Αλλαγή Στρατηγικής στο Κυπριακό

Γράφει ο Φοίβος Κλόκκαρης
αντιστράτηγος ε.α.

Η στρατηγική  της υποχωρητικότητας, που ακολουθούμε στο Κυπριακό επί 40 χρόνια με τις Διακοινοτικές Συνομιλίες (ΔΣ) για λύση Διζωνικής Δικοινοτικής Ομοσπονδίας (ΔΔΟ), είναι λανθασμένη και οφέλησε μόνο την Τουρκία που πέτυχε:  

- Την απενοχοποίηση της. Την μετατροπή, του διεθνούς εγκλήματος που διέπραξε σε βάρος της Κυπριακής Δημοκρατίας (ΚΔ), σε δικοινοτική διαφορά. 
- Την εδραίωση των τετελεσμένων της κατοχής 
- Την αναβάθμιση του ψευδοκράτους.. 
- Συνεχείς υποχωρήσεις των Ελλήνων προς τις Τουρκικές θέσεις με αποκορύφωμα εκείνες στο κεφάλαιο της Διακυβέρνησης/Κατανομής των Εξουσιών(Συναπόφαση των δύο κρατιδίων για όλα τα θέματα, εξίσωση της πλειοψηφίας με την μειοψηφία, καταστρατήγηση της αρχής της πλειοψηφίας στην λήψη αποφάσεων) που θα θέσουν την Κύπρο υπο τον στρατηγικό έλεγχο της Τουρκίας, μέσω του Τουρκοκυπριακού κρατιδίου, που έχει μετατραπεί σε οιονεί επαρχία της. 

Οι ΔΣ και η λύση ΔΔΟ, οι δυο πυλώνες της στρατηγικής μας, είναι προβληματικοί εξ αρχής. 

Οι ΔΣ, διεξάγονται υπό την απειλή των Τουρκικών Δυνάμεων Κατοχής (ΤΔΚ) και εν γνώσει μας ότι δεν είναι διακοινοτικές. Η «ΤΔΒΚ» είναι η υποτελής διοίκηση που εγκατέστησε παράνομα η Τουρκία μετά την εισβολή και η οποία υποστηρίζει τα συμφέροντα της Τουρκίας σε βάρος της Κύπρου (εγγυήσεις, στρατεύματα, ΑΟΖ, τέσσερις βασικές ελευθερίες Τούρκων υπηκόων, φυσικό αέριο, κ.α.). Όταν δεν υπάρχουν κοινά συμφέροντα μεταξύ δυο μερών, δεν μπορεί να συγκροτηθεί ένα κοινό βιώσιμο κράτος. 

Η ΔΔΟ, είναι λύση που επέβαλε η Τουρκία και η Αγγλία . Είναι λύση που διχοτομεί το έδαφος, τον λαό και την εξουσία. Διαλύεται η ΚΔ, νομιμοποιούνται τα τετελεσμένα της κατοχής και επεκτείνεται η Τουρκική κυριαρχία και στις ελεύθερες περιοχές. Η λύση ΔΔΟ,  είναι ουσιαστικά το σχέδιο Ανάν,το οποίο απορρίφθηκε με δημοψήφισμα το 2004 και είναι στρατηγικό λάθος να εμμένουμε σ’ αυτήν. 

Με αποδεδειγμένη την Τουρκική στοχοθεσία για έλεγχο ολόκληρης της Κύπρου και την διαπίστωση ότι οι ΔΣ και η λύση ΔΔΟ εξυπηρετούν αυτή τη στοχοθεσία, επιβάλλεται να αναθεωρήσουμε τη στρατηγική μας για το Κυπριακό. 

Να υιοθετήσουμε μια νέα στρατηγική εθνικής επιβίωσης, βασισμένη σε δυο πυλώνες, την αποτροπή και την ενίσχυση. 

Α. Αποτροπή:

(1) Να εγκαταλείψουμε τις ΔΣ και να αποκηρύξουμε την ΔΔΟ, για να αποτρέψουμε την νομιμοποίηση των τετελεσμένων της κατοχής και την επέκταση της Τουρκικής Κυριαρχίας και στις ελεύθερες περιοχές. Η επιχειρηματολογία μας να βασισθεί στο γεγονός ότι το Κυπριακό παραμένει άλυτο για 40 χρόνια, επειδή η Τουρκία μέσω της ΔΔΟ, εμμένει σε λύση, που θα μετατρέψει το νησί σε προτεκτοράτο της, όπως προβλήθηκε διεθνώς και στο Κραν Μοντάνα. 

(2) Να τεθεί το Κυπριακό στη σωστή διάσταση του, ως θέμα εισβολής, κατοχής, εποικισμού, εθνοκάθαρσης στο επίπεδο των ΗΕ, με απαίτηση την εφαρμογή των ψηφισμάτων του ΣΑ/ΗΕ και του ΕΔΑΔ, για απομάκρυνση των Τουρκικών Δυνάμεων Κατοχής (ΤΔΚ), και των παράνομων εποίκων καθώς και την εφαρμογή των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Χωρίς απομάκρυνση των ΤΔΚ και εποίκων, δεν μπορεί να λειτουργήσει το κράτος μας σε όλη την επικράτεια του, ούτε να διεξαχθούν συνομιλίες για τη λύση. Να αγωνιστούμε με όλα τα πολιτικά ,διπλωματικά και νομικά μέσα για να πετύχουμε τον στόχο αυτό, με παράλληλη ενίσχυση της αποτρεπτικής και αμυντικής ικανότητας της ΚΔ..

(3) Να υποστηρίζουμε την συνέχιση της ΚΔ, όπως αυτή εντάχθηκε το 2004 στην ΕΕ ώς ενιαίο κράτος, με το Πρωτόκολλο 10, και προσαρμώσθηκε έκτοτε στο Ευρωπαϊκό Κεκτημένο με πλήθος εσωτερικών νόμων και κυρίως την 5η τροποποίηση του Συντάγματος, καθώς και την επανενσωμάτωση των Τουρκοκυπρίων και των κατεχομένων εδάφων, στα οποία υπάρχει αναστολή του Ευρωπαϊκού Κεκτημένου.¨Εχουμε σύγχρονο Ευρωπαικό κράτος και πρέπει να εγκαταλειψουμε το διχοτομικό, αντιδημοκρατικο πείραμα της ΔΔΟ, που παρόμοιο του δοκιμάσθηκε στην Βοσνία με ολέθριες συνέπειες.

Β. Ενίσχυση: 

Να ενισχύσουμε τους εσωτερικούς και εξωτερικούς συντελεστές εξισορρόπισης ισχύος προς την Τουρκία και ιδιαίτερα: 

- Την άμυνα, που έχει υποβαθμισθεί επικίνδυνα στην ημικατεχόμενη χώρα μας και πρέπει γιαυτό, επειγόντως να ενισχυθεί η αποτρεπτική ικανότητα της Εθνικής Φρουράς στην ξηρά την θάλασσα και τον αέρα. 
- Την διπλωματία και οικονομία 
- Τις στρατηγικές συνεργασίες με τις γειτονικές χώρες και όχι μόνο. 
- Το δόγμα του Ενιαίου Αμυντικού Χώρου (ΕΑΧ) Κύπρου – Ελλάδας, που πρέπει να αποτελεί ύψιστη προτεραιότητα μας. 
(«Το μεν γαρ ισχύος δικαιώσει» Θουκιδίδης Δ86) 

Να ενισχύσουμε το κράτος της ΚΔ, το ισχυρότερο έρεισμα για την επιβίωση μας. 

Παράλληλα με την αλλαγή της στρατηγικής μας και για να ασκήσουμε πίεση στην Τουρκία, να προβούμε και στις εξής ενέργειες, για τις οποίες υπάρχει αδράνεια της ΚΔ: 

- Διεθνής διπλωματική εκστρατεία, για προβολή της αδιαλλαξίας της Τουρκίας στο Κυπριακό και της συνέχισης της κατοχής και παραβίασης του διεθνούς δικαίου από την χώρα αυτή. 

- Επίσημη καταγγελία από την ΚΔ και την Ελλάδα, των συνθηκών Εγγυήσεως και Συμμαχίας του 1960. Οι συνθήκες είναι παράνομες και άκυρες, και έχουμε ισχυρά νομικά όπλα για την υποστήριξη της καταγγελίας μας, όπως τα άρθρα 53 και 60 της Συνθήκης της Βιέννης  του 1969 ‘Περι του Δίκαιο των Διεθνών Συνθηκών’ , τα οποία να αξιοποιήσουμε πολιτικά. 

- Προσφυγή στο ΣΑ/ΗΕ για τις συνεχιζόμενες ενέργειες προσάρτησης των κατεχομένων και παραβίασης των κυριαρχικών δικαιωμάτων της ΚΔ (μεταφορά νερού και ρεύματος με θαλάσσιο αγωγό από την Τουρκία κ.α.). Η μη αντίδραση της ΚΔ, διαμορφώνει διεθνές έθιμο σε βάρος μας. 

- Ισχυρή πίεση προς την ΕΕ, να απαιτήσει από την Τουρκία, να αναγνωρίσει την ΚΔ και να ανοίξει τα λιμάνια και αεροδρόμια της στα σκάφη της Κύπρου, στα πλαίσια των ενταξιακών υποχρεώσεων της.

Μετά από 40 χρόνια λανθασμένης στρατηγικής στο Κυπριακό, η αλλαγή είναι επιβεβλημένη, παρά το γεγονός ότι είναι εξαιρετικά δύσκολη ενέργεια. Αν δεν την επιχειρήσουμε όμως, θα είμαστε καταδικασμένοι σε Τουρκοποίηση ολόκληρης της Κύπρου.
Χωρίς αγώνα και κινδύνους τίποτε δεν κερδίζεται («Το δε δίκαιον και καλόν μετά κινδύνου δράσθαι» Θουκιδίδης Ε107).

πηγή