Περιστασιακές οι συγκρούσεις χριστιανών και μουσουλμάνων;

Δυτικοί αναλυτές εκφράζουν φόβους για μεθοδευμένες επιθέσεις κατά της χριστιανικής κοινότητας της Μ. Ανατολής, που φθίνει σιγά-σιγά. 

Στις ασιατικές και αφρικανικές χώρες έχουν πάρει διαστάσεις οι σφαγές των χριστιανών από μουσουλμάνους, άνευ λόγου και αιτίας, απλώς επειδή είναι «άπιστοι». Στην Αίγυπτο ιδίως, παρά την καταβαλλόμενη προσπάθεια της αιγυπτιακής κυβέρνησης να περιορίσει τις επιθέσεις κατά των χριστιανών Κοπτών, τα γεγονότα επαναλαμβάνονται με γοργούς ρυθμούς. 

Είναι ενδεικτικό, ότι μετά την Ρωσία και οι ΗΠΑ κατέθεσαν προ ημερών νομοσχέδιο προς έγκριση, σύμφωνα με το οποίο θα παρέχουν την απαραίτητη βοήθεια στους διωκόμενους χριστιανούς της Μέσης Ανατολής. H κίνηση για την Άμεση Ανακούφιση των χριστιανών της Συρίας και του Ιράκ από την γενοκτονία που υφίστανται, κατευθύνει το Στέιτ Ντιπάρτμεντ στην παροχή βοήθειας σε όσους υπόκεινται σε διωγμούς από τις αντίπαλες ισλαμικές οργανώσεις κατά τον 6ετή πόλεμο της Συρίας και τις εχθροπραξίες στο Ιράκ. 

Εξάλλου ακόμη και ο ίδιος ο πρόεδρος των ΗΠΑ, Ντόναλντ Τραμπ, έχει αναφερθεί πολλάκις στον τερματισμό της γενοκτονίας των χριστιανών στη Μέση Ανατολή, υποσχόμενος να εξαφανίσει από προσώπου Γης τους ακραίους ισλαμιστές. Και σ’ αυτήν την περιοχή ο κίνδυνος για τους χριστιανούς είναι τώρα ακόμη μεγαλύτερος, και έδωσε την αφορμή σε δυτικούς αναλυτές να εκφράσουν φόβους για μεθοδευμένες επιθέσεις κατά της χριστιανικής κοινότητας της Μ. Ανατολής, που φθίνει σιγά-σιγά, όχι μόνο λόγω των βομβιστικών επιθέσεων, αλλά και των εκφοβισμών και γενικότερα των δυσκολιών άσκησης των εκκλησιαστικών λειτουργιών. 

Πρέπει να δούμε το θέμα ολόπλευρα, διότι θεωρώ πως είναι πολύ σοβαρότερο από ό,τι φαίνεται. Διότι στις μεν μουσουλμανικές χώρες έχουμε αντιδράσεις κατά των χριστιανών αιματηρές, αλλά το ίδιο αιματηρές εμφανίζονται κατά το τελευταίο διάστημα και στις χριστιανικές χώρες της Ευρώπης, όπου όμως οι αντιδράσεις κατά των μουσουλμάνων, είναι ευτυχώς αναίμακτες (ως πότε;). Τι συμβαίνει, εδώ και λίγες δεκαετίες, και έχουμε έξαρση τέτοιων φαινομένων; 

Η πρώτη σκέψη είναι, ότι δικαιώνεται ο Σαμουήλ Χάντιγκτον, ηγετικό στέλεχος των «γερακιών» της Ουάσιγκτον, που διαπραγματεύθηκε τη «Σύγκρουση των Πολιτισμών» (τοποθέτησε την Ελλάδα στο σλαβο-ορθόδοξο μπλοκ, των χωρών δηλαδή που -κατ’ αυτόν- ούτε ανήκουν στις πολιτισμένες χώρες, ούτε παράγουν πολιτισμό!). 

Το ερώτημα που ανακύπτει είναι, αν ο Χάντιγκτον προέβλεψε τι πρόκειται να συμβεί, ή αν κατέγραψε αυτά που το σύστημα θέλει να συμβούν. Διότι, η υποβοήθηση της μετανάστευσης μουσουλμάνων -υπερβολικά μεγάλου αριθμού- στις ευρωπαϊκές χριστιανικές χώρες και οι προβοκατόρικες ενέργειες ορισμένων να εξάψουν το μίσος τους κατά των «απίστων» (τι άλλο από προβοκάτσια είναι η προσβλητική εικονογράφηση του Μωάμεθ, από σκιτσογράφους πολίτες της Γαλλίας και Δανίας;), δείχνει ότι κάποιοι επιδιώκουν τη σύγκρουση. 

Οι λόγοι είναι προφανείς και συνοψίζονται στη μια αράδα της ελληνικής παροιμίας «ο λύκος στην αναμπαμπούλα χαίρεται». Και ο λύκος επί του προκειμένου είναι τα ισχυρά εξωθεσμικά κέντρα που εδώ και μια δεκαετία, φανερά πλέον, δημιουργούν την «οικονομία του χάους», όπου μέσω της διάλυσης των κρατών -στις τριτοκοσμικές χώρες με βόμβες, στις δυτικές με το ΔΝΤ- υφαρπάζουν τον πλούτο τους. 

Όλη αυτή η ιστορία με τον πολυδιαφημιζόμενο πολυπολιτισμό, εκεί αποβλέπει.

Έχουμε υποστεί πλύση εγκεφάλου, ότι αυτή θα είναι η ιδανική κοινωνία, όπου θα συμβιώνουν ειρηνικά λαοί με διαφορετικά πολιτιστικά στοιχεία. Μόνο που, όχι μόνον δεν το είδαμε να εφαρμόζεται κάπου, αλλά απεναντίας και σε κοινωνίες στις οποίες φαινόταν ότι υπάρχει δυνατότητα ενσωμάτωσης νεοφερμένων, δημιουργήθηκαν σοβαρά έκτροπα, όπως στην Σουηδία και Νορβηγία. Η εμφάνιση, σ’ αυτές τις ανεκτικές κοινωνίες, γκέτο ατόμων με διαφορετικό πολιτιστικό προσανατολισμό, καταδεικνύει ότι επιτυγχάνει η προσπάθεια κατάργησης των ομοιογενών πολιτιστικά κοινωνιών. Και το επακόλουθο, χωρίς καμία αμφισβήτηση, είναι οι συγκρούσεις, οι οποίες προϊόντος του χρόνου, θα φέρουν διάλυση αυτών των κοινωνιών. 

Μακεδών
Πηγή Voria

το είδαμε ΕΔΩ