Γράφει ο Γιώργος Καυκαλιάς
Τίποτα μετά από αυτή την ημέρα δεν είναι πια το ίδιο στην Κύπρο. Από τότε, τέτοια μέρα, οι σειρήνες αντηχούν σαν μαχαίρι στην ψυχή χιλιάδων Κυπρίων, οι οποίοι μέχρι και σήμερα βιώνουν τις συνέπειες της εισβολής.
Περίπου σαράντα χιλιάδες Τούρκοι στρατιώτες υπό τη διοίκηση του αντιστράτηγου Νουρετίν Ερσίν, υλοποιώντας το σχέδιο με το κωδικό όνομα «Αττίλας», εισβάλλουν παράνομα και κατά παράβαση του καταστατικού χάρτη του Συμβουλίου Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών στις βόρειες ακτές της Κυπριακής Δημοκρατίας.
Ο καταγάλανος καλοκαιρινός ουρανός της Κύπρου, έγινε μαύρος, μουντός, θλιμμένος, από τις βόμβες που εξαπέλυαν τα τουρκικά αεροπλάνα. Εν ψυχρώ δολοφονίες από την Κερύνεια, τα γύρω χωριά μέχρι και τη Λευκωσία, άμαχοι και γυναικόπαιδα να πέφτουν νεκρά χωρίς οίκτο από το χέρι των Τούρκων εισβολέων.
Ακολούθως, χάος και πανικός, άνθρωποι αφήνουν τα σπίτια τους με μια βαλίτσα αναμνήσεις στο χέρι, σε μια διαδρομή προς το άγνωστο, παιδιά κλαίνε, χάνουν τους γονείς τους, τα αδέρφια τους, άνθρωποι αγνοούμενοι μέχρι και σήμερα ακόμα.
Περίπου 200.000 εκδιώχθηκαν από τα σπίτια τους, έγιναν πρόσφυγες στην ίδια τους την πατρίδα, περίπου 4.000 νεκροί και 1.619 δηλώθηκαν αγνοούμενοι. Οι Τούρκοι κατακτούν το 65% της καλλιεργήσιμης τότε έκτασης, το 70% του ορυκτού πλούτου, το 70% της τότε βιομηχανίας, το 80% των τουριστικών εγκαταστάσεων στο νησί.
Σε μια πατρίδα ήδη λαβωμένη από το προδοτικό πραξικόπημα της 15ης Ιουλίου 1974, το οποίο άνοιξε διάπλατα τις πόρτες στον Αττίλα, οι αντιστάσεις ήταν μηδαμινές. «Αναρωτιέμαι σήμερα, αν τότε εκείνη η ακτή είχε εμπόδια ή ήταν ναρκοθετημένη, τι θα κάναμε;», δήλωσε εκ των υστέρων ο στρατηγός Ντεμιρέλ για την απόβαση στην Κερύνεια.
Παρά τη σχεδόν ανύπαρκτη αντίσταση, οι Τούρκοι καθυστέρησαν για ώρες να δημιουργήσουν προγεφύρωμα και να προχωρήσουν στην κατάληψη της Κερύνειας, η οποία βρισκόταν 8 χιλιόμετρα μακριά από την ακτή Πέντε Μίλι που έγινε η απόβαση.
Η εισβολή του Αττίλα στις 20 του Ιούλη απετέλεσε το πρώτο μέρος της κυπριακής τραγωδίας. Στις 14 Αυγούστου του 1974, η τραγωδία ολοκληρώθηκε με την κατοχή της Αμμοχώστου και της χερσονήσου της Καρπασίας.
43 χρόνια μετά, ακόμη ψάχνουμε δικαίωση
20 Ιουλίου 2017- 05:20 ώρα πρωινή: 43 χρόνια μετά την εισβολή και την κατοχή του 36% της ολικής έκτασης της Κύπρου, το νησί ακόμη αναζητεί τη λύση που θα φέρει την επανένωση στο νησί.
Σωρεία ψηφισμάτων έχουν εκδοθεί από τον ΟΗΕ, συνομιλίες και συναντήσεις διαδέχονται η μια την άλλη 43 χρόνια τώρα, κι όμως στάθηκε μέχρι στιγμής αδύνατο να βρεθεί η φόρμουλα για επανένωση αυτού του πολύπαθου νησιού.
Ευχή και ελπίδα όλων να βρεθεί επιτέλους μια λύση που να απαλλάσσει την Κύπρο από τα κατοχικά στρατεύματα, που να σέβεται και να κατοχυρώνει τα δικαιώματα όλων των Κυπρίων και που να επιτρέπει στους πρόσφυγες να επιστρέψουν στα σπίτια τους σε μια Κύπρο ενωμένη, χωρίς διαχωρισμούς, χωρίς καταπάτηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.
Σημερινή
πηγή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Παρακαλούμε τα σχολιά σας να ειναι σχετικά με το θέμα, περιεκτικά και ευπρεπή. Για την καλύτερη επικοινωνία δώστε κάποιο όνομα ή ψευδώνυμο. Διαφημιστικά σχόλια δεν δημοσιεύονται.
Επειδή δεν υπάρχει η δυνατότητα διόρθωσης του σχολίου σας παρακαλούμε μετά την τελική σύνταξή του να ελέγχεται. Προτιμάτε την ελληνική γραφή κι όχι την λατινική (κοινώς greeklish).
Πολύ σημαντικό είναι να κρατάτε προσωρινό αντίγραφο του σχολίου σας ειδικά όταν είναι εκτενές διότι ενδέχεται να μην γίνει δεκτό από την Google (λόγω μεγέθους) και θα παραστεί η ανάγκη να το σπάσετε σε δύο ή περισσότερα.
Το σχόλιό σας θα δημοσιευθεί, το αργότερο, μέσα σε λίγες ώρες, μετά από έγκριση του διαχειριστή του ιστολογίου, ο οποίος είναι υποχρεωμένος να δημοσιεύει όλα τα σχόλια που δεν παραβαίνουν τους όρους που έχουμε θέσει στις παρούσες οδηγίες.
Υβριστικά, μη ευπρεπή και προπαγανδιστικά σχόλια θα διαγράφονται ή δεν θα δημοσιεύονται.