Γκρέγκορι Άλμπο[1]
Γράφει ο Δαμιανός Βασιλειάδης
Επειδή αναπτύσσεται ένας προβληματισμός για πολλά θέματα, όπως αυτό της σημαίας, του ρόλου των αλλοδαπών, της παιδείας και λοιπά και λοιπά και επανειλημμένα το ερώτημα ποιος φταίει για την «κατάντια μας», η δική μου καθοριστική σχέση έχει να κάνει πάντοτε με το θέμα της εξάρτησης των κυρίαρχων οικονομικών και πολιτικών δυνάμεων της Ελλάδας, της λεγόμενης εξαρτημένης ελληνικής οικονομικής και πολιτικής ελίτ, η οποία λόγω εξάρτησης από τα εξωθεσμικά κέντρα, δημιουργεί όλα τα προβλήματα.
Αυτή η πραγματικότητα εκφράζεται με τον επιστημονικό όρο: Η εσωτερίκευση της ιμπεριαλιστικής εξάρτησης της Ελλάδας, που ξεκινά και πριν και μετά τον θάνατο του Καποδίστρια και μετά από προσπάθειες απεξάρτησης από τα ιμπεριαλιστικά κέντρα του εξωτερικού κατά διάφορα σύντομα χρονικά διαστήματα, καταλήγει στην συνέχιση της εξάρτησης έως σήμερα. Δεν χρειάζεται να ανατρέξουμε και στην απώτερη ιστορία της Ελλάδας, για να επιβεβαιώσουμε αυτό το αδιαμφισβήτητο γεγονός.
Τι σημαίνει ωστόσο "εσωτερίκευση της ιμπεριαλιστικής εξάρτησης της πατρίδας μας", που δίνει απάντηση στο ερώτημα που τίθεται επιτακτικά κατά καιρούς, για το ποιος φταίει, εμείς ή οι ξένοι, όπου οι απαντήσεις είναι τελείως αντιφατικές;
Θα προσπαθήσω κι εγώ από μέρους μου να δώσω μια ερμηνεία. Απλώς εδώ θέλω να τονίσω ότι στην εσωτερίκευση της ιμπεριαλιστικής εξάρτησης περιλαμβάνεται και αυτή η λεγόμενη "δεύτερη φορά αριστερά" που κάθε άλλο με τα κλασσικά κριτήρια αριστερά είναι.
Πάντοτε στις αναλύσεις πρέπει να μπαίνουν κάποια επιστημονικά κριτήρια ανάλυσης, ώστε να ξέρει ο καθείς με ποια κριτήρια ερμηνεύει ο ερευνητής τα φαινόμενα που αναλύει. Αν τα κριτήρια είναι λάθος τότε είναι λάθος και η ανάλυση ασφαλώς! Άμα δεν γνωρίζει κανείς πώς λειτουργεί το παγκόσμιο και ντόπιο σύστημα του νεοφιλελευθερισμού, που καθορίζει την εποχή μας τις εξελίξεις στον δυτικό κόσμο τουλάχιστον, αλλά και παγκόσμια, τότε δεν μπορεί να διαγνώσει την πολιτική, κοινωνική και οικονομική πραγματικότητα, που καθορίζει τις όποιες εξελίξεις στον κόσμο και στην Ελλάδα, ως μέρος αναπόσπαστο αυτού του παγκόσμιου συστήματος στο οποίο είμαστε ενταγμένοι. Δεν ζούμε μετέωροι στο κενό, ως γνωστόν και αυταπόδεικτον.
Προσωπικά θέτω ως βασικό κριτήριο "επιστημονικής" ανάλυσης αυτό που θεωρώ ως εσωτερίκευση της ιμπεριαλιστικής εξάρτησης της Ελλάδας. Τι σημαίνει όμως ο όρος «εσωτερίκευση της ιμπεριαλιστικής εξάρτησης»; Την ερμηνεία μας δίνει με άλλα λόγια ο καθηγητής της πολιτικής οικονομίας Γκρέγκορυ Άλμπο, συσχετίζοντας την εξάρτηση με το ξένο κεφάλαιο, που στην εποχή μας ως νεοφιλελευθερισμός κυριαρχεί τουλάχιστον στον δυτικό χώρο: «Μέσα στην διεθνοποίηση του κεφαλαίου, το ξένο κεφάλαιο παίζει πια κεντρικό ρόλο στις πιο πολλές χώρες στην παροχή κεφαλαίων, τεχνολογίας και μάνατζμεντ. Το ξένο κεφάλαιο δεν αποτελεί πια ένα περιφερειακό στοιχείο ή κάτι που επιβάλλεται απ' έξω πάνω στις εθνικές καπιταλιστικές τάξεις. Ο νεοφιλελευθερισμός συστήνει ‘εσωτερικές μπουρζουαζίες’, ως συστατικό στοιχείο των εθνικών μπλοκ εξουσίας».
Οι οικονομικές πολιτικές των χωρών σχεδιάζονται, επιβάλλονται και υλοποιούνται από εξωθεσμικά κέντρα, επιβάλλονται ωστόσο και υλοποιούνται από την αποκαλούμενη από τον Γγκρέγορυ Άλμπο ως «μπουρζουαζία, η οποία μπορεί ή όχι να περιλαμβάνει διάφορους βαθμούς εξάρτησης ή ανεξαρτησίας από τα εξωθεσμικά κέντρα. Με μπουρζουαζία, εννοεί ο Γκρέγκορυ Άλμπο την παρασιτική αστική τάξη της Ελλάδας, το παρασιτικό ελληνικό κεφάλαιο και τους εκπροσώπους του, δηλαδή την οικονομική και πολιτική ολιγαρχία, αν μιλάμε για την Ελλάδα, (τις 8 με 10 οικογένειες), για όποιον δεν είναι εξοικειωμένος με τους μαρξιστικούς όρους (1).
Ίσως οι ανωτέρω διευκρινήσεις, εφόσον ευσταθούν και γίνονται αποδεκτές, να δίνουν απάντηση στο ερώτημα, αν φταίμε εμείς ως Έλληνες, δηλαδή ως συλλογικό υποκείμενο, άσχετα, αν ατομικά ως πολίτες φταίμε ή όχι, ή οι ξένοι. Για όσους γνωρίζουν πώς λειτουργεί το παγκόσμιο νεοφιλελεύθερο σύστημα δεν μπορεί να αμφισβητηθεί το γεγονός της διαλεκτικής σχέσης ανάμεσα στην ευθύνη την δική μας, ως Ελλήνων, και των ξένων.
Χρειάζεται επίσης μια γενική διευκρίνιση για το τι σημαίνει καπιταλισμός ή νεοφιλελευθερισμός. Ασφαλώς δεν είναι ένα ευαγές φιλανθρωπικό ίδρυμα. Λέει ο Ισπανός φιλόσοφος και συγγραφέας Σαντιάγο Άλμπα Ρίκο επί του προκειμένου: «Ο καπιταλισμός επιβιώνει, ή ακόμα και ενισχύεται, με τις ανθρώπινες συμφορές, ακριβώς επειδή δεν εμφανίστηκε στην ιστορία, για να τις απαλύνει».
Δύο θέματα προκύπτουν πάλι με βάση τα ανωτέρω, προς διευκρίνιση.
1. Φταίνε οι ξένοι; Το ένα είναι, αν και σε τι ποσοστό φταίνε οι ξένοι. Οι ξένοι βέβαια στα πλαίσια μιας καπιταλιστικής ιμπεριαλιστικής πολιτικής, την οποία υπηρετούν, ασφαλώς δρουν για το δικό τους αποκλειστικό συμφέρον, προσπαθώντας με κάθε τρόπο και κάθε μέσο να πετύχουν την καταπίεση και εκμετάλλευση όσων κατά τα δικά τους κριτήρια (καπιταλιστικά) προσφέρονται για εκμετάλλευση. Αυτή είναι η πολιτική των ξένων. Όταν και εφόσον τους δίνεται η ευκαιρία την αρπάζουν αμέσως. Αυτός είναι ο γενικός κανόνας, τον οποίο ερμηνεύει και ο διαχρονικός δάσκαλός Θουκυδίδης, διατυπώνοντας την περιβόητη ρήση: «Ο ισχυρός επιβάλλει ό,τι του επιτρέπει η δύναμή του και ο αδύναμος υποχωρεί, όσο του επιβάλλει η αδυναμία του»(2).
Η θεωρία αυτή παίρνει στους νεότερους χρόνους σάρκα και οστά με την λεγόμενη «ηθικολογική θεωρία του κοινωνικού Δαρβινισμού, τις οποίες συστηματικά ανέπτυξε ο φιλόσοφος Χέρμπερτ Σπένσερ και σύμφωνα με την οποία ο κανόνας στην ζωή είναι η επιβίωση του ικανότερου σε μια ανταγωνιστική κοινωνία και κατά συνέπεια οι πλούσιοι και ισχυροί είναι καλύτερα προσαρμοσμένοι στην οικονομική και κοινωνική πραγματικότητα. Συνεπώς στις διακρατικές σχέσεις δεν ισχύουν κανόνες ηθικοί.
Οπότε το γενικό συμπέρασμα είναι ότι οι ξένοι υπηρετούν τα δικά τους συμφέροντα, όπως αυτοί κρίνουν και αποφασίζουν καλώς ή κακώς. Πρέπει να τους καταλογίσουμε ευθύνη; Είναι το ερώτημα. Θεωρώ προσωπικά ότι αυτό θα το κρίνουν οι δικοί τους πολίτες. Εμείς και να τους κρίνουμε δεν αλλάζει ουσιαστικά τίποτε. Η δική μας κρίση δεν αλλάζει τίποτε απολύτως σ’ αυτήν την πραγματικότητα και είναι δύσκολο έως αδύνατο να τους αλλάξουμε γνώμη, αν δεν έχουμε την ισχύ να την επιβάλουμε.
Κατά την άποψή μου όσοι ισχυρίζονται ότι φταίνε οι ξένοι, δίνουν θεληματικά ή αθέλητα, εκών άκων, άλλοθι σε όλους εκείνους που θέλουν να μας έχουν υπό εξάρτηση και αποδυναμώνουν εν τοις πράγμασι τον εθνικοαπελευθερωτικό αγώνα που πρέπει να επωμισθούν οι Έλληνες για να σώσουν οι ίδιοι τον εαυτό τους από την πολυποίκιλη εξάρτηση, που τονίζω ότι πρωταρχικά δεν είναι οικονομική.
2. Φταίμε εμείς; Είναι το δεύτερο ερώτημα. Εδώ προκύπτουν λογικά δύο επιχειρήματα. Δεν φταίμε φυσικά, εφόσον είμαστε αδαείς, αφελείς, ηλίθιοι, ανίκανοι, διεφθαρμένοι, εξυπνάκηδες, κοιτάζουμε μόνο το ατομικό μας συμφέρον, δεν ενδιαφερόμαστε για τα κοινά παρά για το άτομό μας εγωκεντρικά και λοιπά και λοιπά, να αντιδράσουμε κατάλληλα απέναντι στους ξένους για να αποτρέψουμε και αποσοβήσουμε αυτά που θέλουν να μας επιβάλουν και αντιθέτως να περάσει η δική μας θέληση με κατάλληλη στρατηγική και τακτική ενάντια στην δική τους.
Εάν παραδεχτούμε όλα αυτά και πολλά άλλα σ’ αυτήν την κατηγορία, τότε δεν φταίμε. Μπορεί να επιρρίψει κανείς σε έναν ηλίθιο την ευθύνη των πράξεών του;
Χρησιμοποιώ σκληρή γλώσσα σαφώς για να γίνω κατανοητός. Για τον λόγο αυτόν διακηρύττω συνεχώς και ανελλιπώς ότι βρισκόμαστε σε μια πρωτοφανή και πρωτόφαντη παρακμιακή πορεία σε όλα τα επίπεδα: Ηθικά, πνευματικά, κοινωνικά, οικονομικά, πολιτικά και κυρίως και με μια λέξη πολιτισμικά, με την έννοια της καταστροφής όλων των αρχών και αξιών που συνέχουν μια κοινωνία για να επιβιώνει και προκόβει.
Το δεύτερο επιχείρημα: Έχουμε όλοι την ίδια ευθύνη; Η απάντηση μου είναι: Ασφαλώς όχι. Αυτό όμως δεν αφορά τους ξένους, που δεν κοιτούν αν φταίει ο άλφα πολίτης ή ο βήτα και κατ’ αυτόν τον τρόπο να διαμορφώσουν την δράση τους. Μας βλέπουν ως σύνολο. Ο καταμερισμός των ευθυνών αφορά μόνο εμάς τους Έλληνες, ως Έλληνες πολίτες. Εδώ κατά την άποψή μου ισχύει το του Ισοκράτους: «Το της πόλεως όλης ήθος, ομοιούται τοις άρχουσιν». Ασφαλώς ο Ισοκράτης εννοούσε την Αθηναϊκή Πολιτεία. Μεθερμηνευόμενη αυτή η ρήση σε απλά ελληνικά σημαίνει ότι αυτός ο λαός αξίζει αυτούς τους ηγέτες ή αυτοί οι ηγέτες αξίζουν σ’ αυτόν τον λαό. Παρ’ όλα αυτά υπάρχει και πρέπει να υπάρχει λογικά φυσικά ιεράρχηση ευθυνών. Την πρώτη και κύρια ευθύνη είναι εκείνοι που έχουν την οικονομική και πολιτική εξουσία με μια λέξη οι κυβερνώντες και εκείνοι που τους στηρίζουν. Σ’ αυτούς που τους στηρίζουν εκτός από τα Μέσα Μαζικής Αποβλάκωσης και Αποχαύνωσης, ανήκει και η από μένα χαρακτηριζόμενη παρασιτική πνευματική ηγεσία του τόπου, που εκτελεί το βρώμικο ρόλο της ιδεολογικής ηγεμονίας του καπιταλιστικού συγκροτήματος εξουσίας.
Ποσοστιαία, θα έλεγα, με προσωπική εκτίμηση και με βάση την δική μου βιωματική εμπειρία, ότι τα δύο τρίτα των Ελλήνων, λόγω πελατειακών και άλλων καταστροφικών σχέσεων έχουν αναλογικά ευθύνη μαζί με τους κύριους υπεύθυνους, που ανέφερα ανωτέρω.
Συνεπώς την ευθύνη μπορούμε να ζητήσουμε μόνο από τους συμπατριώτες μας και όχι από τους ξένους, γιατί είτε ζητήσουμε ευθύνη από τους ξένους είτε όχι, δεν πρόκειται να σωθούμε από τους ξένους. Τέλος θα αναφέρω εν κατακλείδι και ως τελικό συμπέρασμα αυτό που είπε ο εθνεγέρτης της ελληνικής επανάστασης Αλέξανδρος Υψηλάντης, το οποίο ασπάζομαι και με το οποίο και συντάσσομαι απολύτως.
Ο Αλέξανδρος Υψηλάντης στις 8 Οκτωβρίου 1820 απευθύνεται στους Αρχιερείς, Άρχοντες και Προεστούς, προύχοντες του Γένους, απανταχού εις τα νήσους του Αρχιπελάγους διατρίβοντες με τα εξής λόγια:
«…Ναι αδέλφια ομογενείς, Έχετε πάντοτε προ οφθαλμών ότι ποτέ ξένος δεν βοηθεί ξένον, χωρίς μεγαλύτερα κέρδη. Το αίμα το οποίον θέλουν χύσει οι ξένοι δι’ ημάς, θέλομεν το πληρώσει ακριβότερα και ουαί εις την Ελλάδα, όταν συστηματική δεσποτεία ενθρονιστεί εις τα σπλάχνα της. Όταν όμως μόνοι μας αποσείσωμεν τον ζυγόν της τυραννίας, τότε της Ευρώπης η πολιτική θέλει βιάσει όλας τα ισχυράς δυνάμεις να κλείσωσι με ημάς συμμαχίας και επιμαχίας αδιαλύτους".
Παραπομπές
1. Βλ. Γκρέγκορυ Άλμπο, Ο νεοφιλελευθερισμός και η αριστερά, άρθρο στο "Εντός Εποχής" της εφημ. "Αυγή", 24.2.2008
2. Βλ. Θουκυδίδου, ιστορία Ε (89-91)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Παρακαλούμε τα σχολιά σας να ειναι σχετικά με το θέμα, περιεκτικά και ευπρεπή. Για την καλύτερη επικοινωνία δώστε κάποιο όνομα ή ψευδώνυμο. Διαφημιστικά σχόλια δεν δημοσιεύονται.
Επειδή δεν υπάρχει η δυνατότητα διόρθωσης του σχολίου σας παρακαλούμε μετά την τελική σύνταξή του να ελέγχεται. Προτιμάτε την ελληνική γραφή κι όχι την λατινική (κοινώς greeklish).
Πολύ σημαντικό είναι να κρατάτε προσωρινό αντίγραφο του σχολίου σας ειδικά όταν είναι εκτενές διότι ενδέχεται να μην γίνει δεκτό από την Google (λόγω μεγέθους) και θα παραστεί η ανάγκη να το σπάσετε σε δύο ή περισσότερα.
Το σχόλιό σας θα δημοσιευθεί, το αργότερο, μέσα σε λίγες ώρες, μετά από έγκριση του διαχειριστή του ιστολογίου, ο οποίος είναι υποχρεωμένος να δημοσιεύει όλα τα σχόλια που δεν παραβαίνουν τους όρους που έχουμε θέσει στις παρούσες οδηγίες.
Υβριστικά, μη ευπρεπή και προπαγανδιστικά σχόλια θα διαγράφονται ή δεν θα δημοσιεύονται.