Guardian: ο κίνδυνος πολέμου μεταξύ Ρωσίας και ΗΠΑ αυξάνεται

© AP Photo / Arab 24 network Αμερικανικές δυνάμεις περιπολούν τα περιχωρα της Συριακης πόλης της Manby στην επαρχία του Χαλεπίου. Φωτογραφία αρχείου

ΜΟΣΧΑ, 23 Ιουνίου  – RIA Novosti....

 

Ο αγώνας για επιρροή στη Συρία μεταξύ Ουάσινγκτον και Μόσχας μετά το τέλος του πολέμου σε αυτή τη χώρα αυξάνει τον κίνδυνο άμεσης αντιπαράθεσης μεταξύ Ρωσίας και των ΗΠΑ, που μπορεί να ξεκινήσει ως αποτέλεσμα ενός τυχαίου γεγονότος, γράφει ο The Guardian [1].

 

‘Τα τελευταία γεγονότα υπενθυμίζουν τις διαμεσολαβούμενες συγκρούσεις μεταξύ δύο υπερδυνάμεων πριν από το τέλος του Ψυχρού Πολέμου, αλλά με πρόσθετα στοιχεία κινδύνου, καθώς οι αποδεκτοί κανόνες και οι επίσημοι δίαυλοι επικοινωνίας ουσιαστικά δεν λειτουργούν πια’ – λέγεται στο άρθρο.

 

Την τελευταία φορά η ανησυχητική κατάσταση προέκυψε στις 18 Ιουνίου, όταν η Πολεμική Αεροπορία των ΗΠΑ κατέρριψε το μαχητικό αεροσκάφος των Συριακών κυβερνητικών δυνάμεων, υπενθυμίζει ο συγγραφέας της δημοσίευσης.

 

Την επόμενη μέρα, η Ρωσία είπε ότι στο μέλλον θα θεωρήσει οποιοδήποτε δυνητικό Αμερικανικό αεροπλάνο που πετά δυτικά  Ευφράτη ως δυνητικό στόχο. Αμέσως μετά, η Ουάσιγκτον κατηγόρησε τη Μόσχα ότι τα μαχητικά  της αεροσκάφη  έκαναν επικίνδυνη προσέγγιση στα αμερικανικά αεροπλάνα στον ουρανό πάνω από τη Βαλτική.

 

Δημιουργήθηκε μια εντύπωση αναπόφευκτα αυξανόμενης έντασης και κινδύνου κατά μήκος όλων των τμημάτων των συνόρων που χωρίζουν την Ανατολή και την Δύση και ταυτόχρονα η κατάσταση στην οποία οποιοδήποτε λάθος μπορεί να γίνει ο λόγος της άμεσης σύγκρουσης το οποίο είναι  θέμα χρόνου’ γράφει ο Guardian.

 

Το πιο επικίνδυνο μέρος συνεχίζει να παραμένει η Συρία καθώς ο πόλεμος προσεγγίζει το τέλος, σημειώνει η έκδοση. Ο πρόεδρος Bashar al-Assad, προφανώς, είναι σίγουρος ότι θα μπορέσει να ανακτήσει την εξουσία σε όλη τη χώρα. Η συζήτηση για τη διαίρεση της Συρίας, τα  νέα σύνορα, τις αυτόνομες περιοχές  σταμάτησε. Είναι προφανές ότι τώρα θα ξεκινήσει ο αγώνας των διεθνών παικτών για την κυρίαρχη επιρροή στην περιοχή, θεωρεί ο συγγραφέας του άρθρου.

 

Οι ρωσικοί στόχοι στη Συρία ήταν σαφείς από την αρχή. ‘Η Μόσχα προτίθεται να διατηρήσει τη Συρία ως ενιαίο κράτος.Για τη Ρωσία Το Ιράκ και η Λιβύη είναι παραδείγματα για το τι πρέπει να αποφευχθεί στην Συρία με την κατάλληλη υποστήριξη. Η ρωσική πίστη στον Assad έχει εξασφαλιστεί, καθώς είναι το μοναδικό πρόσωπο ικανό να διατηρήσει την ενότητα της Συρίας.’ Λέει η εφημερίδα.

 

Σε αντίθεση με τη Μόσχα, η θέση της Ουάσιγκτον φαίνεται, να το θέσω ήπια, ασυνεπής, σημειώνει ο δημοσιογράφος.

 

Όταν ο Μπαράκ Ομπάμα ήταν πρόεδρος, οι Ηνωμένες Πολιτείες υποστήριξαν διάφορες αντιπολιτευτικές ομάδες και επέμειναν ότι η αποχώρηση του Άσαντ πρέπει να αποτελεί την προηγούμενη προϋπόθεση για οποιαδήποτε διευθέτηση.

 

Πολλοί πίστευαν ότι η είσοδος στην εξουσία του Donald Trump θα σηματοδοτούσε με τον ίδιο τρόπο την έντονη αλλαγή της Αμερικανικής πολιτικής για τη Συρία. ‘Από τη μία πλευρά, οι ελπίδες του για βελτίωση των σχέσεων με τη Ρωσία είχαν την πιθανότητα της εγκεκριμένης διευθέτησης. Από την άλλη, ο Trump υποσχέθηκε ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες δεν θα παρεμβαίνουν σε ξένους πολέμους’ – γράφει ο Guardian.

 

Στην πράξη δεν έγιναν αλλαγές. Η προσέγγιση με τη Μόσχα δεν ξεκίνησε λόγω της αντιρωσικής αίσθησης που προέκυψε στην Ουάσινγκτον.

 

Πρώτα ο Trump αποφάσισε – ή πείστηκε να το κάνει – να θέσει σε λειτουργία από τον Obama, αλλά όχι από αυτόν, ‘τις   κόκκινες γραμμές’. Στη συνέχεια έδωσε την εντολή να προβούν σε πυραυλική επίθεση  στο αεροδρόμιο της Συρίας μετά τη χημική επίθεση στο Idlib.

 

Οι Ηνωμένες Πολιτείες εξακολουθούν να υποστηρίζουν ομάδες αντάρτων σε τέτοιο βαθμό ώστε ο Αμερικανικός στρατός να τολμήσει  να καταρρίψει το αεροπλάνο των Συριακών κυβερνητικών δυνάμεων. Τουλάχιστον στην περίπτωση αυτή πρόκειται για μικτά μηνύματα, λέει ο συγγραφέας του υλικού.

 

«Η αυξανόμενη ένταση μπορεί να εξηγηθεί από την αταξία της Αμερικανικής κυβέρνησης, όπου πολλές θέσεις παραμένουν κενές και η εχθρότητα προς τον Trump  δεν μειώνεται .. Ένας άλλος λόγος θα μπορούσε να είναι ένα συναίσθημα – τόσο στην Ουάσιγκτον όσο και στη Μόσχα – ότι το τέλος είναι πολύ κοντά,  και  ότι η Ρωσία θα διατηρήσει ή θα αυξήσει την επιρροή της, ενώ οι Ηνωμένες Πολιτείες θα πρέπει να καθορίσουν τις προθέσεις τους.

 

‘Μια άλλη εξήγηση μπορεί να είναι η βαθιά και επικίνδυνη εχθρότητα του Trump κατά του Ιράν» καταλήγει το άρθρο

 

Το πλήρες κείμενο του άρθρου διαβάστε το στην ιστοσελίδα των New York Times 

[2]References ↑ The Guardian

(https://www.theguardian.com/commentisfree/2017/jun/21/syria-war-endgame-us-russia-conflict-washington-moscow-accidental-war) ↑ ИноСМИ

(http://inosmi.ru/politic/20170622/239655938.html)

https://ria.ru

tokoutsavaki.blogspot.gr

το είδαμε ΕΔΩ