήσεις όχι μόνο του δέρματος αλλά και άλλων οργάνων, είναι αποτέλεσμα του συνδυασμού γενετικής προδιάθεσης και διαταραχής της λειτουργίας του ανοσολογικού συστήματος του οργανισμού.
Η ψωρίαση είναι μια χρόνια, μη μεταδοτική αυτοάνοση ασθένεια που επηρεάζει το δέρμα και τις αρθρώσεις. Μπορεί να νοσήσει οποιοσδήποτε ενήλικας συνήθως από 25-45 ετών και εμφανίζεται με την ίδια συχνότητα σε άντρες και γυναίκες. Προσβάλει άνδρες και γυναίκες σε ποσοστό 1,5%-3% του πληθυσμού.
Η επιδερμίδα ανανεώνεται συνεχώς ανά 45 περίπου ημέρες, δηλαδή ένα κύτταρο της βασικής στοιβάδας μεταμορφώνεται και φθάνει τελικά στην κεράτινη στοιβάδα, απ' όπου αποβάλλεται στο περιβάλλον, εντός του χρονικού αυτού διαστήματος. Στην ψωρίαση ο χρόνος αυτός ζωής του κυττάρου της επιδερμίδας μειώνεται δραματικά και φθάνει τις 4 ημέρες, δηλαδή τα κύτταρα πολλαπλασιάζονται και διαφοροποιούνται με πολύ εντονότερο από τον φυσιολογικό ρυθμό.
Αυτό γίνεται εξαιτίας των Τ-κυττάρων του αμυντικού μας συστήματος τα οποία ενεργοποιούνται από κάποιο λάθος και έχει σαν αποτέλεσμα να πυροδοτήσει μια αντίδραση στα κύτταρα του δέρματος .
- Ψωρίαση σε πλάκες ή Η «κοινή» ψωρίαση, υπεύθυνη για το 80%. Βγαίνει και στο κεφάλι καθώς και στα νύχια χεριών και ποδιών.
- Η σταγονοειδής ψωρίαση, Η σταγονοειδής ψωρίαση είναι η δεύτερη συχνότερη μορφή , υπολογιζόμενη στο 18% των περιπτώσεων της νόσου. Προσβάλλει, συχνότερα, παιδιά και νέους ενήλικες και χαρακτηρίζεται από πολυάριθμες μικρές, ερυθρές, μεμονωμένες σταγονοειδείς πλάκες στο δέρμα.
- Η ανάστροφη ψωρίαση, Η ανάστροφη ψωρίαση εμφανίζεται κυρίως στις μηρογεννητικές πτυχές και στις μασχαλιαίες κοιλότητες, ενώ η φλυκταινώδης και η ερυθροδερμική ψωρίαση μπορεί να προσβάλουν εκτεταμένες περιοχές του δέρματος και να συνοδεύονται από γενικά συμπτώματα, όπως υψηλό πυρετό.
- Η φλυκταινώδης ψωρίαση,
- Η ερυθροδερμική ψωρίαση, και η
- Η ψωριασική αρθρίτιδα (αρθροπαθητική ψωρίαση) Η ψωριασική αρθρίτιδα αποτελεί μια ξεχωριστή μορφή ψωρίασης, η οποία χαρακτηρίζεται από τη συνύπαρξη κλινικών εκδηλώσεων αρθρίτιδας και προ σβάλλει περίπου 1/1000 ανθρώπους του γενικού πληθυσμού. Στη χώρα μας το αντίστοιχο ποσοστό φαίνεται να είναι 0,17% των ενηλίκων. Η έναρξη, πολύ συχνά, παρουσιάζεται μεταξύ των ηλικιών 20 και 50 ετών, με μέση ηλικία έναρξης τα 38 έτη. To 10-30% των ασθενών με ψωρίαση, ανεξάρτητα από το μέγεθος της προσβεβλημένης επιφάνειας, αναπτύσσουν ψωριασική αρθρίτιδα σε διάστημα 1-10 ετών μετά την εμφάνιση της δερματικής βλάβης.
Σε ποια σημεία βγαίνει;
Στους αγκώνες και στα γόνατα στο πίσω μέρος του σώματος -χαμηλά στην πλάτη στο κεφάλι και στο πρόσωπο στις παλάμες, στις πατούσες και στα νύχια στα γεννητικά όργανα και στο στόμα
Ποια είναι τα συμπτώματα;
- Κόκκινες παχιές πλάκες με ασημένιες ή λευκές στρώσεις
- Ξηρό, πρησμένο, σκασμένο δέρμα που πολλές φορές ματώνει
- Μικρά διάστικτα σημάδια
- Φαγούρα, κάψιμο, ερεθισμός
- Παχιά νύχια χεριών και ποδιών σηκωμένα με εξογκώματα
- Πρησμένες αρθρώσεις
Τα συμπτώματα της ψωρίασης έχουν οξύνσεις και υφέσεις.
Εκλυτικοί παραγοντες
Η ψυχική υπερένταση δεν αποτελεί αιτιολογικό αλλά εκλυτικό παράγοντα, δηλαδή μπορεί να προκαλέσει την εμφάνιση της νόσου μόνο σε ένα γενετικά προδιατεθειμένο άτομο. Άλλοι εκλυτικοί παράγοντες πιθανόν να είναι: Από λοιμώξεις (στρεπτόκοκκο), πληγές, κοψίματα, δείγματα, εγκαύματα, ξηροδερμία με το stress, το κρύο, το κάπνισμα, τα οινοπνευματώδη, ορισμένα φάρμακα όπως οι ενώσεις λιθίου, οι β- αναστολείς και τα ανθελονοσιακά.
Ποιοι είναι οι παράγοντες κινδύνου;
- Οικογενειακό ιστορικό
- Παθήσεις που εξασθενούν το ανοσοποιητικό σύστημα
- Stress
- Παχυσαρκία
- Κάπνισμα
Επειδή κάποιος που έχει ψωρίαση δεν σημαίνει ότι έχει όλα τα συμπτώματα που αναφέρουμε παραπάνω, γι’αυτό η διάγνωση δεν είναι τόσο εύκολη καμιά φορά. Ενδεχομένως να χρειασθεί να ληφθούν ξύσματα κυττάρων για μικροσκοπική εξέταση, ώστε να αποκλειστεί το ενδεχόμενο άλλων παθήσεων.
Πώς θεραπεύεται;
Το ιδανικό θεραπευτικό σχήμα εξαρτάται από την αποτελεσματικότητα της θεραπείας, την ταχεία έναρξη δράσης, την όσο το δυνατόν μεγαλύτερη διάρκεια ύφεσης της νόσου που επιτυγχάνεται με τη χορήγηση της αγωγής, καθώς και την ασφάλεια και ανεκτικότητα της θεραπείας.
Η ψωρίαση δεν μπορεί να αντιμετωπιστεί με ειδική δίαιτα. Δεν υπάρχει επιστημονική απόδειξη ότι κάποιες συγκεκριμένες τροφές Βελτιώνουν, ή επιδεινώνουν την ψωρίαση. Υποστηρίζεται από ορισμένους ότι η ισορροπημένη διατροφή μπορεί να Βοηθήσει, γενικά, οποιοδήποτε ασθενή, επομένως και τον ασθενή με ψωρίαση.
Οι θεραπευτικές μέθοδοι που εφαρμόζονται στην ψωρίαση περιλαμβάνουν τοπικές θεραπείες (εφαρμογή φαρμάκων στο δέρμα), φωτοθεραπείες (χρήση υπεριώδους ακτινοβολίας με ή χωρίς φάρμακα από το στόμα), συστηματικές θεραπείες (φάρμακα από το στόμα) και, τα τελευταία χρόνια, τα φάρμακα βιο τεχνολογίας, οι Βιολογικοί παράγοντες (φάρμακα σε ενέσιμη μορφή).
Η θεραπεία της ψωρίασης είναι εξατομικευμένη, αφού οι ασθενείς διαφέρουν στον τύπο, στη σοβαρότητα και στην ανταπόκριση στη θεραπεία. Αυτό οφείλεται στη φύση της νόσου, η οποία χαρακτηρίζεται από μια απρόβλεπτη πορεία και αντιμετωπίζεται μόνον εφόσον χορηγείται κάποιο φάρμακο σε κάποια δόση ή εφαρμόζεται κάποια άλλη θεραπευτική μέθοδος, όπως η φωτο- χημειοθεραπεία.
Γενικά ισχύει ότι όσο σοβαρότερη είναι η μορφή της ψωρίασης, τόσο πτωχότερη είναι η συμμόρφωση του ασθενή με την τοπική θεραπεία, και ότι ο 1 στους 3 ασθενείς με ψωρίαση θεωρούν ότι οι θεραπευτικές μέθοδοι δεν είναι όσο επιθετικές θα έπρεπε. Επομένως, η θεραπευτική επιλογή και η ικανότητα του ιατρού θα πρέπει να εκτιμάται περισσότερο σε σχέση με τις προσδοκίες του ασθενή για το θεραπευτικό αποτέλεσμα, παρά με τη δική του κρίση για τη βελτίωση και τον έλεγχο της νόσου.
Η τοπική θεραπεία περιλαμβάνει κερατολυτικές και ενυδατωτικές ουσίες κορτικοστεροειδή ποικίλης ισχύος, την καλσιποτριόλη, την καλσιποτριόλη σε συνδυασμό με βηταμεθαζόνη, την καλσιτριόλη, την ταζαροτένη και τους αναστολείς της καλσινευρίνης pimecrolimus, και tacrolimus.
Σε αρχικές και μέτριες περιπτώσεις ακολουθείται εξωτερική (τοπική)θεραπεία. Συστήνονται μπάνια με κολλοειδές βρώμιο, απλές μαλακτικές αλοιφές με κάλυψη, αλοιφές με βάση την πίσσα, την κορτιζόνη και παράγωγα της βιταμίνης–D. Σε μέτριες και σοβαρές περιπτώσεις συστήνεται φωτοθεραπεία που γίνεται με αυστηρή επίβλεψη του δερματολόγου. Σε σοβαρότερες περιπτώσεις ακολουθείται εσωτερική (συστηματική) θεραπεία. Εδώ χρησιμοποιούνται ανοσοκατασταλτικά φάρμακα.
Η έρευνα των τελευταίων ετών οδήγησε στη δημιουργία των βιολογικών θεραπειών για τη μορφή της ψωρίασης κατά πλάκας.
Υπάρχουν 2 κατηγορίες βιολογικών φαρμάκων:
1. Αυτές που στοχεύουν στα Τ-λεμφοκύτταρα και
2. Αυτές που στοχεύουν στις πρωτείνες (κυτοκίνες) που απελευθερώνονται από τα Τ-λεμφοκύτταρα.
Αυτό που διαφοροποιεί τα βιολογικά φάρμακα από τις υπόλοιπες θεραπείες είναι ότι είναι πιο επιλεκτικά στη δράση τους. Έτσι, ενώ είναι αποτελεσματικά δεν προκαλούν τοξικότητα σε ζωτικά όργανα( ήπαρ/νεφροί) όπως συμβαίνει με άλλες συστηματικές θεραπείες.
Τι πρέπει να προσέχει ο ασθενής με ψωρίαση:
- Όχι στο κάπνισμα και στα οινοπνευματώδη.
- Προσοχή στις μολύνσεις, στις πληγές και στο πολύ ήλιο.
- Προσπάθεια ελέγχου του stress
- Έκθεση στον ήλιο για λίγο κάθε μέρα.
Έχει καταγραφεί ως αρνητικό, η έλλειψη στη διατροφική μας αλυσίδα σημαντικών λιπαρών αρωματικών οξέων και φυτικών ινών, το άγχος, ορμονικές διαταραχές και ενδεχόμενο ηλιακό ερύθημα.
Τέλος να αναφέρουμε ότι ένα 50% όσων έχουν ψωρίαση έχουν αλλαγές στα νύχια. Επίσης από όξυνση σε όξυνση μπορούν να αλλάξουν οι τύποι της ψωρίασης. Ένα παιδί μετά από διάστικτη ψωρίαση μπορεί να μην την ξαναεμφανίσει. Ένα άτομο με κοινή ψωρίαση μπορεί στην επόμενη όξυνση να εμφανίσει γύρω από την κοινή και φλυκταινώδη ψωρίαση ή από κοινή να κάνει διάστικτη ή ερυθηματώδη ειδικά μετά από απότομo σταμάτημα της κορτιζόνης ή της κυκλοσπορίνης.
Κλείνοντας να ξεκαθαρίσουμε ότι άλλο πράγμα η ψωρίαση και άλλο η ψώρα. Η ψώρα οφείλεται σε παράσιτο που εναποθέτει τα αυγά του κάτω από το δέρμα και προκαλεί έντονη φαγούρα (το μόνο κοινό στοιχείο με την ψωρίαση) ιδίως τα βράδια.
πηγή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Παρακαλούμε τα σχολιά σας να ειναι σχετικά με το θέμα, περιεκτικά και ευπρεπή. Για την καλύτερη επικοινωνία δώστε κάποιο όνομα ή ψευδώνυμο. Διαφημιστικά σχόλια δεν δημοσιεύονται.
Επειδή δεν υπάρχει η δυνατότητα διόρθωσης του σχολίου σας παρακαλούμε μετά την τελική σύνταξή του να ελέγχεται. Προτιμάτε την ελληνική γραφή κι όχι την λατινική (κοινώς greeklish).
Πολύ σημαντικό είναι να κρατάτε προσωρινό αντίγραφο του σχολίου σας ειδικά όταν είναι εκτενές διότι ενδέχεται να μην γίνει δεκτό από την Google (λόγω μεγέθους) και θα παραστεί η ανάγκη να το σπάσετε σε δύο ή περισσότερα.
Το σχόλιό σας θα δημοσιευθεί, το αργότερο, μέσα σε λίγες ώρες, μετά από έγκριση του διαχειριστή του ιστολογίου, ο οποίος είναι υποχρεωμένος να δημοσιεύει όλα τα σχόλια που δεν παραβαίνουν τους όρους που έχουμε θέσει στις παρούσες οδηγίες.
Υβριστικά, μη ευπρεπή και προπαγανδιστικά σχόλια θα διαγράφονται ή δεν θα δημοσιεύονται.