Νάχαμε να λέγαμε..

Γράφει ο Κώστας Μαντατοφόρος

Σήμερα το blog φοβάται πως θα δυσαρεστήσει πολλούς απ' τους αναγνώστες του.
Θα το ρισκάρει όμως.
Κι αυτό γιατί δεν μας φταίνε μόνον οι εχθροί. Μας φταίνε και οι φίλοι.
Ιδίως όταν λόγω "φιλίας" θέλουν να μένουν στο απυρόβλητο και να μην υφίστανται την κριτική μας. 

Ας κοιτάξουμε την σημερινή φωτογραφία.
Τί βλέπουμε; Ή μάλλον, τί μας θυμίζει; 
Μάλλον όλοι το βρήκαμε, αλλά δεν τολμάμε να το παραδεχτούμε: 

Μας θυμίζει την ανέξοδη και ατέρμονη γραφικότητα του ΣΥΡΙΖΑ όταν ήταν 4%. 
Κουβέντα για την κουβέντα, πλάνα "νάχαμε να λέγαμε", παρεάκι καλό, θολούρα, καμιά τριανταριά συνιστώσες να διαφωνούν από πού κλ@νει το μπαρμπούνι, να περνάει ο καιρός, να φαινόμαστε χρήσιμοι, να χειροκροτάει και το λαϊκό πόπολο.

Το τώρα όμως δεν είναι τότε. 
Δηλαδή ούτε και τότε είχαμε καιρό για ξόδεμα, αλλά δεν το αξιολογούσαμε όπως έπρεπε.
Τώρα όμως, σήμερα, δεν υπάρχει η παραμικρή δυνατότητα για σπατάλη έστω και μιάς μέρας.

Η πολυτέλεια των ιδεολογικών συζητήσεων, αναζητήσεων και διαφωνιών έχει εκλείψει μπροστά στις καθημερινές αυτοκτονίες, τις κατασχέσεις, τους πλειστηριασμούς, στην ευθανασία των γερόντων μέσω της συνεχούς μείωσης των συντάξεων, και όλη την λοιπή και γνωστή κακουργία των μνημονίων των δωσιλογικών κυβερνήσεων. 

Παρ' όλα αυτά και ΔΥΣΤΥΧΩΣ, αυτή η φωτογραφία είναι ό,τι κοντινότερο υπάρχει σε "σύγκλιση" αντιμνημονιακών δυνάμεων δυό χρόνια μετά την αισχρή προδοσία των τάχα αριστερών του πρώην 4%. 
ΔΥΟ ΧΡΟΝΙΑ ΜΕΤΑ! 

Σήμερα που θα έπρεπε ήδη το αντιμνημονιακό μέτωπο να βρίσκεται σε πλήρη άνθηση και εξέλιξη, με καταγεγραμμένες αγωνιστικές περγαμηνές, με παρεμβάσεις, με συλληλητήρια, με χίλια δυό, δυό χρόνια μετά, υπάρχει μόνον αυτή η φωτογραφία. 

Κι ακόμα πάλι, περισσότερο δυστυχώς, αλλά απ' ό,τι φαίνεται η φωτογραφία αυτή θα παραμείνει αναμνηστική, αφού καμία ουσιαστική σύγκλιση αντιμνημονιακών δυνάμεων φαίνεται να προκύπτει. 

Το ανύπαρκτο ενωμένο αντιμνημονιακό κίνημα έχει ήδη καταντήσει η χλεύη των προδοτών. 

Ο νεοφιλελευθερισμός, η Παγκοσμιοποίηση, η Νέα Τάξη νεοναζιστικών γερμανικών πραγμάτων της Ευρωπαϊκής  "Ένωσης"  μας έχουν κατακυριεύσει. 
Κι εμείς βγάζουμε φωτογραφίες. 

Αυτή η φωτογραφία, που θυμίζει γραφικότητες και οιονεί γελοιότητες άλλων εποχών, δεν θάπρεπε να υπάρχει.

Θάπρεπε να υπάρχει απ' ευθείας ανακοίνωση προς τον χειμαζόμενο, προδομένο, κατεστραμένο λαό μιάς σύμπηξης ενός Ενωμένου Αντιμνημονιακού Κινήματος. 
Τίποτε άλλο.
Χορτάσαμε μνημόνια.
Χορτάσαμε συζητήσεις και φωτογραφίες.
Φτάνει πιά.,

Σύμπηξη τώρα, ή θα θεωρηθείτε κι εσείς μοιραίοι.
Πιό μοιραίοι κι απ' τους προδότες!.

ΟΥΔΕΝ ΣΧΟΛΙΟΝ