Του William Engdahl, New Eastern Outlook, 10-7-2017
[Πλούσιο σε επιμελώς αποκρυπτόμενες -από τα Ευρω-υπότροφα συστημικά ΜΜΕ- πληροφορίες και πολλαπλά διαφωτιστικό το κατωτέρω άρθρο έγκυρου Αμερικανού Δημοσιολόγου, παρουσιάζει πρόσθετο ενδιαφέρον για τον Ελληνα αναγνώστη και πειθαρχικό υπήκοο των βλοσυρών κομισαρίων των Βρυξελών, που αποτελούν το αντικείμενο της έρευνάς του. Η ανάγνωσή του οπωσδήποτε εμπλουτίζει τις εγκυκλοπαιδικές γνώσεις…]
Μετάφραση Μιχαήλ Στυλιανού
Mερικοί μοιάζει να μη θέλουν να μάθουν ποτέ τους κανόνες του παιχνιδιού. Στην κορυφή της λίστας αυτών των κακότροπων πού τηρεί η Ε. Ε. βρίσκεται αυτές τις μέρες η Ουγγαρία και ο πρωθυπουργός της Βίκτωρ Ορμπάν. Φαίνεται πως δεν θέλει να αντιληφτεί. Δεν καταλαβαίνει πως δεν είναι «ευρωπαϊκό» να υπεραμύνεσαι των κυριαρχικών δικαιωμάτων των συμπολιτών σου και του ΄Εθνους σου. ΄Οσο κι’ αν προσπαθούν να τον εκπαιδεύσουν οι απρόσωποι τεχνοκράτες που περιβάλλουν τον πρόεδρο της Επιτροπής Ζαν Κλωντ Γιούνκερ, αυτός δεν θέλει να καταλάβει.
Ο χρόνος που πέρασε ήταν δίσεκτος για τους επιτηρητές της πολιτικής ορθότητας στην Ευρωπαϊκή ΄Ενωση. Πρώτα ο κ. Ορμπάν επέμεινε να πραγματοποιήσει ένα εθνικό δημοψήφισμα. Σκέψου αντιευρωπαϊσμό! Να αφήνεις τους πολίτες να ψηφίζουν για θέματα που επηρεάζουν τη ζωή τους, στις ίδιες τους τις χώρες! Τι ιδέα. Και τι θα ζητήσουν μετά;
Τον περασμένο Οκτώβριο, η κυβέρνηση του Βίκτωρα Ορμπάν οργάνωσε ένα δημοψήφισμα για το αν θα επιτρέψει στην Επιτροπή του Ζαν Κλωντ Γιούνκερ, που κανείς δεν εξέλεξε, να υπαγορεύει στην Ουγγαρία τον αριθμό των μεταναστών από την Βόρειο Αφρική και την Μέση Ανατολή που θα υποχρεούται να υποδεχθεί, να συντηρεί και ό,τι άλλο. Οι Ούγγροι πολίτες ψήφισαν με ένα συντριπτικό 98% μαζί με τον πρωθυπουργό τους πως οι Βρυξέλλες δεν θάχουν τέτοιο δικαίωμα.
Στη πραγματικότητα ήταν η Γερμανία και η Γαλλία που τον Σεπτέμβριο του 2016 είχαν πείσει το Γιούνκερ να μεταχειρισθεί την μέθοδο της «εξουσιοδοτημένης πλειοψηφίας», ένα ύπουλο κόλπο της Συνθήκης της Λισσαβώνας, για να επιβάλει αποφάσεις των μεγάλων στις μικρές χώρες. Αντί για την καθιερωμένη στην Ε Ε πρακτική να απαιτείται ομοφωνία σε κρίσιμα ζητήματα, όπως η αναγκαστική εισδοχή προσφύγων/μεταναστών, Γερμανία και Γαλλία πέρασαν δια της βίας ένα σχέδιο εγκατάστασης 120.000 προσφύγων, με αυτό το πλάγιο μέσο, κατά παραβίαση της ευρωπαϊκής νομοθεσίας, σύμφωνα με τους νομικούς επιστήμονες.
Ευτυχώς… οι Βρυξέλλες μπορούσαν να αγνοήσουν το ουγγρικό δημοψήφισμα, με το τεχνικό «πάτημα» ότι είχαν ψηφίσει κατά τι λιγότεροι του 50% των εγγεγραμμένων ψηφοφόρων. ΜΚΟ του Σόρος και σύμμαχοί τους στην Ουγγαρία είχαν εξαπολύσει μιαν μαζική εκστρατεία αποχής. «Παρά τρίχα ! Τι αγωνία – η Δημοκρατία παρ’ ολίγο να μας πιάσει στα πράσα!»
Και για να σιγουρευτούν πως κανείς στην Ε Ε δεν θα αντιληφτεί πως κάποια βασικά δημοκρατικά δικαιώματα βιάζονται στη Ουγγαρία, τα ευρω-υπότροφα συστημικά ΜΜΕ άρχισαν πυρά φραγμού κατά του Βίκτορα ΄Ορμπαν γα το πώς τόλμησε να προσφύγει σε λαϊκή ψήφο.
Πανεπιστημιακή διαφάνεια.
Κατόπιν ο αδιόρθωτος ταραχοποιός ΄Ορμπαν και ο υπουργός του επί της Παιδείας κατέθεσαν και ψήφισε η Βουλή νόμο που υποχρεώνει Πανεπιστήμια στην Ουγγαρία που εκδίδουν διπλώματα τα οποία ισχύουν και σε άλλες χώρες, να διατηρούν σε λειτουργία παραρτήματά τους στις αντίστοιχες χώρες. Το μέτρο αφορούσε το Πανεπιστήμιο Κεντρικής Ευρώπης στην Βουδαπέστη. Αυτό το περίεργο εκπαιδευτικό όργανο ιδρύθηκε το 1991, από τον σπεκουλαδόρο και κορυφαίο χρηματοδότη των ψευδό-δημοκρατικών ΜΚΟ, περιβόητο «ανθρωπιστή» Τζωρτζ Σόρος, μέσα στο μετά-κομμουνιστικό χάος της Ευρώπης.
Ο νέος ουγγρικός νόμος επέβαλλε επίσης, μεταξύ άλλων, την υποχρέωση των υπαλλήλων του πανεπιστημίου Σόρος της Βουδαπέστης να εφοδιάζονται με άδεια εργασίας από το ουγγρικό κράτος, πρακτική αυτονόητη σε κάθε Δυτική δημοκρατία. Το Πανεπιστήμιο Κεντρικής Ευρώπης ισχυριζόταν ότι αυτό θα «περιόριζε τις δυνατότητές του να προσλαμβάνει προσωπικό». Οι εκπρόσωποι του πανεπιστημίου δεν έλεγαν φυσικά ότι ο περιοριστικός χαρακτήρας του νέου νόμου συνίστατο στο ότι οι μυστικοί πράκτορες της CIA ήταν απρόθυμοι να υποβάλουν αίτηση για άδεια νόμιμης εργασίας στις χώρες αποστολής τους. Δηλαδή ποιας άλλης κατηγορίας υπαλλήλων περιόριζε την πρόσληψη ο νόμος για την άδεια εργασίας;
Η κυβέρνηση Ορμπαν επέβαλλε επίσης στο πανεπιστήμιο να ανοίξει παράρτημά του στην Αμερική, εφ’ όσον εκδίδει διπλώματα για την Πολιτεία της Νέας Υόρκης, χωρίς να έχει τμήμα εκεί και ενώ διδάσκει ύλη εγκεκριμένη από τις ουγγρικές αρχές αλλά όχι από τις αμερικανικές –ρύθμιση που προφανώς εξασφάλισε ο Σόρος.
Λεφτά από την ΜΚΟ «Ανοιχτή Κοινωνία» του Σόρος χρηματοδοτούσαν, μεταξύ άλλων, την διδασκαλία και την άσκηση, στο Πανεπιστήμιο του Σόρος στη Βουδαπέστη, για την «ενίσχυση της δομής της πολιτικής κοινωνίας στην Ουγγαρία». Μάλιστα!
Το Πανεπιστήμιο Κεντρικής Ευρώπης χρηματοδοτείται επίσης, με πολλά λεφτά, από την διαβόητη αμερικανική ΜΚΟ «ΝED» (Εθνικό ΄Ιδρυμα για την Δημοκρατία)* όπως και από ιδρύματα του Σόρος. Μια πρόσφατη δωρεά του ΝED στο Πανεπιστήμιο Σόρος της Βουδαπέστης προοριζόταν για την χρηματοδότηση της ανάπτυξης των «δεξιοτήτων νέων Ρομά (τσιγγάνων) και διανοουμένων και της δυνατότητας προώθησής τους στην δημόσια υπηρεσία... με ειδίκευση στη δημόσια πολιτική και στα ανθρώπινα δικαιώματα.» Μερικοί λένε πως το πρόγραμμα διδασκαλίας του Πανεπιστημίου του Σόρος στη Βουδαπέστη δίνει την εντύπωση δίδυμης έκδοσης του εγχειριδίου της ΄Εγχρωμης Επανάστασης του Τζην Σαρπ, για την «μη βία ως όπλο πολέμου».
Οι Κανόνες της Λέσχης.
Αυτός ο νέος νόμος περί πανεπιστημίων προκάλεσε μεγάλο βρασμό ψυχής στους γραφειοκράτες των Βρυξελλών, όπως ο Σούπερ-Κομισάριος Φρανς Τίμμερμανς, πρώτος αντιπρόεδρος της Κομισιόν, έως ότου καταφέρει να αναγκάσει τον Ούγγρο πρωθυπουργό να τον αναστείλει, μετά από πολλές απειλές στον ίδιο και την κυβέρνησή του. Ο Τίμμερμανς, πρώην υπουργός Εξωτερικών της Ολλανδίας, που κανείς δεν μπορεί να κατηγορήσει για υπερβολική δημοκρατική ευαισθησία, παρατήρησε τότε: «Η Ευρωπαϊκή Ενωση είναι ένας θεσμός πού σχεδιάζεται και κατευθύνεται από τα κράτη-μέλη της.» Και μάλωσε τον Ορμπάν, δηλώνοντας πως η Ουγγαρία πρέπει να θυμάται πως υπέγραψε να σέβεται «τους κανόνες της λέσχης.» (sic)
Κομισιόν της Ε. Ε., όπως Πολιτμπυρό
Ναι, κ. Ορμπάν, νόμιζες πως εντασσόμενος στην Ε. Ε. έμπαινες σε μιαν ένωση κυρίαρχων κρατών δεσμευμένων για έναν διάλογο αρχών; Μα τέτοια αφέλεια; Εδώ είναι Λέσχη κύριε, και οι μη εξελεγμένοι Αρχοντες των Βρυξελλών, όπως ο Γιούνκερ και οι επτά υπέρ-κομισάριοί του, όπως ο Τίμμερμανς, θα αποφασίζουν τι είναι καλό για σένα. «Αυτονών είναι οι κανόνες της Λέσχης. Μπήκες; Συγνώμη Βίκτωρ, αλλά δεν σου υποσχεθήκαμε και ρόδα μυρωμένα, έτσι δεν είναι;»
Και για να γίνει σαφές ότι οι υπαγορεύσεις των Βρυξελλών δεν έχουν σχέση με τη Δημοκρατία και τέτοιες ανόητες ξεπερασμένες προλήψεις, ο Γιούνκερ, μόλις πήρε το τελείως αντιδημοκρατικό νεύμα συγκατάθεσης της Μέρκελ για να γίνει Πρόεδρος της Κομισιόν το 2014, δημιούργησε μια νέα δομή εφτά Υπέρ-Επιτρόπων, ή σωστότερα Σούπερ-Κομισάριων. Αντιπροσωπεύουν από κάθε άποψη το παλαιό σοβιετικό Πολιτμπυρό, με μόνη διαφορά πως το σημερινό των Βρυξελλών είναι πιθανώς κάπως λιγότερο δημοκρατικό από το Πολιτμπυρό του Μπρέζνιεφ.
Ο Τίμμερμανς, διοικητικά Πρώτος Αντιπρόεδρος υπό τον Γιούνκερ, είναι «Σούπερ-Κομισάριος» υπεύθυνος πολλών χαρτοφυλακίων, μεταξύ των οποίων και των προσφύγων, ή της «μεταναστευτικής πολιτικής», κατά την ορολογία της Ε.Ε. Οι Σούπερ-Κομισάριοι του Γιούνκερ σπρώχνουν την Επιτροπή της Ε.Ε. ακόμη μακρύτερα από την Δημοκρατία.
Αυτοί έχουν την εξουσία να ελέγχουν και να διαμορφώνουν την δραστηριότητα των Επιτρόπων, συμπεριλαμβανομένου του δικαιώματος να προβάλλουν βέτο σε οποιαδήποτε νομοθετική πρόταση υποβάλλουν οι συνάδελφοί τους, σύμφωνα με οδηγίες κανονισμού που διέρρευσαν Ινστιτούτα της ΜΚΟ του Σόρος «Ανοιχτή Κοινωνία».
Σήμερα η Επιτροπή της Ε.Ε. είναι μια εξουσιαστική πυραμίδα μη εκλεγμένων αρχόντων, με επικεφαλής τον Πρόεδρο Γιούνκερ και τον Πρώτον Αντιπρόεδρο Τίμμερμανς στη δεύτερη θέση. ΄Ολοι οι άλλοι επίτροποι υπάγονται στην εξουσία των πρώτων δύο. Αυτό είναι κάτι που δεν αναφέρεται ποτέ στις συζητήσεις των ευρωπαϊκών συστημικών ΜΜΕ.
Τώρα τα βάζετε και με τις ΜΚΟ;
Το πιο πρόσφατο ουγγαρέζικο ράπισμα, στα μούτρα του Γιούνκερ και αυτών των θεοσεβών κομισαρίων των Βρυξελλών και του φιλαράκου τους Τζωρτζ Σόρος, ήταν ο νέος νόμος που με πρόταση της κυβέρνησης ψήφισε η Βουλή για τις ΜΚΟ οι οποίες χρηματοδοτούνται από το Εξωτερικό. Κατά τον νέο ουγγρικό νόμο, όποια ΜΚΟ στην Ουγγαρία εισπράττει περισσότερα από 24.000 Ευρώ από ξένες πηγές υποχρεούται να κάνει μιαν ετήσια δήλωση στις ουγγρικές αρχές, κατονομάζοντας επακριβώς τις πηγές προέλευσης αυτών των ποσών. Εάν μια ΜΚΟ αρνηθεί να συμμορφωθεί αντιμετωπίζει ποινή κλεισίματός της.
Πόσο χυδαίο! Tώρα μπορεί να είστε βέβαιοι πως η μυριάδα των ουγγρικών ΜΚΟ και άλλων ποικιλώνυμων οργανώσεων που χρηματοδοτούν με δισεκατομμύρια δολάρια ο Σόρος και οι φίλοι των αμερικανικών ΜΚΟ, όπως το Εθνικό ΄Ιδρυμα για την Δημοκρατία (ΝΕD), δεν είναι καθόλου ευτυχείς ακόμη και μ’ αυτόν τον πολύ ήπιο νόμο. Εχουν άραγε κάτι να κρύψουν από την ουγγρική κυβέρνηση; Ποιος ξέρει;
Αμέσως το γερμανικό υπουργείο των Εξωτερικών εξέδωσε μιαν ανακοίνωση καταδίκης για τον νέο ουγγρικό νόμο περί ΜΚΟ. Ο εκπρόσωπος του υπουργείου Μάρτιν Σαίφερ δήλωσε πως ο νέος νόμος περί ΜΚΟ βάζει την Ουγγαρία στην συντροφιά χωρών όπως η Ρωσία και η Κίνα,που θεωρούν «την χρηματοδότηση των ΜΚΟ από ξένους εχθρική ενέργεια».
Κανείς δεν μπαίνει στον κόπο να αναφέρει το γεγονός ότι οι ΗΠΑ έχουν κάτι που ονομάζεται Νόμος Απογραφής Ξένων Οργάνων, που υποχρεώνει άτομα ή όργανα που εκπροσωπούν συμφέροντα ξένων κυβερνήσεων, «υπό πολιτική ή ημι-πολιτική ιδιότητα», να αποκαλύπτουν την σχέση τους με την ξένη κυβέρνηση και πληροφορίες για τις σχετικές δραστηριότητες και τα οικονομικά τους.
Η Ε.Ε. διαπράττει βλακώδη γκάφα
Με τους Κομισάριους των Βρυξελλών να αντιμετωπίζουν σαν απαράδεκτο θράσος την αντίσταση του Ορμπάν και των Ούγγρων στην απόλυτη εξουσία των Ευρωκρατών στις εσωτερικές υποθέσεις μιας χώρας-μέλους, η Ε.Ε. αποφάσισε να φθάσει στα άκρα, κινώντας την διαδικασία κυρώσεων για παραβίαση κανονισμών σε βάρος της ουγγρικής κυβέρνησης. Εάν το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο κρίνει ένοχη της Ουγγαρία θα μπορούσε να της επιβάλει πρόστιμα και άλλες κυρώσεις. Μέχρι τώρα η Κομισιόν δεν είχε τιμωρήσει άλλο κράτος-μέλος. Μια απόπειρα κυρώσεων κατά της Αυστρίας το 2000, επειδή επετράπη η συμμετοχή σε κυβερνητικό συνασπισμό μελών του Κόμματος της Ελευθερίας, του Γιοργκ Χάϊντερ, γρήγορα εγκαταλείφτηκε μπροστά στην τεράστια αντίδραση κατά της Ε.Ε.
Για λόγους «ισορροπίας», η προσφυγή στο δικαστήριο περιέλαβε επίσης την Πολωνία και την Τσεχία, για την άρνησή τους να συμμορφωθούν με την εντολή των Βρυξελλών για την υποδοχή προσφύγων.
Η δικαστική επίθεση της Κομισιόν ακολούθησε την ψηφοφορία στις 17 Μαΐου στο Ευρωκοινοβούλιο -ένα άλλο περίεργου φύσεως σώμα. Το κοινοβούλιο της Ε.Ε., επικαλούμενο την άρνηση της Ουγγαρίας να δεχτεί μετανάστες ως και τον νέο Νόμο για τις ΜΚΟ και τον Νόμο για το Πανεπιστήμιο του Σόρος, συνέστησε την εφαρμογή του Αρθρου 7.1 της Συνθήκης, που εξουσιοδοτεί την Επιτροπή να κρίνει εάν ένα μέλος παραβίασε τις «αξίες» της Ε.Ε. και εάν θα πρέπει να τιμωρηθεί, μεταξύ άλλων, με την αναστολή του δικαιώματος ψήφου.
Η δικαστική επίθεση των Βρυξελλών εναντίον της Ουγγαρίας, της Πολωνίας και της Τσεχίας είναι πολύ πιθανόν να τους σκάσει στα χέρια και να επιταχύνει την διάλυση της εξόφθαλμα κακοστημένης Ευρωπαϊκής ΄Ενωσης. Στην ελάχιστη εκδοχή, η ενέργεια αυτή σφυρηλατεί την ενότητα των χωρών που υφίστανται την επίθεση και χαλυβδώνει την αντίσταση σε μιαν αυταρχική γραφειοκρατία και εξουσιαστική πατριαρχία.
Οπωσδήποτε, γίνεται ολοένα και καθαρότερο σε συνεχώς περισσότερους Ευρωπαίους πολίτες ότι το τέρας που φωλιάζει σήμερα στις Βρυξέλλες δεν αντιπροσωπεύει τα πραγματικά συμφέροντα των πολιτών της Ε.Ε. Το ακατανόμαστο έγκλημα του Β. Ορμπαν είναι η επιμονή του να υπηρετεί τα συμφέροντα των πολιτών της πατρίδας του και όχι των αυτοπρόβλητων και μη εκλεγμένων αλαζόνων Κομισαρίων των Βρυξελλών.
*NED, ήτοι το National Endowment for Democracy (Εθνικό ΄Ιδρυμα για την Δημοκρατία) απέκτησε διεθνή φήμη με το πραξικόπημα στην Ουκρανία, όταν η τότε βοηθός υπουργός των εξωτερικών κ. Βίκυ Νούλαντ είχε δηλώσει σε ομιλία της ότι είχαν δαπανήσει πέντε δισεκατομμύρια δολάρια για την προετοιμασία αλλαγής καθεστώτος. Παράλληλα, λίγο χρόνο νωρίτερα, ο πρόεδρος του Ιδρύματος είχε προαναγγείλει την ανατροπή του Ρώσου προέδρου Πούτιν.
F. William Engdahl is strategic risk consultant and lecturer, he holds a degree in politics from Princeton University and is a best-selling author on oil and geopolitics, exclusively for the online magazine “New Eastern Outlook.”
[Πλούσιο σε επιμελώς αποκρυπτόμενες -από τα Ευρω-υπότροφα συστημικά ΜΜΕ- πληροφορίες και πολλαπλά διαφωτιστικό το κατωτέρω άρθρο έγκυρου Αμερικανού Δημοσιολόγου, παρουσιάζει πρόσθετο ενδιαφέρον για τον Ελληνα αναγνώστη και πειθαρχικό υπήκοο των βλοσυρών κομισαρίων των Βρυξελών, που αποτελούν το αντικείμενο της έρευνάς του. Η ανάγνωσή του οπωσδήποτε εμπλουτίζει τις εγκυκλοπαιδικές γνώσεις…]
Μετάφραση Μιχαήλ Στυλιανού
Mερικοί μοιάζει να μη θέλουν να μάθουν ποτέ τους κανόνες του παιχνιδιού. Στην κορυφή της λίστας αυτών των κακότροπων πού τηρεί η Ε. Ε. βρίσκεται αυτές τις μέρες η Ουγγαρία και ο πρωθυπουργός της Βίκτωρ Ορμπάν. Φαίνεται πως δεν θέλει να αντιληφτεί. Δεν καταλαβαίνει πως δεν είναι «ευρωπαϊκό» να υπεραμύνεσαι των κυριαρχικών δικαιωμάτων των συμπολιτών σου και του ΄Εθνους σου. ΄Οσο κι’ αν προσπαθούν να τον εκπαιδεύσουν οι απρόσωποι τεχνοκράτες που περιβάλλουν τον πρόεδρο της Επιτροπής Ζαν Κλωντ Γιούνκερ, αυτός δεν θέλει να καταλάβει.
Ο χρόνος που πέρασε ήταν δίσεκτος για τους επιτηρητές της πολιτικής ορθότητας στην Ευρωπαϊκή ΄Ενωση. Πρώτα ο κ. Ορμπάν επέμεινε να πραγματοποιήσει ένα εθνικό δημοψήφισμα. Σκέψου αντιευρωπαϊσμό! Να αφήνεις τους πολίτες να ψηφίζουν για θέματα που επηρεάζουν τη ζωή τους, στις ίδιες τους τις χώρες! Τι ιδέα. Και τι θα ζητήσουν μετά;
Τον περασμένο Οκτώβριο, η κυβέρνηση του Βίκτωρα Ορμπάν οργάνωσε ένα δημοψήφισμα για το αν θα επιτρέψει στην Επιτροπή του Ζαν Κλωντ Γιούνκερ, που κανείς δεν εξέλεξε, να υπαγορεύει στην Ουγγαρία τον αριθμό των μεταναστών από την Βόρειο Αφρική και την Μέση Ανατολή που θα υποχρεούται να υποδεχθεί, να συντηρεί και ό,τι άλλο. Οι Ούγγροι πολίτες ψήφισαν με ένα συντριπτικό 98% μαζί με τον πρωθυπουργό τους πως οι Βρυξέλλες δεν θάχουν τέτοιο δικαίωμα.
Στη πραγματικότητα ήταν η Γερμανία και η Γαλλία που τον Σεπτέμβριο του 2016 είχαν πείσει το Γιούνκερ να μεταχειρισθεί την μέθοδο της «εξουσιοδοτημένης πλειοψηφίας», ένα ύπουλο κόλπο της Συνθήκης της Λισσαβώνας, για να επιβάλει αποφάσεις των μεγάλων στις μικρές χώρες. Αντί για την καθιερωμένη στην Ε Ε πρακτική να απαιτείται ομοφωνία σε κρίσιμα ζητήματα, όπως η αναγκαστική εισδοχή προσφύγων/μεταναστών, Γερμανία και Γαλλία πέρασαν δια της βίας ένα σχέδιο εγκατάστασης 120.000 προσφύγων, με αυτό το πλάγιο μέσο, κατά παραβίαση της ευρωπαϊκής νομοθεσίας, σύμφωνα με τους νομικούς επιστήμονες.
Ευτυχώς… οι Βρυξέλλες μπορούσαν να αγνοήσουν το ουγγρικό δημοψήφισμα, με το τεχνικό «πάτημα» ότι είχαν ψηφίσει κατά τι λιγότεροι του 50% των εγγεγραμμένων ψηφοφόρων. ΜΚΟ του Σόρος και σύμμαχοί τους στην Ουγγαρία είχαν εξαπολύσει μιαν μαζική εκστρατεία αποχής. «Παρά τρίχα ! Τι αγωνία – η Δημοκρατία παρ’ ολίγο να μας πιάσει στα πράσα!»
Και για να σιγουρευτούν πως κανείς στην Ε Ε δεν θα αντιληφτεί πως κάποια βασικά δημοκρατικά δικαιώματα βιάζονται στη Ουγγαρία, τα ευρω-υπότροφα συστημικά ΜΜΕ άρχισαν πυρά φραγμού κατά του Βίκτορα ΄Ορμπαν γα το πώς τόλμησε να προσφύγει σε λαϊκή ψήφο.
Πανεπιστημιακή διαφάνεια.
Κατόπιν ο αδιόρθωτος ταραχοποιός ΄Ορμπαν και ο υπουργός του επί της Παιδείας κατέθεσαν και ψήφισε η Βουλή νόμο που υποχρεώνει Πανεπιστήμια στην Ουγγαρία που εκδίδουν διπλώματα τα οποία ισχύουν και σε άλλες χώρες, να διατηρούν σε λειτουργία παραρτήματά τους στις αντίστοιχες χώρες. Το μέτρο αφορούσε το Πανεπιστήμιο Κεντρικής Ευρώπης στην Βουδαπέστη. Αυτό το περίεργο εκπαιδευτικό όργανο ιδρύθηκε το 1991, από τον σπεκουλαδόρο και κορυφαίο χρηματοδότη των ψευδό-δημοκρατικών ΜΚΟ, περιβόητο «ανθρωπιστή» Τζωρτζ Σόρος, μέσα στο μετά-κομμουνιστικό χάος της Ευρώπης.
Ο νέος ουγγρικός νόμος επέβαλλε επίσης, μεταξύ άλλων, την υποχρέωση των υπαλλήλων του πανεπιστημίου Σόρος της Βουδαπέστης να εφοδιάζονται με άδεια εργασίας από το ουγγρικό κράτος, πρακτική αυτονόητη σε κάθε Δυτική δημοκρατία. Το Πανεπιστήμιο Κεντρικής Ευρώπης ισχυριζόταν ότι αυτό θα «περιόριζε τις δυνατότητές του να προσλαμβάνει προσωπικό». Οι εκπρόσωποι του πανεπιστημίου δεν έλεγαν φυσικά ότι ο περιοριστικός χαρακτήρας του νέου νόμου συνίστατο στο ότι οι μυστικοί πράκτορες της CIA ήταν απρόθυμοι να υποβάλουν αίτηση για άδεια νόμιμης εργασίας στις χώρες αποστολής τους. Δηλαδή ποιας άλλης κατηγορίας υπαλλήλων περιόριζε την πρόσληψη ο νόμος για την άδεια εργασίας;
Η κυβέρνηση Ορμπαν επέβαλλε επίσης στο πανεπιστήμιο να ανοίξει παράρτημά του στην Αμερική, εφ’ όσον εκδίδει διπλώματα για την Πολιτεία της Νέας Υόρκης, χωρίς να έχει τμήμα εκεί και ενώ διδάσκει ύλη εγκεκριμένη από τις ουγγρικές αρχές αλλά όχι από τις αμερικανικές –ρύθμιση που προφανώς εξασφάλισε ο Σόρος.
Λεφτά από την ΜΚΟ «Ανοιχτή Κοινωνία» του Σόρος χρηματοδοτούσαν, μεταξύ άλλων, την διδασκαλία και την άσκηση, στο Πανεπιστήμιο του Σόρος στη Βουδαπέστη, για την «ενίσχυση της δομής της πολιτικής κοινωνίας στην Ουγγαρία». Μάλιστα!
Το Πανεπιστήμιο Κεντρικής Ευρώπης χρηματοδοτείται επίσης, με πολλά λεφτά, από την διαβόητη αμερικανική ΜΚΟ «ΝED» (Εθνικό ΄Ιδρυμα για την Δημοκρατία)* όπως και από ιδρύματα του Σόρος. Μια πρόσφατη δωρεά του ΝED στο Πανεπιστήμιο Σόρος της Βουδαπέστης προοριζόταν για την χρηματοδότηση της ανάπτυξης των «δεξιοτήτων νέων Ρομά (τσιγγάνων) και διανοουμένων και της δυνατότητας προώθησής τους στην δημόσια υπηρεσία... με ειδίκευση στη δημόσια πολιτική και στα ανθρώπινα δικαιώματα.» Μερικοί λένε πως το πρόγραμμα διδασκαλίας του Πανεπιστημίου του Σόρος στη Βουδαπέστη δίνει την εντύπωση δίδυμης έκδοσης του εγχειριδίου της ΄Εγχρωμης Επανάστασης του Τζην Σαρπ, για την «μη βία ως όπλο πολέμου».
Οι Κανόνες της Λέσχης.
Αυτός ο νέος νόμος περί πανεπιστημίων προκάλεσε μεγάλο βρασμό ψυχής στους γραφειοκράτες των Βρυξελλών, όπως ο Σούπερ-Κομισάριος Φρανς Τίμμερμανς, πρώτος αντιπρόεδρος της Κομισιόν, έως ότου καταφέρει να αναγκάσει τον Ούγγρο πρωθυπουργό να τον αναστείλει, μετά από πολλές απειλές στον ίδιο και την κυβέρνησή του. Ο Τίμμερμανς, πρώην υπουργός Εξωτερικών της Ολλανδίας, που κανείς δεν μπορεί να κατηγορήσει για υπερβολική δημοκρατική ευαισθησία, παρατήρησε τότε: «Η Ευρωπαϊκή Ενωση είναι ένας θεσμός πού σχεδιάζεται και κατευθύνεται από τα κράτη-μέλη της.» Και μάλωσε τον Ορμπάν, δηλώνοντας πως η Ουγγαρία πρέπει να θυμάται πως υπέγραψε να σέβεται «τους κανόνες της λέσχης.» (sic)
Κομισιόν της Ε. Ε., όπως Πολιτμπυρό
Ναι, κ. Ορμπάν, νόμιζες πως εντασσόμενος στην Ε. Ε. έμπαινες σε μιαν ένωση κυρίαρχων κρατών δεσμευμένων για έναν διάλογο αρχών; Μα τέτοια αφέλεια; Εδώ είναι Λέσχη κύριε, και οι μη εξελεγμένοι Αρχοντες των Βρυξελλών, όπως ο Γιούνκερ και οι επτά υπέρ-κομισάριοί του, όπως ο Τίμμερμανς, θα αποφασίζουν τι είναι καλό για σένα. «Αυτονών είναι οι κανόνες της Λέσχης. Μπήκες; Συγνώμη Βίκτωρ, αλλά δεν σου υποσχεθήκαμε και ρόδα μυρωμένα, έτσι δεν είναι;»
Και για να γίνει σαφές ότι οι υπαγορεύσεις των Βρυξελλών δεν έχουν σχέση με τη Δημοκρατία και τέτοιες ανόητες ξεπερασμένες προλήψεις, ο Γιούνκερ, μόλις πήρε το τελείως αντιδημοκρατικό νεύμα συγκατάθεσης της Μέρκελ για να γίνει Πρόεδρος της Κομισιόν το 2014, δημιούργησε μια νέα δομή εφτά Υπέρ-Επιτρόπων, ή σωστότερα Σούπερ-Κομισάριων. Αντιπροσωπεύουν από κάθε άποψη το παλαιό σοβιετικό Πολιτμπυρό, με μόνη διαφορά πως το σημερινό των Βρυξελλών είναι πιθανώς κάπως λιγότερο δημοκρατικό από το Πολιτμπυρό του Μπρέζνιεφ.
Ο Τίμμερμανς, διοικητικά Πρώτος Αντιπρόεδρος υπό τον Γιούνκερ, είναι «Σούπερ-Κομισάριος» υπεύθυνος πολλών χαρτοφυλακίων, μεταξύ των οποίων και των προσφύγων, ή της «μεταναστευτικής πολιτικής», κατά την ορολογία της Ε.Ε. Οι Σούπερ-Κομισάριοι του Γιούνκερ σπρώχνουν την Επιτροπή της Ε.Ε. ακόμη μακρύτερα από την Δημοκρατία.
Αυτοί έχουν την εξουσία να ελέγχουν και να διαμορφώνουν την δραστηριότητα των Επιτρόπων, συμπεριλαμβανομένου του δικαιώματος να προβάλλουν βέτο σε οποιαδήποτε νομοθετική πρόταση υποβάλλουν οι συνάδελφοί τους, σύμφωνα με οδηγίες κανονισμού που διέρρευσαν Ινστιτούτα της ΜΚΟ του Σόρος «Ανοιχτή Κοινωνία».
Σήμερα η Επιτροπή της Ε.Ε. είναι μια εξουσιαστική πυραμίδα μη εκλεγμένων αρχόντων, με επικεφαλής τον Πρόεδρο Γιούνκερ και τον Πρώτον Αντιπρόεδρο Τίμμερμανς στη δεύτερη θέση. ΄Ολοι οι άλλοι επίτροποι υπάγονται στην εξουσία των πρώτων δύο. Αυτό είναι κάτι που δεν αναφέρεται ποτέ στις συζητήσεις των ευρωπαϊκών συστημικών ΜΜΕ.
Τώρα τα βάζετε και με τις ΜΚΟ;
Το πιο πρόσφατο ουγγαρέζικο ράπισμα, στα μούτρα του Γιούνκερ και αυτών των θεοσεβών κομισαρίων των Βρυξελλών και του φιλαράκου τους Τζωρτζ Σόρος, ήταν ο νέος νόμος που με πρόταση της κυβέρνησης ψήφισε η Βουλή για τις ΜΚΟ οι οποίες χρηματοδοτούνται από το Εξωτερικό. Κατά τον νέο ουγγρικό νόμο, όποια ΜΚΟ στην Ουγγαρία εισπράττει περισσότερα από 24.000 Ευρώ από ξένες πηγές υποχρεούται να κάνει μιαν ετήσια δήλωση στις ουγγρικές αρχές, κατονομάζοντας επακριβώς τις πηγές προέλευσης αυτών των ποσών. Εάν μια ΜΚΟ αρνηθεί να συμμορφωθεί αντιμετωπίζει ποινή κλεισίματός της.
Πόσο χυδαίο! Tώρα μπορεί να είστε βέβαιοι πως η μυριάδα των ουγγρικών ΜΚΟ και άλλων ποικιλώνυμων οργανώσεων που χρηματοδοτούν με δισεκατομμύρια δολάρια ο Σόρος και οι φίλοι των αμερικανικών ΜΚΟ, όπως το Εθνικό ΄Ιδρυμα για την Δημοκρατία (ΝΕD), δεν είναι καθόλου ευτυχείς ακόμη και μ’ αυτόν τον πολύ ήπιο νόμο. Εχουν άραγε κάτι να κρύψουν από την ουγγρική κυβέρνηση; Ποιος ξέρει;
Αμέσως το γερμανικό υπουργείο των Εξωτερικών εξέδωσε μιαν ανακοίνωση καταδίκης για τον νέο ουγγρικό νόμο περί ΜΚΟ. Ο εκπρόσωπος του υπουργείου Μάρτιν Σαίφερ δήλωσε πως ο νέος νόμος περί ΜΚΟ βάζει την Ουγγαρία στην συντροφιά χωρών όπως η Ρωσία και η Κίνα,που θεωρούν «την χρηματοδότηση των ΜΚΟ από ξένους εχθρική ενέργεια».
Κανείς δεν μπαίνει στον κόπο να αναφέρει το γεγονός ότι οι ΗΠΑ έχουν κάτι που ονομάζεται Νόμος Απογραφής Ξένων Οργάνων, που υποχρεώνει άτομα ή όργανα που εκπροσωπούν συμφέροντα ξένων κυβερνήσεων, «υπό πολιτική ή ημι-πολιτική ιδιότητα», να αποκαλύπτουν την σχέση τους με την ξένη κυβέρνηση και πληροφορίες για τις σχετικές δραστηριότητες και τα οικονομικά τους.
Η Ε.Ε. διαπράττει βλακώδη γκάφα
Με τους Κομισάριους των Βρυξελλών να αντιμετωπίζουν σαν απαράδεκτο θράσος την αντίσταση του Ορμπάν και των Ούγγρων στην απόλυτη εξουσία των Ευρωκρατών στις εσωτερικές υποθέσεις μιας χώρας-μέλους, η Ε.Ε. αποφάσισε να φθάσει στα άκρα, κινώντας την διαδικασία κυρώσεων για παραβίαση κανονισμών σε βάρος της ουγγρικής κυβέρνησης. Εάν το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο κρίνει ένοχη της Ουγγαρία θα μπορούσε να της επιβάλει πρόστιμα και άλλες κυρώσεις. Μέχρι τώρα η Κομισιόν δεν είχε τιμωρήσει άλλο κράτος-μέλος. Μια απόπειρα κυρώσεων κατά της Αυστρίας το 2000, επειδή επετράπη η συμμετοχή σε κυβερνητικό συνασπισμό μελών του Κόμματος της Ελευθερίας, του Γιοργκ Χάϊντερ, γρήγορα εγκαταλείφτηκε μπροστά στην τεράστια αντίδραση κατά της Ε.Ε.
Για λόγους «ισορροπίας», η προσφυγή στο δικαστήριο περιέλαβε επίσης την Πολωνία και την Τσεχία, για την άρνησή τους να συμμορφωθούν με την εντολή των Βρυξελλών για την υποδοχή προσφύγων.
Η δικαστική επίθεση της Κομισιόν ακολούθησε την ψηφοφορία στις 17 Μαΐου στο Ευρωκοινοβούλιο -ένα άλλο περίεργου φύσεως σώμα. Το κοινοβούλιο της Ε.Ε., επικαλούμενο την άρνηση της Ουγγαρίας να δεχτεί μετανάστες ως και τον νέο Νόμο για τις ΜΚΟ και τον Νόμο για το Πανεπιστήμιο του Σόρος, συνέστησε την εφαρμογή του Αρθρου 7.1 της Συνθήκης, που εξουσιοδοτεί την Επιτροπή να κρίνει εάν ένα μέλος παραβίασε τις «αξίες» της Ε.Ε. και εάν θα πρέπει να τιμωρηθεί, μεταξύ άλλων, με την αναστολή του δικαιώματος ψήφου.
Η δικαστική επίθεση των Βρυξελλών εναντίον της Ουγγαρίας, της Πολωνίας και της Τσεχίας είναι πολύ πιθανόν να τους σκάσει στα χέρια και να επιταχύνει την διάλυση της εξόφθαλμα κακοστημένης Ευρωπαϊκής ΄Ενωσης. Στην ελάχιστη εκδοχή, η ενέργεια αυτή σφυρηλατεί την ενότητα των χωρών που υφίστανται την επίθεση και χαλυβδώνει την αντίσταση σε μιαν αυταρχική γραφειοκρατία και εξουσιαστική πατριαρχία.
Οπωσδήποτε, γίνεται ολοένα και καθαρότερο σε συνεχώς περισσότερους Ευρωπαίους πολίτες ότι το τέρας που φωλιάζει σήμερα στις Βρυξέλλες δεν αντιπροσωπεύει τα πραγματικά συμφέροντα των πολιτών της Ε.Ε. Το ακατανόμαστο έγκλημα του Β. Ορμπαν είναι η επιμονή του να υπηρετεί τα συμφέροντα των πολιτών της πατρίδας του και όχι των αυτοπρόβλητων και μη εκλεγμένων αλαζόνων Κομισαρίων των Βρυξελλών.
*NED, ήτοι το National Endowment for Democracy (Εθνικό ΄Ιδρυμα για την Δημοκρατία) απέκτησε διεθνή φήμη με το πραξικόπημα στην Ουκρανία, όταν η τότε βοηθός υπουργός των εξωτερικών κ. Βίκυ Νούλαντ είχε δηλώσει σε ομιλία της ότι είχαν δαπανήσει πέντε δισεκατομμύρια δολάρια για την προετοιμασία αλλαγής καθεστώτος. Παράλληλα, λίγο χρόνο νωρίτερα, ο πρόεδρος του Ιδρύματος είχε προαναγγείλει την ανατροπή του Ρώσου προέδρου Πούτιν.
F. William Engdahl is strategic risk consultant and lecturer, he holds a degree in politics from Princeton University and is a best-selling author on oil and geopolitics, exclusively for the online magazine “New Eastern Outlook.”
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Παρακαλούμε τα σχολιά σας να ειναι σχετικά με το θέμα, περιεκτικά και ευπρεπή. Για την καλύτερη επικοινωνία δώστε κάποιο όνομα ή ψευδώνυμο. Διαφημιστικά σχόλια δεν δημοσιεύονται.
Επειδή δεν υπάρχει η δυνατότητα διόρθωσης του σχολίου σας παρακαλούμε μετά την τελική σύνταξή του να ελέγχεται. Προτιμάτε την ελληνική γραφή κι όχι την λατινική (κοινώς greeklish).
Πολύ σημαντικό είναι να κρατάτε προσωρινό αντίγραφο του σχολίου σας ειδικά όταν είναι εκτενές διότι ενδέχεται να μην γίνει δεκτό από την Google (λόγω μεγέθους) και θα παραστεί η ανάγκη να το σπάσετε σε δύο ή περισσότερα.
Το σχόλιό σας θα δημοσιευθεί, το αργότερο, μέσα σε λίγες ώρες, μετά από έγκριση του διαχειριστή του ιστολογίου, ο οποίος είναι υποχρεωμένος να δημοσιεύει όλα τα σχόλια που δεν παραβαίνουν τους όρους που έχουμε θέσει στις παρούσες οδηγίες.
Υβριστικά, μη ευπρεπή και προπαγανδιστικά σχόλια θα διαγράφονται ή δεν θα δημοσιεύονται.